…" ..… …-- η 22) ΟΔΗΓΟ: ΤΟΝ ΞγΛοΓΛ…1Πτι-ι Κι?ίος A. ΗΛκ-ΡΜζ Ε.Ο.Μ.η.Ε,χ ΠΡΟΛΟΓΟΣ 'Ασφαλδς καµµιά τέχνη δέν μαθαίνεται µέ τά βιβλία. Πρώτη καί κύρια πηγή μάθησης είναι ή άσκηση είτε στό έργαστήριο είτε, πιό µεθοδικά, σέ είδικευµένες σχολές. Κατά τήν περίοδο πού άνθισε ή παραδοσιακή μας τέχνη ή μαθητεία ήταν καθορισµένη καί µα- κρόχρονη. Δίπλα σέ έµπειρους τεχνίτες, & µικρός µαθητευόµενος περνούσε άπό διαδοχι- κά στάδια άρχίζοντας άπό έντελδς δευτερεύουσες βοηθητικές έργασίες, έξοικει6νσταν µέ τό άντικείµενο καί τίς µεδόδους έπεξεργασίας του καί βαθμιαία άναλάµβανε περισσό- τερο δπεύθυνες έργασίες Ώσπου νά γίνει τέλειος τεχνίτης. Δέν ήταν, βέβαια, προκαθο- ρισμένες µέ άκρίβεια οί προθεσµίες, γιατί σηµαντικό ρόλο έπαιζε ή έπιμέλεια καί ή άξιοσύνη;€πάντα ξεπερνο6σαν τή δεκαετία. Μαζί µέ τήν πρακτική άσκησή του, & µαθητευ- όμενος άφοµοίωνε τό ύφος καί τό θεµατολόγιο τής παράδοσης, πού οί έµπειροι καθοδηγη- τές του ήταν οί φυσικοί της οορείς.Σήµερα οί συνθήκες είναι έντελδς διαφορετικές. Λε κάχρονη ή δεκαπεντάχρονη µαθητεία είναι άκατανδητη. 'Η σχολή ή τό έργαστήριο διαφέ- ρουν άπό τό παλιό παραδοσιακό συνεργείο, δέ ζούν πιά µέσα στόκλίµα µιάς µακροχρόνι- ας τεχνικής καί ίδεολογικής συνέχειας.Προσφέρουν άποκλειστικά τεχνικές γνώσεις. "Ωσ- τόσο, ή όλοκληρωµένη γνώση είναι συνδιασμός θεωρίας καί πρακτικής. 'Η θεωρία έπεκτεί νει καί βαθαίνει τήν πρακτική τριβή καί ή άσκηση έπιβεβαιώνει καί στερεώνει τή θεω- ρία. Αύτή ή σκέψη ύπήρξε καί ή άφετηρία τού σηµερινού βιβλίου. Δέ σκοπεύει νά δηµι- ουργήσει τεχνίτες άλλά νά πλουτίσει τ6γνωστικ6 τους πεδίο, νά τούς συνδέσει κάπως pi τό ήθος καί τίς συνθήκες δουλειάς των παλι6ν τους όμότεχνων. Καί κάτι άκόµα= νά τα- ξινοµήσει καί νά άποµνηµονεύσει μερικές πρακτικές γνώσεις όσων θέλουν νά άσχοληθούν µέ τήν τέχνη τής ξυλογλυπτικής. "Ενας άλλος λόγος πού συνέτεινε στήν έκδοση αύτή είναι ή θέση τής ξυλογλυπτικής στήν έλληνική παράδοση άλλά καί στή σύγχρονη χειροτεχνική δραστηριότητα. Θέση σηµαν τική καί άπό τήν ποσοτική καί άπό τήν ποιοτική άποψη. Χιλιάδες θαυµαστά ξυλόγλυπτα τέµπλα, άμβονες,προσκυνητάρια, άναλόγια, παγκάρια, άρτοο6ρια καί άλλα σκεύη είναι σκορπισµένα σ'έκκλησίες σ'δλόκληρο τόν έλληνικό χωρο. Ταβάνια, πόρτες, µεσάντρες, κασέλες, σκαμνία, κάγκελα, κεφαλόσκαλα στολισµένα Σµέ χαµηλά άνάγλυφα ομορφαίνσυν τόν έσωτερικ6 χήρο σπιτιδν σέ κάµπους, βουνά καί νησιά δίνοντας τό μέτρο τού δηµι- ουργικού µόχθου των παλιών άνώνυµων τεχνιτδν. 'Ακρόπρωρα, µουσικά όργανα, γκλίτσες, ρόκες, κουτάλια, πιρούνια καί ποικίλα µικροαντικείµενα έκτίθενται σέ Μουσεία καί ί- διωτικές συλλογές ή άποτελούν σεβαστά οίκογενειακά κειµήλια. Μά καί ή σύγχρονη ξυ- λογλυπτική είναι πλούσια σέ έπιτεύγµατα. Δραστήρια έργαστήρια είναι σκορπισμένα σ' δλ6κληρη τήν 'Ελλάδα καί ή παραγωγή τους όχι μόνον καλύπτει τίς άνάγκες τής έσωτε- 2 ρικής κατανάλωσης άλλά πραγµατοποιεί καί έξαγωγές. Βασισµένη σέ παραδοσιακά µορφο- λογικά στοιχεία προχώρησε μέ τόλµη καί σύνεση στή δημιουργία σύγχρονων έφαρµογών. "Οσοι άπό τούς άναγνώστες τού βιβλίου αύτού ξέρουν τό συγγραφέα του καί τό έργο του γιά τήν ξυλογλυπτική θά πρέπει νά έχουν ύπ'όφη τους πώς πέρα άπό τήν ίστορική καί αίσθητική θεώρηση, όπως τό βιβλίο "'Η Ξυλογλυπτική τού Πηλίου", τό κεφάλαιο "Ξυλογλυπτική" στόν τόµο "Νεοελληνική Χειροτεχνία" τής 'Εθνικής Τραπέζης τής 'Ελλά- δος, τό κεφάλαιο "Ξυλογλυπτική" στό βιβλίο του "'Η Λαϊκή Τέχνη τού Πηλίου", τό άρ- θρο" Ποιμενικό Ξυλόγλυπτα"στό περιοδικό "Ζυγός", τήν άνακοίνωση στό ΙΘ Διεθνές Συνέ- δριο Βυζαντινών Σπουδών" "Ενα μεταβυζαντινό Ψέµπλο στό Πήλιο" καί άλλα, έχει καί κά- ποια θητεία, πάρεργη βέβαια, στήν πρακτική τής τέχνης αύτής. ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ Ξυλογλυπτική είναι ή άπεικόνιση µορφών πάνω σέ ξύλο. 'Αποτελεί, δηλαδή, έναν το- µέα τής γλυπτικής, ή όπόία χρησιμοποιεί ποικίλες ύλες, µάρµαρο, πωρόλιθο, χαλκό, ό- ρείχαλκο, κόκκαλα, ψηµένο πηλό καί άλλα. 'Από πολλά στοιχεία βγαίνει τό συµπέρασµα πώς ή ξυλογλυπτική καλλιεργήθηκε άπό τούς προϊστορικούς χρόνους. 'Εν τούτοις τά πα- λιότερα δείγµατα αύτής τής τέχνης έχουν χαθεί έπειδή τό ξύλο δεν άντέχει στό πέρασ- μα τού χρόνου."Ετσι, ένώ έχουμε πάµπολλα έργα κεραμεικής ή πλαστικής σέ ψημένο πηλό, λίθινα άγάλµατα ή άνάγλυφα καί έργα µεταλλοτεχνίας, τά παλιά έργα ξυλογλυπτικής πού σώζονται είναι έλάχιστα, καί µόνο στήν Αίγυπτο διατηρήθηκαν έπειδή τόκλίµα της εί- ναι ξηρό. 'Λπό φιλολογικές πηγές, καί κυρίως άπό τή Βίβλο, ξέρουμε πώς καί ο! 'Ισυ- δαίοι πήραν άπό τούς Αίγύπτιους τήν τέχνη αύτή. 'Από τούς άρχαίους συγγραφείς µαθαί- νουµε πώς καί στήν 'Ελλάδα χρησιµοποιήθηκε τό ξύλο γιά τή γλυπτική. Είναι γνωστός ό µύθος τού Δαίδαλου, πού φεύγει άπό τήν 'Αθήνα καί πάει στόν κρητικό βασιλιά Μίνωα όπου φιλοτεχνεί πλήθος άπό ξύλινα έργα γλυπτικής. "Έργο ξυλογλυπτικής είναι καί ό Δούρειος "Ιππος µέ τόν όποίο µπήκαν στήν Τροία οί "Ελληνες." Ατεχνα σκαλισµένοι κορ- µοί δέντρων ήταν τά ξόανα. Ξύλινη ήταν καί ή βάση πού σκεπάζονταν µέ χρυσάφι καί έ- λεφαντοκόκκαλο στά "χρυσελεφάντινα" άρχαία άγάλµατα. Μεγάλη άνθιση γνώρισε ή ξυλο- γλυπτική στούς άνατολικούς λαούς, τούς 'Ινδούς, τούς Κινέζους, τούς Γιαπωνέζους καί τούς Μουσουλµάνους. Τά "εργα τής ίνδικής ξυλογλυπτικής είναι κυρίως άνάγλυφα άρχι- τεκτονικά µέλη. Οί Γιαπωνέζοι κατασκεύαζαν ξύλινα προσωπεία γιά τίς θρησκευτικές τους τελετές. Οί Μουσουλµάνοι καλλιέργησαν τό περίπλοκο µά καί τόσο γοητευτικό εί- δος πού άποκαλείται άραβούργηµα. Οί Νέγροι τής "Αφρικής έπιδίδονται στήν κατασκευή χονδροειδών είδώλων πού όµως "εχουν μεγάλη έκφραστική δύναµη. 'Απ6 τούς άλλους λα- ούς άξιόλογα ξυλόγλυπτο µνηµεία έχουν οί Κάφροι, οί Παπούα, οί Μαορί καί οί αύτό- 3 χθονες τής Νότιας "Αµερικής στόν 'Ισηµερινό καί στό Περού. Γτή Δυτική Πύρώπη ή ξυλογλυπτική άκολουθεί τούς µεγάλους ρυθµούς πού άναπτύχοη- καν έκεί, όπως & γοτθικός, & τέχνη τής 'ΑναΥ€ννησης, τό μπαρόκ καί τό Ροκοκό. Σηµαν- τική ήταν καί ή έπίδοση τών Βυζαντινών σέ έργα έκκλησιαστικής καί κοσμικής τέχνης. Τόσο στήν Πρωτεύουσα, τήν Κωνσταντινούπολη, όσο καί στά µεγάλα κέντρα τής άπέραντης Αύτοκρατορίας, ή ξυλογλυπτική γνώρισε μεγάλη άνθιση.*Επιτεύγµατα καταπληκτικής τεχ- νικής είναι τά έργα τής βυζαντινής µικρογλυπτικής, όπου,σέ λειτουργικά σκεύη καί ί- διαίτερα σέ σταυρούς,άποδίδονται µορφές καί πολυπρόσωπες συνθέσεις. Κατά τήν Τουρ- κοκρατία, ή έλληνική λαϊκή τέχνη έχει νά έπιδείξει θαυµαστά έργα σέ τρείς βασικούς τομείς, στήν έκκλησιαστική, τήν κοσμική καί τήν ποιµενική ξυλογλυπτική. Υτήν έκκλησιαστική ξυλογλυπτική µεγάλη ώθηση έδωσε ή έμφάνιση, κατά τό 16ο αίώ- να τού ψηλού ξυλόγλυπτου τέμπλου, πού πιθανότατα προέρχεται άπό τήν όρθόδοξη Ρωσία. Ρίναι ένα νέο στοιχείο γιατί παλιότερα έπικρατούσε τό χαμηλό μαρµάρινο τέµπλς) πού τό άποτελούσαν τετράγωνες πλάκες μ'άνάμεσά τους µικρές κολόνες.'Αργότερα οί κολόνες αύτές έπεκτείνονται σέ ύψος καί στά κενά µεταξύ τους κρεμιούνται παραπετάσµατα άπό ύφασμα, τά "βήλα". Τό ψηλό ξυλόγλυπτο τέµπλο, άρχίζοντας άπό κάτω, άποτελείται άπό τή β ά ο η , έπάνω στήν όποία στηρίζεται τό σύνολο, άπό τίς π ο δ ι έ ς, πού ε τετράγωνα σκαλιστά ή ζωγραφισµένα θωράκια, άπό τή σ τ α φ υ λ ή, στενή ζώνη µέ σκα- λισµένους κλάδους άµπέλου, άπό τούς κ ά τ ω κ ε τ α µ πέ δ ε ς, παραλληλόγραµυους ταµπλάδες, άπό τή σειρά τών δ ε σ π ο τ ι κ ώ ν ε ί κ 6 ν ω ν, άπό τά κ ε μέ ρ ι a, ήµικυκλικές έπιστέψεις τών δεσποτικών είκόνων, άπό τή ρ ί ζ α τ ο ύ 'Ιε σ σ α ί, στενόµακρη λωρίδα πού στό κέντρο της έχει τή µορφή τού κοιµισµένου προπάτορα τού Χρι- στού, άπό τό δ ω δ ε κ ά ο ρ τ ο, µέ µικρές είκόνες πού παριστάνουν τίς δώδεκα δεσ- ποτικές γιορτές -Γέννηση, Βάπτιση, Σταύρωση, 'Λνάσταση, 'Ανάληψη κ.λ.π.-, άπό τούς 'A π ό σ τ ο λ ο υ ς, μέ µικρές είκόνες τών δώδεκα 'Αποστόλων σέ προτομή καί καταλή- γει σέ άετωµατική έπίστεψη πού κορυφώνεται μέ τό σ τ α υ ρ ό πού τόν περιβάλλουν φτερωτοί δ ρ ά κ o ν τ ε ς καί δύο ξ ε φ τ έ ρ ι α µέ είκόνες τής Παναγίας καί τού 'Ιωάννη. Τό γενικό αύτό σχέδιο σέ πολλές περιπτώσεις µεταβάλλεται µέ προσθέσεις ήά- φαιρέσεις. "Ως τό 18ο αίώνα &πικρατεί ή τεχνική τού χαµηλού άνάγλυφου µέ λίγα συµβο- λικά θέµατα, τό λεγόμενο σ τ ρ ω τ ό τέμπλο.'Από τά µέσα περίπου τού 18ου αίώνα έ- πικρατεί τό κ ε ν τ η τ 6 ή ο κ α λ ι σ τ 6 σ τ 6 ν ά έ ρ α τέµπλο µε βαθύ άνά- γλυφο, διαµπιρή κενά άνάµεσα στίς µορφές καί µεγάλη ποικιλία θεµάτων. 'Εδώ είναι φα- νερή ή έπίδραση τού µπαρόκ. 'Η ραγδαία οίκονοµική καί πολιτιστική άνάπτυξη τών 'Ελλήνων κατά τό 18ο αίώνα έδω- σε µεγάλη ώθηση καί στήν κοσμική ξυλογλυπτική. Τά μεγάλα άρχοντικά τής Δυτικής Μακε- 4 δονίας, τής "Ηπείρου, τής 'Ανατολικής Θεσσαλίας καί τών νησιών στολίζονται µέ ξυλό- γλυπτα σταθερά στοιχεία -ταβάνια, πόρτες, κάγκελα,µεσάντρες- καί, κατά περιοχές έπι- πλώνονται µέ κασέλες, σκαµνάκια, σοφράδες, ράφια καί άλλα µικρά έπιπλα.'Ρνδιαφέρον κλάδος είναι ή ναυτική ξυλογλυπτική μέ κύρια έκφρασή της τά άκρόπρωρα, μεγάλες δλδ- γλυφες μορφές, τίς περισσότερες φορές όρθόστηθης γυναίκας ή γοργόνας καί σπάνια άρ- χαίου "Ελληνα. Παλιότερα έπικρατούσε ή άποψη πώς τά άκρόπρωρα αύτά γινόταν στά µεγά- λα ναυπηγικά κέντρα τής 'Ιταλίας, νεώτερες όµως έρευνες έντόπισαν καί έλληνικής κα- τασκευής άξιόλογα &κρόπρωρα. 'Η ποιµενική άσκείται σχεδόν άποκλειστικά άπό τούς ίδιους τούς βοσκούς πού µέ πολύ άπλά έργαλεία, συνήθως ένα καλοακονισµένο µαχαιράκι, φιλοτεχνο"υν σέ σκληρά ξύ- λα µικροαντικείμενα: γκλίτσες, ρόκες, πίπες, σφοντύλια κ.ά. Τά έργα αύτά, µέ τό γνή- σιο πρωτογονισµό τους καί τήν έπιµεληµένη μικροτεχνική έκτέλεσή τους είναι γοητευτι- κά. 'Η σύγχρονη χειροτεχνία, καί στόν τοµέα αύτόν, έχει νά έπιδείξει άξιόλογες έπι- τεύξεις. ΤΕΧΝΙΚΕΣ Ποικίλες είναι οί τεχνικές πο΄υ χρησιµοποιεί ή ξυλογλυπτικ6 γιά νά έκφρασθεί. 'Απλούστερη είναι ή έ ο ώ γ λ υ ο η. Σ'αύτή 16 σχέδιο άποδίδεται μέ άβαθες χαοακιές έπάνω στήν έπίπεδη έτιφάνεια τού ξύλου. Γυνήδως καί τό σχέδιο, στίς περιπτώσεις αύ- τές είναι άπλόι ρόµβοι, άνθέµια, πλέγµατα εύθειών, κύκλοι, ήµικύκλια....'Η έ ξ ώ - γ λ υ φ η τεχνική έχει µεγαλύτερη ποικιλία καί άπαιτεί ύψηλότερο έπίπεδο έπαγγελµα- τικής κατάρτισης. 'Απλούστερη μορφή της είναι τό προεξέχον σχέδιο, όπου, μετά τό σχε- δίασµα πάνω στήν έπιφάνεια τού ξύλου, σκαλίζεται καί βαθαίνει τό φόντο κι έτσι οί γραµμές τού σχεδίου προεξέχουν, έλαφρά στρογγυλεμένες. Πολλές φορές, γιά νά γίνεται πιό εύδιάκριτη ή διαφορά τών δύο έπιπέδων -φόντου καί σχέδιου- πάνω στό φόντο µέ εί- δικά έργαλεία, πού θά τά παρουσιάσουµε στήν άρµόδια θέση, χτυπιένται καί άποτυπώνον- ται είτε μικρές έσώγλυφες κουκίδες/άµµος/, είτε σταυρωτές καµπύλες πού άποµιµούνται ψάθα /φα!ί/ είτε χαράζονται πυκνές άβαθες εύθείες αύλακιές. "Ετσι ή έπιφάνεια τού φόντου γίνεται τραχύτερη καί ξεχωρίζει άπό τό σχέδιο πού προεξέχει. "Αλλη τεχνική είναι τό έ π ι π ε δ 6 γ λ υ φ ο, όπου σκαλίζεται καί βαθαίνει τό φόντο ένώ ή µορ- φή παραµένει προεξέχουσα έπιφάνεια πάνω στήν δποία χαράζονται έσώγλυφες οί λεπτοµέ- ρειες τού σχέδισυ. Πιό έξελιγµένη μορφή αύτής τής τεχνικής είναι τό x α µ η λ ό ά ν ά γ λ υ φ ο, όπου έπάνω στήν προεξέχουσα έπιφάνεια τού σχεδίου οί λεπτομέρειες δέν χαράζονται άπλώς άλλά, μέ τή δηµιουργία καί άλλων έπιπέδων, παίρνουν µιάν έλαφρά άνάγλυφη μορφή. Τά έπίπεδα αύτά δέν είναι παράλληλα πρός τή γενική έπιφάνεια άλλά, σέ πολλά σημεά λοξά ή καμπύλα. "Ενα βήµα πιό πέρα βρίσκεται τό ά ν ά γ λ υ φ ο, ό- 5 : | , που πιά οί μορφές άποδίδονται µέ τήν ποικιλία τών όγκων πού τις απαρτιζουν. Τό άνάγλυφο, όµως, δέν άποτελεί πλήρη άπεικόνιση τού όγκου τών φυσικών μορφών. 'Ενώ οί διαστάσεις πού είναι παράλληλες µέ τήν έπιφάνεια τού ξύλου άποδίδονται κανονικά, όσες είναι κά- θετες σ'αύτή άποδίδονται µειωµένες καί έτσι ή όλη παράσταση "εχει κάποιον συμβατικό χαρακτήρα. Τέλος, στό όλόγλυφο οί όγκοι άποδίδονται όµοιόµορφα πρός όλες τίς κατευθ θύνσεις καί συµβατική είναι µόνον ή κλίµακα, άφού ένα άνθρώπινο κορµί π.χ. παρουσι- άζεται σέ μικρές διαστάσεις. Τό όλόγλυφο σπάνια έµφανίζεται στήν έλληνική λαϊκή ξυ- λυγλυπτική. 'Ιδιαίτερο κλάδο άποτελεί ή έ ν θ ε τ ι κ ή, πού τά έργα της στή λαϊκή μας τέχ- νη λέγονται "χωνευτά". Σ'αύτή τήν τεχνική, πάνω στήν έπιφάνεια σκαλίζονται όμοιόπα- χες "ήποδοχές" µέσα στίς όποίες κολλιέται φύλλο είτε άπό ξύλο άλλου χρώµατος, είτε φίλτισι ή κόκκαλο. Τά διάφορα αύτά κοµµάτια σχηματίζουν παραστάσεις πολύ σχηµατοποι- ημένεςιρόδακες, έκκλησίες, κυπαρίσια, σταυρούς, πουλιά...'Ή ένΦετική ήρθε άπό τήν "Ασία άλλά οί "Έλληνες τεχνίτες τής έδωσαν δικό τους ύφος. Μιά έργασία πού συνδέεται μέ τήν ξυλογλυπτική, καί κυρίως τήν έκκλησιαστική,εί- ναι 16 χ ρ ύ σ ω μ α. 'Ο καλόγηρος Διονύσιος άπό τή Φουρνά τών "Αγράφων στό βιβλίο πού έγραψε τό 18ο αίώνα "'Ρρμηνεία τής ζωγραφικής τέχνης" δίνει λεπτομερείς όδηγίες "πώς νά χρυσώνεις τέµπλον άκάρφωτον" καί "πώς νά χρυσώνεις τέµπλον καρφωµένον" όπου µιλάει γιά άλλεπάλληλες έπιστρώσεις τού ξύλου µέ διάλυμα γύψου καί κόλας καί γιά τήν προσεκτική τοποθέτηση τών λεπτών φύλλων χρυσού. Σήµερα ύπάρχουν είδικές κόλλες κα- θώς καί χρήσιµα έργαλεία. 'H προετοιµασία τού ξύλου άπαιτούσε παλιότερα τοποθέτησή του μέσα σέ τρεχούµενο νερό, πού κρατούσε τρία, τέσσερα ή καί πέντε χρόνια γιά νά "σκοτωθεί" τό ξύλο, νά φύγουν, δηλαδή, οί χυµοί άπό τίς ίνες του κι έτσι νά μήν παθαίνει συστολή, στρέβλω- ση ή σκίσιµο. Σήμερα χρησιµοποιούνται είδικοί κλίβανοι. T0 ΤΧΈΣΔΙάΣΜΑ Τό σχεδίασµα γίνεται άρχικά στό χαρτί, στίς ίδιες άκριβώς διαστάσεις τού έργου έτσι ώστε εύκολα νά µεταφερθεί στό ξύλο μέ άποτύπωση. Τό σχέδιο, καί κυρίως αύτό πού γίνεται άπό τόν ίδιο τόν ξυλογλύπτη, έχει µόνο τίς γενικές γραµµές τού θέματος, είτε παραστατικό είναι αύτό είτε γεωμετρικό. 'Ο ξυλογλύπτης σχεδιάζοντας έχει στό νού του τά διάφορα έπίπεδα, τίς λοξές έπιφάνειες καί τίς λεπτοµέρειες. πίναι τόση ή έλευθερία στήν έκτέλεση ώστε άπό τό ίδιο σχέδιο νά µπορούν νά γίνουν διαφορετικού ύφους ξυλόγλυπτα έστω κι άν µένουν πιστά στό άρχικό σχέδιο. Μπορεί π.χ. νά γίνει έ- να έπιπεδόγλυφο καί ένα μέ ψηλό άνάγλυφο, σέ πολλά έπίπεδα καί µέ κύριο έκφραστικό µέσο τόν όγκο. "Οταν, όμως, γίνεται άπό σχεδιαστή τότε έκτός άπό τή γραµµική διατύ- 6 πωση ύπάρχουν σέ φωτοσκίαση ένδείξεις γιά τά διάφορα έπίπεδα. "Οταν 16 σχέδιο εί- ναι συµµετρικό γύρω άπό έναν κεντρικό άξονα, τότε άρχικά σχεδιάζεται µόνο τό µισό καί τό άλλο µισό άποτυπώνεται άφού διπλωθεί στά δυό 16 χαρτί. T6 δίπλωµα γίνεται άκριβώς στή γραµµή τού κεντρικού άξονα. Μ'αύτό 16v τρόπο ή συμμετρία είναι άπόλυτη γιατί καί τό άλλο µισό τού σχέδιου είναι άντίστροφα πανομοιότυπο μέ 16 πρώτο. Μεγάλη έλευοερία κατά τό σκάλισµα παρουσιάζεται στά ψηλά πολυδιάστατα άνάγλυ- φα, δπότε, καοώς λέγεται "& τεχνίτης σχεδιάζει µέ 16 καλέµι". EIAH KAI IAIOTHTE‘Z ΤΩΝ EYAQN Τά διάφορα ξύλα έχουν ποικίλες ίδιότητες καί αύτές καθορίζουν καί τή χρησιµα… ποίησή τους ώστε σέ κάΦε περίπτωση νά χρησιµοποιείται 16 ξύλο τού όποίου οί {61611- τες έξυπηρετούν καλλίτερα τή λειτουργία τού άντικείµενου. Σύμφωνα µέ γενικά άποδεκ- τή κατάταξη, τά ξύλα χωρίζονται σέ τέσσερες µεγάλες κατηγορίες: στά σκληρά; τά ρη- τινώδη, τά άσπρα η µαλακά καί στά πολυτελείας. ς ή β α λ α ν ι & ι ά είναι άπό τά σκληρότερα ξύλα καί άντέχει :! ΣΚΛΗΡΑ. 'Η δ.. . στό χρόνο. "Εχει ίσιες καί συμπαγείς ίνες πού όμως χωρίζονται κατά διαστήµατα άπό µικρά διακεκοµένα αύλάκια. "Οταν τό Έδαφος στό δποίο φύτρωσε είναι πετρώδες ή άµµώ- δες είναι σκληρά, έχουν µεγάλη άντοχή άλλά µέ πολλούς ρόζους, Υι'αύτό καί είναι ά- κατάλληλαξ γιά τήν ξυλογλυπτική. "Αν τό έδαφος είναι εύφορο καί ύγρό, τό ξύλο είναι λιπαρό. 'Η κ α σ τ α ν ι ά µοιάζει πολύ µέ τή βαλανιδιά, έχει ίνώδη σύσταση άλλά προσ- βάλλεται εύκολα έσωτερικά άπό τό σκόρο. "Αν παραµείνει στό ύπαι|ρο γίνεται εύθραυ- στη, άλλά άν τοπο&ετηΙεί σέ τοεχούµενο νερό γίνεται σκληρή καί άποχτάει άντοχή ίση µέ τή βαλανιδιά. 'Η φ τ ε λ ι ά ή κ α ο α γ ά τ ο είναι δύσκολη στό σκάλισμα καί κυρτώνει συχνά όταν ξεραίνεται. "Εχει βαθύ κόκκινο χρώµαµ μέ πολλές ίνες, είναι εύκαµπτη καί δέν σαπίζει στό νερό. 'Η & ξ υ ά έχει κόκκινο άνοιχτό χρώµα µέ συμπαγείς ίνες καί µέτρια σκληρότη- τα. Είναι εύπαΦής στίς έναλλαγές ξηρασίας καί ύγρασίας, δπότε σαπίζει εύκολα. 'Ο µ έ λ ε γ ο ς "εχει χρώµα άσπρο μέ κίτρινες φλέβες. "Έχει µεγάλη έλαστικό- τητα, προσβάλλεται όµως εύκολα άπό τό σκόρο. PHTINQAH. Τό π ε ύ κ ο δέν χρησιµοποιείται σχεδόν κα!όλου στήν ξυλογλυπτική, όπως καί τό έλατο καί & κέδρος τού Λιβάνου T6 κ υ π α ρ ί σ ι "έχει χρώµα άτονο µέ κοκκινωπές φλέβες. Είναι πλούσιο σέ ρετσίνι, πού τού δίνει έντονη καί χαρακτηριστική µυρουδιά. Στήν έλληνική παραδοσι- ακή ξυλογλυπτική χρησιμοποιήθηκε εύρύτατα σέ ξυλόγλυπτες κασέλες γιατί ή µυρουδιά 7 . του προφυλάσσει άπό τό σκόρο τά ύφάσµατα πού τοποθετούνται μέσα σ'αύτές. ΑΣΠΡΑ % ΜΑΛΑΚΑ. 'Η λ ε ύ κ α έχει κοντές ίνες, είναι πολυ έλαφριά καί µαλακιά καί δουλεύεται εύκολα. Πολλές φορές, όµως, παθαίνει σκασίµατα όταν ξεραίνεται. "Ενα με- γάλο µέρος άπό τά ξύλινα σταθερά στοιχεία τδν παραδοσιακΞν σπιτιών -ταβάνια, πόρτες, μεσάντρες κ.λ.π.- είναι κατασκευασµένα άπό λεύκα. Αύτά, όµως, έχουν πολύ χαµηλό όνά- γλυφο, γιά τό δποίο & λεύκα είναι κατάλληλη, ένδ δέν κάνει γιά ψηλό άνάγλυαο Ψό σ φ : ν & & µ ν ι είναι άπό τά &ραιότεοα ξύλα. Είναι έλαφρό, δέν σκευρύνει καί δέν προσβάλλεται από τό σκόρο. T6 φλαμούρι έχει κιτρινωπό χρώµα πού πρός τό κέντρο παίρνει πιό κοκκινωπή άπό- χρωση. "Εχει συμπαγείς ίνες καί δουλεύεται εύκολα. 'Από τά πιό κατάλληλα ξύλα γιά τήν ξυλογλυπτικη. 'Η & κ α κ ί α είναι κιτρινωπη µέ πρασινωπές κηλίδες, συμπαγής, βαρειά καί άντέχει στύν ύγρασία. Δουλεύεται εύκολα. ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ. 'Η & χ λ α & ι ά έχει κοκκινωπό χρώμα, είναι σκληρή καί βαρειά. Τό μεγάλο έλάττωµά της είναι ότι κατά την άποξήρανση συστέλλεται πολύ, γι'αύτό καί πρέ- πει νά χρησιµοποιείται μόνον όταν έχει στεγνώσει τελείως. 'Η μηλί & μοιάζει µέ τήν αχλαδιά &λλά δέν είναι τόσο σκληρή. Λυγίζει εύκολα καί σχίζεται. Καί σ'αύτή χρειάζεται τέλεια άπαξηρανση γιατί έχει µεγάλη συστολή. 'H κ α ρ υ δ ι ά είναι άπό τά καλλίτερα ξύλα. Είναι συµπαγής, δουλεύεται πολύ εύκολα καί έχει θαυµαστή όψη υέ τίς χαρακτηριστικές κηλίδες της. Λέ στραβόνει, δέ σκίζεται καί άντέχει στην ύγρασία. ' Αν τοπο|ετη|εί μέσα σέ ζεστό νερό γίνεται 516- µα σκληρότερη. ME καρυδιά "εχουν γίνει τά περισσότερα τέμπλα της ΄Ελλάδας. 'Η κ ε ο α σ ι ά έχει κοκκινωπό χρώµα µέ βαθύτερες φλέβες. "Αν µείνει ένα εί- κοσιτετράωρο σέ &σβεστόνερο αποκτάει ώραίο βαθύ χρωµατισµό. "Έχει µέτρια σκληρότητα καί στραβώνει, πολλές φορές άρκετά χρόνια µετά τύ χρησιµςπόίησή της T6 1 0 ι µ ι σ ί ρ ι "εχει κίτρινο χρώµα, είναι σκληρό καί συµπαγές. Ξύλα πολυτελείας είσάγονται καί όπό άλλες χόρες, όπως τό µαόνι, & έβενος, τό κόκκινο σάνδαλο καί άλλα. TA ΕΡΓΑΛΕΙΑ 'Εδδ θά περιγράψουμε τά βασικά έργαλεία τού ξυλογλύπτη. 'Η σύγχρονη τεχνολογία δημιούργησε, καί δηµιουργεί συνεχδς, νέα έργαλεία καί μηχανήματα πού διευκολύνουν, κατά περιπτώσεις, τό έργο του. 'H χρήση τους όµως πρέπει νά γίνεται μέ φροντίδα νά µήν άφαιρέσει άπό τό έργο τή χάρη τού χειροποίητου. Πρδτο καί κύριο έργαλείο είναι τό τραπξζι έργασίας, & π ά γ κ ο ς , πού πρέπει νά είναι πολύ σταθερός γιά νά μένει άκίνητος στούς κραδασµούς καί τίς πιέσεις κα- 8 τά τίς ώρες τΞς δουλειάς. ‘H Επιφάνειά του πρέπει νά έχει μάκρος 2 ώς 2,50 µέτρα περίπου καί φάρδος 60 ώς 70 έκατοστά τού μέτρου. T6 ύψος του γύρω στά 90 µέ 95 έκα- τοστά. Τό πάχος τού σανιδόματος νά είναι γύρω στό 10 έκατοστά καί τά τέσσερα πόδια του νά συνδέονται µέ τοαβέρσςς./Σχ. 17. 'Εργαλεία άπαραίτητα είναι καί οί σ ο ι γ- κ τ % ρ ε ς, πού είναι πολλύν τύπων, άλλοι γιά νά συγκρατούν τά ξύλα στόν πάγκο καί άλλοι γιά νά σφόγγουν τά ξύλα µεταξύ τους κυρίως κατά τή συγκόλληση /Σχ. 2; 3; 4'/. "Υστερα έρχονται τά έβγαλεία γιά τό σηµά5εµα, πού είναι οί & ι α β Η τ ε ς /Σχ. 5; 6ζ?;8ζ/, οί γωνίες /Σχ.9;1Ο;11;127οί σηµαδούρες /Σχ.13ζ147, τό β α ρ ύ & ι'/Σχ.157 καί τό άλφάδι /Σχ.167. 'Ακολου0ούν τά έργαλεία κακός, άπό τά δποία τά κυριότερα εί- ναι τά π ρ ι ό ν ι α, όδοντωτές χαλύβδινες λεπίδες. T6 σχ"ηµα καί & πυκνότητα τόν δοντιύν άντιστοιχούν µέ τή σκληρότητα καί τό πάχος τού ξύλου πού πρόκριται νά κοπεί. Είδικότερα, σηµειώνουµε πώς τά δόντια τύν σχημάτων 17; 18'καί 19΄είναι κατάλληλα γιά σκληρά ξύλα, ένύ τού σχήµατος 20'γιά µαλακά. Ποικίλα είναι καί τά σχήµατα τύς λάμας καί τύς λαβύς τού πριονιού, γιά νά διευκολύνεται σέ κάθε περίπτωση & έργασία /Σχ. 21: 22ξ 237. 'Η π λ ό ν η Β το ρ ο κ & ν ι |Σχ.247 ΧΟησιµεύει γιά την iconi- δωση τής έπιφάνειας τού ξύλου. "Αποτελείται άπό τόν, ξύλινο συνηθως,κορµό καί τό λάµα, χαλύβδινη λεπίδα µέ καλοακονισμένη κόψη. 'Υπάρχουν καί λάµες µέ κυρτή, κοίλη % γωνιόσχημα κόψη πού χρησιµεύουν στή διαμόρφωση εύΦύγραµµων κυµατισµύν στην έπιψά- νεια τού ξύλου. Γιά τό τρύπηµη χρησιµοποιούνται περιστρεφόµενα τ ρ ι β έ λ ι α. ‘H περιστροφική κίνηση δίνεται είτε µέ τήν άπ'εύ0είας κίνηση τού χεριού /Σχ.25;26/ εί- τε μέ &πλούς µηχανισµούς /Σχ. 27;28;267. Συμπληρωματικά έργαλεία είναι τά σφυριά δι- αφόρων τύπων /Σχ.3Οζ3ΐ,3έ/, οί ο 6 σ π ε ς, λάµες μέ δδοντωτή έπίπεδη "η κυρτή έπι-΄ φάνεια /Σχ.33;347, οί ξύστρ ε ς /Σχ. 35| καί τά άκόνια γιά τό τρόχισµα τόν έργαλείων. 'Ερχόµαστε τώρα στά καθαυτό έργαλεία τύς ξυλογλυπτικΞς, πού είναι λεπίδες µέ κό- ψη διαφόρων σχηµάτων καί διαστάσεων. Βασικά διαύούνται σέ τρείς κατηγορίες, στά ο κ α ρ π έ λ λ α |Σχ. 367 µέ εύΦιύγραμµη κόψη, στενά % φαρδειά,Ώίςσ γ ό ρ µ π ι ε ς /Σχ. 377 µε κυρτή κόψη, όπου έκτός άπό τη διαφορά μεγέ&ους, ποικίλει καί & καµπύλη τους, άλλοτε περισσότερο άνοιχτύ καί άλλοτε πιό κλειστό, τά λ ο υ κ ά κ ι α /?χ.387 µέ κόψη µισοστρόγγυλη καί βαΦειά, τά τ ρ ί γ ω ν α /Σχ.397µξ πέψη σέ σχύµα γωνίας, πού κι αύτη ποικίλει σέ µέγεθος καί άνοιγµα. "Ολα αύτά τά έργαλεία έχουν ξύλινη χει- ρολαβή καί όλλοτε πιέζονται στό ξύλο μόνο μέ τό χέρι καί άλλοτε -σέ βαξύτερες έγκρ- πές- μέ τή βοόΙεια ένός άλλου έργαλείου τύς ξυλογλυπτικύς τού ξυλόσουρου ό τΞς µ α- τ σ ό λ α ς /Σχ.467. Τέλος, βοη8ητικά έργαλεία {fig ξυλογλυπτικΞς είναι όσα &ποτυπώ- νουν µικρά καί άβαΦα σχέδια στό φόντο µέ χτύπηµα πάνω στό ξύλο είτε σέ σχΞμα ψαριού ΄/Σχ. 41/ ε"ιτε σάν άµμος /Σχ.42/ Η σέ σχέδιο άστεριού ύ ρόδακα/Σχ.43/. 9 Σπουδαία φροντίδα τού καλού ξυλογλύπτη είναι ή καλή συντήρηση τόν έργαλείων του καί ή άντικατάστασή τους όταν ή φθορά άπό τή χρήση τά κάνει έλαττωµατικά. Η Η P Γ Α Σ I A T 0 Y [η Y A 0 Γ Α Y Π T H 'H έργασία τού ξυλογλύπτξ δέ διδάσκεται, βέβαια, µέ βιβλία. Είναι έργο τού δασ- κάλου, πού πρέπει νά γίνεται µέ σύστημα, άρχίζοντας άπό τήν έξοικείωση τού µαθητή στίς ίδιότητες τού ξύλου καί στίς δυνατότητες τών έργαλείων γιά νά προχωρήσει βαθ- µιαία άπό άπλούστερες μορφές σέ περισσότερο σύνθετες. "Υπάρχουν, ωστόσο µερικές γε- νικές άρχές πού διευκολύνουν καί κάνουν άποδοτικότερη τήν έργασία. Κι αύτές είναι! 1. ‘H κανονική άπόσταση τού τεχνίτη άπό τόν πάγκο, γιατί ή έπαφή τού σώματος µέ τήν έπιφάνεια τού πάγκου έµποδίζει τήν έλεύθερη κίνηση άλλά καί ή μεγάλη σχετικά άπόστα- ση έπιβάλλει άντικανονική κύρτωση τού κορµιού πού κουράζει καί µειώνει τήν έπιθυµη- τή σταθερότητα. 2. 'Η στάση. Τά πόδια πρέπει νά είναι τεντωµένα καί νά πατούν στα- θερά στο δάπεδο µέ όλο το πέλµα, τό άριστερό µπροστά καί τό δεξί πίσω σέ θέση περί- που όρθής γωνίας /?χ.44|. 3. Τό έργαλείο σκαλίσματος πρέπει νά κρατιέται σταθερά µέ όλα τά δάχτυλα τού άριστερού χεριού καί τό δεξί πρέπει νά πιέζει τή χειρολαβή µέ τό κάτω µέρος τής παλάµης ή νά χτυπάει προσεκτικά τή ματσόλα. #. 'Η θέση τύν χεριδν καί τύν έργαλείων νά µήν έμποδίζει τήν όρατότητα τόσο στό σηµείο έπαφής έργαλείου καί ξύλου του καί όλης τής προγραµματισμένης πορείας τού έργαλείου. Διαφορετικά ύ- ποχρεύνει τό κεφάλι σέ κουραστικές κλίσεις πού μειώνουν τήν άπόδοση τόσο ποσοτικά όσο καί ποιοτικά. 5. Καλή φυχική καί σωµατική κατάσταση. 'Αδιαθεσία, µέθη, ζάλη, λι- ποθυµική προδιάθεση, άστάθεια κινήσεων, ύπερβολική κόπωση, δυνατός έκνευρισµός, εί- ναι παράγοντες πού όχι μόνον µειώνουν τήν άπόδοση άλλά δηµιουργούν καί προύποθέσεις άτυχηµάτων. * Ας µήν ξεχνούµε ότι στήν ξυλσγλυπτική ίσχύει ό,τι καί σέ κάθε δημιουρ- γική άπασχόληση= όταν άσκεζται σωστά είναι εύλογία καί χαρά τής ζωής. Γι'αύτό τε- λειώνουμε μέ μιά βασική όποθήκη, άλοληθεΞτε µέ τήν ξυλογλυπτική μόνον άν τήν άγαπάΆ τε πολύ καί στα3εοά. ΚΙΨΣΠΤ Α. ΜΑΚΡΗ? &?

"ΙΨ"Ο" Λ. "1ΚΌΠ?. Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1917 και από το 1926 κατοικεί στο όλο. ?ι- κοσάχρςνος άρχισε να ασχολείται µε την έρευνα και τη µελέτη της λαϊκής μας τέχνης. Διετέλεσε, ως τη συνταξιοδότησή του, "ιευθυντής Θεσσαλίας του ΕΘνι"σί (]πγαιιµοό Υλ- ληνικής Χειροτεχνίας. ΄Ελαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Είναι Πρόερπς της Ξταιρεί- ας Θεσσαλικών Ερευνών, Πρόεδρος του Παραρτήµατος Υυνδ€σμου Φιλίας Ελλάδος … Δαοκρα… τικής Δηµοκρατίας της Γερμανίας, μέλος του Διοικητικού ?υμβουλίου της Πανελλήνιας Πο- λιτιστικής Κίνησης, µέλος της Έταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών, της ΐλληνικής Λαογραφικής Γταιρείας κ.α. Τιµήθηκε µε το Κρατικό Βραβείο Μελέτης και με το Βραβείο της Ακαδηµί- ας Αθηνών. Στο σπίτι του, χτισµένο σε ρυθμό πηλιορείτικου αρχοντικού, φιλοξενεί συλ- λογή έργων κυρίως λαϊκής ζωγραφικής.&Θεόφιλου,Παγώνηδων, Χριστόπουλου, "αργάρη κ.α.… καθώς και αρχείο από 11,000 φωτογραφίες. ΄Έχει εκδόσει 34 βιβλία, όπως "Ο ζωγράφος Θε- όφιλος στο Πήλιο" 1939, "Ξυλογλυπτική του Πηλίου" 1950, "H Λαϊκή Τέχνη του Πηλίου" 1976, "Βήματα" 1979, νΧιονιαδίτες Ζωγράφοι" 1981, "Εκκλησιαστικά ?υλόγλυντα" 1982. ?υνεργάσθηκε με πολλές εφημερίδες και περιοδικά και πήρε μέρος κε πολλά "υνξΣρια στην Ελλάδα και το Εξωτερικό. Οι εισηγήσεις συνοδεύονται από ψΩτεινξς προβολές. 23 Π'"1""΄ ΚΑΙ ""΄Ι "ΑΠΌ? "ΤΙ… Έ…'λΛ'ϊ"Ι?(Η ΑΝ! Η '?ΐΧ".'ιΉ Οι παλιότεροι µελετητές της λαϊκής µας τέχνης, ξεκινόντας από µία ελληνοκεντρική αντίληψη, απέκλειαν κάθε ξενική επίδραση. Θεωρούσαν πως η λαϊκή μας τέχνη είναι "τελεί ως αμιγής", µε μόνες επιβιώσεις από την αρχαία και τη βυζαντινή εποχή. !! συστηµατική, όµως, έρευνα απέδειξε ότι δέχτηκε πολλές επιδράσεις τόσο από τη µουσουλµανική τέχνη όσο και από την ευρωπαϊκή. Ρίναι χαρακτηριστικό πως η παραδοσιακή ζωγραφική των αρχον- τικών της Βόρειας Ελλάδας, από το 180 αιώνα ΚΧΧΧήκϊ δεν έµεινε απομονωμένη από τα κυ- ριότερα καλλιτεχνικά ρεύµατα της Ευρώπης, που σε χρονολογική σειρά είναι το µπαρόκ, o νεοκλασικισμός και ο ακαδηµαϊκός ρεαλισµός. Σ'αντό συνετέλεσε το σπάσιμο της κλειστής οικονοµίας µε επακόλουθο τη δημιουργία στενών οικονομικών σχέσεων µε χώρες της ?υρώπης ΧΚΧΧΚξΧΗ33ΚΉΚξ, καθώς και η επίδραση των δραστήριων ελληνικών παροικιών σε πο'λές ευ… ρωπαΐκές πόλεις. Ήταν παραπάνω αναφερθήκαµε στο νεοκλασικισµό δεν εννοούσαµε τη ζω- νρσφική διακόσνηση δηνόσιων ή ιδιωτικών κτηρίων στα αστικά κέντρα - Αθήνα, Υδρα, Πά- τρα, Θεσσαλονίκη, Βόλο...…, που έγιναν από 'Ελληνες ή ξένους σπουδ1γμέν0υς ζωγράφους, αλλά ϊΧ& τα εργα χωρικών ζωγράσων παραδοσιακών σπιτιών σε µικρά ορεινά χωριά & Δίλοφο 7ανορίου, "υµφαίο Φλώρινας, "εταΞοχώρι Αγιάς, Πάπιγκο…..-. "ντονότατη είναι η επίδραση του μπαρόκ στην ελληνική εκκλησιαστική ξυλογλυπτική, αν και το μπαρόκ είναι η καλλιτεχ- νική έκφραση της Αντιµεταορύθρισης, δηλαδή της Καθολικής ?κκλησίας, με την οποία κατά την Ψουρκοκρατία η Ορθοδοξία βρισκόταν σε ζωηρή διαμάχη. C ακαδημαϊκός ρεαλισμός εµφα… νίζετσι, αποκλειστικά στη ζωγραφική και σε περιορισμένη κλίµακα, κατά τις πρώτες δεκα- ετίες του 2006 αιώνα. Γενικά, οι επιδράσεις των ευρωπαϊκών τεχνοτροπιών φτάνουν στην ελληνική ήταιθρο µε καθυστέρηση πολλών δεκαετιών. !! επίόραση της µουσουλμανικής τέχνης εΈηγείται από τη συµΒίωση του ελληνικού στοιχείου με τους Τοήοκους επί τέσσερες αιώνες. Πηγές θεμάτων της ελληνικής λαϊκής τέχνης είναι οι χαλκογραφίες με θρ σκευτικά και κοσνικά θέματα, διάφορα άλλα έντυπα καθώς επίσης και τα µνηµεία του λόγου, όπως τα δηµοτικά τραγούδια, οι λαϊκές παραδόσεις, τα εκκλησιαστικά κείµενα, τα λόγια δηµο- σιευμένα ή αδημοσίευτα γραπτά. 'Ολα αυτά δεν παραµένουν ξένα σώµατα μέσα στον κορµό της ελληνικής παράθοσης. Καθώς περνούν από χέρι σε χέρι και από γενιά σε γενιά, πετα- πλάθονται και αφομοιώνονται, προσαρμόζονται στις οπτικές συνήθειες των Ελλήνων και εκ- φοάζονν το δικό τους ιδεολογικό κόσµο. Θα µπορούσαµε να πούµε πως η ελληνική λαϊκή τέχ- νη νοιάζει µε τη θάλασσα που δέχεται το γλυκό νερό χιλιάδων ποτκμιών χωρίς να ξαλµυ- ρίξει. Οι ξένες επιδράσεις πρωτοεµφανίζονται στα ζωντανά µεταπραττικά, μεταποιητικά και ναυτικά κέντρα. O έµπορος, o βιοτόχνης, ο ναυτικός για να επιζήσουν είναι υποχρεωµέ- νοι να έχουν µιά συνεχώς ανανεούµενη γνώση. Πρέπει να ξέρουν τις προόδους του επαγγέλ- ματός τους, να είναι ενηµερωμένοι για την ισοτιμία των νοµισµάτων, να παρακολουθούν τις διακυµάνσεις της ζήτησης προϊόντων και υπηρεσιών, να αλληλογραφούν, να ταξιδεύ- ουν. Αυτά δημιουργούν νοοτροπία ανοιχτή στην αποδοχή και αφοµοίωση νέων πολιτιστι- κών στοιχείων. Αντίθετα, οι κτηνοτροφικοί και γεωργικοί πληθυσυοί στηρ€ζονται στην προγονική πείρα. Ta διάφορα στάδια της γεωργικής και κτηνοτροφικής εργασίας, οι µέ- θοδοι που χρησιµοποιούνται, βασίζονται σε γνώσεις που πήραν από τον πατέρα και τη μητέρα, που κι εκείνοι τις πήραν από τους δικούς τους γονιούς. Αυτό δηµιουργεί νοο- τροπία σπρόΘθµη στην υιοθέτηση νεωτερισµών και δυσκίνητη στην αφοµοιωτική διεργασία. "Όμως η οικονοµική και πολιτιστική ακτινοθολία των ημιαστικών κέντρων συντελεί στη διάδοση των νέων µορφών και στο χωρικό τους περίγυρο. «των… A . να"? *? τ*ΛΛ""Τ:'ζη ΛΑΙΚΗ Τ'Λ-'Π"7ΤΥ.Η Η ελληνική λαϊκή γλυπτική χωρίζεται σε δύο µεγάλες κατηγορίες, στη λιογλυπτική και στην ξυλογλυπτικη. Οι δύο αυτές κατηγορίες δεν διαφέρουν µόνο στην όλη. Πρόκειται για δυό τέχνες µε διαφορετικό ύφος, ιδιαίτερη λειτουργία και µε ξεχωριστούς τεχνίτες. Η ΑΙΌΟΡΛΥΠΦΙΚΉ περιορίζεται στο ανάγλυφο, με ελάχιστες εξαιρέσεις σε ειδικές περι- …...ι- ο…"… πτώσεις. Είναι η τέχνη των εξωτερικών επιφανειών σε σπίτια, εκκλησίες και βρύσες. Έπει- ετ προορίζεται για διακόσµηση τοίχων και είναι, θα λέγαµε, µέρος του οικοδομικού υλι- κο6, το αναγλυφικό της έξαρµα είναι χαµηλ6' αρχίζει από τα εσώγλυφα σχεδια ή γράµµατα, προχωρεί στο επιπεδόγλυφο και φτάνει ως το χαμηλό ανάγλυφο. ΄Ετσι διασφαλίζει την ενό- τητα της επιφάνειας που διακοσμεί. Λειτουργεί στο διάχυτο φυτισμό του ύπαιθρου πραγµα που αποκλείει τον έντονο σκιοψστισµό. Οι τεχνίτες της, οι π ε λ ε κ 6 ν οι, ανήκαν στ: συνεργείο των χτιστόδων, αφού τα έργα τους χτίζονταν µαζί µε τις όλλαες πέτρες. Τα ερ- γαλεία τους έχουν ελληνικά ονόµατα /σφυρί, βελόνι, χτένι, σµίλα.../, πράγµα που, όπως θα δοόυε, δεν συµβαίνει µε την ξυλογλυπτική. Ο χωρισµός της σε εκκλησιαστική και κοσµι- κό αφορά µόνο τη χρήση της. Ποικίλα είναι τα θέµατά της: σταυροί, φυτικά μοτίβα, ωάρια. , Τςηλιτ, ζώα, δέντρα; ρόδακες, πεντάλφες, πρόσωπα ανθρώπων και σπανιότερα αγιογραφικά 3ξυατα. ? Ξ"λΟΓΛΥΠΤΙΚΗ είναι η τέχνη των εσωτερικών Χώρων. Ασκείται από τους τ α γ ι α 6 no υ ς, που δεν συµπετΕχοπν πάντα στο αρχικό συνεργείο αφού πολλά ξυλόγλυπτα είτε δεν ες……… στ…θερά σΐΌιΧεξα του χτίσματΟζ είτε τοποθετούνται αργότερα. Ιταλική προέλευση ξ… πει ολόκληρη η Επαγγελµατική τους ορολογία: ταγια56ρος, σκαρπέλλο, σγρ6µπια, ματσ6λλα, χούκι... ? ξυλογχυπτική μπορεί να χωρισΘεί σε τέσσερις κλάδους, την εκκλησιαστική, την οικιακή, την ποιµενική και τη ναυτική. ?? εκκλησιαστική ξυλογλυπτική φιλοτεχνεί τέμπλα, αμβονες, δεσ οτικοός Θρόνους, παγ- άρια9 αρτσφόρια και άλλα σκεύη του ναού. Κύρια έκφρασή της το τέµπλο. To ψηλό ξυ6γλυπ το τέµτλο έρχεται στην Ελλάδα κατά το 160 αιώνα από τη Ρωσία. ?την αρχή το ανάγλυφο εί να 'ανηλό και τα θέματα γνωστοί συµβολισμοί. Ρίναι τα λεγόµενα σ τ ρ ω τ & τέμπλα. Ο Κατ το 18ο αιώνα εμφανίζεται, και γρήγορα κυριαρχεί, το µπαρόκ. To ανάγλυφο γίνεται τολμήρότερο, υπαρχουν διαµπερή κενό ανάμεσα στις µορφές, η σύνθεση είναι πυκνή και αν« συχη, τα Θέµατα πλουτίζονται. Εµφανίζονται σκηνές από την αγία Γραφή και τα υναξάρια εικαστικός αποδόσεις από παρομοιώσεις και εικόνες εκκλησιαστικών κειμένων, ακόμα και όψεις της καθημερινότητας. Τα άλλα εκκλησιαστικά ξυλόγλυπτα ακολουθούν τεχνοτροπικα και Θεµατολογικά το τίµπλο. Από την άποψη της ετικάλυψης τα εκκλησιαστικά ξυλόγλυπτα χωρίζονται σε γυμνά, χρυσωµξνα και ζωγραφισµένα. … . , . % ςι1ιαχή ξυλογλυπτική φιλοτεχνεί πόρτες9 τα3€νια, εικονοοτασια, κασσέλλες,σκαμνιε |… τ"ε χαυηλό ανάγλυφο απ; ίδει ανΘοξεχεία, ζωα, τουλιό, ηλιους, δόντρα, εκκλη€ίες και σπα- νιότερα ανθµώτινες μορφές. Ρ ποιµενικό ξυλογλυκτική ασκείται από τους ίδιους τους βοσκούς που γεµίζουν µε την ασχολία τους αυτή τις μακριές ώρες της αναγκαστικης τους μόνωσης και κάνουν Γυνΐ8ως µι… κρξ χρηστικ5 αντικείµενα: γκλίτσες, ρόκκες, κουτάλια, πιρούνια, σφιντίλια, πίπες. "όνο τους εργαλείο ένας καλοακονισυ€νος σουγιας. Για να σκάφουν τα κοιλώµατα των κουταλιών µεταχειρίζονται ειδικό εργαλείο, το χλιαρογλ6φτη. ξ'"υνηΘισμξνα Θέµατα 0 δράκοντας, το λιοντάρι, το φίδι, το ανθέµιο, η ανθρώπινη µορφή. !! ναυτική ξυλογλυπτική άνθισε κυρίως στα δραστήρια ναυπηγικά κέντρα κι ξτανε ακρό… πρωοα και επιγραφές πλοίων. Τα ακρόπρωρα, συνήθως µε τη μορφή ορ851τηΛςς γοσγόνας που σχίζει περήφανα τον αγέρα του πελΞγου, είναι από τις σηµαντικότερες επιτεδξεις της περί- οπτης ελληνικης γλυπτικής. 'Αλλοτε υπήρχε η αντίληώη πως τα ακρόπρ…ρτ ερχότανε έτοιμα . απ: την ϊταλία. Τώρα, όμως, ξχουν επισηµανθεί ΄€λληνες "ξοτνογλόφοι" και -υ=τημττικξ "ξοανογλυφεία" στην Τήνο και τη Υδρα. ί % Ώ … Α ο ο & Ο Ρ ο ο χ Ο ο ο Έε6φιλος, γιός του Γαβριήλ Χττζημιχαχλ και της Πηνελόπης το γένος ϊωγράφου, γεννή- υηκε στη Έαρειά της "υτιλήνης γύρω στα 1670. ?ίναι το µεγαλύτερο από οχτώ τΞ€=φια τέσ- ' , σερα αγόρια και τέσσερα κορίτσια. Από µικρός ήταν ασθενικός, ελαφρά τραυλός και αριστε- ρόχειρας. Η αριστερο ειρία λογαριάζεται τότε σαν οργανική µειονεκτικότητα. Γίναι ο "ξερ- βοκουτάλας", κι αυτό προκαλεί ειρωνικά σχόλια στο στενό του περίγυρο. ΄0πως συµβαίνει µε πολλά άτοµα του είναι, ή νοµίζουν ότι είναι, οργανικά µειονεκτικά, συγκεντρώνουν την προσοχή τους εκεί και προσπαθούν να ξεπεράσουν τη μειονεκτικότητά τους. Ας )υµηΘούμε πρόχειρα τον τραυλισµό και το νευρικό τίκ του λημοσΘ€νη. 0 Θεόφιλος κλεισμένος στο υπό- γειο του σπιτιού του ασκείται υποµονετικά στη ζωγραφική κερδίζοντας όχι μόνο την αξιοσύ- νη των χεριών αλλά και αντίστοιχες ψυχοπνευματικές δυνατότητες.΄Όταν πια σι?ΘΞνθηκε ώρι- µος ζωγράφισε την αδελφή του και όλοι παραδέχτηκαν ότι πΞτυχε.Ωστόσο το χάσµα ανάμεσα σ'αυτόν και τους γύρω του ήταν αργό πιά να γεφυρωΘεί.΄Ρτσι, έφηβος ακοµα, φεύγει για τη ?µύρνη, τη µικρασιατική πολιτεία µε τη δραστήρια ελληνική παροικία. Εκεί σχηµατίζει την εικαστική του γλώσσα και κάνει επάγγελµά του τη ζωγραφική. Φαίνεται πως για κάποιο διά… στηµα έγινε καβόσης του ελληνικού Προξενείου. Τότε πρωτογοράει τη φουστανξλλα που πιά δεν την αποχωρίζεται. Είναι γι'αυτόν το σύµβολο της λεβεντιάς. Αυτός ο καχεκτικός, ο δει- λός, o πικραµένος, ο αποτραβηγµΞνος λάτρεψε τη λεβεντιά κι αυτή του η λατρεία είναι α… ποτυπωµ€νη τόσο στη ζωή του όσο και στο έργο του. ΄Ηρωες της Έπανάστασης του 21 και των µεταγενέστερων εθνικών αγώνων, αρχαίοι και βυζαντινοί στρατηλάτες, γεροδεµµένοι αθλητές είναι Θέµατα που καλύπτουν το µεγαλύτερο µέρος του Ξργ υ του. "τα 1897 φεύγει από τη ?µύρνη για την Ελλάδα µε το σκοπό, όπως ισχυρίζεται, να κατα- ταγεί εθελοντής στον ελληνικό στρατό. Η ραγδαία εξέλιξη των επιχειρήσεων και η άδοξη λή- ξη των εχθροπραξιών τον προλαβαίνουν. Δε µπορεί πια να γυρίσει στην τουρκοκρατούµενη ?μύρνη και μένει στο Βόλο και το Πήλιο. Fro Βόχο δεν τον καλοδέχτηκαν. Η ασυνήθιστη εμφανισή του, οι παραξενιξς και ο δύσκολος χαρακτήρας του απωθούν τους µικροαστούς της πόλης. Καλλίτερη ήταν η αποδοχή του από τους κατοίκους των χωριών, που του αναθέτουν τη διακόσµηση σπιτιών και μικροµάγαζων. Κύριος προστάτης του o Γιάννης ?οντός, µυλωνάς από την Ανακασιά, του οποίου ο Θεόφιλος τοιχογραφεί το σπίτι στα 1912. Ζει βουτηγμΞνος στη φτώχεια.΄Οταν στα 1922 έρχονται οι πρόσφυγες από τη πικρά Ασία ο Θεόφιλος βρίσκει ανθρώπους που εκτιµούν το έργο του. Οι πρόχειρες παράγκες που στήνουν για επαγγελµατική τους στέγαση γεµίζουν από ζωγραφιίς, που όμως λίγα χρόνια αργότερα καταστρέφονται µαζί µε τις παράγκες. ΠληγωμΕνος στο κορμί και στην ψυχή φεύγει στα 1927 για την πατρίδα του τη "ντιλήνη. 'Οχι πως εκεί τον περιµένει ευµάρεια. Ωστόσο κάποιο συγγενικό του χξρι θα του φτειάξει έναν καφέ, Θ'ακούσει το φιλικό λόγο, Θ'ανταμώσει παλιούς γνωστούς. ?τη πυτιλήνη o πρό- ωρα γερασµένος ζωγράφος, κουρασµένος πιό από την περιπλάνησή του στον ηρωϊκό κόσμο, προσγειώνεται σε θέµατα καθηµερινά και οικεία, το λεσβιακό τοπίο, το κουρείο, το φουρ- νόρικο, την Αγιασιώτισσα, το λυρόρη, την υφόντρια, τον αρκουδιόρη... Τότε αρχίζει να του χαμογελάει η τύχη. O µυτιληνιός τεχνοκρίτης Υτρότης ΡλευΘεριά- 5ης, που διαπρέπει στο Παρίσι ως ΤΈΡΙΑΏ, γνωρίζει το έργο του Θεόφιλου, το εκτιµόει και ετοιμάζει έκθεσό του στο Παρίσι. Λ…εν προλαβαίνει να τη Χαρεί ο ζωγράφος µας γιατί πεδαίνει την ΄Ανοιξη του 1934 μέσα στο άθλιο δωμάτιό του. Η Δόξα έρχεται µεταθανάτια. Απανωτ€ς οι εκθέσεις έργων του στην Ελλάδα και το Εξωτερικό. Προσωπικότητες της Τέχνης και τ…ν Γραμµάτων του αφιερώνουν ύµνους/Μωρίς ΡαΌνόλ. Λε Κορµπυζιέ, *εφέρης, Ελύτης, "ικελιανός, Τσαρούχης…../. λεν έλειψαν όμως, στην αρχή κυρίως, και οι σκληροί αρνητές της αξίας του. Ο Θεόφιλος σπάνια ζωγραφίζει απευθείας από ΧΧΧ!!! τη φύση, κυρίως σε προσωπογρα- φίες. ?υνόθως χρησιµοποιεί ευτελή πρότυπα: λιθογραφίες, επιστολικό δελτόρια, εικονο- γραφήσεις λαϊκών εκδόσεων, φωτογραφίες. Μα από τούτα τα όπνοα πρότυπα έβγαιναν έργα µε εκοραστικό σχέδιο, με καθάρια, φωτεινό και έντονα χρώµατα, µε µια γνήσια πνοή λαϊ- κής μυθοπλασίας, µε ζ ω γ 0 α φ ι κ 5 π 0 ι 6 τ η τ α. ΚΥΜ…" Α. "Από? Π ""Λ.Λ.""Τ΄'1 ΛΑ΄ΙΥ.Π ΖΩΓΡΆδϊ"Ή ?ήµερα Θα περιορισΘούµε σχεδόν αποκλειστικό στην "κοσµική" ζωγραφική. ησ, αναοερθού- µε ελάχιστα στην αγιογραφία, και κυρίως στα σηµεία επαφής των δύο αυτών τοµέων. "οναόι… κή σχεδόν, κι ασφαλώς πληρέστερη έκφραση της λαϊκής ζωγραοικής είναι η τοιχογραφία. Πάµ- πολλα είναι τα σπίτια της Δυτικής Μακεδονίας, της Ηπείρου, της Ανατολικής Θεσσαλίας µαι μερικών νησιών που είναι στολισµένα µε ζωγραφιές, και ιδιαίτερα η Γιότιστα, η Καστοριά, η Έρότυρα, το Ζαγοροχώρια και το Πήλιο. Δυστυχώς, ένα 'ολύ µεγάλο µέρος των τοιχογραφι- ών αυτών έχει καταστραφεί είτε µε το αργό γκρέμισµα εγκαταλειµένων σπιτιών, είτε από τους εµπρησμούς κατά την Κατοχή, sf: από σεισµούς, είτε από µεταγενέστερες επεµβάσεις των ιξιεκτητών τους. Κατ; την Ψουρκοκρατία, που στη Βόρεια Ελλάδα κράτησε ως τα 1912, υπήρξαν αξιόλογα ζωγραφιπξ κέντρα, κυρίως σε ορεινό χωριό. Οι τεχνίτες τους, που µάθαιναν την τέχνη µε τη διαδικασία της μαθητείας δίπλα σε έμπειρους τεχνίτες, ήταν αγιογράφοι και συγρόνως 8ιητοσυητόκ σπιτιών. "Οσα από τα κέντρα αυτό έχουν µελετηθεί δίνουν εντυπωσιακούς αριθ- µούς ντόπιων ζωγρόφων. Από τους Χιονιόδες της Έπείρου διασώθηκαν 68 ονόµατα ζωγράφων, από τη ανσρίνα 51, από την Έρότυρα -την παλιά Υέλιτσα- 12. Και, φυσικά, δεν είναι τα αόνα επειδή ούτε όλοι, ούτε πάντοτε υπέγραφαν τα έργα τους. To θέµα που εµφανίζεται συχνότερα είναι το τοπίο και κυρίως απόψεις µεγάλων πολιτει- ών: της ΐενετιός, της Πόλης, της Έιέννης, της Φραγκφούρτης, της "αδρίτης, της Χαλκίδας.. Πρύτυπϊ τους γαϊκογραωίες, μερικές από τις οποίες έχουν επισηµανθεί. Λεν πρόκειται, ό- υως για Φυνρό αντίγραφα. Ο λαϊκός τεχνίτης κρατάει από το πρότυπο τα στοιχεία που συν- Θέτουν την ταυτότητα της πολιτείας, την αποδίδει όµως αέρα σε µιαν ατµόσφαιρα παραμυ- θιού και θαυµασμού.ΠροσΘέτει το κύριο εκφραστικό μέσο της ζωγραφικής, το χρώµα, που δεν υπάρχει στα χαρακτικά πρότυπα, προσθέτει ή αφαιρεί στοιχεία και καταργεί την προοπτική που είναι τταίριαστη στη διακόσµηση της επιφάνειας του τοίχου. ?ε µερικές περιπτώσεις τα τοπία είναι φανταστικό µε γεφύρια, κτήρια, δέντρα, ψάρια, πουλιά, που καθώς απλώ… νονται σε στενόμακρες φρίΓες ψηλά στον τοίχο είναι σα να παρασύρουν το Θεατή σ'ένα µα- γικό ταξίδι. από τα νΞσα του 19ου αιώνα πληθαίνουν και τα ζωντανό στιγμιότυπα από την κα8ηυερινή ζωή: ένας σκύλος που κυνηγάει αλεπού, o ξυλοκόπος, οι ναύτες στα κουπιά τους, ο γξίδαρος δεκμένος στο δέντρο, η συγκομιδή καρπών, οι σταχυομαζώχτρες … αυτές παρµ€νες από το γνωστό έργο του Φρανσουά ιλλέ που, βέβαια, έφτ σε στα χέρια του ΄"λληνα τεχνίτη μέσω κότοιας αναπαραγωγής. Λίγες δεκαετίες αργότερα εμφανίζεται και η προσωπογραφία, που προΉπήρχε µόνον σε απεικονίσεις κτητόρων εκκλησιών. " ελληνική λαϊκή ζωγραφική, τουλάχιστον κατά τους δύο αιώνες που μπορούµε να την πα- ?αΛοξυυΘήσουµε µε κάποια σιγουριά, 8εν έµεινε ξένη προς τα καλλιτεχνικά ρεύματα που κυ- ριαρχούν στην Ευρώπη, έστω κι αν φτάνουν µε σημαντική καθυστέρηση. Είναι φανερή η επί- δραση του µπαρόκ απ5 τα µέσα του 18ου αιώνα ως τα μέσα του 190v, ακολουθεί ο νεοκλασι- κισµ6ς, που φτάνει ως τις πρώτες δεκαετίες του 2006 αιώνα, για να επακολουθήσει, κρονι… κά περιορισµένος και σε μικρή έκταση, 0 ακαδηµαϊκός ρεαλισµός. O ζωγραφικές πίνακας σε σανίδι, χαρτί, πανί και άλλες ύλες εµσανίζεται από το 190 αιώνα. Από τα πρώτα τέτοια έργα είναι και η εικονογράσιση των Αποµνηµονευμάτων του "α- κρυγιάννη που, όµως, προοριζόταν για λιθογραφικη αναπαραγωγή. Είναι έργα µικρής οµάδας που περιληπτικά αναφέρεται µε το όνοµα Παναγιώτης Ζωγράφος. %ωγραφικοί πίνακες σε χαρτί ή χαρτόνι είναι και οι θαυμαστές πλοιυγραφίες. Ειδικευμίνοι τεχνίτες στα µεγάλα λιµάνια αναλαβαίναν να φιλοτεχνησουν το "πορτρέτο" του πλοίου, κατά κανόνα στη μακριά του διά- σταση.. Πρόθεση του τεχνίτη, αλλά και απαίτηση του πελάτη καραβοκύρη, είναι η πιστή και λεπτοµερειακή απόδοση. C κάθε µακαράς στη δάση του, το κάθε σχοινί στη λειτουργία του, το κάθε πανί στο σχήµα του... Πέρα, όµως, απά την πρόθεση ακρίβειας, τα έργα έχουν -τουλάχιστον στις ευτυχξστερες περιπτώσεις- µιά παράξενη γοητεία. Τα θέµατα που συχνότερα εµφανίζονται στη λαϊκή ζωγραφική, εκτός από όσα αναφέραμε, είναι τα ανθοδοχεία, τα αντικρυστά λιοντάρια, φρούτα, πουλιά και σε µερικές περιπτώσεις κτητορικές-ευχετήριες επιγραφές. Ττα έργα λαϊκής ζωγραφικής πέρα από τ6ς τοιχογραφίες και τους πίνακες, πρέπει να περιλάβουµε τις ζωγραφιστ€ς ποδιές τέµπλων που παριστάνουν σχεδόν αποκλειστικά ανθοδο- χεία, τις ζωγραφιστές κασσ€λλες και τις διακοσµήσεις ξύλινων σταθερών στοιχείων του σπιτιού=µεσάντρες, χωνευτΞς ντουλάπες, ξύλινα ταβάνια... ΄'΄(ΙΤ'70Τ A. MAXI-‘11..“

:2 ”0, , A , ," &&… ξ αν, &? ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ & ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ Εισαγωγή στις εργασϊες του Συμπσσΐου από την Μαρια Ηλιού, Πρόεδρο της Οργανωτικής Επιτροπής *- To θέμα που μας συγκέντρωσε σήμερα είναι καίριο, όχι μό- νο για το Πανεπιστήµιο Θεσσαλίας που εγκαινιάζει με αυτή την ι,&ήλυκη τις . .… τ…,ν;κές ι«, φ…+…τι….θιηιις, ό,ι …όνο για τον εεσοαλικό χώρο που αγκαλιάζει ιις δραστηριότητε… αυτές' το θέμα είναι καίριο για το παρόν και το μέλλον της χώρας µας. Και βέβαια, όσοι συγκεντρωθήκαμε εδώ, γνωρίζουμε τη σηµα- σία της προσχολικής αγωγής - πολλοί από τους εισηγητές και τους συνέδρους προσφέρουν οι ίδιοι έργο στο σύστημα της προσχολικής αγωγής και όλοι έχουν κάποια σχέση με το νήπιο ή τη νηπιαγωγό. ΄Ετσι, οι εισηγήσεις, οι παρεμβάσεις και οι συζητήσεις που θα ακολουθήσουν, θα συμπληρώσουν την ενηµέρωσή μας, θα προωθήσουν τον προβληµατισμό μας και θα συμβάλλουν στο να γίνει πιο πλού- σια η σχέση μας με το παιδί και τις ανάγκες του)και πιο δημιουρ- γική η δουλειά µας. Αλλά συγχρόνως,ελπίζουμε, οι οργανωτές αυ- τής της συνάντησης, πως θα δημιουργήσουμε ένα κοινωνικό γεγονός γύρω από το θέμα της προσχολικής αγωγής, που στον τόπο μας δεν έχει ακόµα αντιμετωπιστεί στις πραγματικές του, παιδαγωγικές και κοινωνικές διαστάσεις. Η προσχολική αγωγή αφορά, όπως το λέει και η λέξη, την αγωγή του μικρού παωπού κατά την περίοδο που αρχίζει από τη γέννησή του και τελειώνει με την ένταξή του στο σχολείο, στην πρωτοβάθµια εκπαίδευση. Η αγωγή αυτή προσφέρεται στους βρεφι- κούς, βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούςνρστα νηπιαγωγεία. Ο όρος δεν χρησιμοποιείται συχνά για την αγωγή που προσφέρεται μέσα στην οικογένεια - και που είναι Βέβαια πρωταρχική και συ- νοδεύει το παιδί µέχρι την ενηλικίωσή του. To θέμα µας, αφορά κυρίως τη θεσμοιτοιημένη προσχολική αγω- γή, την προσχολική εκπαίδευση, τα Νηπιαγωγεία δηλαδή και τους nan. € ικούς Σταθμούς, και το κύριο ειδικευµένο προσωπικό που την προσφέρει, τις νηπιαγωγούς. Η προσχολική εκπαίδευση δεν είναι μόνο ο φτωχός συγγενής µέσα στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστηµα. Είναι και ο μεγάλος άγνω- στος. Μόνο συγκεχυμένη ή υπερβολικά μερική αντίληψη της σημασίας και του ρόλου της φαίνεται να έχει το πλατύ κοινό. Ελάχιστες είναι πια οι χώρες, όπου στο θέμα της προσχολι- κής εκπαίδευσης παρουσιάζονται έτσι συνδυασμένα η καθυστέρηση και η άγνοια. Δεν θα ήταν ίσως περιττή μια συνοπτική αναδροµή στην ιστο- ρία της προσχολικής εκπάιδευσης, για να φανούν εναργέστεραψ οι αναχρονισμοί που χαρακτηρίζουν τη σημερινή της κατάσταση στη χώ- ρα μας. Από το τέλος του 180υ αιώνα και σε όλη τη διάρκεια του l9ou, στις ευρωπαϊκές χώρες που προχωρούσαν στην εποχή της εκ- βιομηχάνισης, δημιουργούνταν ιδρύµατα υποδοχής για τα νήπια των φτωχών εργαζόμενων γονέων. Ιδρύματα που πρόσφεραν περίθαλψη(τρο- φή και ασφάλεια) και συγχρόνως προσπαθούσαν να αναπτύξουν στα παιδιά αυτά τις αρετές που θεωρούνταν απαραίτητες για την κοι- νωνική τάξη οτηι οποία ανήκαν; υπακοή, πιιοορχία, θρησκευτικό- τητα, ευιαζία, ……,….ι……τηια. -… Μι..«ο………ι…ό αυτά ιδρύµατα, εί- χαν τη χρησιμότητά τους (όπως άλλωστε και το ορφανοτροφεία, τα γηροκομεία, τα λογής άσυλα) και συγχρόνως έπαιξαν ένα συγκεκρι- µένο ρόλο στην κοινωνική διαφοροποίηση, σύμφωνα με τις αντιλή- ψεις της ανερχόμενης αστικής τάξης. Μόνο προς το τέλος του 19ου αιώνα αρχίζει να διαμορφώνε- ται η προσχολική εκπαίδευση που απευθύνεται σε πλατύτερο κοινω- νικό φάσμα. Πρόκειται για μια ριζική στροφή στην αντίληψη για την παιδική ηλικία. Η ανακάλυψη των αναγκών της πρώτης παιδικής ηλικίας και του ρόλου των νηπιαγωγείων συνδέεται άμεσα με την ανάπτυξη της ψυχολογίας του παιδιού και της γενετικής ψυχολογίας. Η παιδαγω- γική προσπάθεια προεκτείνεται από τη σχολική προς την πρώτη παι- δική7ΐλΐΐίαΐήουθπαύει πια να θεωρείται σαν περίοδος αναµονής και απλής βιολογικής ωρίμανσης. Ενώ η προσχολική=εκπαίδευση αναπτύσσεται ραγδαία, ένας μεγάλος αριθµός από ψυχολογικές και παιδαγωγικές έρευνες αποδει- κνύουν ότι ο θεσµός αυτός: - αναπτύσσει την ευαισθησία και τις ικανότητες όλων των παιδιών' - αναπτύσσει την κοινωνικότητα και την αυτονομία τους, πράγµα ιδιαίτερα σηµαντικό στις περιπτώσεις υπερπροστατευτικών μανά- δων και συντηρητικής οικογενειακής αγωγής… -΄προσφέρει πρώϊμο αντισταθμιστικό πλαίσιο στα παιδιά που προέρ- χονται από μη µορφωσιογόνο περιβάλλον (τους δίνει δηλαδή ευ- καιρίες για να αναπληρώσουν, μέσα από νέες εµπειρίες, τις ελ- λείψεις σε ερεθίσματα του δικού τους φτωχού περιβάλλοντος). Τα επιτεύγµατα της ψυχολογίας σε συνδυασμό με τις κοινω- νικές αλλαγές επιβεβαιώνουν όλο και πιο πολύ την κοινωνική και παιδαγωγική σημασία της προσχολικής αγωγής. Στο συλλογικό έργο του Κέντρου τεκµηρίωσης για την εκπαί- δευση στην Ευρώπη του Συμβουλίου της Ευρώπης, "Προβλήµατα ως προς την εκτίμηση της προσχολικής εκπαίδευσης" (1975), καταγρά- φονται οι ακόλουθοι κοινωνικοί παράγοντες που συνέβαλαν στην εξάπλωση της προσχολικής εκπαίδευσης, όπως προέκυψαν από έρευ- νες που αφορούσαν πολλές ευρωπαϊκές χώρες: - αυξανόμενη συνειδητοποίηση στην κοινωνία της σηµασίας που έχουν για το παιδί τα πρώϊμα ερεθίσματα και οι πρώϊμες ευκαιρίες μά- Θησης' - αύξηση του αριθμού των εργαζόμενων µητέρων' - αλλαγή στάσεων απέναντι στο ρόλο των γυναικών στην κοινωνία' - ανικανότητα της μικρής πυρηνικής οικογένειας να προσφέρει στο παιδί κατάλ)…. , "ι'.ινι΄,.…ΐ΄ι :. …: , ιι * κίνδυνοι και έλλειψη ευκαιριών παιχνιδιού 'το αστικό περιβάλ- λον. Είναι φανερό ότι η αντιμετώπιση του προβλήματος της προσχο- λικής εκπαίδευσης σε κάθε χώρα έχει άμεση σχέση και με τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία και με το επίπεδο των προσφερόμενων κοινωνικών υπηρεσιών, πράγματα αλληλοσυνδεόμενα. ΄Ετσι, εάν μετατοπίζεται στους ώμους των γυναικών η ευθύνη για τα άτομα που έχουν ανάγκη από προστασία και φροντίδα (ηλικιω- µένους, αρρώστους, παιδιά) προσφέρεται συγχρόνως και η θεωρητική κάλυψη, ότι αυτός είναι ακριβώς ο ρόλος των γυναικών και αυτή η έµφυτη κλίση τους. Στις αναπτυγμένες χώρες, όπου οι κοινωνικές υπηρεσίες βρί- σκονται σε υψηλό επίπεδο, αυτές οι πρακτικές με την αντίστοιχη θεωρητική θεμελίωση βρίσκονται σε ύφεση. Οι διεθνείς οργανώσεις αναπτύσσουν τα τελευταία χρόνια με-' γάλη δραστηριότητα για την προώθηση της προσχολικής εκπαίδευσης. Μερικές αναφορές: Στην έκτη διάσκεψη των Υπουργών Παιδείας της Δυτικής Ευρώ- πης (1969), ψηφίστηκε απόφαση με την οποία ζητείται από τις Κυ- βερνήσεις των ευρωπαϊκών κρατών να αναπτύξουν στο μεγαλύτερο δυ- νατό βαθμό την προσχολική εκπαίδευση και ακόμα: να αναθεωρήσουν την παιδαγωγική της στοιχειώδους εκπαίδευσης και να προσαρµόσουν τις μεθόδους της παίρνοντας υπόψη μεθόδους που απέδειξαν την απο- τελεσματικότητά τους στα νηπιαγωγεία. Δηλαδή, να επικεντρώσουν τη διδακτική πράξη στο παιδί και να το αντιμετωπίσουν περισσότε- ρο γι΄αυτό που είναι και λιγότερο γι΄αυτό που θα ήθελε κανείς να γίνει. To Κέντρο για την "Ερευνα και τις Καινοτομίες στην Εκπαί- δευση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης οργά- νωσε το 1973 διάσκεψη με θέμα "Εξέλιξη της προσχολικής εκπαίδευ- σης" και το 1980 άλλη διάσκεψη, διακυβερνητική αυτή, με θέμα "Οι πολιτικές για την πρώτη παιδική ηλικία". Τα υλικά των διασκέψεων αυτών δημοσιεύτηκαν. Στη "Διακήρυξη αρχών για την προσχολική εκπαίδευση" (1978) του Συμβουλίου της Ευρώπης γίνεται σύσταση σε όλα τα κράτη-μέλη να δώσουν προτεραιότητα στη λήψη κατάλληλων μέτρων ώστε να εξα-φ σφαλιστούν σε όλα τα παιδιά δύο χρόνια προσχολικής εκπαίδευσης, σε ιδρύματα που να ανήκουν στον ίδιο διοικητικό φορέα και κατά προτίμηση στο Υπουργείο Παιδείας. To Συμβούλιο Μορφωτικής Συνεργασίας του Συμβουλίου της Ευρώ- πης οργάνωσε το 1979 συνέδριο με θέμα: "Από τη γέννησή του ώς τα 8 του χρόνια: το παιδί στην ευρωπαϊκή κοινωνία της δεκαετίας του ‘80”, στο οποίο διαµορφώθηκε και μια διακήρυξη για την προσχολι- κή εκπαίδευση που ιπορλήδηκε στη Διάσκεψη των Υπουργών Παιδείας στη Λισσαβώνα. Από το σχέδιο της σημαντικής αυτής διακήρυξης: "Στο μέτρο που αναπτύσσονται οι κοινωνικές ικανότητες και οι πνευματικές ανά- γκες του παιδιού, πρέπει να ικανοποιούνται εν μέρει έξω από την οικογένεια (...) Οι ανάγκες των παιδιών είναι διαφορετικές, ανά- λογα με το στάδιο ανάπτυξής τους, τις προσωπικές τους ικανότη- « ……ς υ)τι… Κδ νϊ. (Με ϊ΄ΝΒ Κ μκί , ."; …'…) .- V5M‘€S .. τες και το πολιτισµικό τους περιβάλλον". Αναφέρονται επίσης επ/ γΐο0ν5 περιπτώσεις: α) παιδιά των πόλεων (έλλειψη χώρου, απουσία γονιών, επικίνδυνοι δρόμοι), β) παιδιά αγροτικών περιοχών (απο- μόνωση), γ) παιδιά οικογενειών χαμηλού οικογενειακού εισοδήματος (υλικές ανάγκες και έλλειψη ερεθισμάτων), 6) παιδιά μειονοτήτων (διατήρηση της παράδοσής τους, αλλά και ένταξή τους στην εθνική κοινότητα), ε) παιδιά μειονεκτικά. Το τελικό κείμενο που υπέγραψαν οι Υπουργοί Παιδείας στη Λισσαβώνα τον Ιούνιο του 1981, είναι ακόμα πιο προωθημένο:"Στις περισσότερες σύγχρονες κοινωνίες μας δημιουργήσαμε υλικές και κοινωνικές συνθήκες τέτοιες ... ώστε το παιδί που μεγαλώνει, αν δεν επωφεληθεί από τις επαφές µε τον έξω από την οικογένεια κό- σμο που προσφέρουν τα ιδρύµατα προσχολικής αγωγής κινδυνεύει να υποφέρει από σοβαρές ελλείψεις από κοινωνικής και πνευματικής πλευράς. ΄Ετσι, είναι ουσιώδες να υποστηριχτούν κατάλληλα τα προ- σχολικά ιδρύματα και να αναπτυχθούν με γρήγορο ρυθμό για να εί- ναι προσιτά σε όλα τα παιδιά".)Κα1 αµαΞΌν…ζ "Η προσχολική αγωγή είναι παντού εξαιρετικά πολύτιµη γι αυ- τό που είναι' δεν θα έπρεπε να καταλήξει σε επέκταση προς τα κά- τω του σημερινού σχολικού συστήµατος' χρειάζεται να αποφευχθεί κάθε κίνδυνος προς μια τέτοια εξέλιξη με κατάλληλα μέτρα για να διατηρηθεί, στο προσχολικό στάδιο, το βάρος στην κοινωνική, φυ- σική και πολιτισμική ανάπτυξη του παιδιού, αλλά και για να ευ- νοηθεί η επέκταση στη στοιχειώδη εκπαίδευση της δημιουργικότητας που προωθεί η παιδαγωγική πρακτική στις προσχολικές τάξεις". Ας σημειωθεί, ότι σύµφωνα με τις διεθνείς στατιστικές, τα νηπιαγωγεία καλύπτουν συνήθως την ηλικία των 3 ώς 6 χρόνων και ότι στα ιδρύµατα προσχολική ηλικίας περιλαμβάνονται και οι βρεφι- κοί σταθμοί που υποδέχονται τα µωρά από τον πρώτο χρόνο της ζωής τους. Στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, στη Γαλλία, στο Βέλγιο,τΛΛν ζ…΄ τον Καναδά, "τη Δ.Γερµανία κ.α. σχεδόν όλα τα νήπια και σε υψη- λούς αριθµούς τα βρέφη καλύπτονται από το δίκτυο των αντίστοιχων ιδρυμάτων (βλ. Πίνακα). Στη Σουηδία έχει κατοχυρωθεί νομικά το δικαίωμα (αλλά όχι και η υποχρέωση) όλων των παιδιών για προσχολική εκπαίδευση. Σε περίπτωση που οι γονείς δεν επωφελούνται από το δικαίωμα αυτό, ειδικό προσωπικό τους επισκέπτεται για να τους εξηγήσει τα πλεο- νεκτήματα που προσφέρει η προσχολική εκπαίδευση. ικα… . . & άιηε… & χ ς τν.; χΈχ% αωκ &»… να… Μ… λι…ςια ή…") , αλα Δεν θα ήθελα να αφήσω ασχςχαστη αυτή την καινοτομία. Γιατί μας θυμίζει ότι η πραγματική ελευθερία στην ιδιωτική σφαίρα προ- ύποθέτει υπέυθυνη και πλήρη ενημέρωση. Αλλά ας γυρίσουμε στη χώρα μας. Στην Ελλάδα τον περασμένο αιώνα υπήρξε ενδιαφέρον για την προοχολική αγωγή από πολύ νωρίς.1 Τα πρώτα Νηπιαγωγεία ιδρύονται το 1831 κι όλας, στην Ερμού- πολη (με 140 παιδιά, αγόρια και κορίτσια 2-6 χρόνων) και στην Αθήνα. Είναι ιδιωτικά, ενσωματωμένα σε σχολικά συγκροτήματα(Ετ. Hildner, Francis Hill). H Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία ίδρυσε ξεχω- ριστό Νηπιαγωγείο το 1840 και το 1865 έστειλε µια μαθήτριά της την Ιφιγένεια Δημητριάδου, με υποτροφία στη Γαλλία για να ει- δικευτεί ως νηπααγωγός. Από το 1870 και µετά η Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία άρχισε να δίνει και ειδικό δίπλωμα νηπιαγωγού. Το 1880 επιστρέφουν από τη Γερμανία όπου σπούδασαν δύο Ελληνίδες νηπιαγωγοί: η Ελένη Λοϊζίδου και η Αικατερίνη ΛασκαρίδουΐµΗ Λασκαρίδου ίδρυσε "νη- πιακό κήπο", "διδασκαλείο νηπιαγωγών" όπο#διδάσκονται οι πρω- τοπόρες για την εποχή παιδαγωγικές μέθοδοι του Froebel, "παιδι- κό σταθμ ". To 1895 θεσµοθετούνται για πρώτη φορά με νόµο τα νηπιαγωγεία και καθορίζονται τα προσόντα των νηπιαγωγών. Δ)» "έναν αιώνα µετά, δεν κατορθώθηκε να συμβαδίσουμε με τις κοινωνικές και παιδαγωγικές εξελίξεις. I ! .΄ΧΌ…ς) ςχ,Μ ΧΧΧ" 093… ΄ . Μπηκα: …"…" "" «Μάι. …" επι/σπ…πτ 'Κ …κι.…Κ ς"……Χ'Χζ΄ « οι (Α]. (| " 6ΐ ν-'νΞάΐ α…Οξη?Ω ν…- &… Μένα»… & ζαΝίν…… :; 0%…ιώτΕ/5 … & να ΈΝλ©οχΧ ι . 1'λΈξζ" 8…ψκχξ,Λµ γ:α…Ή0©Όι… «ΠΝ ς… τι΄6"/ίη…η΄ύΌι€>( Α ζΚζΆ-΄Ω … %! ίιξ%ζ(Χ , €9Ώλ) .. ίδια,. -΄ , - . u κ χνν3κ Ζ….) υ-µ…ΐσϊ% Οκ), Η Ώς… ξηι9νΞ'…Μ Μ Μ'Όω(… ……) 6ΨζΉζξοχ &ιςκοΑΒ%3Χ ,%(ξ.ς…ι&λ) Θ…ΜΝίΜΜ ιν… ΄3την Ελλάδα, όχι μόνο τα νηπιαγωγεία καλύπτουν μόνο τµήμα του πληθυσμού των 3 1/2 - 5 1/2 χρόνων και οι βρεφονηπιακοί σταθ- μοί ελάχιστο προσοτό του πληθυσμού των 0-5 1/2 χρόνων, αλλά πα- . :, , . * ι . .. ι . κ . ΄ |||. κ;ψιζλζµ ι'.λι ξ.Χ» ι.…» ,ιι'ι) …, ζ, ..( |» …' ι.Κ.Ή'5…κ. μ ιι… νπμ;ίων, …3α….ζ…τιιτςς. Στα παιδιά των εργαζόμενων μανάοων…χαμηλού;ζίοοοήματος ΐςνιγω«ι) προσφέρεται άσυλο στους)βρεφΞνηπΐάκούς σταθµούςζ…Για τα παιδιά των οικογενειών που μπορούν να τα βγάλουν πέρα χωρίς την εργασία της μητέρας υπάρχει η δυνατότητα της εγγραφής στα δημόσια νηπια- γωγεία (για περιορισμένο αριθµό θέσεων και μόνο για μερικές πρωϊ- νές ώρες). Στα παιδιά των οικογενειών με οικονομική ευχέρεια προσ- φέρεται η προσεγμένη και πανάκριβη προσχολική αγωγή στα ιδιωτικά . νηπιαγωγεία (με ανάλογους επίσης περιορισμούς στις ώρες υποδοχής και τον αριθμό θέσεων). (;…&ηα……ζι,ι……π…ιξχι)νηξ||€8"2 Μτ!ή Δεν είναι χωρίς σημασία,ότι στη Στατιστική Επετηρί οι βρε- φονηπιακοί σταθμοί περιλαμβάνονται στο κεφάλαιο "κοινωνική αντί- ληψις", τμήμα "περιθάλψεως ανηλίκων": τα παιδιά των εργαζόμενων μητέρων κατατάσσονται πλάι στα ορφανά, στα άρρωστα, στα μειονεκτι- κά. Η δική τουςµειονεκτικότητα, η δική τους δυστυχία - δηλώνει επίσηµα η Στατιστική Επετηρίδα - είναι ότι η μητέρα τους δουλεύει. Δεν είναι περίεργο ότι μπροστά σε τόσο μεγάλα κενά στην προσχολική εκπαίδευση, στο ρόλο της γυναίκας - αγγέλου της οικο- γενειακής εστίας προστίθενται εκπαιδευτικά - παιδαγωγικά καθήκο- ντα . ΄Ετσι, οι ανάγκες του παιδιού εμφανίζονται να μένουν ακά- λυπτες, όχι γιατί η Πολιτεία δενδημιούργησε ακόµα το ανάλογο δί- . κτυο προσχολικών ιδρυμάτων, αλλά γιατί η μητέρα εργάζεται - όταν εργάζεται. Και όταν δεν εργάζεται, το πρόβλημα μοιάζει να μην υπάρχει. H αντιπαράθεση: εργασία της μητέρας - ανάγκες του παι- διού, καλύπτει βολικά το κενό ανάμεσα στις βασικές ανάγκες του πληθυσμού και την παροχή υπηρεσιών. (To μηχανισμό αυτής της μετατόπισης ευθυνών μέσα στην ελλη- νική πραγµατικότητα επιβεβαιώνει και το γεγονός ότι σιγά-σιγά µε- τατοπίζεται προς τις μητέρες και η υποχρέωση για να καλυφτεί κι εκείνο το άλλο κενό; το χάσµα ανάµεσα στις προσδοκίες και την αποδοτικότητα ολόκληρου του εκπαιδευτικού συ- στήματος. Σε καµιά άλλη χώρα δεν παρουσιάζεται το φαινόμενο να "διαβάζουν" - τόσο χαρακτηριστική αυτή η νεοελληνική μετατροπή του ρήµατος ... - οι μητέρες τα παιδιά, στην έκταση, την κλίμα- l ι ( ΄ ι ?.΄ΘΞ…κοΜ ι.ι/ΚΘιι8Μ' ότου9γψι ζ9ςΏα% αν?) ΄Έ€ο?ή%νά# κα και την ένπππιπου αυτό συμβαίνει στη δική µας)Ξλ Στις χώρες όπου υπάρχει αμοιβαία σχέση ανάμεσα στην παι- δαγωγική έρευνα και την εκπαιδευτική πολιτική διαπιστώθηκε, ότι η ανανέωση των παιδαγωγικών µεθόδων σε ολόκληρη την εκπαιδευτι- κή πυραμίδα προωθήθηκε σημαντικά από τις αναζητήσεις και τις και- νοτομίες, που αφορούσαν την προσχολική εκπαίδευση. Είδαμε παραπάνω πως η προσχολική ηλικία μοιάζει να είναι στην Ελλάδα μια άγνωστη, ανεξερεύνητη ήπειρος. Οι πνευματικές, ψυχολογικές, κοινωνικές ανάγκες της πρώτης παιδικής ηλικίας που, παράλληλα, με την οικογενειακή στοργή, απαιτούν, στις σημερινές (΄'ι(ι).)ζ:ι΄|)ιΕ; ζωής"… ;;. ι την τ,π΄ν3,……π1 αν." ' χι εώς χς.΄;.1ι(……ις και τη φρονι- τίοα ειδικευμένο… προοωπικού, παραμερίζοντ;ι οιωπηρά, όσο επιβιώ- νει η αντίληψη ότι αρκεί η μητρική αγάπη για να τις καλύψει όλες. Και η άγνοια του ενός θέματος (παιδί) πολλαπλασιάζεται με την άγνοια του άλλου (μάνα), στο μέτρο που το στερεότυπο της μη-΄ τέρας "που θυσιάζεται για το παιδί της" συνιστά όχι μόνο πρότυπο, αλλά και οικεία αναφορά, στην οποία άλλωστε προσφεύγουν εύκολα οι ίδιες οι μανάδες. Το πόσο αυτό το σχήµα.αντωπθεπκ στις κοινωνικές πραγωα- τικότητες της εποχής μας διαφαίνεται και από τη στροφή στην πο- λιτική της Γιούνισεφ που επεξέτεινε τις δραστηριότητές της και προς τις γυναίκες. O άξονας της νέας αυτής πολιτικής της Οργάνω- σης των Ηνωµένων Εθνών για το παιδί, στηρίζεται στη θέση ότι οι ανάγκες των παιδιών δεν αναμένεται να καλυφτούν μόνο από τη μη- τρική στοργή και δραστηριότητα και ότι οι ανάγκες των γυναικών δεν συνοψίζονται μόνο στο μητρικό τους ρόλο. Σε µιά σύγχρονη κοινωνία, όλες αυτές οι ανάγκες αφορούν την πολιτεία και το κοι- νωνικό σύνολο. Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος αφιερώµατος του περιοδικού της Γιούνισεφ "Τετράδια της παιδικής ηλικίας": "Θέση των γυναικών και ευεξία των παιδιών". Το πρώτο μέρος του αφιερώματος παρουσιά- ζει στοιχεία για τη θετική σχέση ανάµεσα στην ευεξία των παιδιών και την καλυτέρευση της θέσης των γυναικών ως προς τον ελεύθερο χρόνο τους, την υγεία και τη διατροφή τους? ήνΜ%αίδ€υση και την επαγγελματική τους κατάρτιση, την επαγγελματική τους απασχό- ληση και τη συµμετοχή τους στην πολιτική. Στη χώρα μας, ο ανεπαρκής αριθµός των νηπιαγωγείων και o ανεπαρκέστατος αριθμός των βρεφονηπιακών σταθμών περιγράφουν και καθορίζουν, ώς ένα βαθμό, την περιθωριοποίηση και της Ελλη- νίδας και του Ελληνόπουλου. _ Ας συνοψίσουμε τώρα μερικές ελληνικές ιδιαιτερότητες στο θέμα των φορέων υποδοχής, φροντίδας και αγωγής των παιδιών προ- σχολικής ηλικίας. - Ποσοτική ανεπάρκεια των ανάλογων ιδρυμάτων. - Γενικευμένη άγνοια των πραγματικών αναγκών της πρώτης παιδι- κής ηλικίας. - Μετατόπιση της κρατικής και κοινωνικής ευθύνης στους ώμους των γυναικών (εκτός από τις μανάδες, επιστρατεύονται και οι γιαγιάδες, των οποίων η σωµατική και ψυχική αντοχή δοκιμάζο- νται μερικές φορές σκληρά). - Πρόωρσς κοινωνικός διαχωρισμός των νηπίων. Γι αυτό το τελευταίο θέμα, που είναι εξαιρετικά σημαντικό, θα κάνω μια αναφορά (όχι σύγκριση) σε μία άλλη ευρωπαϊκή χώρα, όπου υπάρχουν πάντα όπως και σε εμάς οι κοινωνικές τάξεις, χω- ,»ύς όμως ιωιιή .;ά)ΐ…Λτυιι κιι:…#ιςις ; ………ι,οίς 13 ποιδιικκ3ς σταθ- µούς και στα νηπια;ω|εια. Από μία πανεπιστημιακή έρευνα στη Γαλλία για την εξέλιξη των δημοσίων νηπιαγωγείων στην 30ετία 1945-1975 ανθολογώ μερικά στοιχεία. - το ποσοστό των παιδιών 2-6 ετών στα δηΒόσια νηπιαγωγεία πέρα- σε από 27,6% στο 81% (υπάρχει επιπλέον και άλλο ποσοστό που αφορά φοίτηση σε άλλα ιδρύματα). - η θεαµατική αυτή αύξηση οφείλεται στην ανάπτυξη της ζήτησης προσχολικής εκπαίδευσης από την αστική τάξη πράγμα που εκφρά- ζει εξέλιξη των συµπεριφορών της, ακόμα και του στρώματος των πιο προνομιούχων "απέναντι το νήπιο και στην αγωγή7%ξυ τεί- νει στο εξής να εξασφαλίζεται, κατά ένα μέρος, σε συλλογικά και δημόσια ιδρύματα όπου βρίσκονται πλάϊ-πλάϊ παιδιά διαφορετικών κο ινών ικών τάξεων " .3 Θα προσθέσω μια παρατήρηση που στην έρευνα παραλείφθηκε, προφανώς ως αυτονόητη: η εξέλιξη αυτή των συμπεριφορών θα επηρεά- στηκε σε μεγάλο βαθμό από την υψηλής ποιότητας παροχή υπηρεσιών στα δημόσια Νηπιαγωγεία. Και βέβαια, το θέµα της ποιότητας της προσχολικής αγωγής παραπέµπει κατά κύριο λόγο στο άλλο µεγάλο θέμα της κατάρτισης 3 . επίθ 92Μ5Αη με, των νηπιαγωγών που θα κληθούν να στελεχώσουν παιδικούς σταθμούς και νηπαιγωγεία. Είναι αναγκη να προσφερθεί στις μελλοντικές νηπιαγωγούς όχι μόνο υψηλό επίπεδο κατάρτισης, αλλά κατάρτισξ πολύπλευρη και συγχρονισµένη. Στη Σουηδία, όπου είναι θεσμοθετημένη η ένταξη πολιτισμι- κών δραστηριοτήτων στην προσχολική αγωγή, θεωρείται ότι βιβλιο- θήκες, ωδεία, μουσεία, θέατρα και πολισµικές οργανώσεις έχουν ένα σηµαντικό ρόλο να παίξουν μέσα στο Νηπαιαγωγείο. Σε πρόσφα- τη (1983) έκθεση του Εθνικού Συμβουλίου Πολιτισμού της χώρας αναφέρεται ότι οι γνώσεις και η ενθουσιώδης προσχώρηση των Νη- πιαγωγών είναι απαραίτητες προύποθέσεις για να πετύχουν οι πολι- τισμικές δραστηριότητες στην προσχολική αγωγή. Και ότι γι αυτό, τόσο η κατάρτιση, όσο και η επιμόρφωση των Νηπιαγωγών χρειάζε- ται να εξελιχθούν, έτσι ώστε να ενισχυθούν οι θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις τους στον πολιτισμικό τοµέα. Υπογραμμίζεται ακόμα ότι είναι απαραίτητο να ενισχυθεί η θέση των διαφόρων μα- θημάτων αισθητικής αγωγής στην κατάρτιση των Νηπιαγωγών και να αξιοποιηθούν οι γνώσεις και οι δραστηριότητες των καλλιτεχνικών και των πολιτισμικών οργανισμών. Σημειώνω ακόµα, ότι στη "Διακήρυξη αρχών" του Συμβουλίου Μορφωτικής Συνεργασίας του Συµβουλίου της Ευρώπης που ανάφερα προηγούμενα, προτείνεται: — να ληφθούτ μξϊΩα για νι κ.ταρ,……>όµ οι ςυαΞμοί ανάμεσα στις επαγγελματικές κατηγορίες των εκπαιδευτικών ποοοχολικής και πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης' - να παρέχεται σε όλους η ίδια βασική κατάρτιση και να τους προσ- φέρεται στη συνέχεια επιμόρφωση που θα προωθήσει την αµοιβαία κατανόηση' - να αντιµετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο τα ζητήματα μισθών,εξέ- λιξης και συνθηκών δουλειάς των εκπαιδευτικών που προσφέρουν έργο στην προσχολική ή πρωτοβάθµια εκπαίδευση. Το Π.Δ. 330/3.9.1983 με το οποίο ιδρύθηκαν συγχρόνως στα ΑΕΙ τα Παιδαγωγικά Τμήματα Δημοτικής Εκπαίδευσης και τα Παιδα- γωγικά Τµήµατα Νηπιαγωγών ανταποκρίνεται σε σύγχρονες απαιτήσεις. Η εφαρµογή του βέβαια προσφέρεται για συλλογικές επεξεργασίες. Ας σημειωθεί ακόµαγ ότι ο πρόσφατος νόµος για τη "Δοµή , και λειτουργία της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθµιας εκπαίδευ- - 10α - σης" παρουσιάζει, τόσο με το θεσμό των παιδικών κέντρων, όσο και με ορισμένες θαρραλέες διαπιστώσεις και προτάσεις στο αντίστοι- χο τμήμα της εισηγητικής έκθεσης, αξιόλογη προώθηση του σχετικού προβληματισμού σε κυβερνητικό επίπεδο. Θα μπορούσαμε όμως να αναρωτηθούμε στο διήμερο των εργασιών μας για την ανάγκη όχι μό- νο να διευρύνεται η προσχολική μέριμνα με την προσχολική αγωγή, αλλά και η προσχολική αγωγή στα ανεξάρτητα νηπιαγωγεία να διευ- ρύνεται με προσχολική μέριμνα, έτσι ώστε να πάψει σταδιακά αυτός ο ταξικός διαχωρισμός των νηπίων που δημιουργείται και μόνο από το γεγονός των διαφορετικών ωραρίων λειτουργίας νηπιαγωγείων και παιδικών σταθμών ή παιδικών κέντρων. - 11 ' >ΐΜΌ…χξ … %ξαΜ()…1Μ «(M «(µονιµη …ωδ)ο ινα…) \ ι κ H θεσμοθέτηση της κατάρτισης των Νηπιαγωγών σε πανεπιστη- μιακό επίπεδο είναι ένα μεγάλο επίτευγμα. Και αυτό το επίτευγμα που υλοποιεί την αναγνώριση της σημασίαςχτης προσχολικής αγωγής είναι επίτευγμα των διεκδικήσεων του κλάδου, της συνειδητοποίη- σης του θέματος από σημαντικές κοινωνικές ομάδες (αναφέρουμε σχε- τικά τις θέσεις του Γαιεπιστημιακού Ομίλου που δόθηκαν στη δημο- σιότητα στις 18-3-1981), είναι απότέλεσμα πολιτικής βούλησης. 'Οπως αποτέλεσμα πολιτικής βούλησης είναι και η ίδρυση αξιόλο- γου αριθμού νηπιαγωγείων τα τελευταία χρόνια. «έδρα... ώ 1(ΜΣ,…ΑΜ Τα Πανεπιστήμια που θα καταρτίζουν Νηπιαγωγούς βρίσκονται έ)Ο. μπροστά σε μια πρόκληση και σε τεράστιες ευθύνες. Η κατάρτιση που θα προσφέρουν δεν φτάνει να είναι υψηλού επιπέδου, πρέπει να είναι και η κατάλληλη. Γι αυτό χρειάζεται να αξιολογήσουν και να αξιοποιήσουν τα καλύτερα στοιχεία από την προσφερόμενη κατάρτιση στις/ΣξΞλέςιΝηπιαγωγών, να διατηρήσουν και να αναπτύ- ξουν τη σύνδεση της θεωρίας με την πράξη, να γίνουν κέντρα αδιά- κοπου προβληματισμού επάνω στην προσχολική ηλικία και την προ- σχολική αγωγή και κέντρα διαρκούς πληροφόρησης του κοινωνικού συνόλου για τη σημασία τους. Το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας θέλησε με αυτό το διήμερο να θησαυρίσει από τη γνώση και την πείρα όλων σας. 'Γ* Εισηγήσεις;ανάλαβαν επιστήμονες που από διάφορες επιστη- 'μονικές περιο &ξ δουλεύουν Ήκαΐ π38βληματίζονται για το παιδί, έκπρ δώΞΞΐµΞιδ δικώνψερευνητικώνψ φορέων, προσωπικότητες της πνευ- ματικής μας ζωής που είναι κοντά στο παιδί. Αλλά περιμένουμε πολλά από τις παρεμβάσεις και τις ανοι- χτές συζητήσεις, τόσο and τις εμπειρίες των ατόμων όσο και από τα αποτελέσματα συλλογικής επεξεργασίας φορέων. Στη διάσκεψη της Λισσαβώνας, ο Γενικός Γραμματέας του Συμβουλίου της Ευρώπης διακήρυξε ότι η προσχολική αγωγή "είναι θέμα βασικά πολιτικό". Πράγμα που σημαίνει ότι η προσχολική αγω- γή είναι πρωταρχικά.θέμα των πολιτών.