ΜΑ» 2616601030 Αύγούστου*1975 . ‘IEZTIBAA ΑΘΗΝΩΝ If]; καί Λάζαρος …………νός καί Πρεβελάκης παράλληλοι ΙΝΑΙ ΚΕΡΔΟΣ όχι μόνο γιά τή γενική µας παιδεία, άλλά και γιά τή Θεατρική µας αύ- τογνωσία ή συστηµατική παρουσία- ση τού ποιητικού σύγχρονου θεάτρου µας. Εξ αλλου είναι καί χρέος τό κράτος καί οί κρατικές σκηνές νά φιλοξενούν τά έργα έκείνα, πού, ά- νεξάρτητα άπό τήν Θεατρική τους εύστρχία η τό ίδεολογικό τους δε- ληνεκές είναι καρποί ΄ε΄ντιµης καί πολύχρονης έργασίας καί σο6αρού Τού Κ. Ι΄ΕΩΡΙ'0ΥΣΟΠ0ΥΛ0Υ στοχασµού. "Ας µή δίνουµε πάντα τήν έντύπωση πως 0" αύτό τόν τό- πο μόνο τό πρόχειρο η τό δηµαγω- γικό ή τό άµεσο θέατρο γίνεται άν- τικείµε.νο μέριµνας. ΄Αν υπηρχε µιά ε'πίµονη πολιτική 0’ αύτό τόν το- µέα καί τό είδος θά είχε εύδοκιµή- σει καί οί τεχνίτες θά είχαν δελτι- …. τή γραφή τους. Μόνο πάνω στή σκηνή φαίνονται τά λάθη τής τεχνικής. O Σικελιανός πέθανε καί δέν είδε καµµιά του θεατρική άπό- πειρα παιγµένη καί ό Καζαντζάκης είδε παιγµένο, Eva, νοµίζω, τό χειρό- τερο έργο του, τόν Καποδίστρια. Τυ- χερωτερος ήταν ό Τερζάκης καί 6 Πρε6ελάκης. O Παλαµάς είδε τήν Τρισεύγενη νά παίζεται σο6αρά τρι- 6v1a πέντε χρόνια µετά τή σύνθε- σή της- Κάποτε όµως πρέπει νά άναλη- Φθή µιά έκστρατεία καί νά δή καί η νέα γενιά µαζεµένους τούς Kov1o- τιέρους τού ποιητικού θεάτρου τού αιώνα μας: Τήν «Τρισεύγενη», τή «Ροδόπη» τού Ποριωτη, τή «Μέλισ- σα», τόν «Κολόµ6ο» καί τόν «Πα- λαιολόγο» τού Καζαντζάκη, τόν «Αύ- τοκράτορα Μιχαήλ» τού Τερζάκη, τή «Σύ6ιλλα», τό «Χριστό στή Ρώ- µη», «T6 Θάνατο τού Διγενή» τού Σικελιανού, 16 «Λάζαρο», τό « Η- φαίστειο» καί 16 «Χέρι τού σκοτω- µένου» τού Πρε6ελάκη, 16 «Λάµπρο καί τή Μαρία» τού Σκουλούδη, τόν «Ιούδα» τού Μελά, τήν « 'Αντάρα 1’ "Ανάπλι» τού θεοτοκά, τό «Φω- τεινό» τού Κατηφόρη, τόν « "Αγιο Πρίγκηπα» τής Λυμπεράκη, τήν «Κλυταιµνήστρα» τού Μάτσα, τόν «'Ορέστη» τής Καρέλλη, τά «Έλ- ληνικά Νιάτα», τού Ρότα, τούς «'΄Οµηρους» τού *Ακρίτα, γιά νά &- ναφέρω τά σηµαντικότερα… Πρέπει κάποτε νά τιµηθούν οί µο- νήρεις καί µανικοί πού άδιαφόρησαν γιά τήν έπικαιρότητα καί 16 έµποι ριο καί πάλαιψαν μέ τίς µεγάλες φόρµες, τό άπόλυτο καί τήν άνθρω- πινη πράξη στή κορυφαία της "ε΄κ- ' - . Τοιρκιιι:, Τακτοιις . Σινππιιιιλοι: , ' IIIII "πιο" ' ' ' στον .. Ελληνικο . ' anuu Από…" O ZTPATHZ ΤΣΙΡΚΑΣ, 6 Π. Σ. Σινόπουλος, 6 Κώστας Ταχτσής καί ό Νίκος Γκά… τους, περιλαµ6άνονται μεταξύ 113v Έλλήνων λογοτεχνών πού θά πα- ραστούν στόν << Ελληνικό Μήνα» τού Λονδίνου, τήν έκδήλωση πού θά πΡαΥµατοποιηθη ψαµε ήδη — τόν Νοέµ6ριο στήν αγγλική πρωτεύουσα. . .Ο «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ MHNAZ) διοργανώνεται 6116 τό « ’lv011106- το Σύγχρονης Τέχνης» τού Λονδί- νου, σέ συνεργασία μέ τό «Συµ- 606AI0 Τεχνων>>, τό «Βρετανικό Συμδούλιο», τόν « "Εθνικό Σύνδε- σμο Βι6λίου» καί άλλες πνευµατι- κές καί καλλιτεχνικές όργανώσεις καί σωματεία τού Λονδίνου, µέ τήν συµπαράσταση τού Γραφείου Τύπου τής έλληνικής πρεσ6είας στήν Αγγλία. . ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ 6ρίσκονται αύιές τίς ήµέρες, δύο από τά 6o:— σικώτερα στελέχη της όργανωτι- κής ομάδας τού << Ινστιτούτου Σύγ χ.:ρονης Τέχνης», & Νόρμαν Ρόζεν- ταλ καί ό Χρηστος |ωακειµίδης, πού έδωσαν, σέ πρόσφατη συζήτη- ση πού είχα µαζί τους, όρισμένες πρόσθετες λεπτοµέρειες γύρω 0:116 τήν μεγάλη τούτη ε,κδήλωση, τήν πρώτη πού γίνεται σέ όποιαδήπο- τε χώρα τού έξωτερικού γιά τόν τόπο μας, καί τήν πολλοστή, στην σειρά των ανάλογων «Μην…» πού πραγµατοποιεί τό << Ινστιτούτο», µέ τελευταίο καί έξαιρετικά έπ . . τ υ χ η µ έ ν 0 παράδειγµα τόν «Γερμανικό Μήνα». ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ της έκδήλω- σης τού Λονδίνου -- όπου προ- 6λέπονται έκθέσεις εικαστικων τε- χνων καί 6ι6λίων, σεμινάρια, δια- λέξεις, συζητήσεις στρογγυλής τρα πέζης, κινηµατογραφικές προδο- λές καί θεατρικές παραστάσεις… θά περιληφθη καί διάλεξη -- σε- µινάριο τού Στρατη Τσίρκα, σέ συνεργασία μέ τόν Πήτερ Λή6υ, *" πως Υ… αίτερα "τό µοιρολόγτ …. γυναικι...- φραση, τό τραγικό καί τήν 611::ng- ακή τειχοµαχία. 'Οφείλοµε στή νέα γενιά νά δεί- ξουµε πως θητεία στό ειδος δέν µάς λείπει. "Ας κρίνει αυστηρά, 6; κα- ταδικάσει καί πρόθεση καί πραγµά- τωση. Θά σε6αστή τόν αγωνα. Τά δύο κρατικά θέατρα φέτος τί- µησαν τό Σικελιανό καί τόν Πρε6ε- λάκη. Πέρα άπό όµοιες άντιρρήσεις ή έπιφυλάξεις γιά τά έργα ή τίς παραστάσεις, Eva είναι άναµφισ6ή- τητο. Τό κοινό, καί ίδιαίτερα οί νε- ότεροι άνακάλύψαν δύο θαρραλέες φωνές πού υπερασπίζονταν µέ πά- 0ος άτράνταχτες αλήθειες χωρίς νά τίς καπηλεύονται µέ µέσα ύψηλά, μέ φόρμες αύστηρές χωρίς καταφυ- γή σέ Εντυπωσιασµούς, συνθηµατο- λογίες καί ευκολη δηµαγωγία. Καί αύτό δέν είναι λίγο. Ανακάλυψαν έπίσης πως οί θέ- σεις πού πρόδαλλαν τά δύο έργα όχι µονάχα δέν έχουν ξεπεραστή, άλ- λά είναι αιτήµατα άκόµα τού και- ρου καί τού τόπου" κοινοί τόποι τής νέας γενιάς καί άμετάθετοι όροι µιάς σο6αρής άµφισ6ήτησης. Καί 6 Σικελιανός καί 6 Πρε6ε- λάκης τοποθετούν τούς ήρωές τους στήν έσχατιά τής ύπαρξης, τήν καί- ρια ωρα νά όρθωνουν ένα όραμα ζω- ής. Γύρω τους καί µέσα τους πα- λεύουν ή τυπολατρεία, ή σύμ6αση, τά ταξικά καί τά έθνικά συµφέρον- τα, ή καπηλεία τής αλήθειας, τά µονοπώλια των ίδεων, τό έμπόριο των ψυχων καί Ελπίδα του µέλλον- τος κόσµου. Μέσα στήν ταραχή, τή σύχγυση καί τήν άπάτη 6 Διγενής καί 6 Λάζαρος προτείνουν Eva γνή- σιο τρόπο ζωής πού πηγάζει άπό τήν κατάφαση τής ζωής, τήν κατά- φαση καί τή χρήση τού κόσµου. κόσμος είναι ένα θαύµα, ή ζωή είναι µιά δωρεά καί 6 µόνος τρόπος, ό µόνος πόρος είναι ή έλευΘερία. 'Υ- . πάρχει καί στά δύο κείµενα μιά έ- ρωτική σχέση µέ τό σύµπαν. 'Ο άν- θρωπος άποδέχεται τή φύση του µέ- σα στή Φύση καί κοινωνεί µέ τίς ούσίες µέσα ότι, τή χρήση καί τήν πρόσληψη των πρώτων καρπων, τόν οινο καί τόν άρτο. Ο πλάνης Βίος δικαιώνεται µέσα στή φιλό- τητα καί άπωθεί τήν άκαµπτη σύµ6αση πού δεσµεύει, τό µίσος πού χωρίζει, τό σύστηµα πού ταξι- νοµεί, τό συµφέρον πού καταπιέζει, τήν Ιδεολογία πού έπικάθεται στή συνείδηση καί τήν άλλοιωνει. Πρέπει νά πω πως 6 Διγενής τού Σικελιανού "έχει καί άπλούστερη καί λαϊκωτερη τή σύλληψη. Είναι έργο ούσιαστικά αίσιόδοξο. ‘O Λάζαρος τού Πρεόελάκη έχει σύνθετη καί φι- λοσοφικωτερη βάση καί ά………ο. τερο αίτηµα ζωής. Η θεατρική τους φόρµα είναι ά- νάλογη µέ 16 θέµατα πού έπεξεργά- ζεται κάθε ποιητής. 'Ο Σικελιανός ακολουθώντας χαλαρά τήν αρχαία τραγωδία κατασκευάζει, γύρω 6116 Ένα δραµατικά άσθενικό έπεισόδιο, ένα οίκοδόµημα πού στηρίζεται στόν άδρό λόγο πού κινείται πρός τάξ- ξω. Θεατρικά τό οίκοδόμηµα δέ στέ- κεται. Ρητορική έκθεση των πως… άνιξέλικτοι χαρακτήρες καί γραµµι- κή δράση. Στά χορικά, τά Μαώ... ρα πού γράφτηκαν,ποτέ στό ποιη- τικό µας θέατρο, υπάρχει καί λυρι- κή ούσία καί δραματικός-θεατρι- κός στόχος. Δυστυχως, ή παράσταση τού Κρ. Θεάτρου Βορείου "Ελλάδος πού σκη… νοθέτησε 6 K. Κ. Αποστόλου ήταν άνέτοιμη, τουλάχιστον δπως παρου- σιάστηκε στό 'Ηρώδειο. Μέσα στό πολύ ένδιαφέρον ως σκηνική λύση σκη νικό τού κ. Σαχίνη καί τά κακόγου- στα κοστούµια τής κ. Ζαΐµη, οί ή- θοποιοί κινήθηκαν άµήχανα καί πολ- λές φορές άρωµα. ‘0 κ. Πίπας… ΄΄ε΄- το… µιά Μα… είναι ένα χορικό διαμάντι. "Οµως η µαγνητοφωνηµένη µουσική, ή έλλει- ψη συντονισµού καί ή παντελής έλ- λειψη χορευτικής ίκανότητας των σχεδόν έρασιτεχνων τού χορού κατέ- στρεφαν τή σωστή σύλληψη τού σκη- νοθέτη. Πέρα 611’ τήν έκπροσωπηση καί σίγουρη παρουσία τού κ. Βόγλη οί άλλοι ήθοποιοί είναι τελείως άκα- τάλληλοι γιά τό ποιητικό θέατρο, i- διαίτερα έκείνο πού στηρίζεται µόνο στήν ποιητική λέξη. Μένει 6 Κατράκης. "Εσωσε τήν παράσταση. 'Η θεία φωνή του, ή ί… θαγένεια τής Έκφρασης, ό .ρυθµός του πού μετατρέπει τόν 'ι΄αµ6ο σέ σίκείο, άμεσο λόγο καί τό αίωνια έφη6ικό του παράστημα βρήκαν τρό- πο νά ταυτίσουν 16 Διγενή µέ τό μύθο του καί τήν έπικαιρότητα τού µηνύματός του. "Οταν 0 Κατράκης µιλάει έλληνικά δικαιώνεται μιά 0- λόκληρη Λογοτεχνία. .Η φόρµα τού Λάζαρου ξεκινάει άπό τά δυτικά µυστήρια καί τίς MoraIlites, τίς δυτικές ,Ηθολογίες. 'Ο λόγος έσωστρεφής καί στίς κρινόµε- νες θέσεις γκροτέσκος, 6 Πρε6ελά. κής παίζει µέ τό µαυρόασπρο. Τό κείµενο, άρκετά ΄συντοµευµένο, άπόχτησε περισσότερη θεατρικότητα καί όφείλει τό πάν στόν 'Αλέξη Σο- λοµό, ένα σκηνοθέτη πού ξέρει καλά καί ως θεωρητικός τό µεσαιωνικό Θέατρο. Οί λύσεις πού έδωσε 6 K. Καρύδης στό σκηνικό βοήθησαν τό κλασικό χωρισµό σέ έπίπεδα. "Ισως Eva; άλλος χώρος, KI’ όχι τό ‘H- ρώδειο, πού θά εύνοούσε τήν κατά παράταξη άνάπτυξη, όπως στά 'Ι- σπανικά Aquos, νά ήταν καταλληλό- ... . . ., ...… Ώ»ψ; -- ΄ ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ… MIA ΕΚΚΛΗΣΙΑ -ΕΝΑ ΔΕΝΔΡ0 ΔΥΣΚΟΛΟΣ τόποςη Σαµαρίνα. Δύσκολη νά τόν φθάσεις από έναν κακόδροµο, γρατσουνισµέ- νο στά πλευρά τής Πίνδου όταν 6ρέ ξει γίνεται έντελως άδιάδατος. Δύ- σκυλος τόπος καί νά τόν χαρεϊς, κα θεός υποχρεώνει τήν ψυχή τού &… θρωπου, σέ κάθε δήμα, νά γυρίζει &… τήν τραχειά όµο.ρφιά τής γκρι- ζόµανρης πέτρας, πού είναι τό μοι Τού . ΚΙΤΣ0Υ A. MAKPH I ναδικό οίκοδο.µικό ύλικό τής .201“:- ρίνας, στή θελκτική χάρη ένός πο- λύχρωµου άνθοδοχείου, ζωγραφισμέ- νου σέ κάποια ποδιά τέµπλου, στή θηλυκιά καµπύλη ένός σκαλισµένου µίσχου. Ενας απρόσµενος λυρισµός 6λασταίνει µέσα σέ σκυθρωπή τρα- χύτητα. 'Εδω τά παράδοξα έγιναν κανόνας καί 1’ άταίριαστα ρυθµός. Καθως άντι-κρύζεις τή «Μεγάλη Πα- ναγιά», τήν κεντρική έκκλησία τού χωριου, 6λ.έπεις νά προόάλλει πίσω της ή πράσινη. φυλλωσι-ά Ενός 60mi- σιου πεύκου. "Ως έδω τίποτα τό πε- ρίεργο. 'Η έκπληξη σέ περιµένει λί- γο αργότερα, όταν προχωρήσεις καί διαπιστώσεις .… τό µεγάλο αυτό δέντρο δέ φύτρωσε στό έδαφος, µά πάνω στή στέγη τής κόγχης τού ίε- "990" 'Αν δέν έχεις έξοικειωθεί µέ τίς ίδιορρυθµίες τής Σαµαρίνας, ψά μας από σωτερικό τού ναού νά &- νακαλύψεις τόν κορμό. Οχι, τό δέν- τρο φύτρωσε πάνω στή στέγη καί .ρίζωσε στόν τοίχο, πού έχει τόσο καλή άρµοση, ωστε ή έπαφή δυνάµε- σα στίς πέτρες του νά µήν άφήνει παρά έλάχιστα περιθωρια στή συν- δετική ύλη. Πότε ιφύτρωσε, κανένας δέν ξέρει. Καί οί γεροντότεροι τό θυµούνται άπό τά παιδικά τους. Πέ- ρασαν χρόνια καί χρόνια. Χιόνια καί άνεµοι 6αθειά στή γή. 'Ακόμα 6λέπεις κορ μούς πεύκων πεσµένους κατά γής &- πό τόν περσινό χειµώνα. ’A16001x0 τό πεύκο τής έκκλησιάς. Κάποτε 6 άνεµος ή ένα πουλί Ε- φεραν τόν ιερό σπόρο στή στέγη κι' εκείνος έπιασε τίς πρωτες του ρί- ζες. KI’ άπό τότε αρχίζει ή ύπο- µονέτική προσπάθεια τού δέντρου νά ζήσει. Εψαξαν στά σκοτεινά οί µι- κρές του ρίζες, έστριψαν, γύρισαν, Βρήκαν τά µυστικά µικρά λαγούµια τού τοίχου, δάγκωσαν τήν πέτρα, ρούφηξαν τή λιγοστή ύγρασία τού τοίχου. Προχόρησαν µέ χίλιους έλι- γµούς, χιλιοστό τό χιλιοστό, κι' ε΄- φτασαν ως τή γή. Τά τελευταια χρό- νια θέλησαν οί Σαµαρινιδτες νά δυναμόσουν τόν άνατολικό τοίχο τής έκ.κλησιάς. Καθώς έσκα6αν αύλάκια δίπλα στήν κόγχη τού ίερού, από… µωσαν τίς ρίζες µέσα στό χωµα. ίδιο σε6ασμό καί στήν όµορφιά τής γκρέµισαν δέντρα ριζωµένα. Τμήμα πρόσοψης τού ναού τού τς8:ξι7άρχη Μιχαήλ. Κρανιά Ολύµπου, Τίς σεδάστηκαν, µά δέν έδειξαν τόν ΄ Μεγάλη Παναγιά Σαµαρίνα. Τό δέντρο στή στέγη τής κόγχης τού ίερού έκκλησ.ίας καί 69:00:“ τσιµεντένια όχυρωµατικά έργα. Τσιµέντο σκέπα- σε καί τήν πέτρινη- -έπίστ… τής πλατείας τού χωριού. Γιατί; Κάποτε, λέει τοπική παράδοση, Eva; παπάς θέλησε νά κόψει τό δέν. τρο γιατί φο6ήθηκε πως Θά γκρέµι- ζε την έκκλησιά. Μέσα σέ σαράντα μέρες πέθανε. Μαζί του θάφτηκε ό- ριστικά καί 6 κίνδυνος άνάλογης έ- πέµ6ασης στά κατοπινά χρόνια. "Ας γινότανε νά πάθαιναν κάποια μικρή άδιαθεσία κι έκείνοι πού πήγαν νά προστατέψουν τό δέντρο µέ τήν &- χαρη τσιµεντένια Μίδα. Μιά µικρή άδιαθεσίσ, τόση µόνο, όση χρειαζό- ταν γιά νά άποθαρρύνει τήν άσκο- πη καί άσκηµη' πρωτο6ουλία τους ! Ει';τυχως ή άσ6έστη μαλάκωσε κάπως τό d‘l‘l’oTflSO'pd. Πάντως τό δέντρο, παρά τήν σα…… παρουσία του, δέν συνδέθηκε µέ ίαµατικές ή άλλες µαγικές ίδιότητες. Τό φαινόµενο τού φντρωµένου πά- νω 0’ έκκλησιά δέντρου δέν είναι µο- ναδικό στήν 'Ελλάδα. Στό καθολι- κό τού µοναστηριού τής 'Αγίας Πα- ρασκευής κοντά στή Σαµαρίνα µ':- τρωσε µιά άναιμιικήι μ…λι'ά. Στή-ι πρόσοψη τής έκκλησίας τού Ταξιάρ- χη Μιχαήλ στό χωριό Κρανιά τού Ο΄λύµπου, χτισµένη στά 1887, φύ- τρωσε πάλι ένα βουνίσιο πεύκο, µά τό ύψος του φτάνει καί δέν φτάνει τό ένάµ'ισυ µέτρο, Είναι .…" 110- ”A ς λύ νέο καί άναπτύσσεται άργά. έλπίσουµε πως δέν θά θεωρηθεί έπι- κίνδυνο. Λέω νά στείλω, γιά καλό καί γιά κακό, στόν παπά τού χω- ριού τό σηµείωµα τούτο µέ ύπο- γραμμι΄σµένες τίς πρωτες φράσεις 6:116 τήν προηγούμενη παράγραφο. Η «Μεγάλη Παναγιά>>-ύπάρχει καί ή Μικρή Παναγιά µά όχι τόσο μικρή-είναι µιά τυπική τρί- κλιτη βασική τής Τουρκοκρατίας μέ αρµονικές αναλογίες. , και Πέτρινο ύπό- _ στεγο μέ τόξα καί χτιστούς κίονες τήν περι6άλλει 6116 τή νότια καί τή δυτική πλευρά. 'Η στέγη της, πλακοσκέπαστη παλιότερα, σήμερα Μ΄ ετσι 6:116 m’I-AaKwré; λαµαρί- νες, όπως καί όλα σχεδόν τά χτί- σµατα τής Σαµαρίνας καί 113v γει- τονικών χωρών. Ανορθόδοξη λύση", πού, όπως λέγεται, έχει έπι6ληθεί 0.116 σο6αρούς στατικούς λόγους. "Ο- σο KI’ άν οι λαµαρίνες έχασαν τή γυαλάδα τους καί πλησιάζουν χρω- µατικά τό σχιστόλιθο, καλό ειναι νά έξετασθεί μιά αλλη λύση. 'Εσωτερικά ή έκκλησία είναι ζω- γραφισµένη 6116 16v ιερέα Χρήστο καί τόν άδελφό του Αντώνιο, γιούς τού Σαµαρινιωτη Παπαϊωάννου. Τό έργο έγινε στά 1829. Τόν πρωτο I5:- . πό τούς δυό αδελφούς, 16 Χρήστο, τόν συναντήσαμε νά άγιογραφεί, στά "39, τήν έκκλησία πού έχτισε ή γυναίκα τού ’AAI'i Πασά, ή κυρά Βα- σιλική στό χωριό Βασιλική των Τρι- κάλων. ‘0 Σαμαρινιωτης ζωγράφος φαίνεται πως κάποια γνωριµία θά είχε μέ τήν έφτανησιωτικη ζωγρα- φική, χωρίς όµως νά έγκαταλείζψει τήν έπαφή του µέ τήν 61/107909:- κή παράδοση. Μέ ίδιαίτερη φροντί- δα ζωγραφίζει τά φυτικά πλουµί- δια των ύφασµάτων. Στήν κολόνα δί- πλα 0-16 στασίδι τού δεξιού ψάλτη διέρχει ζωγραφισµένο Eva ίδιότυπο µνηµόνιο. Επάνω σέ είλητάριο, πού τό ξετυλίγει "Αγγελος, δια6άζουµε όλης τής έδδοµάδας τό «έσπέρας προκείµενου) µέ, τόν στίχο του. Ψά- Amway κάθε o’méyaupa μετά τό «έ- πλύχνιον», τό γνωστό µας «Φως ί- ν.. .». Μέ τή γνωστή από χει- ΄ µογραφσ καί [έντυπα έκκλησιαστικά βιδλία έναλλαγή κόκκινων καί µαύ- μου γραµµάτων σηµειωνει γιά κάθε τής έόδοµάδος: «TH KYPIA- ΚΗ Ιδού ευλογείται τόν Κύριον, στί- χος: 0i έστωτες έν οίκω Κυρίου... TH ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ « O Θεός΄ άντιλή- πως: µου ει΄. στα: έξέλου µε έκ τού ..ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ O Κύριος 0600‘- Με. στιχ: ένεδύσατο δύναµιν». ‘0 ξυλόγλυπτος Παράδεισος τού τέμπλο… στήν τεχνική των «σκαλι- στδν στόν άέρα» τέµπλων µέ ε΄ν- τη …λυφικότητα καί διαµπερή κενά ανάµεσα στίς µορφές, είναι &- πό τά ωραιότερα δείγµατα τής έπο- χης του. Μέσα σέ πυκνό πλέγµα άι… πο "τι… θέµατα, φίδια, λιοντά- ρια καί αριστερές προβάλλουν άν- θρεπτικές μορφές καί συνθέσεις. "Αγ- Μι, άρχάγγελοι, οί πρωτόπλα- 010:, & Μυστικός Δείπνος, ή Σταύ- ρωση, ή ’A110K06I'1Awo11, ή 'Αποτοµή του '|…υ, 6 Ξύαγγελισµός, Ευ- αγγελιωές, ή Παναγία Βρεφοκρα- τ…, 6 Χριστός ωραίες φιγούρες '" ο… της ποχης, χωρις να προσπα- θούν νά τό ξεπεράσουν, όπως θά γί- νει µερικές δεκαετίες άργότερα. Σέ δεσποτική εΙκόνα τού τέµπλου συ- ναντούµε πάλι τόν τοιχογράφο τής έκκλησίας: «δέησις τού δούλου σου γεωργίου ιερέως καί τοις τέκνοις αυτού είς µνηµόσυνόν τους αιωνιον σωλα (1831) χείρ χ. παπα'ι'ωάν- του σαµαριναίου». )Εδω ό ζωγρά- σας έχει προσαρµοσθει στήν τεχνι- xvi της φορητης εϊκόνας 'Η Μεγάλη Παναγια είναι τό σή- µα τής Σαµαρίνας, όπως ή ’AKpé- πολη τής ΄Αθήνας, 6 Λευκός Πύρ- γος τής Θεσσαλονίκης, τό Τζαµί τού 'Ασλάν Πασια στά Γιάννινα. "Οµως μέ τή Σαμαρίνα δέν τελειω- νει κανένας εύκολα. "Εχει κι άλλες εκκλησίες, έχει σπίτια, βρύσες... Θά συνεχίσουµε, λοιπόν, σ ένα ακόμα ΜΠ0Χ0Ι «ΕΑΝ ΠΟ ΤΙΣ IEAAXII πρωτοΘουλίις τού δερού Φεστι6άλ: ". άπό τήν "Οπερα τού ΄Ι τρου Πράγας τού AupIK: M π ο 6 χ ο υ σ λ α 6 ν ο ύ (ΙΒΜ -1959) νιικό Πάθος»( πάνω στό µυθιστόρημα ζαντζάκη «‘0 Χριστός νεται». Χρέος στοιχειω στικής ένηµέ.ρωσής µας -µ' ένα έργο όμπνευσμέ ένα… σ…Μέα µας Το6 . ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΕΙ-ΙΤ ξάρτητα άπό όποιεσδήπ 'ξεις τής κριτικής γιά πού, πάντως, σάν καθ. γραφή (ή δραµατική ει γραφής ώτής είν΄ άλ1 έξαίρεται στό έπίποδο ' ένός ελάσσονος καί πο του συντηρητικού πού 0 το… 0: του άµφιταλο σµια µεταξύ όσπρια… νεοκλασσικισµού. Κύριο προσόν τού όρη μία του. Παρά τίς έξι 4 πράξεις πού, 6έ6αια, μιζαν αίσισδοξία, ξε…µπ. λιγότερο από δυό «Βρες. αγνοούμε τήν τσεχική K π…, στό πρόγραμµα δώσε τήν παρακολούθηε μόνων, τείνοιµε νά πιο 6 συνθέτης - λι.µ.πρεττίι v6: συµπύκνωσε έξυπνα : 4 ούνταµες πράξεις έκα λίδων καζαντζάκειας να… όµως μπορουσε άνάµωα σ ώτ.ή τή 6α| πολύχρωµη καί τόσο ρα άπό τή µιά καί στίς άµφιταλαντεύσεις έν6ς .; µικού συνθέτη όπως 6 Καμµιά φο6άμαστε. Τό Πόθος» τού Μαρτινού ξ τε... έλληνικό «µήτε καί ' εύστοχη ίσως νά ήταν τού τίτλου «"Ελληνικό Π Δυστυχύς στό δρα… 0'16:an τού συνθέτη δέν νονταν µήτε ή πλατειά κ τε τό ρυθμικό νεύρο. ' τω γραφή άµφιταλαντ,ι χως "µεταξύ άριόζο καί . "Εδω κι έ…] τήν "πιο για…… µελη. συνηθως κότατα έναρµονιο1μέ… λιές καλές συγχορδίες προστίθενται τά μπα; ράλικής ένοραήστρωη «µοντέρνες» ύποτίθεται * λ.χ. «τρέιµολι» κοντρο «φλάττορτσουνγκε» φλό ποια περάσματα & λά (στό πανηγύρι τά έγχε «Ιστορία τού στ…… …- σηµείωµα. ΆΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ… 1. εκροειε ΜετΑτνεψιΜοτ "σπαει…" AA- α) Αϊ. νέαι µετοχαί έκδίδοπαι Γ| Ει PA'I'KH …- ΠΑτΡΔ'ι'κι ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΒΑΜΒΑΚΟΣ Α.Ε. άπασαι &: κοινοί τ.

ΥΦΑΝΈΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑΣ ΑΘΗΝΑΙ 1961 ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ' ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ | ΚΕΝΤΡΟΥ Κ|ΤΣΟΥ ΜΑΚΡΗ 434 (2 € Ι 4 ' ΣΥΛΛΟΓΗ ΛΑΟΓΡΑιΌΞΚΟΥ Ι Θέση: ..... .… ,... .. .… .............. ".. & -' (ΙΜΟ. ΥΦΑΝΤΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΄ ΕΘΝΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑΣ ΑΘΗΝΑΙ 1961 ΄Εκδοσις ύπ,άριθ. l ΕΘΝΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑΣ Μητροπόλεως 9 - Αθήναι .» Σχέδια: KITZOY M ΑΚΡΗ Έκτύπωσις : I: P ΓΙ ΝΟΥ - Μ ΑΤΣΟΥ Κ Η ." 'Απαγορεύεται ή άναδημοσΙευσις τών εϊκόνων καί τών κειμένων 100 παρόντος τεύχους, άνευ γραπτής άδεΙας τοι"; 'ΕθνικοΌ ,ΟργανισμοΌ (Ελληνικής Χειροτεχνίας. ΠΡΟΛΟΓΟΣ « τα ΄Υφαντα τής Θεσσαλίας» είναι ή πρώτη έκδοση,πού 6 Εθνικός "Οργανισµός "Ελληνικής Χειροτεχνίας παρουσιάζει στό φιλότεχνο κοινό και στόν "Ελληνα χειροτέχνη. 'O EOEX, με τις εκδόσεις αύτού τού είδους, επιδιώκει τήν διατήρηση και προβολή τής λαϊκής παραδόσεως και τού έθνικού καλλι- τεχνικού µας πλούτου µέσω τής χειροτεχνίας. "Η κεραμική, τα µέταλλα και τά ύφαντα, τό κέντηµα, ή ξύλο- γλυπτική αλλά και οί άλλες τέχνες θάποτελέσουν τα θέµατα για τήν έκδοση σειρας τευχών, πού θα δώσουν στόν "Ελληνα χειροτέχνη πρότυπα αύθεντικα για αναπαραγωγή και για νέα δημιουργία. Κι έτσι, με τις εκδόσεις αύτές, έξασφαλίζεται ανά- γλυφη ή εικόνα τής λαϊκής πηγής και έμπνεύσεως, όπως αύτή έξελίχθηκε, ξεκινώντας από πολύ παλιά και πέρασε από χέρι σε χέρι και από γενεά σε γενεά, για να προσθέτει ό γυιός στό αρχικό σχήµα ή σχέδιο,πού φιλοτέχνησε ό πατέρας του. Τό τεύχος αύτό έγινε µε τήν επιμέλεια τού λαογράφου κ. Κίτσου Μακρή και σαύτόν όφείλεται ή συλλογή τού ύλικού και η αντιγραφή των διακοσµητικών θεμάτων. Πολλά από τα πρωτότυπα είναι δύσκολο ή και αδύνατο να βρεθούν σήμερα. eO EOEX έλπίζει ότι, με τήν έκδοση αύτή, συµβάλλει θετικά στήν ίστορία τής εΕλληνικής Χειροτεχνίας, παρουσιάζοντας ένα σπουδαίο κλάδο της, τ ά . Υ φ α ν τ ά , όπως αυτα εξελί- χθηκαν στήν περιοχή τής Θεσσαλίας. ΕΘΝΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑΣ "Αθήναι, *Απρίλιος 1961 ΤΑ ΥΦΑΝΤΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ., Οπως αντικρύζεις από τα κορφοβούνια των θεσσαλικών βουνών τόν καρπερό κάµπο τής Θεσσαλίας, σού φαίνεται πώς είναι στρωµένος μ" ένα απέραντο ύφαντό κιλίµι πανω στό όποίο ή Φύση κι ό "Ανθρωπος ύφαναν λογής-λογής ξόμπλια. Χωράφια καί μποστάνια, ποτάμια καί ξεροτοπιές, σχηµατίζουν γοη- τευτικούς χρωµατικούς καί σχεδιαστικούς συνδυασμούς, πού καταλήγουν στα θυσανωτα κρόσσια των βουνοκορφών καί των αίγαιοπελαγίτικων ακτών. Κι όταν περπατήσεις τό χώρο τούτο βλέπεις, πως όλη ή κοινωνική καί οίκογε- νειακή ζωή των ανθρώπων του, είναι τυλιγμένη στή ζεστασιά τού σπιτικού ύφαντού. Στή γέννηση καί στό θάνατο, στό γάμο καί στό πανηγύρι, στή δου- λεια καί στήν ξεκούραση, καποιο ύφαντό θα προσφέρει τή ζεστή μαλακότητα καί τό χρωματικό του χαµόγελο. Οί ανθρωποι στίς μεγαλες πολιτείες, παρα- συρμένοι από τό ρυθµό τής σύγχρονης ζωής, πίστεψαν πως τα ψυχρά κατα- σκευάσµατα τής μηχανής θα µπορούσαν να αντικαταστήσουν τα έργα των χεριών καί τής ψυχής. Δεν άργησαν να διαπιστώσουν πως τό σπιτικό δεν έγινε για να προστατεύει μόνο τό κορμί από τό χιόνι, τή βροχή καί τόν ήλιο, μα καί για να δημιουργεί τό ίδιαίτερο εκείνο κλίµα όπου ή ψυχή αναπαύεται, ζεσταίνεται καί δυναμώνει. Τότε έστρεψαν νοσταλγική τή ματιά τους πρός τα έργα έκείνα που μπορούν να δημιουργήσουν αυτό τό κλίμα. "Η στροφή αύτή δεν είναι µια ρωµαντική αναδροµή στήν παιδική κοινωνική µας ήλικία. Είναι µια ζωτική αναγκη τής ψυχής µας. Δεν είναι ούτε µια αντινοµία στή σύγχρονη πραγματικότητα, γιατί όσο πιό μηχανικός καί λαχανιασµένος είναι 6 τρόπος πού έργαζόμαστε καί κινούµαστε, τόσο πιο μεγάλη ή αναγκη, στίς δικές μας ώρες, να συντονίσουμε τήν ανάσα μας με τό ρυθµό τής καρδιάς. "Η λαϊκή ζω- γραφιά καί τό ξυλόγλυπτο, τό µπακίρι καί τό κανατι, ξαναγυρίζουν κοντά µας, καλοδεχτα σάν αγαπηµένα πρόσωπα πού επιστρέφουν από μακρινό ταξίδι. Μαζί τους καί τό ύφαντό αύτό µάλιστα µε τή φιλοδοξία όχι να είναι απλώς ένα στο- λίδι, μα ένα στοιχείο πού θα μας συντροφεύει στήν καθημερινή µας ζωή. Τό σημερινό λεύκωµα έχει σκοπό να παρουσιάσει τήν ύφαντική τής Θεσ- σαλίας. Διπλή ή έπιδίωξή του. Πρώτα να παρουσιάσει στό φιλότεχνο κοινό μερικά από τα πιό αντιπροσωπευτικά καί ώραία δείγματα τής θεσσαλικής ύφαν- τικής καί να χαρίσει έτσι, έκτός από τήν αίσθητική χαρά, τή δυνατότητα να δώσει συγκεκριμένη μορφή στήν έπιθυμία του να χρησιµοποιήση τα λαϊκά ύ- φαντα στή ζωή του. Κι ακόµα να προσφέρει στούς χειροτέχνες, άντρες καί γυ- ναίκες, ένα δειγματολόγιο καμωµένο από κορφολόγημα μέσα στο απέραντο λει- βάδι τής τέχνης τους. "Ένα κύμα κακού γούστου ξεχυλίζει από τίς πόλεις πρός τα χωριά καί απειλεί να σβύσει τήν ώραία παράδοση. Τό έργο δέν ήταν εύκολο. eH Θεσσαλία, στα χρόνια πού αναπτύχθηκε ή ύφαντική της, δέν αποτελού- σε ένιαία πολιτιστική περιοχή. Τ"Αμπελακια, µέ τήν περίφημη Συντεχνία τους, τό Πήλιο µέ τίς 24 ίδιότυπες δημοκρατίες τών χωριών του, τα "Αγραφα μέ τήν ανυπόταχτη ανεξαρτησία τους, 6 'Αλμυρός µέ τή γεωργοκτηνοτροφική του οίκονομία, ή Ραψάνη.καί τα κοντινά της χωρια μέ τήν αναπτυγμένη βιοτε- χνία, ό Τύρναβος µέ τήν έπίδοσή του στα σταμπάτα, ή Λάρισα µέ τό µεταπρα- τικό χαρακτήρα τής οίκονοµίας της, ή Καρδίτσα καί τα Τρίκαλα σαν αστικά κέντρα γεωργοκτηνοτροφικών περιοχών, ό κάμπος µέ τήν τιµαριωτική του κοι- νωνική διάρθρωση, δημιούργησαν μικρές πολιτιστικές ένότητες μέ ίδιαίτερα χα- ρακτηριστικά. ,Ανάμεσα στα σταθερά τούτα στηµόνια τού τοπικού πολιτισµού κι- νούνταν, ανοιξη καί φθινόπωρο, οί σαΐτες τών νοµαδικών πληθυσµών, ύφαίνον- τας έτσι μια κάποια ίδιορρυθμία στό θεσσαλικό πολιτισμό. Αλληλοεπιδράσεις πού έκτείνονται πέρα από τό θεσσαλικό χώρο, παλιότερες καταβολές, μεταφο- ρές διακοσμητικών θεµάτων καί τεχνικών μεθόδων πού πραγματοποιούνταν μέ τού πραµατευτή τή δραστηριότητα, μέ τίς έπιγαμίες καί μέ τίς έποχιακές μετα- ναστεύσεις τών νομάδων, καθιστούν δυσδιάκριτα τα ίδιαίτερα χαρακτηριστικα τού τοπικού ύφους. εΩστόσο αύτό ύπάρχει σαν μια ίδιότυπη σύνθεση όλων αύτών τών στοιχείων. "Οταν έκδοθούν τα ύφαντα καί τών άλλων περιοχών τής εΕλλάδος, θα είναι πιό εύκολο να ξεχωρίσουµε καθαρότερα τίς διαφορές τού τοπικού ύφους μέσα στόν ανεκτίµητο πλούτο τής έλληνικής λαϊκής ύφαντικής. Πανάρχαιη καί πανανθρώπινη τέχνη, ή 'Υφαντική, καλλιεργήθηκε µέ ίδι- αίτερη έπιτυχία στήν αρχαία 'Ελλάδα. "Αρετή τών γυναικών θεωρούσαν τήν καλή έπίδοση σαύτή. Τό ίδιο γινόταν καί στα βυζαντινά χρόνια, όχι µόνο για τήν οίκιακή χρήση αλλά καί για πώληση, από τίς «ύφάντριες» ή «ανυφάντριες». Μακριά από τίς άντρικές ασχολίες ήθελαν οί Βυζαντινοί τίς γυναίκες: αλλά να πιχειρίζονται τή ρόκα καί λινάρι να κάθονται στα σπίτια τους να κλώθουν να κεντούσι. Στα χρόνια τής Τουρκοκρατίας ή 'Υφαντική έμεινε απασχόληση κυρίως τών γυναικών. Από τόν δέκατο όγδοο αίώνα, όταν αρχίζει ή έµπορευµατική παραγω- γή καί δημιουργούνται οί μικρές βιοτεχνίες, έµφανίζονται καί άνδρες πού ασχο- λούνται μέ τήν τέχνη αύτή. Μέσα σέ μικρό, σχετικώς, χρονικό διάστημα ή κατεργασία τού μεταξιού, τού μαλλιού καί τού βαμβακιού, παίρνει µεγάλες δια- στάσεις. Μέ καραβάνια καί μέ πλοία τα προϊόντα της διοχετεύονται σέ πολλές πόλεις τής Μεσογείου καί τής Κεντρικής Εύρώπης. Από τα «χειροτεχνεία» τού Τυρνάβου, γύρω στα 1810, έβγαιναν 2.000.000 γρόσια βαμµένο βαμβακερό νή- μα, πανια καί μαντήλια καί 30.000 κοµμάτια μπουχασιού (ντόπιου ύφάσματος). Τήν ίδια έποχή τα χωριά τού Πηλίου, καί ίδίως ή Ζαγορά, έβγαζαν 10-15 χιλιά- δες όκάδες κάπες. Τό µετάξι καί τα µεταξωτά ύφάσματα είναι, γύρω στα 1790, τα σπουδαιότερα προϊόντα τού Πηλίου. 'Εµπορικοί άντιπρόσωποι από τήν Πόλη ζη- τούν, στα 1840, από έµπόρους τού Βόλου να καπαρώσουν στόν 'Αλμυρό αργαλει- ούς «διόσα πανια κάµουν» γιατί είχαν ζήτηση καί άφηναν μεγάλο κέρδος. cH Άγια είχε συντροφιές πού, µέ τούς αντιπροσώπους τους στό Βελιγράδι, στό Σεμ- λίνο καί στήν Πέστη, έκαναν μεγάλη έξαγωγή τών προϊόντων τους στή Βιέννη. ‘H Μακρινίτσα είχε «ακµάζουσαν βιοµηχανίαν» άλατζάδων, καί µαλλοµέταξων ύφασμάτων. Τα χωριά τής Πίνδου ύφαιναν μάλλινα κιλίµια καί μπατανίες για να συμπληρώνουν τό χαµηλό κτηνοτροφικό τους είσόδηµα. εΗ Συντεχνία τών Άµπε- λακίων έφθασε μέσα σέ λίγα χρόνια να έχει κεφάλαιο ένα έκατομµύριο γρόσια. ‘H Ραψάνη, ή Κρανιά, ή Τσαρίτσανη, τα Φάρσαλα, ή Λάρισα, τό Λιτόχωρο καί πλήθος άλλων χωριών αναφέρονται σέ παλια βιβλία καί χειρόγραφα σάν δραστή- ρια κέντρα ύφαντικής καί νηµατουργίας. "Αλατζάδες, μπουχάσια, μαντήλια, σκου- τιά, κάπες, κιλίµια, µπατανίες, χράμια, νήματα, έξάγονταν σέ μεγάλες ποσότητες στή Θεσσαλονίκη, στήν Πόλη, στή Σμύρνη, στό Τριέστι, στή Βιέννη, στό Λον- δίνο, στήν Οδησσό καί o" άλλες μεγάλες πολιτείες. «*Εργόχειρα καί χειροτεχνή- ματα έξαίρετα» σηµειώνονται ανάμεσα στα σπουδαιότερα προϊόντα τής Θεσσα- λίας. τα λίγα αύτα παραδείγµατα, ανάµεσα σέ πάµπολλα άλλα, φανερώνουν τή µεγάλη ανάπτυξη τής ύφαντικής στή Θεσσαλία κατά τό 18ο καί 19ο αίώνα. Αύτή τήν παράδοση συνεχίζουν μέχρι σήµερα οί γυναίκες τών χωριών µας. ’Avu- λογη αναπτυξη είχε ή τέχνη τών ξυλογλύφων (ταγιαδόρων), τών χαλκουργών (κα- ζαντζήδων), τών χρυσοχόων (χρυσικών), τών ζωγράφων, τών άρχιμαστόρων, τών λιθογλύφων (πελεκάνων) καί άλλων μαστόρων. Τώρα πού, όπως σημειώθηκε στήν αρχή, ξαναζωντανεύει τό ένδιαφέρον για τα γνήσια προϊόντα τής λαϊκής µας τέχνης, ό άργαλειός καί τό βελόνι µπορούν να γίνουν γερά στηρίγµατα τής χωρι- κής οίκογενειακής οίκονοµίας. «Χρυσοχέρα» λέει ό λαός μας τή γυναίκα πού έχει αξιοσύνη στα χέρια καί µεράκι στήν ψυχή της. Αυτός ό µεταφορικός χαρακτηρι- σμός μπορεί σήµερα να γίνει κυριολεξία όχι µόνο για τό σπίτι μα καί για τήν έθνική pug oilcovopiu. Τά ώραία σχέδια, πού δημοσιεύονται στό λεύκωμα τούτο, δέν φιλοδοξούν να είναι απλώς πρότυπα για αναπαραγωγή αλλά καί αφετηρία για τήν ανανέωση τής παραδόσεως. Φυσικα ή παράδοση δέν πρέπει να κρατηθεί µόνο στό σχέδιο αλλά καί στήν άριστη ποιότητα τού ύφαντού. *** Σήμερα, τούλάχιστον για τή Θεσσαλία, δέ µπορεί να γίνει λόγος παρά μόνο για τήν ύφαντική μάλλινων είδών: κιλιμιών, μπατανιών, χράμιών, μαξιλαριών, τρουβάδων, µέ µερικές σύγχρονες χρήσεις, όσες Θα προκύψουν από τή ζήτηση, έσωτερική καί έξωτερική. !Η ελληνική προσαρμοστική ίκανότητα θα βρεί τόν τρόπο να διατηρήσει τόν τοπικό χαρακτήρα σέ κάθε καινούργιο είδος. "Αλλωστε παράδοση δέ σηµαίνει συντήρηση καί στασιμότητα,αλλα συνεχή ανανέωση καί πλουτισμό μέ νέα στοιχεία, πού ένσωµατώνονται όμαλα στο ύφος πού προύπάρχει. 'Η κατεργασία τού µεταξιού, ή ύφανση μεταξωτών καί μαλλομέταξων, ή νημα- τουργία πέρασαν πια όριστικά στήν περιοχή τής βιοµηχανίας. Μένει, όμως, τό εύρύτατο πεδίο τής ύφαντικής µάλλινων, αύτό ακριβώς πού ένδιαφέρει τό σημε- ρινό άνθρωπο, κι αύτό πού καλλιεργείται ακόμα καί έχει τή δυνατότητα αναπτύ- ξεως. Τό είδος αύτό αφορα καί ή έκδοση τούτη. Ή ύφανση είναι τό τελευταίο, αλλά καί τό δυσκολώτερο, μέρος µιας μα- κριάς διαδικασίας.πού αρχίζει από τό κούρεμα τών προβάτων καί καταλήγει στό έτοιμο ύφαντό. Τό κέντισμα είναι γλέντισµα κι ή ρόκα τό σεργιάνι κι αύτός ό δόλιος αργαλειός σκλαβιά τών κοριτσώνε "Από τίς αρχές τ"Απρίλη ώς τα µέσα τού "Ιουνίου γίνεται τό κούρεμα, ό «κούρος». Μέ τό πρώτο κούρεμα βγαίνει ή «κολόκρα», κατώτερης ποιότητας µαλλί σέ μικρούς όγκους. “H κολόκρα βγαίνει από τό στήθος καί γύρω ως"… ούρα. Τό καλύτερο µαλλί μαζεύεται μέ τό δεύτερο κούρεμα καί βγαίνει από τό ζώο σ" έναν όγκο, τό «πουκάρι». Τό μαλλί πού βγαίνει τό τοποθετούν σέ καζάνια καί τό ζεµατίζουν µε ζεστό νερό. *Αφού τό αφήσουν λίγο τό βγάζουν καί τό-με- ταφέρουν, μέσα σέ πανέρια, στή βρύση ή στο ποτάμι όπου τό ξεπλένουν μέ άφθο- νο νερό. Τό καθαρίζουν από τίς κολιτσίδες καί κρεμούν τα πουκάρια να στραγ- γίσουν καί να στεγνώσουν. =Αφού στεγνώσουν τα έπεξεργάζονται στό λανάρι, τά «λαναρίζουν». Τό λανάρι αποτελείται από τέσσερα σανίδια πού σχηµατίζουν πα- ραλληλόγραμµο πλαίσιο. Στή μέση τού έπάνω σα-νιδιού είναι καρφωμένα κάθετα τα σιδερένια «δόντια» τού λανάριού. Μέ τό λανάρισµα τό μαλλί ξύνεται καί τακτοποιείται. Τότε γίνεται καί ή διαλογή του. Τά µακριά μαλλιά είναι κατάλλη- λα γιά καρπέτες καί φλοκάτες κουβέρτες. Τα κοντα μαλλιά, τα «ρούντα», χρησι- µοποιούνται για τήν κατασκευή τών σκουτιών, τών μάλλινων σεντονιών, τών κι- λιµιών καί τών άλλων ύφαντών αύτού τού είδους. "Υστερα γίνεται τό «γνέσιμο», ή κατασκευή δηλαδή τού νήματος από τα μαλλιά. Τα μακριά μαλλιά γνέθονται στή «ρόκα» καί τα κοντά στήν «τσικρίκα». Υπάρχουν πολλά είδη από ρόκες, βασικά, όμως,αύτή αποτελείται από μακρύ κυλινδρικό ξύλο πάνω στό όποίο «του- λουπιάζεται» τό μαλλί, δηλαδή τυλίγεται µαλακά.Συµπλήρωμα τής ρόκας είναι τό «άδράχτι», κοντότερο καί λεπτότερο κυλινδρικό ξύλο, πού λεπταίνει περισσότερο στίς άκριες. Στή μιαν άκρη τού άδραχτιού γίνεται µικρή έγκοπή ένώ στήν άλλη στερεώνεται τό σφοντύλι, μικρός ξύλινος τροχός, πολλές φορές σέ σχήμα χαµηλού κώνου. Καθώς τραβιέται, λίγο-λίγο, τό µαλλί από τή ρόκα, δένεται στό αδράχτι πού τό θέτουν σέ περιστροφική κίνηση μέ τό δεξί χέρι καί τό αφήνουν έλεύθερο. Χάρη στό σφοντύλι ή περιστροφική κίνηση συνεχίζεται για λίγο. =Αφού τό μαλλί στριφθεί όσο χρειάζεται για να γίνει νήµα, τό τυλίγουν στο αδράχτι. Τήν άκρη του τή θυλιάζουν στήν έγκοπή τού άδραχτιού κι ύστερα τραβούν πάλι µαλλί από τή ρόκα, ξαναστρίβουν. τυλίγουν κι έτσι συνεχίζεται τό γνέσιμο. "Οταν γεµίσει τό αδράχτι από νήµα τότε «τυλιγαδιάζουν» τό νήμα στό «τυλιγαδι», ένα ξύλο µακρύ μια περίπου πήχη, πού έχει διχαλες στίς δυό του άκρες. Μ"αύτόν τον τρόπο γίνονται οί «κούκλες» τού νήµατος. Τό νήμα βάφεται σέ κούκλες. Τα μαλακότερα καί τα πιό κοντά μαλλιά, τα «ρούντα» γνέθονται στήν «τσικρίκα», απλό ξύλινο μηχάνημα. "Αποτελείται από ένα μεγάλο τροχό, πού παίρνει τήν κίνησή του από χειροκίνητο µοχλό. 'Η κίνηση μεταδίδεται µε σχοινί στα «µασούρια», πού είναι σαν αδράχτια χωρίς σφοντύλι. 'Η διαφορά τής περιµέτρου τού τροχού καί τού μασουριού πολλαπλασιάζει τίς στροφές. Για τήν έργασία τής τσικρίκας τό μαλλί δέ μπαίνει στή ρόκα αλλά τοποθετείται σέ πανέρι. Κατά τα άλλα ή έργασία είναι ή "ίδια. Τό νήμα μαζεύεται στα μασού- ρια κι από έκεί τυλιγαδιάζεται καί σχηματίζει τίς κούκλες. "Υπάρχουν δύο είδών νήµατα, ανάλογα µέ τό ρόλο πού πρόκειται να παί- ξουν στήν ύφανση: τό στηµόνι καί τό ύφάδι. Τό στημόνι είναι λεπτότερο καί περισσότερο στριμµένο, τό ύφάδι πιο χονδρό (ανάλογα μέ τό ύφασμα) καί λιγό- τερο στριμµένο. Τώρα τα" νήματα είναι έτοιμα για βάψιμο, βέβαια μόνο όσα έγιναν μέ άσπρα µαλλια. Τα φυσικά μαύρα, τα «λά'ι'α», δέν επιδέχονται βαφή, τα σκουρόχρωμα, τα «σίβα», μόνο μαύρα μπορούν να βαφούν. * ** Γύρω από τίς μεθόδους βαφής τών θεσσαλικών νηµάτων δημιουργήθηκε ό θρύλος πώς ύπάρχουν σπουδαία μυστικά. Στήν πραγματικότητα γινόταν απλώς χρήση πολύ παλιών συνταγών πού ήσαν γνωστές σ,όλόκληρη τήν "Ανατολή. Είναι χαρακτηριστικό πώς ή μέθοδος βαφής τών ξακουστών κόκκινων νημάτων τών ,Αμπελακίων, όπως τήν περιγράφει ξένος συγγραφέας, είναι σχεδόν ίδια µέ τή συνταγή τού ριζαριού πού αναγράφεται σέ πανάρχαιο αίγυπτιακό πάπυρο. Πρίν βαφεί τό µαλλί ύφίστατο μια είδική κατεργασία,πού στή σημερινή επιστηµονική γλώσσα λέγεται πρόστυψη. Μέ διαφορα λουτρά προετοιμάζεται τό μαλλί να δεχθεί στερεά τίς χρωστικές ούσίες. Καταστάλαγµα στάχτης, διά- λυση στύψης ή αλατιού χρησιμοποιούνται για τα λουτρά αύτά. "Αφού τό νήμα στραγγίσει, βάφεται σέ βραστό νερό. Παλιότερα οί χρωστικές ούσίες ήσαν φυτι- κές: τό ριζαρι για τό κόκκινο χρώµα, τό ροδάμι τού πουρνάριού για διαφο- ρετικό κόκκινο, ό μέλεγος για τό πράσινο, οί φλούδες τής καρυδιάς για τό μαύρο, οί άγζίες για τό κίτρινο, ή φλούδα τού πεύκου για τό ανοιχτό καφέ, τό λουλάκι για τό γαλάζιο ..... "Επιτυγχάνονταν έτσι στερεοί χρωµατισµοί. αλλά παρουσίαζαν δυσκολίες στήν εύρεση τού ακριβούς τόνου. Οί καιρικές συν- θήκες τής χρονιάς, ή σύσταση τού έδαφους, ή σκληρότητα τού νερού, έπιδρού- σαν στήν περιεκτικότητα τού διαλύµατος σέ χρωστικές ούσίες. "Έτσι οί συν- ταγές δέν ήσαν σταθερές καί ή έπιτυχία τής βαφής έξαρτώταν από τήν ίκανό- τητα τής τεχνίτρας να βρεί τό σωστό τόνο. "Αργότερα χρησιμοποιήθηκαν οί µπογιές τού έμπορίου, πού, όταν είναι καλής ποιότητας, δίνουν σίγουρο καί σταθερό αποτέλεσµα. Για τή σταθεροποίηση τών χρωμάτων γινόταν τό «στύψιασμα», δηλαδή τελικό λουτρό τών βαμμένων νημάτων σέ διάλυση στύψης. Μετα τό στέγνωµα, τό νήμα είναι έτοιµο για τήν ύφανση, πού γίνεται στον «ξύλινο» αργαλειό. ,Από τούς τρείς τύπους αργαλειού, τόν «πλαγιάστό», τόν «όρθιο» καί «τού λάκκου» στή Θεσσαλία χρησιμοποιείται κυρίως ό πλαγιαστός. Στηρίζεται σέ τέσσερα κά- θετα ξύλινα πόδια πού συνδέονται χαµηλά µέ τέσσερα χοντρά σανίδια καί άλλα τέσσερα στήν κορυφή τους. "Επάνω στό απλό αύτό σύστημα τοποθετούνται τα πολυάριθµα έξαρτήματα τού αργαλειού. Λεπτοµερειακή περιγραφή τών διαφό- ρων έξαρτημάτων καί τής λειτουργίας τους, είναι έξω από τούς σκοπούς τού σημερινού κειµένου. "Ανάμεσα σέ διπλή σειρα νημάτων, τών «στημόνιών», κι- νείται παλινδροµικα ή σαΐτα από τήν όποία ξετυλίγεται, κάθετα στα στηµό- νια, άλλο νήµα, τό «ύφάδι». Μετά από κάθε διαδροµή τής σαΐτας, οί δυό σειρές τών στηµόνιών διασταυρώνονται µέ είδικό σύστημα κι έτσι τό ύφάδι πλέκεται µέ τα στημόνια. Τα δόντια ένός έξαρτήµατος τού άργαλειού, τού «χτενιού», πού κινούνται αναμεσα στα στιµόνια, παρασύρουν κάθε σειρά τού ύφαδιού καί τή φέρνουν να ακουμπά στήν προηγούµενη κι έτσι τό ύφασμα γίνεται πυκνό. "Από τήν άποψη τού σχεδίου τα ύφαντα διαιρούνται σέ δυό κατηγορίες πού καθεμιά τους έχει ίδιαίτερη τεχνική ύφανσης, στα «ριγωτα» καί στα «κεν- τητά στον αργαλειό». Τα ριγωτα αποτελούνται από αλλεπάλληλες λωρίδες χρω- ματιστές. Αύτό έπιτυγχάνεται μέ τήν αλλαγή, κατά διαστήματα, τού χρώματος τού ύφαδιού. "Όσες περισσότερες σειρές ύφαδιού περάσουν, τόσο φαρδύτερη γίνεται ή χρωµατιστή λωρίδα. Στά κεντητά στόν αργαλειό ή τεχνική είναι πε- ρισσότερο πολύπλοκη καί δύσκολη αλλά καί τό αποτέλεσμα πολύ πιό ένδιαφέ- ρον. Τα διακοσμητικά θέματα δηµιουργούνται µέ τήν κατάλληλη συνεχή έναλ- λαγή τού χρώματος τού ύφαδιού στήν ίδια σειρα. Τα διάφορα χρωµατιστά ύφά- δια θελιάζονται μεταξύ τους για να μή χωρίζει τό ύφαντό. Προσεκτικά μετρή- ματα έπιτρέπουν στήν ύφάντρια ή στόν ύφαντή να δημιουργεί πάνω στήν έπιφά- νεια τού ύφαντού ποικίλα πολύχρωµα πλουμίδια: γλάστρες, πουλιά, ανθρώπους, βάζα, γεωµετρικά σχήματα. Συχνή είναι ή παρουσία μικτού είδους, όπου για ώρισµένο µήκος έφαρµόζεται ή τεχνική τού ριγωτού, ύστερα γίνονται κεντητά στόν αργαλειό καί οί δύο τεχνικές έναλλάσσονται o" όλο τό μάκρος τού ύφαν- τού. "Ιδιαίτερη τεχνική άπαιτεϊ ένα άλλο είδος ύφαντών, τα «φλοκάτα». Σ"αύτά, κατά τήν ύφανση, τοποθετούν σ'" όλη τήν έπιφάνεια άστριφτα κρόσσια, πού τα στερεώνουν ανάμεσα στα στηµόνια καί τα ύφάδια. ΄Ετσι όλο τό ύφαντό παρου- σιάζει µια θυσανωτή έπιφάνεια μαλακή καί ζεστή. Τα φλοκατα είναι συνήθως µονόχρωμα. Τών μάλλινων ύφαντών οί χρήσεις είναι ποικίλες: τα πιλίμια, μεγαλύτερα συνήθως από τα άλλα ύφαντά, πού στρώνονται στό πάτωμα, οί μπατανι΄ες, κλι- νοσκεπάσματα, τά χράμια, µικρότερων διαστάσεων καί µέ μακριά κρόσσια,πού στρώνονται καί πάνω στα σαµάρια τών µεταφορικών ζώων τίς έπίσημες µέρες, τα μαξιλάρια, προσκέφαλα, κυρίως για διακοσμητική χρήση, οί τροβάδες, μικροί σακκοι, ανοιχτοί έπάνω, πού χρησίμευαν για τή µεταφορα τροφίμων ή μικρών γεωργικών έργαλείων. Τούς κρεµούσαν από τόν ώμο με, µάλλινο έπίσης κορ- δόνι. Τροβάδες, καµωμένους από τραγόµαλλο, χρησιµοποιούσαν για τό τάγι- σµα τών αλόγων καί τών άλλων µεγάλων ζώων. "Επίσης γίνονταν μάλλινα άσπρα σεντόνια, κάπες, βαριοί έπενδύτες από τραγόµαλλο, σπουτιά, κατώτερης ποιότητας μάλλινα ύφάσµατα καί διάφορα άλλα είδη. Ή σύντοµη αύτή περιγραφή δέ φιλοδοξεί να δώσει μιαν ακριβή είκόνα τής κατεργασίας τού µαλλιού ώσπου να φτάσει στό έτοιµο ύφαντό. Περισσό- τερο Θέλησε να κάνει ένα γενικό σχεδιάγραµµα τής φροντίδας καί τού µόχθου πού απαιτεί τό δύσκολο τούτο είδος τής λαϊκής τέχνης. Κι ακόμα, να προσ- φέρει ένα μικρό φόρο τιµής στό άξιο ανθρώπινο χέρι καί στό έλληνικό µεράκι. τα ύφαντα τής Θεσσαλίας είναι τα σιωπηλά τραγούδια τής απλής χαράς. 'Η αλύγιστη ψυχή τών Θεσσαλών χαμογελάει γλυκά στή ζωή μέ τών ύφαντών τή µουσική. Καθώς ή µατιά περπατάει στό μάκρος τού κιλιµιού, σέρνει μαζί της τήν καρδια απ"τούς ψηλούς τόνους τού κόκκινου στίς βαρειές νότες τού σκουροπράσινου καί τού µαύρου.για να τραγουδήσει τόν Αύγερινό πού βγαίνει λαμπρός πάνω από τόν κάµπο. Κάθε θεσσαλικό ύφαντό είναι ένα τονισμένο χρο- νικό τής µακριάς τοπικής ίστορίας. Μέσα του άντηχούν άρχαίοι παιάνες, βυ- ζαντινές µελωδίες, ανατολίτικοι σκοποί, κλέφτικα τραγούδια, καύμοί καί πόθοι ένός λαού πού έχει τή δύναµη να φυτεύει τό λουλούδι τής χαράς καί τής έλπί- δας στό χώµα τό ποτισμένο µέ δάκρυα καί αίμα. Εδώ ένα πανάρχαιο γεωµε- τρικό µοτίβο έκεί ένα βυζαντινό κόσμηµα. "Αλλού ένα ανατολίτικο στολίδι άπλοποιημένο µια χρωµατική άρµονία βυζαντινής διακοσµητικής φρίζας, μια θαμπή ανάμνηση βγαλμένη μέσα από τήν κασσέλα τού ναύτη πού γύρισε από τα λιμάνια τής Φραγκιάς, σχέδια πού ταξίδεψαν μέ τα καραβάνια τών πραμά- τευτάδων. Κι όλα αύτά όχι σαν δανεικά « ένθέµατα» αλλά σαν στοιχεία μιάς καινούργιας σύνθεσης,πού μέσα στόν περιωρισµένο χώρο ένός ύφαντού κλείνει τό νόημα τής ζωής ένός λαού, καθώς κυττάζεις ένα θεσσαλικό ύφαντό,θαρρεϊς πώς αντικρύζεις από ψηλά τό θεσσαλικό κάµπο, πελώριο κιλίμι, όπου άφησε τίς πατημασιές της ή 'Ιστορία. ΚΙΤΣΟΣ Α. ΜΑΚΡΗΣ ERA/mid E Ο Ε.! - .….;.ςζ… έ;?!" !- οχι- ». Ε'," µµ ι' ". , Β14Μ3ιώ.:€ "" . . . ΄΄ . "ι.; -.ι.'. ] :..,ΐ怴΄ |… ι.ι΄ Λεπτομέρειες ύφαντών τής όρεινής περιοχής Καλαµπάκας, από τό χωριό Καστανιά. Κιλίμι Πηλίου από τό χωριό Λαύκος. κεντητό στον άργαλειό. Δύο φύλλα. Πλάτος φύλλου 105 έκατ. ΕΚΔΟΣ Σ Ε.Ο.Ε.Χ. Κιλίμι Πηλίου. Βρίσκεται στό Μοναστήρι τού "Αη Θανάση, κοντά στό χωριό Λαύκος. Πλάτος φύλλου 100 έκατ. ΕΚΔΟΣ|Σ E.O.E.X. Χραμι Πηλίου, από τό χωριό Μηλίνα. "Ενα φύλλο πλάτους 85 έκατ. ΕΚΔ΄1Σ|Σ ΐ.3.Ε.Χ. Μαξιλάρια Θεσσαλικών 'Αγράφων, από τό χωριό Καστανιά Καρδίτσης. Διαστάσεις: τό έπάνω 58Χ 105 έκατ., τό κάτω 72X 106 έκατ. ΕΚΔΟΣ|Σ Ε.Ο.Ε.Χ. Κιλίμι Θεσσαλικών 'Αγραφων, από τήν Καστανιά Καρδίτσης. ΕΚΔΟΣΙΣ Ε ΄..Ε.Χ. Κιλίμι από τό χωριό Δράκια τού Πηλίου, δίφυλλο. Πλάτος φύλλου 70 έκατ. |||Ό||'|"'ΨΙ|'Ψ τς… . . - …"»……… Κιλίμια Κισσάβου, από τό χωριό 'Αμπελάκια. "Ενα φύλλο πλάτους 75 EKG-r. ΕΚΔΟΣ|Σ Ε.Ο.Ε.Χ. Α΄. Χραμάκι από τήν περιοχή Μηλεών, δίφυλλο. Πλάτος φύλλου 42 έκατ. Β΄. Διακοσμητικό θέμα από κιλίµι νεώτερης κατασκευής, περιοχής Τρικάλων. Γ΄. Διακοσμητικό θέμα Πηλιορείτικου κιλιμιού. Δ΄. Παραλλαγή θέματος από Πηλιορείτικο κιλίμι. ΕΚΔΟΣ|Σ Ε.Ο.Ε.Χ. || ,: ΦύνΨΨγΐ Χράμι νυφιάτικο. "Ενα φύλλο πλάτους 110 έκατ. ΕΚΔΟΣ|Σ Ε.Ο.Ε.Χ. Κιλίμι "Ολύμπου, από τό χωριό Λιβάδι, δίφνλλο. Πλάτος φύλλου 51 έκατ. Μ" " , | ……',#|'ίί… _ '… . — Α'… Πολύχρωμη μπατανία περιφερείας 'Αλμυρού. από τό χωριό Φτελιά. Β'… Κιλίμι περιφερεΙας "Αλμυρού, από τό χωριό Φτελιά. "Ενα φύλλο πλάτους 75 EKG-r. . - .΄ . ι . ι ι . ι, . ...,. ....ι.ι'ι'ι.Ο.ι.Ο'ι'ι.ι.Ο .... .=ιιι.ι.ι.Ι,Ωιι.ι,οι.........' .ι.. . "!!!!!!" .ι'ι.|.| .. . .. ...ι .. .. Ο.... . .. '.'ι'Δ'ι'.'Δ. µ Ο 8έξεξέξαξ ΞΛΛΞΞΔΔΞ=ιΞΔιό ιιιιιιιι δεξαξέξε| Μ)» ;ξκιξζξ ).???) ΞςΞξ ΐξξ8ξΞξ δίφνλλο. Πλάτος φύλλου 82 έκατ. χωριό 'Ανάβρα, Κιλίμι περιοχής "Αλμυρού, από τό Μπατανία Πηλίου, από τό χωριό Ζαγορά. Πλάτος φύλλου 106 έκατ. ΕΚΔΟΣ Σ Ε.Ο.Ε.Χ. , Τρία μαξιλάρια τού Θεσσαλικού κάμπου, άπό τό χωριό Βελεστίνο. Διαστάσεις 50Χ85 έως 60X 100 éKorr. ΕΚΔΟΣ|Σ E.O.E.X. "Υφαντα από την όρεινή περιοχή τών Τρικάλων: Α΄ Μαξιλάρι δίχρωμο, διαστάσεων 47x90 έκατ. B’ καί Γ΄ γεωµετρικά διακοσμητικά θέματα από μπατανίες. Δ΄ τμήμα κιλιμιού. Ε΄ χραμάκι. ΕΚΔΟΣΙΣ Ε.Ο.Ε.Χ. [… ξΦφφφΦφφΦΦ .. αν νο - """ …και 06% Τρουβαδάκια διαφόρων περιοχών τής Θεσσαλίας. Διαστάσεις 32 X35 έως 50X6O έκατ. ΕΚΔΟΣ|Σ E.O.E.X. ξξξ _ 222i Ι' , . , ., . . . :"'"'΄'.…-., .… . . . . '1ΏϊΏ1Υώ mm Μ Κ… &!!! κι υπ…" . m It ι» ίι … ια Α΄. Κιλίμι από τό χωριό Πορταριά Πηλίου. Β΄. Κιλίμι από τό Τρίκερι, σέ σχήμα πού λέγεται «σαλό» (τρελλό, ανήσυχο). Δύο φύλλα. Πλάτος φύλλου 72 έκατ. ΕΚΔΟΣ|Σ E ’- E.X. "ί ; &. …,. . … ……- ….-'Ι, 1… & Κοµμάτια από κιλίµια τού Τυρνάβου. Β' καί Γ΄ δίφνλλα. Πλάτος φύλλου 82 έκατ. ΕΚΔΟΣΙΣ E Ο.Ε.Χ "ως": …ινπ«… Τµήµατα κιλιμιών τού Πηλίου: Α΄ καί Β' από τήν Μακρινίτσα. Γ΄ από τήν Πορταριά. Δύο φύλλα. Πλάτος φύλλου: Α' καί Β΄ 112 έκατ. Γ΄ 82 έκατ. ΕΚΔΟΣ|Σ E.O.E.X.