……ΜΜ… Η ΈΔ…Δ m …… ΜΜΜ 11.11 ΠΉ©Μ30 Το Πανεπιστήµιο της Θεσσαλίας αποτέλεσε κια πολλά χρονια στοχο των διεκδικήσεων και της δραστηριοτητας τόσο τοπικών φορέων όσο και άλλων παραδόντων, ιδίως της Ακαδηµαικης Κοινοτητας. Το επισηµο Κράτος δεν αντιµετωπιζε αµεσα την ιδρυση Πανεπιστηµίου στη Θεσσαλία έως το 1981. Tov Ιούλιο του 1981 850252583an8 η προΘεση να ιδρυθεί ενα ειδικο Πανεπιστήµιο - το "Παιδακωκικό Πανεπιστήµιο" - µε έδρα το Βελεστινο και με Τµήματα που Θα λειτουρδουσαν ως παραρτήµατα των Πανεπιστηµίων Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Η εξαωελία αυτή δεν υλοποιήθηκε µετά την κυβερνητική άλλα… που επακολούθησε. Η ίδρυση του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας µε τη σηµερινή του µορφή ανακοινω9ηκε απο τον Πρωθυπουρδο στ 4.4.1983 στην εναρκτήρια συνεδρίαση του Εθνικού Συµβουλίου Ανωτάτης Παιδείας µαζί µε την εξαωελία δια την ίδρυση και των άλλων νέων Πανεπιστηµίων (Ιονίου και Αικαιου). Τα πρώτα Τµήµατα του Πανεπιστήµιου Θεσσαλιας επρόκειτο αρχικά να είναι τα εξής: - Τµήμα Επιστήµης Φυσικής Ακωκής και ΑΘλητισμού - Παιδαδωδικο Τµήµα Δηµοτικής Εκπαιδευσης - Παιδαδωδικό Τµήµα Νηπιακωδων . - Τµήµα Γεωπονίας Φυτικής και Ζωικής Παρακωδής ..…- Τµήµα Χωροταξίας - Περιφερειακής Ανάπτυξης Έδρα του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας ορίστηκε o Βόλος (Αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου Ανώτατης Παιδείας στις 4.4.83 και 1.8.83 και ιδρυτικό ΠΔ. 83/20 3.84). Η Διοικούσα Επιτροπή του Πανεπιστηµίου ορίστηκε με ολοκληρωµένη σύνθεση στις 20.6.1984. Οι βασικές αποφάσεις κια το Πανεπιστήµιο ΜΜΜ? οι οποίες επιβεδαιώΘήκαν αλλεπάλληλες φορές και δρ. Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Θα είναι συκκεντρωµένο στο χώρο και όχι διάσπαρτο, οι δραστηριότητες του όµως Θα καλύπτουν ανακκες του συνολικού Θεσσαλικού χώρου αλλά ' και εΘνικε΄ς. O χαρακτήρας του Θα είναι ευρύς, δηλαδή Θα είναι κενικο και όχι ειδικό Πανεπιστήµιο που Θα καλύψει σταδιακά τις περισσότερες περιοχές κνωστικών αντικειµένων, ενώ η µελλοντική του λειτουρκία Θα στοχεύει στην αποσυµφόρηση των δύο μεκάλων Πανεπιστηµίων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Με το ΠΔ 302/1985, µε άλλα νοµοθετήµατα και µε µια σειρά διοικητικών ενερκειών , οι αποφάσεις αυτές Θεµελιώθηκαν και κατοχυρώθηκαν αµέσως , τόσο µε την ιδρυση νεων Τµηµάτων, τη συκκροτησή τους σε Κύκλους Επιστημών και σε Σχολές, όσο και µε την απόκτηση των απαραιτήτων ακινήτων, τη χωροθέτηση των διαφόρων λειτουρκιών και τη συκκρότηση µηχανισµών υποστήριξης. Στην εναρκτήρια φάση του το Πανεπιστήµιο Θεσσαλίας αποτελείται από οκτώ Τμήµατα. Είναι συκκροτηµένο σε δύο Σχολές , από τρία Τµήµατα η κάθε µία. που αντιστοιχούν σε ισάριθµους Κύκλους Επιστηµών και συµπληρώνονται από δύο ακομη ανεξάρτητα Τµήµατα. Η &ηµερινή συκκρότηση του Πανεπιστημίου είναι η εξ : A. Σχολή Ανθρωπιστικών Επιστηµών που περιλαµβάνει; Παιδακωκικό Τµήμα Δηµοτικής Εκπαίδευσης Παιδακωκικό Τµήµα Νηπιακωκών Γενικο Τμήµα ) Β- Σχολή Επιστημών Παρακυκής που περιλαµβάνει; Τμήμα Γεωπονίας Φυτικής και Ζωικής Παρακωκής Τµήµα Χωροταξίας- Περιφερειακής Ανάπτυξης …7 Τµήµα Μηχανολόκων Μηχανικών Βιοµηχανίας Γ. Τµήµα Ιατρικής A- Τµήμα Επιστήμης Φυσικής Ακυκής και Αθλητισμού Σύµφωνα µε την εξουσιοδοτικη διάταξη του βασικού Νοµοθετήµατος µε Υπουρκική Απόφαση (ΦΕΚ 489/8885) ορίζεται ότι έδρα του Τµήµατος Ιατρικής Θα είναι Λάρισα, όπου και εκκαΘίσταται η µεκάλη Περιφερειακή Νοσηλευτική µονάδα που Θα υποστηρίζει και Θα υποστηρίζεται από το Τμήµα αυτό. Τα άλλα Τμήµατα Θα λειτουρκούν στην έδρα του Πανεπιστηµίου. Από το Ακαδηµαϊκό έτος 1988-89 λειτουρκούν στο Βόλο τα πρώτα 3 Τμήµατα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και συκκεκριμενα: το Παιδακωκικό Τµήµα Δηµοτικής Εκπαίδευσης (40 φοιτητες) το Παιδακωκικό Τμήµα Νηπιακωκών (4O φοιτητές), και . to Τµήμα Ιζεωπονίας Φυτικής και Ζωικής Παρακωκής (30 φοιτητες) Η σηµερινή δραστηριότητα της Διοικούσας Επιτροπής καλύπτει κυρίως τους τομείς της ακαδήµαίκής, διοικητικής και χωρικής υποδο ς του Πανεπιστηµίου έτσι ώστε, στη διάρκεια των αμ ς προσεχών ετών, να έχουν σταδιακά αρχίσει τη λειτουρκία τους όλα τα ήδη ιδρυμένα Τµήµατα. Στόχος είναι ή υποδομή αυτή να είναι επαρκής και, ταυτόχρονα, να δήµιουρκήθούν οι προύποθέσεις μιας πρώτης εικόνας ενός πλήρους Πανεπιστηµίου στο χρονικό ορίζοντα του 2.000. 11.2 ΚΜΕ… ΙΒΙΠΙ1ΙΔΘΙΠΞΣ ΠΔ ΤΗ ΠΥΣΠΘΙΓΠ]ΘΜΙΔ “TOY ΠΔΝΙΞΠΙ…ΠΘΥ ΠΙ ΜΜΕ… Ή)? …?!…=ί ΚΑΙ Η ©ΙΡΓΔΠΙΘΣΗ Ή… ΧΩΡΟ) . 1.2.1 ΠΛΗΡΕΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΩΣ ΠΡΟΣ το ΜΕΓΕΘΟΣ KAI ΤΗΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ Πρώτη βασική επιλοκή που στηρίχθηκε τόσο στην εκ µ , οικονοµικο- κοινωνικών και πολιτισµικών παρακόντων όσο και στις δυνατότητες που διαθέτει ή μπορεί να αποκτήσει ο Θεσσαλικός χώρος καθώς και σε ανάκκες εθνικού επιπέδου. είναι το Πανεπιστήµιο Θεσσαλίας να αναπτυχθεί, ως ορκάνωση και µέκεθος, σε πλήρες Πανεπιστήµιο. Δηλαδή µε επιστηµονικούς κλάδους που αλληλοσυµπλήρώνονται και µε προοπτική επιστημονικής ολοκλ ωσης ώστε να καλύπτονται όσο το δυνατό περισσ τερες κνωστικές περιοχές. Στόχος είναι η ολοκληρωµένη λειτουρκία του ως πνευµατικού και αναπτυξιακού πόλου αλλά και ή αποτελεσµατική αποσυµφόρηση, στο µέλλον των άλλων δύο µεκάλων πανεπιστημιακών κέντρων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Η προοπτική της µελλοντικής ανάπτυξης του Ιδρύµατος αναφέρεται σε ένα Πανεπιστήµιο µε 4 τουλάχιστον Σχολές κατανεµηµένα σε 2 κύριους πόλους, δηλαδή το Βόλο ως έδρα του Πανεπιατήμίου και τη Λάρισα στην οποία θα λειτουρκήσει κατ' αρχήν το Τμήµα Ιατρικής. Προβλέπονται περισσότερα από 20 Τµήματα (πτυχία), και … αριθμός αυτόνοµων Κέντρων Ερευνας και Εξειδίκευσης που Θα είναι κατανεµηµένα στο θεσσαλικό. χώρο m Προβλέπονται, επίσης, Κέντρα Ερευνας και Εξειδίκευσης στην Καρδίτσα κια τα Βιοµηχανικά Φυτά, στα Τρίκαλα κια την Κτηνοτροφια, στη Λάρισα κια τις µεκάλες καλλιέρκειες, ενώ στο Βόλο προβλέπεται το "Κέντρο 13111116 ωσης Επιµορφωτών και Στελεχών Τοπικής Αναπτυ ης" το "Ακαδηµαϊκό Κέντρο Παιδακωκικ Ερευνας" και ο 'Ψυχοπαιδακωκικός Συµβουλευτικός Σταθµός" Το σύνολο των προβλεπόµενων φοιτ τών στην τελική φάση ανάπτυξης του Πανεπιστηµίου ε ναι πε που 10.000 προπτυχιακοί και 1500 µεταπτυχιακοί. Το σύνολο των διδασκόντων όλων των βαθµίδων (ΔΕΠ) προβλέπεται να είναι περίπου 1.500 ενώ θα υπάρχει ανάλοκος αριθµός ΕΔΤΠ, Διοικητικού και λοιπού προσωπικού. 0 σφαιρικός σχεδιασµός της ακαδηµαϊκής προοπτικής του Πανεπιστηµίου είναι µια επιτακτι ανάκκή στην κρίσιμη αυτή φάση,, όπου προσδιορίζεται συνολικά 0 χαρακτήρας και οι στόχοι του. Οι επιµέρους συλλήψεις και επιλοκές που ασφαλώς αναµένονται στην πορεία Itn9 εξέλιξης του Πανεπιστηµίου, Θεωρήθηκε ότι δεν είναι φρόνιµο να κίνουν µε τυχαίο τρόπο είτε ως αποτέλεσμα οποιωνδήποτε εξωτερικών πιέσεων. Η ύπαρξη ενός σφαιρικού αρχικού σχήματος δεν µειώνει καθόλου την ευελιξία των επιμέρους προκραμµατισµών αλλά, αντίθετα, την υποβοηθεί και της δίνει περιεχόμενο. » 1.2.2 ΕΠΟΧΗ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΚΤΙΠΟΒΟΑΙΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ Δεύτερ βασική επιλοκή είναι να αποφευχθούν στο 10113110 Θεσσαλίας οι νωστές αρνητικές επιπτώσεις από την υπερβολική κατάτµηση των ακαδηµαϊκών µονάδων και των χώρων και να 81118111111981, κατά το δυνατόν, η συνεκτικότήτα στο χώρο και η ακαδημαϊκή συνοχή του Πανεπιστηµίου. Χαρακτηριστικά του βασικού σχήµατος ανάπτυξης του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας είναι τα εξής: α. οι δύο κύριοι πόλοι του Πανεπιστηµίου (Βόλος-Λάρισα) εµφανίζουν τη µέκιστη δυνατή ανεξαρτησία. β. Κάθε ένας από τους πόλους αυτούς χαρακτηρίζεται από συνεκτικότητα και όχ 118100110021. της ενότητας Τµή- µάτων που ανταποκρινονταισ να Κύκλο Επιστηµών και συκκροτούνται σε Σχολή και, ταυτόχρονα, από συµπλήρωµατικότητα ανάμεσα στα διάφορα Τµήµατα. κ. Διευκολύνεται η αποκατάσταση µιας λοκικής σχέσης 118 τα τοπικά χαρακτηριστικά και τις υποδοµές της ευρύτερης περιοχής κάθε πόλου. όπου αυτό είναι ανακκαίο κια διάφορους λόκους. Η σχέση αυτή είναι ισχυρότερη κυρίως ως προς τις Σχολές Επιστηµών Παρακωκής και Επιστιι ων.Υκει΄ας Ετσι η Θέση του Περιφερειακού Νοσοκοµε υ και το μεκεθος της ευρω… περιφέρειας της Λάρισας οδηκούν στην επιλοκή της Λάριαας ως έδρας της Σχολής Επιστηµών Υκείας κια την οποία πρέπει να εξαντληθεί η δυνατότητα προσαρµοκής στις απαιτήσεις του ΕΣΥ. (έμφαση στην πρωτοβάθµια περίθαλψη). ΄Αντίστοιχα, ο µεκάλος οκκος της Βιομηχανικής παρακωκής του Βόλου και της Μακνήσίας, σε συνδυασµό 118 τον πλούτο της χλωρίδας και της πανίδας της περιοχής αυτής και κυρίως σε συνδυασµό 118 την απαράβατη συνθήκη της συνοχής της Σχολής των Επιστηµών Παρακώκής οδήκη- σαν στην επιλοκή του Βόλου ως έδρας της Σχολής Επιστηµών Παρακωκής. 8. Τέλος, το πλέκµα των Κέντρων Ερευνας και Εξειδίκευ- σης επιτρέπει τη διασπορά των επιστηµονικών δραστηριοτήτων του Πανεπιστηµίου στο θεσσαλικό χώρο χωρίς να θίκεται 11 συνοχή των µονάδων του ιδιως στο ευαίσθητο επίπεδο των προπτυχιακών σπουδών. Εξάλλου, υπάρχουν όλες οι προύποθέσεις ώστε τα Κέντρα αυτά να αναπτυχθούν σε µονάδες µείζονος σηµασίας τόσο κια την εκπαίδευση όσο και 6… την παρα… 1.2.3 "ΤΑΞΗ ΣΤΟΚ ΑΣΤΙΚ0 ΙΣΤΟ - ΣΥΠΑΕΣΗ ΗΕ ΤΗ! ΚΟΙΗΩΠΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΠΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Με την απόκτηση µιας σειράς ακινήτων, κτιρίων και εκτάσεων και 118 τις κυρίες κατευθύνσεις του Ρυθµιστικού Σχεδίου έχει αρχίσει να υλοποιείται στο "χώρο µια ακόµη θεµελιώδης επιλοκή κια το Πανεπιατήµιο Θεσσαλίας. Δηλαδή η ένταξη του Πανεπιστηµίου στον ιστό της πόλης και 11 "α'π'οφυκή της αποµονωµένης Πανεπιστηµιούπολης. Είναι ενδιαφέρον ότι παρόλο που το [10118111001010.898- λίχθηκε ιστορικά ως Θεσμός σε στενή ορκανική σχέση µε τους 98011009 της πόλης, το σχετικά πρόσφατο παρελθόν χαρακτηρίστηκε από µια παραµέλησή αυτής της σχέσης και από μια έξαρση στη δηµιουρκία ανεξάρτητων "Πανεπιστηµιουπόλεων' (campuses) έξω από την πόλη. Αυτό εξήκείται από τις πιεστικές ανάκκες κια περισσότερα νέα Πανεπιστήµια, από το πολύ υψηλό κόστος της 5119 µέσα στην πόλη, και από το δυσεύρετο των εκτάσεων στα κορεσµένα κέντρα των ευρωπαϊκών κυρίως πόλεων. Ακόμη, 88v φαίνεται να είναι καθόλου άσχετο 118 µια τεχνοκρατική ερµηνεία της αντίληψης κια την "ακα- δηµαϊκή …"αυτονομία αλλά και 118 συµπτώµατα πολιτικής καχυποψίας. ' , Η σηµερινή αντίληψή κια το ρόλο του πανεπιστηµίου φαίνεται να έχει ξεπεράσει την εµμονή στην ιδέα του αυτόνοµου campus. Φαίνεται οτι σήµερα είµαστε περισσότερο έτοιµοι να δεχθούµε ότι το πανεπιστήµια ασκεί ένα κοινωνικά σύµπλοκο ρόλο όπου η παρακωκή της τεχνικά εκ εταλλεύσιµής κνώσης συνοδεύεται από την πολιτισµι και πολιτική ανταλλακή ανάµεσα στο πανεπιστήμιο και 111v πόλη ως κοινωνικό σχηµατισµό. Για να διατηρήσει το πανεπι ιο το σύνθετο χαρακτήρα του πρέπει να παίζει χρονα και τις δύο πλευρές αυτού του σύµπλοκου ρόλου. Πρόκειται κια µιαν αντίληψη που ασφαλώς πλουτίζει και διευρύνει την ιδέα της "ακαδηµαϊκής αυτονοµίας". Η αντίληψη της συνε ούς πολιτισµικής ανταλλακής ανάμεσα. στο πανεπιστ … και την πόλη ενισχύεται ακόμη και από τις πρόσφατες εξελίξεις στη Θεωρία της πολεοδοµίας οι οποίες ανατρέπουν τη λοκι του zoning και προωθούν την επαναφορά στο µοντέλο της ιστορικής ευρωπαϊκής πόλης και στην ορκανική διαπλοκή των λειτουρκιών. Εξάλλου, και ορισµένα πιο "τεχνικά" ζητήµατα * ζητήµατα, δηλαδή, που αναφέρονται στις διαθέσιμες υποδοµές της πόλης, στο κόστος και στην ταχύτητα εκκατάστασής και, παράλληλα, στη λειτουρκικότητα του πανεπιστηµίου και της ίδιας της πόλης - οδήκούν προς την ίδια κατεύθυνση. Η συνεκτίμηση όλων αυτών οδήκεί καταρχήν στην προώθηση ενός 0x11110109 ορκάνωσης του πανεπιστηµίου στο χώρο που είναι πολυκεντρικό ως προς την πόλη και που περιέχει ένα πυρήνα πανεπιστηµιακών εκκαταστάσεων στον κεντρικό ιστό της πόλης και τις υπόλοιπες στην περίµετ της. H "υπέρ… " της παρουσίας του πανεπιστ… υ στον κεντρικ πυΏνα του αστικού ιστού είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς εκτός από τη διευκόλυνση στη ροή πληροφοριών ανάµεσα στο πανεπιστήµιο και την πόλη, µπορε επίσης να αποτελέσει πολιτιστι "χειρονομία" ακόμη και στο επίπεδο της αρ- χιτεκτονι ς ποιότητας. Εξάλλου, η ορκανική διαπλοκή των πανεπιστ ιακων 118 τις αστικές λειτουρκίες είναι χρήσιµο να κ νει µε τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχουν περιοχές σχετικής "κυριαρχίας" των πανεπιστηµιακών λειτουρκιών (άξονες, πλατείες) που να επιτρέπουν και να διευκολύνουν την ανακνώριση του πανεπιστηµιακού πλέκματος. Η Λάρισα και o Βόλος είναι δύο πόλεις που, παρά το όµοιο μέκεθός τους, εμφανιζουν αρκετές διαφορές αν κριθούν µε την προοπτική της δήµιουρκίας ενός πανεπιστηµιακού αστικού πλέκµατος. Είναι πολύ σηµαντικό το κεκονός ότι οι ιδιαιτερότητες του ακαδηµαϊκού χαρακτήρα του πανεπισ ιακού συκ- κροτήµατος στο Βόλο και στη Λάρισα συµβαδ ζουν µε τις ιδιαιτερότητες της U110801u19 των δύο πόλεων. '0 Βόλος χαρακτηρίζεται από τις µεκάλες διαθέσιµες επιφάνειες των κεντρικών "επωνύµων" κτιριων που είναι Στη σηµερινή φάση ανάπτυξής του το Πανεπιστήµιο Θεσσαλίας έχει ήδη αποκτήσει συκκροτήµατα κτιριακών µονάδων ή εκτάσεων στο Βόλο και τη Λάρισα, που εντάσσονται στην παραπάνω λοκική ανάπτυξής του Πανεπιστηµίου όπως περικράφεται στο ρυθµιστικό σχέδιο. Για τις μονάδες αυτές προκραµµατίζονται, βρίσκονται σε εξέλιξη ή έχουν περατωθε οι µελέτες και κια ορισµένα και η κατασκευή. Στις περισσότε περιπτώσειςπρόκειται κια µελέτες επανάχρησης υπαρχ my κτιρίων. Οι µελέτες αυτες καλύπτουν, µεχρι στικµης, προκραρµατισµο χρήσιµης επιφάνειας mg τάξης των 40.000 μ!- σε ήδη υπάρχοντα και επαναχρησιµοποιούµενα κτίρια και ανάλοκης . επιφάνειας σε νέα. Παράλληλα, προκραμρατίζεται η περαιτέρω ανάπτυξη της κτιριακής υποδομής του Πανεπιστηµίου. Αναλυτικότερα οι μονάδες αυτές είναι οι εξής; | Το Παραλιακο συκκροτηµα των πρώην καπναποθήκων Παπαστράτου στο Βόλο σε συνδυασµό µε παρακείµενο 7όροφο κτίσμα συνολικής επιφάνειας 14.000 τ.µ. περίπου. Τόσο η µορφή του συκκροτήµατος όσο και ή προνοµιακή του θέση και η σύνδεσή του µε την ιστορια mg πόλης το καθιστούν ευλοκα κεντρικό κτίριο του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας στο Βόλο. Η ένταξη του Πανεπιστηµίου στον αστικό ιστό σηµατοδοτείται τοδοτείται έντονα µε το κτίριο αυτό. Είναι χαρακτηριστικό ότι το συκκρότήµα των κτιρίων αυτών µπορεί να εξυπηρετείται κια τη διακίνηση των φοιτητών από την ήδη υπάρχουσα αστική υποδοµή, ή οποία µε τη σειρά της Θα αναζωοκονηθει από την πρόσθετη νέα χρήση της. 0 τεράστιος παραλιακός πεζόδροµος του Βόλου αφενός λύνει τα λειτουρκικά προβλήµατα και αφετέ υ επιτρέπει τεράστια οικονομία αφού δεν ε ναι απαραίτητη η ακορά κής που Θα ήταν ανακκαία σε άλλη περίπτωση. 2 Το συκκρότηµα του πρώην καπνερκοστασίου Ματσάκ- κου στην καρδιά της πόλης του Βόλου συνολικής επιφάνειας περίπου 14.000 τ µ. Είναι ένα κτίριο που συνδέεται έντονα µε την ιστορία της πόλης, και προσφέρεται κια m στέκαση πολλών λειτουρκιών. Οι ερκασίες αποτύπωσης και στατικής επάρκειας έχουν ολοκληρωθεί. Εξίσου σηµαντική µε την απόκτηση του κτιρίου είναι ή αποφασισµένη απαλλοτρίωση 3 οικοδοµικών τετ νων κια τη δηµιουρκία Κεντρικής Πλατείας. H συζ τησή κια το υπόκειο parking είναιενδεικτική mg σηµασίας αυτής mg προοπτικής. 3 To νεοκλασσικό κτίριο, πρώην Καβούρα, 500 τ µ. πε- ριπου στο οποίο στεκάζεται ήδη µεταβατικά ή Διοι- κήσή του Πανεπιστηµίου και η Τεχνική Υπηρεσία. 4 Το κτίριο πρώην Κ.Τ ΕΛ. στο Βόλο συνολικής επιφα- νείας 3.000 τ.μ. περίπου το οποίο προορίζεται να καλύψει βασικά τις ανακκες mg Κεντρικής Βιβλιο- θήκης του Πανεπιστηµίου και πολιτιστικές δραστή- ριότήτες. Πρεπει να επισηµανθεί οτι µε την παρέµβαση αυτή. αφενός διευκολύνεται η απομάκρυνση µιας λειτουρ- κιας που δήµιουρκούσε προβλήµατα στην πολη και αφετέρου ολοκληρώνεται στην περιοχή αυτή όπου υπάρχει ήδη το Ωδείο, το Θέατρο, το Δηµαρχείο, η Πλα- τεία Ρήκα Φεραιου κλπ. ένα Πολιτιστικό Κέντρο µε- κάλής κλίµακας. 5 To συκκρότηµα του πρώην ερκοστασίου της Μεταλ- λουρκικής στο Πεδίο του Αρεως στο Βόλο όπου τελικά ολοκληρώνονται οι ερκασίες κια την έναρξη λει- τουρκίας του Πανεπιστηµίου. Το συκκρότηµα αυτό σε συνολική έκταση 50 περίπου στρεµµάτων προορίζε- ται να καλύψει τις ανάκκες κυρίως της Σχολής Επι- στηµών Παρακωκής. Η παρέµβαση του Πανεπιστηµίου στο σηµείο αυτό έχει αποκτήσει ιδιαίτερη σηµασία κια την πόλη κα- θως, εκτός από την αναβάθμιση που συντελείται, µε επιχωµατώσεις στις αλυκές και τα τέλµατα της πε- ριοχής δηµιουρκήθηκε µεκάλο σε έκταση "νέο έδα- φος". Το έδαφος αυτό ενοποιούµενο µε τις άλλες κει- τονικές δηµόσιες και δηµοτικές εκτάσεις επιτρέπει τη δήµιουρκία ενός µεκάλου Πάρκου το οποίο εκτός από τις λειτουρκικές ανάκκες του Πανεπιστηµίου Θα καλύψει επίσης συμπληρωµατικές ανάκκες της πό- λης σε αντίστοιχες υποδοµές. 6 Οικόπεδο στο Κέντρο του Βόλου απέναντι από τη Γαλλική Σχολή που παραχωρήθηκε από την Κτήµ. Εταιρεία του Δημοσίου και όπου θα στεκαστούν μελ- λοντικά πανεπιατηµιακές δραστηριότητες σε συν- δυασµό µε την αξιοποίηση ίσως και κειτονικών ακινήτων των οποίων η αξία κια την πόλη θα µπο- ρούσε έτσι να αναβαθµιστεί. 10 7 Μονή Πάου στην Αρκαλαστή του Πηλίου σε έκταση 580 στρεµ. που παραχωρήθηκαν από την Κοινότητα. Το παλιό µοναστήρι, μετατρέπεται τώρα σε µικρό συνεδριακό κέντρο, µε βασικό στόχο ν' αποτελέσει σηµείο επαφής µε τη διεθνή ακαδηµαϊκή κοινότητα. Παράλληλα εκτελούνται έρκα οδοποιίας και σχεδιάζεται η αξιοποίηση των εκτάσεων κια συμπληρωµατικές εκκαταστάσεις και ως ακρόκτηµα. 8 Ορκάνωμένο ακροκήπιο 100 στρεμµ. στο Βελεστίνο που ή Πανεπιστηµιακή του λειτουρκία θα αρχίσει από τη χρονιά αυτή στο πλαίσιο του Τμήµατος Γεωπονίας Φυτικής και Ζωικής Παρακωκής. 9 Έκταση 200 περίπου στρεµ. στη Θέση Πευκάκια στο Βόλο που παραχωρήθηκε απο το Δήµο κια τη δηµιουρκία Βοτανικού Κήπου και άλλων Πανεπιστηµιακών Λειτουρκιών. 10 To πρώην "Ακροκήπιο" στις Μηλιές Πήλιου εκτάσεως 30 περίπου στρεμµάτων το οποίο προορίζεται κια την ίδρυση Επιστηµονικού Κέντρου Φυτικής και Ζωίκής Παρακωκής. 11 Η Κλινική πρώην Κατσίκρα στο κέντρο της Λάρισας συνολικής επιφάνειας 3000 τ. . ή οποία Θα στεκάσει µεταβατικά τις πρώτες εκκατασ σεις του Τµήµατος Ιατρικής. 12 Έκταση 90 περίπου στρεµµάτων στη Λάρισα σε άµεση κειτονια ζε την περιοχή όπου θα κτιστεί το Περιφερειακό Νοσοκοµε , που παραχωρήθηκαν από το Δήµο. Εκεί θα αναπτυχθούν οι µόνιμες εκκαταστάσεις του Κύκλου των Επιστηµών Υκείας. Ι 3 Έκταση 2500 περίπου στρεµµάτων στην περιοχή Χλόη του Βελεστίνου κια την κάλυψη των ανακκών του Τµήματος … … Γεωπονιας. 11 . " ." ΄ . ' '-΄ & ΄ .. σ.:΄ΐ.ι ΄ χ '.΄. ".…" ξ …-'΄Δ . Έπµεπι(υ ς….ιΧ' 3 . | |. . ' Ξ Μιας: ΜΜΑ! .- 3εΛαπων & |? ΄ … & % .! , ' ΧΧ - η? I ! ξΧάξ «Η… …. ο \ Ξ€;….ς ε , Υζ΄΄ _ .… ο…" . - ΄΄... λ.. .; ' ΕΕ;. ΦΑ ' |.&. % | . Έχε σε): πλάι ' έξι?! κ ' ΄΄ ' Χ ζ - . ΄: % ' " /(-… Ό , | , …… …" Ι" νά ειιοπε.ιο Με»… » …. Υζχ % η…? … … #. ,… . πως"… Α……σν ΄΄ Δ . … . … -. Ό...Ώ΄; .. ' …;); . . ΄ . α΄… % &." I . ;, Ζ'.-% " . . ΄ . .. . ' "'ο'>| " &… |, ' Οι ΄Β Λ … ' ! , .. ». Πυξ…" ' . ΄ Κχ..ψ /λ' ΄ .. && . . … … : .. ι . ' «- Β…:μ ήπιαν ' /΄.Ξ'… ) Ξ… = " "& ΄ ΄ πως: , …' ,) :; ? …… ΑΧ .. Q ya … 1 = …- … "... τι … ΄ .… . &? Ξ " στα τις" 1 1… " ' ',',', ΄ & …- Κ . 000 M …… Η… .… 1 ξ '. . ' ' ! Ι',: … … ι !Α Δ . αφ» . Με… .΄& Αποψη… ΜΜΕ!!! # λ'"%ΉίΞ" . ΠΝ | NECK/H11 ΜΜΜ! ΜΜΑ! Ψ" …… ε? v πιο κι 8 Με… Μον ΜΗΔΕΝ…) ιτ…ο .. , … ) έµπαινε τον πΑιεπ.……π Ρ&΄…"…" "032," &" {Mango κ η…) να Η")… ξ'ζΌΠΛ1|ΔΦ' . Π…Α…|ωγ 12 … …! τα ΜΜΜ!" … m Manning .ummmxnz πιο…) ωω " ι'&:τΑ…κοι να]: τα "Α…… .… .… Χ΄ . \ . χ . | χ « . «| ., . | ' | ΧΧ ; € / . ι.. \ ..|.".ι ' ….΄.γ , "I." i '. ": ι.". | .ϊσ΄"ι Φ.… | Ε - I , ' ι'." µΧ , . " ΄ / 39 ! ξ / &… /"-.‘-. …' b ή ΄ a ΜΕΜΜΥ θα"! …΄/ Χ ια… ΝΟΙΟ…εΌΥ … mm ..ΐ… µοναδα που προαιωι να λειτουργια" :. το …. απ 38-89 Η µοναδις που ιρηρφ µα ιζ"… να λιπαρ- τησοω "to: της εποµενη; Μπας ' μονάδας ". προγρα- µµα"… να πιτσιρ- ΠΓΚΝ7ΉΜ΄ ΠΕΙ/Ν Μάο" αν": της ΜΜΜ! Δ|ΔρωΛ|ι …"…" μηπως κατα" « ' ΄ ' οικοπεΔο ΡΜ Έ…Μ.ΗΜ .ΜΜοωΥ O - ΚΟΙΝΟ Ψ..…1 . απ…… . … ενώ… Με… ιωπκµι . . ϊ": µια"… - σώµα. » Η…" ”Frill-TVA Τ . I .? α.|ρ-Με|- & " Ιι 1.2.4. H ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΔΚΔΔΒΗΔΙΚΗΣ ΦΥΣ10ΓΠΩΠΙΔΣ TOY ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΔΛΛ[ΔΣ Με πρόσφατες αποφάσεις mg 11 Διοικούσα Επιτροπή ζήτησε την ιδρυση ενος ορισµένου 0009000 νεων Τμηµάτων µε χαρακτήρα ευρύ και δυνατότητες το καθένα να περιέχει ενδιαφέρουσες εξειδικεύσεις που να αντιστοιχούν στην προοπτική ανάπτυξης των διαφόρων κλάδων. Οι επιλοδες αυτός που οριστικοποιούν τη φυσιοκνωµια του Πανεπιστημίου Θεσσαλισς υιοθετήθηκαν 81100000 0110 τον 11009011000156 και τον αρµόδιο 1111000150 Παιδείας πρόσφατα και αναµένεται σύντομα η επικύρωση τους 08 τα απαραιτητα Νοµοθετήµατα. που θα εκδοθούν. Σύμφωνα µε τις αποφάσεις αυτές η τελική ακαδηµαϊκή συκκρότηση του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας σε αυτή τη φάση της ανάπτυξης του θα είναι η εξής; Σχολή Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστηµών που περιλαµβάνει: Γενικό Τµηµα Παιδακωκικό Τμήµα Δηµοτικής Εκπαίδευσης 11008050150110 Τµήµα Νηπιαδωδών Τμήμα Επιστηµών της Ακωκής Τµήµα Φιλολοδικών Σπουδών και Εφαρµοσµένης Γλωσσολοκιας Τµήµα Ιστοριας και Πολιτισµικών Σπουδών Τμήμα Κοινωνιολοδίας και Κοινωνικής Πολιτικής Σχολή Επιστηµών Ιιαραµδής που περιλαµβάνει: Τµήµα Φυτικής και Ζωϊκής Παρακωκής T011110 Χωροταξίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης Τμήµα Μηχανολόδων Μηχανικών Βιομηχανίας Τµ α Βιομηχανικού Σχεδίου και Εφαρµοσµένων Τε ' Τ α Μι… Βελτιώσεων και Γεωρδικής Μαμά… … … Τμήµα Αδροτικής Οικονοµίας Σχολή Επιστηµών αιτίας που περιλαµβάνει: Τμήμα Ιατρικής Γενικό Τμήµα Φυσιοκνωστικής και Βιολοκικής Κατεύθυνσης ' Τµήµα Νοσηλευτικό Τμήμα Δηµόσια Υκειας Τµήµα κλινικ ς φαρµακολοδίας Παράλληλα καθώς εκλέδονται πια τα πρώτα µέλη ΔΕΗ. και το Πανεπιστήµιο στελεχώνεται 08 ερευνητές και διδάσκοντες, 08 πρόσφατη απόφαση της Διοικουσας Επιτροπής άρχισαν οι διαδικασίες διερεύνησης της φυσιοδνωµιας των Κέντρων Έρευνας και Εζειδικευσης και της µορφής της εαατάστασής τους στο θεσσαλικό χώρο. - Ελπίζεται σε λοκικό χρόνο οι δραστηριότητες αυτών των Κέντρων να ανταποκριθούν στην παρακωκική ταυτότητα των 15 περιοχών που θα 85501001090011, φυσικά 08 την συνερδασία των τοπικών δυνάµεων. Τελευταίο (όχι όµως και 31561800 σηµαντικό) στοιχείο που πρέπει να µνηµονευθεί είναι ότι το Πανεπιστήµιο ως θεσµός αποτελεί το υπόβαθρο ανάπτυξης που από τη φύση του σ υ 5 κ ρ ο τ ε ί τις πνευµατικές δυνάµεις. 0 βαθµός και η επιτυχία αυτής της 01155061110119 εξαρτώνται σε 085030 βαθµό από τις αρχικές πρωτοβουλίες που θα αναληφθούν και από το ρυθμό "συµφιλίωσης" ή "αφοµοίωσης" του "Πανεπιστηµίου" 08 την περιοχή που θα εκκατασταθεί. Κυρίως όμως αυτό εξαρτάται από τους ανθρώπους και από την κοινωνική τους λειτουρκία που αναπόφευκτα όµως θα συνδέεται και 08 10 00500011098001110 τους και φυσικά η πορεία 500 να αποκτηθεί το ανακκαίο κύρος θα είναι 0850311 και 0 806009 δύσκολος. Τα παραδείκµατα 0009 καθόλου 81100000501019 801101001209 ανάµεσα στο '1101181100111000" και τους "Πανεπιστηµιακούς" από τη µία 11381100, και την τοπική κοινωνία 08 τα κατεστηµένα σχήµατα εξουσίας, 08 10 πρακτικά της προβλήµατα, τα ειδικά συµφέροντα και τις συµβατικές αντιλήψεις της από την άλλη πλευρά, δυστυχώς δεν λείπουν και ασφαλώς χρέος όλων είναι να διδαχτούν από την ιστορία και να εμπνευστούν από το στόχο της συσπείρωσης και του κοινού συµφέροντος. Η συνε κασία του Πανεπιστηµίου 08 630119 τους ρείς που προωθο ν την πνευµατική ανάπτυξη πρέπει να ξεκινήσει αµέσως χωρίς αντιπαλότητες αν κι αυτό έχει ήδη φανεί πως δεν είναι πάρα πολύ εύκολο. Η ένταξη του Πανεπιστηµίου 0800 στον αστικό ιστό θα προσδώσει πάντως 00801119 000 ειδική δραµατικότητα στις πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση, αφού όλα θα δίνονται, θα πρωοθούνται, θα αναχαιτίζονται, θα επιτυκχάνουν ή θα 1111101115de01111 στο ανοιχτό κοινωνικό προσκήνιο. 1σως αυτό ωφιβώς, το ανοιχτό κοινωνικό προσκήνιο και η διαρκής έκθεση στην κοινή κνώμη διαµορφώσει 50115000 και την ανακκαω αίσθηση του µετρου που θα μπολιάσει και τους ενθουσιασµούς και τις αντιδράσεις. Το Πανεπιστήµιο 500 να 011008080 να αναπτύξει θα πρέπει επίσης να 011008080 να αναπτυχθεί. Αυτή η δική του ανάπτυξη έχει 01105101 από 1n 011vep500£0, 111 συνδροµή, την κατανόηση ή και την ανοχή λων. 16

? TO ΒΗΜΑ ΤΗΣ οχή της παρακμής τού ράτους καί προπάντων ιυζαντινή εποχή με κο- τίς κωδικοποιήσεις τού >ύ καί τών Μακεδόνων οδικό φωτεινό διάλειµ- |σαύρους καί τόν κώ- (την «Emmy-11»). X01- :ή θεωρείται η επιδίω- τήν Τουρκοκρατία, των εθίµων μέ τίς στέρεες νικές ρίζες τους. ηνική Επανάσταση ύ- οδός καινούργιας συγ- τνάιµεσα στά λαϊκά ε- τήν αντιεθιµική συµμα- Ila-10001; κλήρου, τών 'και των προυχόντων- ήν τή σύγκρουση αφιε- τιρίτο μέρος τού δι- τύχη τού εθιµικού δι- ακολουθείται στίς διά- :éc η τοπικές συνελεύ- έπαναστατη,µ…έ.νου λαού να τρεφόταν πρός τήν νική κληρονοµιά (γενι- .αί στό θέµα τών έθι- οί καινούργιοι, ντόπιοι ροσπαθούν νά άνα6ιώ- ζαντινά σχήματα, τόσο στα στήν αντιλα΄ίκή Ξε΄τηση. ‘H σύγκρουση πλατύτερες διαστάσεις επανάσταση εκδηλώνε- ιρφή τού παλιτεύματος, ο, στό ρόλο τού ανω- ιου, στήν κοινωνική πο- λεηλασία τών εθνικών καί τού εθνικού πλού- κατάλυση της ανεξαρ- δικαιοσύνης. Jon τού νεοελληνικού :ολούΘιησε µια εναλλα- στόιν αγώνα γύρω από - θέµα τού τέταρτου ι 6ι6λίου. Μετά μιά καποδιστριακ'ή «άνοι- ιγαρχικσί, ή Έκκλησία οι προστάτες καταλύ- ΄κό στοιχείο στό πολί- K01, στά έθιµα γενικό- ίάουριειρ, σάν μέλος τής ίας τού ΄΄Οθωνοί, &…» κάποιαν αποκατάστα- ιων, αλλά γρήγορα πα- σάν ύποπτος γιά δη- φρονήµατα. Γιά τή μο- 50: όπως καί για τον τών εθίμων δέν θά ύ- ά όμιττόδια. Πα να; , | 17 " ν . ΄΄ &", η… Κυριωοή 14 "Απριλίου 1974 ( Τού K . Μητρόπουλου) 'Η ,Ε1?ι6άΒει Τό σηµερινό σημείωμα α…… ται σε µικρή λεπτομέρεια ελιθανό- … μιάς από τίς µικρότερες &. ωριακιές εκκλησίες τού Πηλίου… Τώ- ρα πού & …αινόμιενος συµπλήρω- σε τήν οριστική µορφή µιάς συνθε- τικής εργασίας για τή λαϊκή τέ- χνη τού Πηλίου., όπου λεπτομέρειες καί περιπτώσεις Μιαζονται γιά να προ6άλει ή γονική γραµµή τής πορείας καί τού ύφους της, αιίσθά. Μαι τήν ανάγκη νά ξαναγυρίσει στό µερικό. Αύτή ή νοσταλγι'κή έπι- ο'τροφή στήν αφετηρία θεραπεύει τήν ανάγκη νά ξαναγοιώσει πρωτο- γενείς συγκινήσεις, αύτές πού γιά δυό χρόνια εγιναν αντι-κείµενα λογι- κής έ……εξερ«γασίας, Μπορεί νά είναι χρήσιμο κι αυτό. Μά ή Πέχινη είναι µιά δροσοπηιγή. τη χαίρεσαι όταν πίινεις γουλιά - γουλιά τό γά;ργαρο νερό της. Καλό είναι νά ξέεις καί ποιές θύελλες ποινές προτροπές, ποιοί χιονιάδιες έφεραν ώς τή μικρή σχισμή τό είρηνιικό νόημα. Καλλίτε- ρα, να αποδέχεσαι πώς τό νεράκι σύτό, άφού περάσει άπό τά στυλό. χνα σου, µπορεί νά γίνει καυτό διά- ικρυ καί πικιρός ίδρώτας. σε μιλήσουµε γιά µιά λεπτοµέ- ρεια, διαστάσεων 13 Χ18 εκατο- στών, λιθανόιγλινφου από την έκκλη- σίσ τού "Αη Γιάννη τού Πρόδρο- µου στήν πλατεία τής Μακρινίτσας. ΄Ολο΄ικιλη.ρο τό λιθαινόιγιλυφο έχει δια. στάσεις 35 X66 καί έγινε τόν Αύ- γουστο τού 1806 από τό λιθογλύφο «Θεοδόσιο έικ Βράχας τόν 'Α.'γ,ρά- φων», ©κ.τιελεστή όλου τού πλούσιου γλυπτού διάκοσµου της εκκλησίας… 'Η Βράχοι Θωρ": καί άλλους γλύ- πτες στό Πήλιο, όπως τόν Κων- σταντίνο Παπαδηµητρίου, πού στά 1830 στον… «έν Νεοχωρίου τής Ζαγοράς» αξιόλογα όλόγ…λιυφια ζω- γραφισμένα ξυλόιγιλιυπτα µε όλα…». µες µορφές καί συµπλέγματα καί στά 1842 τόν, µέτριας τέχνης, ξυλόγλυπτο δεσποτιικό θρόνο τής Παναγίας Μακρινίιτισας µέ τή συν- εργασία τών συµπατριωτών του Δημητρίου καί ΄|ωάννου. Είναι πι- θανότατο πώς οί ίδιοι ακάλισαν καί τό τέµπλο τής έκκλησίας ταϊτής… Τό λιθανάγ'λυφο τού «χοροστα- του να΄ι΄δρίου» τού "Αη Γιάννη Πρά δρόµου χωρίζειται σέ τρείς Μάιλιλη- λες ζώνες. Στην επάνω είκονίζονται, µέσα σέ αψίδες, oi γονείς τού ΄Α- γίου, Ζαχαρίας καί 'Ελισόι6ειτ, 0'11'1 Wthapn µεσαία είναι παλια."- vrI επιγραφή III: έσώνλυφους χαρα- κτήρες καί ή κάτω γεµίζει από ψ. τιικιό διακοσµητικό. '0 λιθογιλύφος κάνει Eva µικρό λάθος γιά τό Ζα- χαρία, σκαλίζει δίπλα του: «Ο ΠΡ. …ΑΡ'|ΑιΣ». Μ……" τά ιερέα καί κ……Ν …… τού Προδρόµου Μ τα Μ΄… Μα µία. "Ή Ξλιισόύστ. στήν …… Μιά γωνία του Με", είναι µιά … τίς πιό αξιόλογες καί ναρκωτικά … ψές τής λαϊκής λιθογ…ικής όχι µόνο τού Πηλίου Με. όλως τής "Ελπίδας. Εικονίζει-ται "βωµό- νη σέ πολυθρόνα νά στρέψει, από τή µέση κι από… πρός τό ως έινό α…… της 6 Ζαχαρίας ξµφα. νίιζεται Με, πιό πλάγια …, επί σέ σαφώς μετριό…ειρη απέλαση. T6 κιοφάλι της σκεπάζεται από πέπλο πού διφίνει ακάλυπτο 16 νεανικό στρογγυλό πρόσωπο καί Με." πό φτει, µιέ λίγες πτυχές, στούς &- μους καί στα χέρια της, στα… µένα πάνω στά γόνατα & πάση πού Εκφράζει έγκαρπύΜση. Τό &… είναι έντονα αν…, T06 KITEOY A. MAKPH όνώ συνήθως τά ανάλογα Ξ… τής εποχής του είναι χαµηλά 011111.056- γλυφα, καί δεν έχει το Emma-11mg κό φόρτο πού έχουν τά λιθανάγλν- φα τού συντεχνίτ=η του Μίλων, πού εργάσθηκε στό Πήλιο τήν ΄ι΄διαν έ- ποχή. 'H µορφή έχει όγκο, άπό-ρ- χουν πλάγια επίπεδα, τό .… χαϊ. δεύει μαλακά τήν επιφάνεια, ενώ στά έστιττεδόγλυφα τονίζει µόνο τίς απολήξεις τών επιφανειών. "Ας ση- μειωθεί πώς τό εργο 6ρίσικ.εται σέ χώρο ήιμιύπαίθριο, κάτω από I'm-o'- στειγο με χτιστη τοξοστοιχία, "Ε- τσι, τό φώς δεν ε΄χει ούτε τήν όχι- νησία τών όσωτειριικιών χώρων, ού- τιε τήν παλλό…-ιενη ένταση τού ελ- λη|νιικού ύπαίδιρου, ‘H διατύπωση εί- ναι περιληπτική. Τό στρογγυλό μέ- :θ'|νικό — καί άντιλαί- εστώς παγιώνεται πιά, ουν οι αναπτύξεις τού όρους Βασική μιέριμνα, η των εθίµων καί η &- έρα ακόμα κι' από τό 110 ρωµαικό σάν ισχύ- Κράτος καί διδασκα- ΄ίς πανεπιστημιακές έζ- ιχούν στόν αγώνα κατά Φυσικά, ακόμα ζωη- m ό διωγιµός τών έθι- τό δημόσιο δίκαιο, µέ αύτοδιοικήσεις, τά σω- . αδελφοποιία (σάν νο- :>ωση τής φιλίας) κι' ο: επικίνδυνα γιά τούς Φαινόμενα. "Η νοµική αί η τάξη τών νομικών στήν προφυλακή τού & τών εθίµων. Το πρά- άζουν ριζικά το 1909 ' λίγο µόνον. Γρήγορα ετοιμάζεται ή 1010611:— 3ί:µωιν, ό Αρκτικός Κώ- ιά ι'σχύση από τό 1940 ίρχίσ,η νά εφαρμόζεται άλιατ με ενά οµο πού καθ Με την "=". . ψ.%Μς άξια? πως… όταν ο :ι ποτισµε΄νο στο κα- τάθος πού µοιραία χά- περίληψη. Ο αναγνώ- ί|6λίου ευκολα θά επι- ιλά καί θά ά……ληώ ιονεκπήιµατα της περι- αρουσιάσεως που προ- τί Θά 6011 ανάλογα μέ των ενδιαφερόντων του, πού θά τρα6ήξουν πε- τήν προσοχή του µέσα σάπιο υλικό πού προσ- 6λίο, .πε κάποια από τά θέ- :.απτύσσονται νά έξαρ- τήν ίδιαίτερη σηµασία ογ,οαμιμιση θά αφορού- τίς αναπτύξεις γιά τόν 6 καί όντιελληνικό 06- ξαντινων κωδικοποιήσε- ανδεκττων καί των Βα- ld τόν ύτπηρετικό ρόλο τς» τών νοµικών απέ- :ρ…άτος, γιά τό διωγµό κων εθίµων κατά την Επανάσταση από τα \npo, τούς Φαναοιωτες ρούχοντεις µέ όσα µά- θετα άκκδοτολογικά ιρουσιάζονται (όπως ή ικη αµηχσ.΄α τού ύ- Δικα. οπής πού, τό κατόοΘω-.ε νά 6011 άν- τΞασι΄' και δηλαδή µε το ίσχύόν δίκαιο να ημών αύτοκρο.τό- νομ ικό.… ίδιαίτερο έν- τονα ήι 'Η έπιόΠτµονική φαντασία; καιέκιπόε ιόν κινπμαωγράφο ΧΟΛΛΥΓΟΥΝΤ, Στήν ταινία «Ζάρντοζ» τού Τζών Μπούρµαν ό πολ|τισµός τό ΄ετος 2293 ελέγχεται από µια καυτα εκ- λεπτών πού αποκαλούνται (Αίώνιο|) καί πού είναι τόσο τέλειοι ώστε ε΄- 'Απρίλιος. — χουν ξεχάσει ακόμη καί τί Θα τη "µισθωτή επιθυµία Οί ηρθες στν ταινια «΄Υ-τιαράς» τού Γούντυ 'Αλ- λεν δν είνα: ούτε τέλειοι Με &- θάιατοτ. από &"; θελα… ια …… σσ.." :".΄ &…: τη. κραταει … λα.ιστ Με… Μα "ο …… ,η.- από… δαινε στό «2001) τού Στάνλεύ΄ Κι- ούμπρικ. όπου γίνονταν νύξεις για τον απαι9ρωποιηµένο κόσµο πού πε- ριγρόφει ό Τζώρτζ Λούκας στήν ται νί του -'.'ΤΗΧ 1138», όπου & Ερω- τας είναι εκτός νόµου. "Υπάρχουν. τελος καί άλλες ταινίες που' δεν προδλε΄.πουν γιά τήν γη τέ- τοιοι. είδους καταλυσµούς καί άνα- µοχ'ε.΄ισε ις. άλαξε τήν παρουσιάζουν να (am-1: & κάτω από τον υπερ- π-η9- οι?) της, είτε πνιγμένη στα σκα…Ή'&α. όπως & ήταν η Νέα ΄'Υ- οι)… Με… ως. πέντε ε΄Θδοµίιδων απεργία 0 Για μια κοινωνία ως & δικό .… '". €,», ' "κε-. ΜΜ & Για. συνδυάζοντας 16 Επιστηµονικό έπίτευμο µέ τά αναπόφευκτα τεχνά- σµατα, περιορίζονταν νά µας συνο- παίρνουν 'Η κινηµατογραφική έπι- στηµονική φαντασία ήταν τόσο α΄- παισιόδοξη όσο ήταν καί αίσιόδοξη. Στήν χειρότερη περίπτωση, ό κόσµος τού µέλλοντος σέ αυτές τίς ταινίες ήταν Ενας κόσµος όπου 6 ήρωας ΄ε΄ττοεττε να τα δγάλη πέρα µε τόν εκατο» τού µέλλοντος, όπως τα 6γάζει περα καί µέ τον «από» τού παρόντος 'Εμεις οί θεατές δεν ήταν ενώ… «& στενο:ι:οιοµ…κ &&: Έρωτα με ντ΄… Μίδα. άλλο sci-6v ύπήρ- λέει ότι τα πράγ|ματα πού αποκτάει κανει΄ς εύκολα, δέν αξίζει τόν κό- πο να τά &". "AN προχωρήσουµε πο- λύ σ' αύτόν τόν δρόµο, θά δρεθού- µε νά ζούµε σ' Εναν κόψιµο όπου θά κυ6ερνά Ενας χιμπατζής όνόµ…ι Κορνήλιος. Παροµοίως, οί ταινίες αύτές ά…- κατοπτρίζουν τά µικτά αίσθήματα &- γάπης καί µίσους πού Εχουµε γιά τήν τεχνολογία. "Όσο περισσότερο εχουµε, τόσο περισσοτερα θέλουµε καί τόσο λιγότερο το χαιρόμαστε. ΄Απαιτού'.ιε τά πουκάµισα πας νά fine-J10: από τό καθοριστή:ιο µέσα σε πλαστικές σα«κούλες, καί υστε- ρα αγανακτουιµε πού oi δρόμοι γεµί- - ι-λασ .I ο- ς.. ," τους κιν- Μς, Ενώ τό ξέρουµε πολύ καλά & τι όψεω- δεν είπατε Οι σηµερινα" ήλεκτρονικοί &… "καί είναι oi άλλστινοι΄ Μανια- θΤάι-' τής ΜΜΜ µυθοπλασίας- Τό πιό ίδιάζον θέµα πού είναι κοινό σε πολλές από αυτές τίς ται- νιες, είνα: τό όραµα µιάς κοινω- νίας όπου & Εμπας καί τό σέξ εί- ναι πράγματα άγνωστα η απαγο- ρευµένα —— καί τουτο, στήν δική µας εποχή, τήν έποχή τής &……- κότητας! Τήν μισούµε λοιπόν τόσο πολύ; θά Ξλεγε κανείς ότι πρόκει- ται γιά όλοφάνερη δραματοποίηση τού παλιού φ65ου τού εύνουχισµού. Καί δν οί φόδοι ε1ναι τόσο φανε- poi, οί επιθυµίες δεν είναι δυνατόν νά υπολείπωνται πολύ "Ισως οι ται- νίες αύτές εχουν τόν σικοπό νά &- ποτιρε΄ψουν κάποια μοίρα πού είναι χειροτερη από τόν θάνατο: παριστά- νοντας τό κακό, τό καθιστούν: &… "κανο. 'Ev πραγµα πάντως είναι θέ- 6αιο, ότι οί επιστηµονικές ταινίες επιστηµονικής φαντασίας ξεχωρίζουν τούς ώριμους κινηιµατογραφιοτές &. πό τούς ανώνυμους… Τό ύπέροχο «2001» καί τό «Κουρδιστό πορτο- κάλι» ΄ε΄'δωσαν στόν Στάνλεύ Κιούµ πρικ τήν δυνατότητα να …µε… µε πληρότητα τά ταλέντα του. 'Αλλά τό «Ζάρντοζ» δείχνει 01105111111009- γος του Τζών Μιπούρµαν, παραγο- γός, σκηνοθέτης καί σεναριογραφος διαθέτει αξιοσηµείωτα λιγότερη &- ξυπνάδα, πειθαρχία καί αίσθηση τού µέτρου &… όση θά περίμενε κανείς από τόν άνθρωπο πού γύρισε τό « "Οταν ξέσπασε ή δώ». Θεοδοσίου έκ Βράχας: ΞΛ|. ΣΑ|ΒΕΤ. Λιθανάγ1λυΦο 'A- γίου "Ιωάννου Μαικρυνίτσας - 1806 τα… προεξέχει, τά µάτια καί τό στόμα Εχουν κάποια πλαστικότητα, τά Φιώ5ια αποδίδονται μέ &… χαρακιά. 'O λόγος τού κεφαλιού πρός τό λοιπό σώµα, ε… 16 ύπο- λογίσουμε όρθιο, είναι 1:4, φαινό- µενο συνηθισµένο στή λαϊκή τέχνη. Λιτή ε1ναι καί ή απόδοση τής πιο. λι;0ρόνας. 'Η µορφή είναι άνετα το- ποθετημένη μέσα στο όµιδωχημο πλαίσιό της. 'Η ΜΜΜ"… επιγραφή, κάτω … τό Ζαχαρία καί τήν 'Ελισά6ετ Ε- χει τούς παρακάτω …αινετι…΄ς …". ΣΙΓΑΣ O ΑΛΛΩΝ, ΟΥΚ ΑΚΟΥΕ|Σ (O KAYQN OM06H ΑΠΞ|θΩΝ ΓΑΒΡ|ΗΛ ZAXA- (PIA; H MH ΑΠ1ΣΤΕ|Σ Η ΣΙΓΑ ΚΑΙ ΜΗ (ΚΛΥΕ. ΦΩΝΗ ΓΑΡ ΕΚ ΣΟΥ T‘HIN ΣΙΩΠΗΝ (ΑΚΕΣΕ| ΡΥΣΗ KAI ITEIPA, IYZYFE ZA- (XAPIOY OPA Σ|ΩΠΗΝ ΑΝΔΡΟΣ, ΑιΚΟΗΣ (Β|ΛΑιΒΗίΝ ΜΗΔΞ ΞΕΝ|ΖΟΥ, ΟΦΡΑ ΜΗ ΤΑΥ- (TON ΠΑΘΗΣ ΤΩ ΓΑΡ ΘΞΩ EPFON TE IEON (KAI ΛΟΓΟΣ Πολλά θά καταλάβαιναν οί µα- κρινιτσιώτες τού 1806 &… τήν &- πιγραφή αύτή, Ξργο έπι-δέξιου 0-11- χουργού, όπως φαίνεται καί … τήιν άκροστιχίδα µέ τ' όνομα τού ουντοπί'τη φιλικού Δηµήτριου Χα- τζτιρρίιιγα, καί άπό άλλες &…» φές. 'Η επιγραφή είναι χαρακτη- ριστική τής νοοτροπίας πολλών λο- γίων τής Εποχής. "Υστερα από δε- καιπ|ε΄ιντιε χρόνια, στίς 9 Μαΐου 1821, & Φίλιππος ΄|ωάννου, καθη- γητής αργότερα της φιλολογίας καί φιλοσοφίας στό Πανεπιστήµιο, Θά 6γάλει στή θέση ΄Αλυκόπτερα Εναν αρ.χαιόιπρε:πο λόγο πρός τούς έπα- ναστάτες πού πήγαιναν να καταλά- 600v 16 Κάστρο τού Γάλα". Πά- ΤόΜώΘσγάτΘΜ … " … "0 ">" "µετά". µµ- µνυµου —- που να, να νυμυυιιυυ- σε τήν κατάργηση τού παλαιού δικαίου καί τή θεµελίωση τού δι- κού της αλλά θά περίµενε τά ΄ε΄- θιιμ.α νά κάνουν αύιτή τή δουλειά; Κι' &… οί συντηρητικές δυνάμεις προσπαθούν, κάθε Φορά, νά δώ- σουν σπούς γραπτούς νόμους -- προπάντων στά µεγάλα έργα κω- δικοποιή:σεως -- ένα φωτοστ έφα- νο άμιετακίινηπης ισχύος µέσα, στό χρόνο, αύτό δέν όφι΄είλεται στή φύ- ση τών γραπτών νόµων, αλλά στή φύση τών συντηρητικων δυνάμεων Βε΄16αια, τό έθιμο σάν κανόνας δικαίου πού καθιερώνεται από τήν ιδια τή λαϊκή συνείδηση, έχε μέ τό μέρος του τό άμάγ…ητο τεκµή- ριο τής ελεύθερης αποδοχής του Κανένας εξωτερικός εξαναγκασµό; δέν έπι6άλλει τή, δη|μιουερ ργία τού εθίμου Αλλά αύτό δέν σηµαίνει ότι τό εθιµικό; δηµιουργημένο δί- καιο δέν έχει τό γνώρισµα τής έ- τερονο.µίας πού χαρακτηρίζει κά- δίκαιο σέ αντιδιαστολή πρός τήν ήΘική Καί & έθιµιικός κοινό- να:; είναι κανόνας ετερόνοµος γιά τήν κάθε ατοµική συνείδηση πού éEavcxy1<6§e7aI νά 001111.10I00w671 πρός αυτόν - αι'πόνομος είναι µονάχα ο κανόνας ζωής πού επι λέγεται ελεύθερα από τήν προ- διληιµατιζόιµενη ήθικιή συνείδηση. στήν ατομική woman καί αθληση της αρετής Καί τέτοιος κανόνας ν είναι ούτε ό νόµος άλλά ού- τε καί τό έθιμο ιΒέ=6αια, τό έθιµο, σάν κανόνας δικαίου πού συγκενπρώνει την έμ- 17,0ch711 λα'ι…κή κατάποση, έχει μέ τό µέρος του ένα τεκμήριο καθο- λικής αποδοχης του Συνήθως, 76 Έθιμα δέν ε΄πι=6άλλονται από τή μιά κοινωνική οµάδα στήν άλλη. 'Ανω τό τεκµήριο αύτό προυπο- θέτει κοινωνικές δομές σχετικά 6- διαφοροποίητες…. ένώ στίς εποχές έντονου κοινωνικού διαφορισμού µόνο πλασµατικά ή ρητορικά µπο- ριακά μόνον εξετάζονται καί στό 6ι6λίο αύτό. Τό κέντρο τού 66- pouc του Βρίσκεται ενώ: τό ΄ε΄- 01110 παίρνει τήν πλατειά διάστα- ση καί τήν απόλυτη αξία τής έλ- ληνικής λαϊκής εθνικής παραδόσε- ως πού ερχεται σέ σύγκρουση πρός τίς κάθε λογής κρατικές κα- ταπιέσεις… "Επος ούτω"; τού αγώ- να θέλησε νά είναι —- και ειναι, µέ επιτυχία —— τό έργο. T6 πρώτο καί γενικό µέρος τού 6ι6λίου αρχίζει µε µιά συγκριτι- κή έρευνα τής θέσεως τού εθίμου σέ συστήµατα ξένων δικαίων, πού δείχνει τόν αφετηριακό σε6ασµό των δικαίων αύτώιν πρός τό έγρα- ου δίκαιο των λαών τους σέ αντί- θεση µέ ό,τι έγινε στόν όπο µας. Ακολουθούν αναπτύξεις για τήν ούσία τού έθίιµου, τόν τρόπο γε- νέσεώς του καί τή σηµασία πού έχει ή αναγνώριση τού εθιμικού δι- καίου γιά τή γενική άνοδο των λαών Μερικά πρόσθετα πλεονε- κινήµατα τών έθίιµωιν, ή συνεκτ: κή λειτουργία τους γιά τά έθνικά σύ- νολα, ή γνώση τους από τό λαό, τό ανθρωπιστικό περιεχόμενό τους τονίζονται σέ επόμενο κεφάλαιο. 'Ακολουθεί η επισήµανση των συγ- χύσεων πού σκόπιµα καλλιεργούν- ται σέ 6600c των εθίμων από τά Κράτη - Βίας µέ τή δοήθιι :: τών µελων τού ίερατείου, τών νοµικών καί τών φιλοσόφων. Σε αντίθεση µέ τίς συγχύσεις αύτές τονίζε- ται ή πιροοδευτικότη.τα τού εθιµι- κού δικαίου καί ή καταλληλότητα του νά ρυθιμ-ίζη πόσα κιαί τίς κιτς- ρίπλοκες» σχέσεις τής εποχής µας. Τό δεύτερο μέρος έξετάξ=ι τήν Ιστορική εξέλιξη ιί΄.ς συγκρούσε- ως εθίμων και κράτους στον τό- πο µας. Μετά τήν αναλυτική εξαρ- ση τής πρωταρχικής σηµασίας των εθίμων στήν αρχαία 'Ελλάδα καί στη Ρώµη τής δηµοκρατικής περιό- 8011 περιγράφεται ό σκληρός κρατι- κός διωγµός τών ελληνικών εθίµων ΕΚΤΑΚΤΟ| ΕΘΝΙΚΗ AYPIKH ΣΚΗΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 17, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 8.30 µ.µ. «ΙΠΤΑΜΕΝΟΣ ΟΛΛΑΝΔΟΣ» ΣγΜΜΕτοΧΑι AHDRAS FARAGO ίππο): κΑΡοΝΔΗΣ Σκηνοθεσία Σκηνικά - Φωτισµός ΣΑΒΒΑΤΟΝ 20 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 8.30 µ.μ. (1η Συνδ)τών) «ΤΡΟΒΑΤΟΡΕ» EK TAKTOZ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΖΩΝ ΜοΔιΝοΣ Διευθυντής 'Ορχήστρας: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΥΜΕΩΝ'ΙΔΗΣ : ΣΕΡΓΙΟΣ ΒΑΦΕΙιΑΔΗΣ : ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΕΦΑΝΕΛΛΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 7 µ.µ. «SHOW BOAT» Πληροφορίαι-Είσιτήρια: 'Ακαδη-μίας 59, Τηλ. 612.461 νεων… ν-ιι|ν ιιιµι…ιιΨ'|- '? α'α΄υιπ στης τού 6ι6λίου εύκολα Θά έπι- σημαν… αλλά καί Θιά αναπληρώ- ση, τα μειονεκτήµατα τής περι- ληπτικιής παρουσιάσεως που προ- ηγείται. Καί 06 όρη ανάλογα μέ τη σκοπιά τών ενδιαφερόντων του, τα σημεία πού Θά τ.ρα6ήιξουν πε- ρισσό.τ.ιερο τήν προσοχή του µέσα από το πλούσιο ύλικό πού πιροσ- φέρει τό 6ι6λίο. "AN έπρεπε κάποια από 76 Θέ- µατα πού αναπτύσσονται νά έξαρ- Θούν για τήν ίδιαίτερη σημασία τους, η ύπογ,ρώµιµιση & αφορού- σε κυριως τίς ανιιαττιτύξεις για τον άντικοινωνικό καί αντιελληνικό 06- λο τών 6υζαντι…νών κωδικοποιήσε- ων (των Πανδεκτών καί τών Βα- σιλικών), γιά τόν ύψη.ρετικό ρόλο τής «κώστας»΄ των νομικών απέ- ναντι στό κράτος, για τό διωγιµό τών έλληινικών εθίµων κατά τήν 'ιΕλληνική Emu/116076011 &… τόν ανώτερο Κλήρο, τούς Φαναριώτες καί τούς προύχοντες µέ όσα µά- λιστα πρόσθετα ανεκδοτολογικά σποιχιεία παρουσιάζονται (όπως .ή κωιμικοτραγικιή άιμπ1χανία τού ι΄ι- TroupIeriou Δικαιοσύνης πού, το' 1825, δέν κατόιρθωνε νά 6ρή &… τίτυπο των «Βασιλικών», δηλαδή τού Κώδικα μέ τό ισχύον δίκαιο «τών 6υζαντινών ήµών αύτοκρατό- pow»). Γιά τόν νοµικό, ιδιαίτερο έν- διαφέρον παρουσιάζει ακόμα εκεση τού περιεχοµένου των κυ- ριοτέρων νεοελληνικών εθίµων στην περιοχη τού αστικού δικαίου (σ. 122 - 125 5), 0'1 αναπτύξεις γιά τήν Εισηγητική Εκθεση, τήν ψεύ- τικη μετάφραση καί τή σκόπιµη παρερµηνεία τού περίφημου Δια- τάγµατος ή… ΄Αντι6ασιλείας τού 1835 (κατά τρόπο πού νά άπο- κιλεισθή ή δηµιουργία νέων έθίιµων, σ. 251 - 254) καί οί µαιχηιτικές έρμιηνευτικές παρατηρήσεις για τήν καταργητική δύναµη τού έθι- ου κάτω από τό καθεστώς τού Αστικού Κώδικα (ο… 316 - 331). Είναι αύιονόητο, στι γιά πολ- λά σηµεία το… αναπτύξεων τού Βιβλίου σε μπορούσαν v6 510171)- τραβούν αντιρρήσεις. Κι' όχι µόνο γιά έπί μέρους θέµατα… αλλά καί γιά δασικές θέσεις τού συγγρα- Φέα. "Ηδη οί "οι… σκέψεις πού διατυπώνονται εδώ για τη σχέση έΘίιμου καί νόμου δέν σύµπορεύον- ται µέ την άπολυτοποίη…ση τής &- ξίας τού εθίµου, όπως την ύπο- στηρίζει ο συγγραφέας… 'Αικό;µα ζωηιρότερες θά µπορούσαν νά ε1- ναι ο'ι επιφυλάξεις για τήν άνα- γιωγή τής στάσεως απέναντι στα εθιμα σέ ύπέρτατο κριτήριο των καθεστώτων, σέ κεντρικό πυρήνα κάθε ίστορικής έξηλίξεακ καί K6- Θε κοινωνικής μεταδολής, σέ οί- κουμενική αρχή φιλοσοφίας τής 1- στορίας. Οί αντιρρήσεις ύπάρχουν καί είναι φυσικό v6 ύπτάοχουν όταν πρόκειται γιά έργο πού είναι -— καί δέν προσπαθεί νά συγ-καλωη ότι είναι -- έργο πολεµικής Πέ- ρα όµως 617116 τίς όποιες αντιρ- ρήσεις, περα ά…… κι' 61176 τό πλήθος των θέσεων που προκαλούν την ενθουσιώδη κατάφαση τού &- WWI/(5)0711, παραµένει η οριμησική ωραιότητα τής σοφής πολεµικής. Καί προπάντων" ή ωραιότητα τής ήθικής άφειτηρίας πού είναι 1.116 6- διάλλο.ικτη, 60111161600771 αφοσίω- ση στό λαό, στα δίκαια του, στήν έλευθερία του. Σηµείωση τού «Βήματος»: Τό κείιµιενο σύκο τού κ. Γεωργίου A. Κουμάνων είναι 6 πρόλο- γος στό ενδιαφέρον έργο «Έ- θιιμα καί Κράτος είς τήν νεω- τέραν 'Ξιλιλάδα) τού 'Αρισ.το- τέλους Βαζούρα, πού κυκλοφο- ρεί τίς ηµέρες αύτές από τόν "Εκδοτικό Οίκο Παπαζήση. ‘0 Σήν Κόννερυ (αριστερό) στό ρόλο ένός άνωδροµικού Μεσσία, πού φέρνει 76 δώρο του θανάτου σέ µια αθάνατη κοινωνία τού µέλλοντος καί ό Γιούιλ Μπρύννερ στό ρόλο ενός ροµ- πότ πού προχωρεί πέρα από τούς σκοπούς πού είχαν οι δημιουργοί του μέσα στό µέλλον) καί είναι τοπο- θετηµένη στό λίθινγκ - ρούμ. 'Ο «Au-1111611001109) τού Μάικλ Κρό΄ι΄τον περιγράφει μιά σούπερ - N-1 ίσνεύλαντ τού µέλλοντος, Ενα κα- ταφύγιο αναψυχής, όπου τά πάντα γίνονται από ροµπότ, 70': 6770101 δεν έχουν αλλη άποστολή από τό νά διασκεδάζουν τούς ανθρώπους. Καί όλα πάνε καλά, ώσπου τά ροµπότ προωΒάλλονται από µια έπιδημία «ψυχώσεως τού κεντρικού μηχανι- σµού», πράγµα πού σημαίνει ότι αρ… χίζουν νά δολοφονούν τούς ωθώ- 17009 "Ενας νευρωτικο΄ς ήπαρ…- κός διερευνητής ήταν ύπεύθυνος γιά μεγάλο µέρος τού κακού πού συνέ- µας, πού ξοδεύει τόσο χρήµα, χρό- νο καί κόπο για τήν εύχαρίστησή της ή είκόνα που δίνουν γιά τό µέλλον μας οί ταινίες 11110111110“- κής φαντασίας είναι μάλλον ζοφερή. ΕύΘνµήστε, µας λένε αύτές οί ται- νίες, όλα πάνε πρός 76 χειρότερο. 'Απιό 76 «Ταξίδι στό φεγγάρι» (1902) τού Ζώρζ Μελιέ. ή 111110-111- μαγική φαντασία οπήρξε σταθερός κλάδος τής κινηµατογραφικής παρα- γωγής, &λλά ποτέ τά δράματά της γιά τό µέλλον δεν ήταν τόσο από- λυτα µαύρα. "Αλλοτε, οί ταινίες αύτού τού είδους, όπως 6 «Προορι- σµός: Σελήνη» (1950) τού Τζώρτζ ΕθΝΙΚ0Ν Μετάφρασι ς Σκηνοθεσία ΄ : Σκηνικά, κοστουµ ια : -— ΒΑΣ. Χορογραφία : Μουσική έπι μέλεια : Δευτέρα, 15 ΄Α1τριλίου 1974 ΟΥ'Ι"ΛΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ "ΟΠΩΣ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΜΑΝΩΛΗΣ ΣΚΟΥΛΟΥΔΗΣ ΑΛΕΞΗΣ ΣΟΛΟΜΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΤΣΑΣ Σύµπραξις: ANNA ΣΥΝΟΔ1ΝΟΥ ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΟΚΟΒΙΤΣ - ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΖΕΡΒΟΣ ΓΚΙΚΑΣ ΜΠΙΝΙΑΡΗΣ — ΖΩΡΑΣ ΤΣΑ|ΙΕΛΗΣ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΡΓΥΡΗΣ — ΕΛΛΗ ΒΟΖΙΚ|ΑΔΟΥ Π-ΑΠΑ-ΝΙΚΑΣ — ΝΙΚΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟ- ΙΙΟΥΛΟΣ — OEOA. ΣΑΡΡΗΣ - ΤΑΚΗΣ ΒΟΥ- ΛΑΛΑΣ — ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΡΙΝΟΣ —- (ΙΑΝΟΣ ΔΑ- ΔΙΝΟΠΟΥΛΟΣ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣ0ΥΤΣΗΣ — mm. ΜΑΝΕΤΤΑ "Μος ωµµιποχή ΚΩΣΤΑΣ Π'ΡΕΚΑΣ ΕΛΕΝ ΤΣΟΥΚΑΛΑ ΟΛΥΜΠΙΑ KY‘PIAKAKH BEATPON ΕΙΙιΣιΙΙΤΗΡ 1 AI: Ταµεία ΄Ξθνικού θεάτρου, τηλ. 523.242, 520,565. χου τέτοιου είδους δυσκολίες. τό πρόδλημα δεν ήταν µήπως τό ζευ- γάρι δέν µπορούσε καθόλου v6 K6- νη Ερωτα. ιΟ ήρωας καί ή ήρωίδα ήταν ανθρωποι θερμόαιμοι, κανονι- Kai, καί ή κοινωνία στήν όπσία ζού- σαν επρεπε απαραιτήτως να είναι καλή, ένω ή παρουσία τών ολίγων «κακών» δέν είχε αλλον σκοπό πα- ρά νά προσφέρη τό ενδόσιμο γιά τίς περιπέτειες τών ηρώων. "E701 κι' αλλιώς ή &ιστιηιµονική φαντασία στόν κινηµατογράφο ση- µειώνει σήµερα Εντονη παρουσία, ή όποία προόλέπεται ότι % συνεχι- σθή… ότι έχουµε τήν συνέχεια τού «Δ…ικόκοσ.µου», τόν «Μελλοντόκο- αµα». 'Ο «Τιελευταίος σταθµός» τού Μάικλ Κρά΄ι΄χτον έχει τελειώσει, όπως Μίσης έχουν τελειώσει καί «ΟΙ έν- νέα ζωές τού Φρίτς τού γάτου», & που Μάρω… ένα επεισόδιο για Ενα ταξίδι στόν "Αρη καί Ενα &λλο γιά κάποιον πρόεδρο τών ΗΠΑ όνάµατι Κίσσινγκερ, ό 671010; έχει μιά γραµ- µατέα έφοδισ…μένη µέ πολλά διπλα καί όνοµαξάμενη Ρόζµ.αρι Γούντστοκ. "Εχουµε ακόµη τήν ταινία «Φάση IV», τού Σαούλ Μπας, ή οποία Ε- χει να κάνη μέ τά µυρµήγκια. 'Η Κολούµπια σχεδιάζει νά γυρί- ση τά «΄Αιτσάλινα σπήλαια» τα"; '|ισαάκ 'Αισί|µωφ, µέ τόν Τζάκ Νί- κολσον στόν ρόλο ένός αστυνομι- κού, ό οποίος ξχοι σύντροφό του Ε- va ρομπότ. 'Η τηλεόραση τροφοδοτεί καί aft-77'; τήν 7610111 µέ µιά σειρά ται- νίες Μιστηµονιωής φαντασίας. 'Ο Μάικλ Κράιχτον είπε σέ πρό- σφατη συνέντευξή του ότι ol ται- νίες Μιστηµονικής φαντασίας άνή- και… στήν ψιΜα…Υία τής Μς. της Μώράσιως. "Av 76 mpc'nyIu-ara είναι Ετσι, Μαέ"… κανείς τί συγ- ψωμί… είναι Μίνα από τό οποίο θόλοι v6 €… 6 κόσµος καί γιατί. T6 τροµερό αίσθηµα όνοωής τα? Μο…… στίς ταινίες Μια…"- ιής φαντασίας, δείιχνει 76 άκρως άμφιθυµιωά αίσΘήιµατά µας Μέντα" στήν ατομική ένόργεια. Θέλουμε όλα 76 Βιοµηχανικά καί οίκονοιμικά εύφ- γετήματα, πού µπορεί v6 µας προσ- φέ…:>η, αλλά από τήν δίλλη ΜΜΜ καί ή προτεσταντική ήθικτ΄| πού µας "- H --.--… I) -- : Τό πιό Ιδιάζον Θέµα πού είναι κοινό σέ πολλές άπό αι'πές τίς ται- νίες. είναι 76 όραµα µας κοινο- via; όπου & έρωτας καί 76 σέξ 1:1- ναι πράγµατα άγνωστα #] ο"… ρευμένα — καί τούτο στήν δική μας εποχή, τήν έποχή τής αν"… κότηηας! Τήν μισούµε λοιπόν τόσο πολύ; σε Ξλεγε κανείς ότι πρόκει- ται γιά όλοφάνερη δραιµατοποίηση τού παλιού ανόδου τού εύνουχισµού. Καί αν οί φόΒοι είναι τόσο φαν:- poi, οί έπιΘυµί|:ς δεν είναι δυνατόν …': υπολείπωνται πολύ "Ισως΄ οί ται- νίες αύτές έχουν τόν σικοπό v6 &- ποτρόψουν κάποια µοίρα πού είναι χειροτερη από τόν Θάνατο: παριστά- νοντας τό κακό, '16 καθιστούν: &- νιικανο. 'Ev πραγµα πάντως ε1ναι 6E- 6αιο, ότι οί επιστηµονικές ταινίες επιστηµονικής φαντασίας ξεχωρίζουν τούς 03011100;~ κινηµΜοιγραφισ1ές &. πό τούς ανώριμους Τό ύπέροχο «2001» καί τό «Κουρδιστό πορτο- κάλι» "έδωσαν στόν Στάνλώ Κιούµ πρικ τήν δυνατότητα να έκφραση µέ πληρότητα τά ταλέντα του. 'Αλλά τό «Ζάρντοζ» δείχνει ότι & δημιουρ- γός του Τζών Μπούρµαν, παραγω- γός, σκηνοθέτης Kari σεναριογράφος διαθέτει αξιοσημείωτα λιγότερη έ- ξυπνά5α, πειθαρχία καί αίσθηση τού µέτρου άπ' όση Θά περίµενε κανείς από τόν άνθρωπο πού γύρισε 76 «' Όταν ξέσπασε 1'1 Βία». Τό «Ζάρντοζ» ήταν γιό τόν Μπούρ µαι; 1'1 ει)'καιρία να δημιουργήση &… κόσµο πού v6 δγαίνη έξ όλοκλήρσυ από τήν φαντασία του… ΄Αποδεικνύ- και όµως ότι 6 κόσμος αύτός :1- ναι |κπληκτικά κοινότοπος καί χω- ρίς κανένα ένιδιαφε΄ρον Η Ταινία Ξ- χει έξυπνη φωτογραφία οι… εί- ναι 7600 παραφορτωµένη µέ πιστού μια καί ενρήµατα ώστε µοιάζει π:- ρισσόιτερο µε φιλανθρωπικό χορό πα- ρά µέ κινηματογράφο. Δέν παρου- σιάζει τήν συνεκτική είκόνα καµιάς κοινωνίας. καί κατά τό τέλος φαί- νεται σάν v6 μήν ξέρει πρός το πού νά κατευθυνθή- 'Ο Σήν Κόλπου, φορώντας ρούχα λιγότερο …' όσο: οι έπρεπε σ' αύ- … την ηλικία, παίζει Εναν αναδρο- µιικό Μεσσία, & όποιος φέρνει τό δώρο τού θανάτου σέ µια ενώ… Κοινωνία τού µέλλοντος. T6 σενάριο προσπαθεί …': απόκτηση κάποιο ύ- φος καταφεύγοντας στο… Τ.Σ. Ε"- λιοτ καί προωίνοπας σέ μάλλον ρη- χός αναφορές γιά τόν ρόλο τού Θεού. Στό τέλος τό Έργο καταλήγει νά εί- ναι µια ταινία µελαγχολι.κού κυνη- γητομ, µέ πλήθος κοµπάρσους, οί o- ποιοι φορούν τό είδος εκεινο τών προ- …πιείων τής αρχαίας έλληνιικής τρα- γωδίας, πού χρησηµοποιΜαν πρίν από 20 καί 30 χρόνια οί κολ.λειγι- οπές παραστάσεις τού Ευριπίδη γιά να …κτή.σουν στύλ. Κάποια στιγµή πρός τό τέλος τού Έργου ένας ήρωαις λέει: --΄΄Οιλα από: δεν είναι παρά Ενα αστείο. Πράγµατι, ήταν Επόµενο νά µήν πρώτη ό Τζών Μ…αύρ,µαν V6 γλυ- τώση εύκολα … µιά τέτοια φτη- νοδου-λι:ιά. VINCENT CAN‘BY H MH AII'FIZTEII H ΣΙΓΑ ΚΑΙ ΜΗ (ΚΛΥΕ. ΦΩΝΗ ΓΑΡ ΕΚ ΣΟΥ T‘HIN IIQWH‘N (AIKEIEI ΡΥΣΗ ΚΑΙ ΣΤΞΙΡΑ, ΣΥΖΥΓΕ ΖΑ- (XAPIOY ΩΡΑ Σ|ΩΠΗΙΝ ΑΝΔΡΟΣ, ΑιΚΟΗΣ (Bl/\ABHN MHAE EENIZOY, ΟΦΡΑ IMH TAY- (TON H’AGIHZ ΤΩ ΓΑΡ ΘΕΩ ΕΡΓΩΝ ΤΕ |ΞΟΝ (ΚΑΙ ΛΟΓΟΣ Πολλα θα κοπαλάιδαιναιν 01 µα- κρινιτισιώτες τού πιγραφή αντι, 1806 από τήν &- "εργο ε'πιδ'έξιω 0-71- χουργοί], όπως φαίνεται καί Μ τήν άκροστιιχίδα µέ 1" όνοµα 106 σνποπίπη φιλικού Δηµήτριου Χα- τζηρρήιγα, καί άπό άλλες Επιγρα- φές. 'H επιγραφή είναι χαρακπη- ριστική τής νοοτροπίας πολλών λο- γίων τής Εποχής. "Υστερα από &» καιπιέντ-ε χρόνια, στίς 9 Μαΐου 1821, & Φίλιππος ΄1ωάννω, καθη- γητής άργόπε.ρα τής φιλολογίας καί φιλοσοφίας στό Πανεπιστήµιο, σε 6γόίλει στη θέση 'Αιλυκότιτορα Εναν ώρ|χαιόπρειπσ λόγο πρός τούς έπια- νασιτάιτες πού πήιγαιναν να καταλά- 6ουν τό Κάστρο τού Γόλου. Πά- γος έπεισε στό πρόχειρο στρατόπε- δο… Φρόντισε νά 761v λώσΕ| ό στρα- τιωτιικός αρχηγός τους Στερψιος Μπασδιέ…κης, παλιός &ρµατολός, Φθάνοντας Έξω από τό Κάστρο άρ- χισε νά φωνάζει στούς Τούρκους: «ιΒγαίντ= ντε΄ κουτσοψώλη5ες. τό κα- ραµπάτσι τού Μωιχαµέιτη σας. πού Έχε-τε στό τζαµί &: τό πετάξουμε 0-76 χσλε'!», καί σηκώνοντας τή φον στανέ:λλα του έκανε μερικές προσ- 6λητιικιές χειρονοµίες. Δυστυχώς μιά εχθρική σφαίρα τον τραυμάτι- σε σέ καίριο σημείο καί 76v κατέ. στην-ε κυριολεκτικά ό,τι κατηγορού- σε τούς Τούρκους. Με από 1821 & καπετάν Στέργιος είχε πιά σχη- ματίσει την πολυµελή οίκογε΄νειά του. 'Ο λι.Βοφλύφος Θεοδόσιος, ότι-ώς από τό Ζαχαρία καί τήν 'Ξλισά6ετ ευκολια: πλήθος από διακοσμητικές πλάκες µιέ φυτικά θέματα, "µόσ- λι.κιές παραστάσεις, πουλιά, τίς µορφη τα"; Πρόδρο.µου καί τού Λώτ καθώς καί ύπιε΄ρ9υρα καί κιονόκρα- να… Παλιός πηλιορεί|της λόγιος ό- νόμασε τό εκκλησάκι στήν πλατεία τής 'Μακρινί.τσας «αφελή Μάι- να τού Πηλίου». Αι΄πός & αφελής χφακιτηρισμός τού Aoyiou &… Ενα ποσοστό αλήθειας, &…" «των… µπορούν νά έχουν οί …….….ς μέ μεγάλα πρότυπα. Θά έφθανε, '1'- σως νά πούµε ως πώς & "Αη Γιάννης & Πρόδροµος τής ΜΜΜ- τσας είναι ένα θξαίιρεπο Με» λαϊ- κής άραιτ…ονιής καί 91190701011171- κης. θεατρο ΠΙ ΚΑΕ! 11111111111: πίνεται: &1ιΦΠ. "ΜΕΡΕΣ

ΠΑΡΜΟΣΗ KAI MONTEPNIIMOI H ιι-ι-ιιιι :… TEXNH ιιιι H Σ…… ΖΩΗ Προθλή para, κίνδυνοι καί διέξοδοι ΤΟΥ κ. ΚίΤΣΟΥ Α. ΜΑΚΡΗ Νά τδξερε ή σεβαστή δέσποινα τής Πλάκας ό- ταν έπαιρνε τό αποστολικό ραδδί της για τα κα- τσά5ραχα το… Ελληνικών 6ουνων! Δέν ύπάρχει πια σπίτι στήν ΄Αθήνα καί στίς ιµεγάλες πόλεις χωρίς να έ΄ιχη σέ κάποια γωνιά του λίγα αντικείµενα λαϊ- κής τέχνης. Συνεσταλ'µένοι «πτωχοί συγγενείς», κλειδωτάρια καί κεντήματα καί φλοκάτες συμφι΄ιρον- ται στό κοσµοπολίτικο πανηγύρι τής αστικής πολυ- κατοικίας άνάµεσα στή 6αρειά ξενότροπη έπίπλωση. Παρα;µερίζουιμε, για τήν ώρα, τήν περίφημη «σκυ- ριανή» έπίπλωση. Μακρυά από µας 6 στενόκαρδος σω6ινισ1μός. Με σε6ασµό καί κατανόηση στεκόμα- στε µπροστά στα δηµιουργήµατα όλων .… λαών. Στό έπος τού ανθρώπινου πολιτισμού κάθε τόπος Ξ- γραψε τή δική του ραψωδία. "Εδώ πρόκειται για κάτι δόλο: για τή συνέπεια πού πρέπει να Ξχη ή έσωτερική διακόσµηση καί ή έπίπλωση τού σπιτιού µας. Για τό δεσµό της |µέ τόν τόπο καί τήν παρό- δοσή του. "Ας πούµε κάτι πού στήν αρχή φαίνεται σαν παραδοξολογία. 'Υπάρχει πολύς αµερικανισ»μός σ΄αύτή τή φιλοξενία τής λαϊκής μας τέχνης μέσα από σπίτι µας.Ο'ί "Αµερικανοί,λαός νέος καί εύρωστος,µά χωρίς µακρυά έθνική παράδοση, συνθέτουν µέ τόλµη τούς πιό έτερόκλητους ρυθµούς, τα πιό απίθανα στοιχεία. Καί καταφέρνουν να δηµιουργήσουν έσω- τερικά τολιμηρα καί χαρούµενα. Μέσα στό πολύ- χρωμο αμερικανικό «λί6ινγκ - ραύιµ» ανάµεσα σ'έ µια γιαπωνέζικη πορσελάνη καί σ' ένα έργο άΦηρημένης τέχνης παίρνει κάποιο νόημα καί ένα ροδίτικο πιάτο. "Eva νόημα, όμως, έντελως διαφορετικό άπό έκεϊνο πού πρέπει νά Ext] 6‘ Ένα σπίτι έλληνικό. "Εκεί είναι ένας «περίεργος» έξωτισµός πού προσ- θέτει κάποιο χαμόγελο στή χαρά τού χώρου. 'Εδξι µόνο σάν Eva όργανικό µέλος τού συνόλου µπορεί να σταθή. Είναι ένα καμιμάτι απ' τήν πιό κοντινή μας παράδοση. Καί παράδοση ξεκοµιμένη παύει να είναι παράδοση. Τα παλιά αντικείμενα τής λαϊκής τέχνης µόνο μέσα σ΄ ένα συγγενές περι6άλλον στέκονται. Κι' όταν λέµε συγγενές περιβάλλον δέν έννοούιμε, δέ- 6αια, µια πιστή άποιμίιμηση "Με σπιτιού. Δέ μπορούµε σήμερα να ζήσουµε μέσα σ' ένα σκηνικό ήθογραφικού έργου. "Αλλαξεν ό Ώόπος τής ζωής µας, αλλάξαµε καί µείς oi ίδιοι. "Αλλωστε, παρά- δοση δέ &: πή στασιµότητα καί στανάληψη, αλλά εξέλιξη συνεπή πρός τή φυσιογνωµία πού ύπάρχει καί συνεχή έµπλουτισ.µό μέ νέα στοιχεία πού προ- σαρμόζονται όµαλά a’ αύτά πού ύπάρχουν. ‘H πα- ράδοση είναι συνεχής δημιουργική προσαρµογή σε µια πραγµατικότητα πού διαρκώς αλλάζει. O‘i καλοί .pag πρόγονοι δέν είχαν στα σπίτια τους Βιβλιοθή- κες καί γραφεία, "ετρωγαν σέ χαμηλούς σοφ;άδες. T’ αρχοντικά τού 6ορειοελλαδίτικου τύπου είχαν τούς χώρους ύποδο.χής στό έπά…νω πάτωμα. Θα µπα- ρούσαµε, µέ τίς σηµερινές συνθήκες τής ζωής, να κάνουμε κάτι παρόμοιο; *Ασφαλώς όχι. Νά προσαρμόσουµε, συνεπώς, τα στοιχεία τής παραδόσεως στίς πρακτικές καί αίσθητικές ανάγκες Evin; σηµερινού ανθρώπου. Εύκολο να τό λέµε. Θα- νάσιιµος κίνδυνος στήν πραγµατικότητα. Πληρώνου- …με πολύ ακριβά τα σφάλµατα ":… πρώτων δεκαετιών τής ελεύθερης εθνικής µας ζωής. Ξεκόψαµε από τή ζωντανή µας παράδοση. Καθαρευουσιανιοιµός καί προγονοπληξία. 'Από τόν πρωτο γλύτωσε ή λογο… τεχνία µας καί ξανασυνδέθηκε µέ τό ζωντανό έκ- φραστικό όργανο τού λαού µας. "Οχι, δέ6αια, χω- ρίς παραστρατήµατα. Τό πρόβληµα είναι πως οι: γίνη τό ΄ι΄διο καί στίς έφαριμοσ.µένες τέχνες χωρίς να µεσολαθ-ήσουν οί δικοί τους Κρυστάλληδες. Γιά τή λογοτεχνία τα πράγµατα ήταν πολύ πιό εύκολα. 'Η ζωντανή γλώσσα άηδονούσε στό χωριό, κυκλο- φορούσε στούς δρόμους τής πολιτείας. '0 ίδιος ό καθαρευουσιάνας λόγιος ύδωρ έγραφε, όµως νερό ζητούσε να ξεδιψάση. Μπορούµε να [σχυρισΘούµε τό 'ι'διο καί για τή λαϊκή mag τέχνη; 'Εκτός από λίγες περιπτώσεις έπαψε να είναι ζωντανή.. Καιρός να ξαναγυρίσου.µε στό παράδειγμα τής «σκυριανής» επιπλώσεως. ΄Έγινε για ένα διάστημα µόδα καί γέµισε τα σπίτια .µέ τυποποιημένες άπο- ιμιμήσεις από τα θαυμαστά εκείνα ΄έπιπλα «:… µα- στόρων τής Σκύρου. 'Ελειψε τό µεράκι τού τε- χνίτη. Τό µικρό εύρηµα πού πολλές φορές τού τό όµπνέει τό τυχαίο σχήµα τού ξύλου, κι' ό ρόζος ακόμα. Κοντά στ΄ άλλα ύπάρχει καί & κίνδυνος προσαρµογής στό γούστο τής διεθνούς πελατείας, όπως έγινε .µέ ένα μέρος τής παραγωγής άµαχοι- 6ίτικων κιλιμιών. ‘H γρήγορη καί φτηνή παραγωγή αποτελεί Evav ακόμα πειρασµό, όταν ή διάθεση των προϊόντων Βρίσκεται στα χέρια τής ίδιωτικής πρω- το6αυλίας. Πρέπει, λοιπόν, να άπογοητευθσύµιε; Κά- θε άλλο. Τό ότι ξέρουµε τούς κινδύνους είναι µία πρώτη έγγύηση πώς µπορούµε να τούς αποφύγουµε. & "Υπάρχει καί ή άλλη όψη τού νοµίσματος. Δι": στερεψε ή δηµιουργική ίκανότητα τού έλληνικού λαού. Χθεσινός ό θεόφιλος-ζωντανδς ό Χριστό- πουλος. Σ΄ς χωρια τού 6ουνού καί τού κάΕπου ά- κοδγΞται΄ακόµα & ρυθ'μ΄ικδς χτύπος τού ΕργαλέίδΌΐ Χρυσικοί καί αγγειοπλάοπες κατέχουν µια αξια- θαύμαστη τεχνική. Γκλίτσες καί ρόκες καί λογής μικρα ξυλόγλυπτα 6γαίνουν από χέρια δασκάλα. ’A- πόμαχοι ναυτικοί καί ναυπηγοί φιλοτεχνούν τα έ- ξαίρετα έκείνα «σκαριά», µικροσκοπικές αναπαρα- στάσεις πλοίων, πού άρµενίζουν στό πέλαγος των θαλασσινών τους αναµνήσεων. ιΥπάρχουν καί τα παλιά πρότυπα. ΄Από αύτά θ΄ αρχίσουµε για να ξα- ναδέσοιιµε τό κομμένο νήμα τής παράδοσης. KI’ όταν ή λα'ι΄κ΄ τέχνη-στά είδη πού μπορούν να κρα- τηθούν-«άρχιση να καλλιεργήται συστηµατικά, τότε θα όρή µόνη της τό δρόµο. "Ενα δρόµο πού θα συ- νεχιση τόν παλιό καί Θα τήν όδηγήση σέ καινούρ- γιες επιτυχίες. Μακρυά, .µόνο, από τίς έποµ6άσεις της δικής µας καλαισθησίας καί πρό παντός από τό κερδοσκοπικό µένος των όµπόρων. "Εδώ αρχίζει τό πεδίο δράσεως καί ή µεγάλη εύθύνη τού καινούρ- γιου ΄Εθνικού ΄Οργανισιµού 'Ελληνικής Χειροτεχνίας. Παλιό όνειρο τών πρώτων πιστών τής λαϊκής µας τέχνης πραγµατοποιείται τώρα µέ τήν ίδρυση τού Οργανισ…ιού. "Οχι πια σκόρπιες κι' άσυντόνι- στις προσπάθειες ίδιωτζνν πού ξόδευαν τα χρόνια, τό µεράκι καί τίς οίκονοµικε΄ς τους δυνατότηαες στή µε- λέτη καί στήν προ6ολή τών έπιτεύξεων τής λαϊκής καλλιτεχνικής δηµιουργικότητας. Μακρυα-πρό παν- τός τού κερδοσκάπου τό θανάσιμον έναγκα- λιοιµό. Σκοπός τού νέου "Οργανισµού, όπως αναφέρε- ται στό ίδρυτικό νοµοθετικό διάταγµα, είναι «ή έν γένει προαγωγή τής Εγχωρίου χειροτεχνίας καί οίκο- τεχνίας, ώς καί τής όιοτεχνίας σε… τέχνης». Δέν πρόκειται για μια ρωµαντική προσπάθεια πού θα ήταν καταδικασµένη σ' έναν έντιµο Θάνατο από φυ- µατίωση. 'Ο 'Οργανισμός θέτει γερές δόσεις-τε- χνικές καί οίκσνοµικί:ς-τής δραστηριότητάς του. Η εξασφάλιση φθηνών καί καλών πρώτων όλων, ή τε- χνική καί έπαγγελµατική µόρφωση των τεχνιτών, ή διάδοση καί διαφήµιση των προϊόντων τής ντόπιας χειροτεχνίας στό Εσωτερικό καί στό έξωτερικό, ή έγ- κατάσταση µόνιμων καί κινητών Εκθέσεων, ή χρημα- τοδότηση τής χειροτεχνικής δραστηριότητας, ή µέρι- µνα για τήν προώθηση, τήν ανάπτυξη καί τή συστη- ΜΥΣΤΙΚΟ ! ΛΟιΓί ΣΜΟί O ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ 'FOY K. ΣΤ. Α. Ν|Κ'ΟΛΑ'1'ΔΗ Αίώνες τώρα γυρεύει ό "Ανθρωπος τόν "Υπεράνθρωπο. Πό-τε τόν ταύτί- ζει ,µε": τόν Σοφά Πότε :µέ τόν Auva- τό. Καί τώρα τελευταία µέ τόν Σκληρό. K’ έτρεξε πρωτα πίσω από τα δή- ματα τού Σ ο φ o ύ. "Ακουσε τά κηρύγματά του. Μα δοκίµασε στο τέλος σύγχυση καί απογοήτευση ! ’H1av τόσο πολλά καί τόσο άλλη- λοσυγκρουόµενα τά διδάγµατα τού Σοφού, πού δέν ήξερε τί να δεχθή απ' αύτά καί τί v’ απορρίψη. Καί πήρε τό µονοπάτι, πού έφερε στόν Δ u v a τ 5. Τόν είδε. Τόν καµάρωσε. Τόν έθαύµασε. Βουνό θε- όρατο, κοντα στούς 'Αδιίνατους. Δυ- νάστης όµως αι.'ιτός στόν θρόνο, καί δούλοι οί άλλοι στα ύποπόδιά του. 'Αδουλα καί σιωπή-λα όργανά του οί σκλάόοι του. Μόνος καί ανεξέλεγκτος κύριος ail-16g. Πως να τόν αγαπήοη: Καί τρά6ηξε στή χώρα τού Σ κ λ η ρού. Με: αύτός ήταν φρικτή µεγέ- Θυνση τού Δυνατά. Πατάω πάνω στα πτώματα … άλλων καί άνε- 6αίνει. Τί είναι οίκτος, τί ανθρωπιά, τί άδελφωσύνη; Λέξεις άγνωστες ! Τίς ακούει καί σαρκά'ζει: Είναι ή «6- mm των μικρών ψυχών»! Τρομάζει ό "Ανθρωπος καί τρέπεται οί: φυγή! Βρίσκεται έξαψνα µπροστα σ' Ξ- να Ναό. Μπαίνει µέσα καί ακούει τό Ανάγνωσµα τού Εύα-γγελίου: -- «Κύριε, είπεν ό Πέτρος, ποσά- κις αμαρτήσει είς but ό αδελφός .µου καί ά…]… αύτώ; έως έπτ…άκις»; -Λέγει ain't.) ό 'ίησούς: Ού λέ- γω σοι 'ε΄ως έπτάκις, αλλ' έως i650- µηκοντάκις έπτά. Καί λο-γαριό:ζει ό "Ανθρωπος «'Ε660µ.1κοντάκις έπτα», δηλαδή τε- τρακόσιες ενενήντα έννέα φορές. "A- ρα: Π ά ν τ ο τ :! - Πόση ά…- θεση µε τούς προηγούµενους — τόν Σοφό, τόν Δυνατό καί τόν Σκληρό! -- ΄Αλλ΄ ή αντίθεση αιι';ιτή Μεγάλω- νε όλοένα κ' έφθανε το Ούράνια. ό- σο άκουε παρακάτω τ ή ν π a - ρα6ολή .… Χρεοφει- λ ε τ & ν : "Ενας Μονάρχης τής ΄Α:νατολής μέ πλούτη αμέτρητα έκάλεσε κάποτε τούς δούλους του καί τούς είπε (Σας δίδω τήν έλευΘερία σας καί σας δανείζω ένα κεφάλαιο στόν κα- θένα σας, για να δο*υλέψετε µόνοι σας, να κερδίσετε καί νά εύτυχήτε. Έπικίνδυνη είναι ή εύτυχία ":… '0- λίγων, πολύ περισσότερον τού 'Ε- νός. Πρέπει όλοι να τήν αποκτήσουν, ή τουλάχιστον οί πολλοί, γιατί ύπαρ- χουν καί µερικοί ανάξιοί της. τά …ε- φάλαια, πού σε: σας δώσω, ea είναι α π α ι τ η τ & από τήν ήµέρα, πού θα τό επιτρέψουν οί εργασίες σας». Καί έδάνει-σε στόν καθένα ανάλογα µέ τίς ίκανότητε΄ς του από Eva πο- σάν. Μετα κάµποσο χρόνον, καλεί τούς «δούλσνς» του καί ζητάει λογαρια- σµό από τόν καθένα. -'Έλα, {at}, πού πήρες τό µεγα- λύτερο δάνειο ":… χιλίων ταλάντων! Πρέπει να έκαµες καλές καί µεγά- λες Εργασίες. τα χίλια τάλαντα εί- ναι όλάκερη περιουσία... Με: γιατί σιωπας; - -Χαµένος είµαι, "Αρχοντά µου! Στήν άρχή ήμουνα πολύ καλά. Πή- παιγα συντηρητικά καί κέριδιζα. 'Α- νοίχθηκα όµως σιγά-σιγά καί μεγά- λωσα τίς δουλειές μου. Καί τα κέρ- δη ανέβαιναν. Με: ξαφνικα µέ κτύπη- σαν συΦορές! το σπαρτά µου τα ξέρανε ό λί6ας. τα κοπάδια µου τα Βρήκε ή αρρώστια καί µού τα ρή- μαξε! K’ είμαι ζαλισμιένος. Σού ζη- τώ μια προσπάθεια καί σού ύπό- σχοµαι να σού έξοφλήσω λίγο-λίγο τό χρέος µου. -"Ακου, παιδί µου! Ξέρω καλά χΡΩΜΑτιΣτΑ ΤΣ!ΜΕΝΙΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΕΩΣ ΔΑΝ|ΑΣ -'Ολων τόν χρωµάτων, απαρά- µιλλο: είς ποιότητας. -Χρι:;ιατισµοί στα€εροί µετά6λητοι: — Δια µωσαϊκά πλακάκια, δάπεδο -Πρσσόψεις απλές καί άρτιφισιελ καί διά κάθε χρήσιν. Τού Oi’xou DANSK CEMENT CENTRAL Lid ΄Αντ]πι:ία - διαρκής παρακαταθήκη ΚΩΝΣΤ. Ν. ΚΑΤΣΑΡΟΣ Δ. Γούναρη …. 40-ΠΕΙΡΑ|ΕΥΣ τω.….. 43.345 :IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIllllllllll n-nun καί ά- Ιιιιιι|ιι| »'.ιι|ιιι|Ιι|ιι|ιιι|ιιι|ιιιιιιι|||ιιιιιιιιι|ι4ιιιιιιιιιιιιιινιιιιιιψιιιιιιιιιιιιιιιιιιι" τήν κατάστασή σου. Είσαι πολύ πο- σµένος. Δέν µπορείς να µού πληρώ- σης τό χρέος σου, αν Θέλης να 5|- ορθώσης τίς δουλειές σου. Θα σού χαρίσω τό χρέος σου. Πήγαινε καί δούλευε! Θέλω νά εύτυχήσης. Πήγαι- νε στήν εύχή τού Θεού!. — Σ' εύγνωµονώ, "Αρχοντά µου, σ΄ εύγνωμο-νώ! κ' Εφυγε. Καί δ "Άρχοντας συνέ- χισε τούς λογαριασµούς μέ τούς άλ- λους χρεοΦειλέτες του. © Δέν πέρασε πολύς καιρός, καί μια όχλοδοή ακούσθηκε στήν αύλ.|ή τού ΄Αρχοντα. Μιά οµάδα «συνδούλων» &- δηγούν µπροστά του τόν χρεοφει'λέ- την τών χιλίων ταλάντων, πού ΄ε΄τρε με σύγκορµα. -Αύτός ό κύριος-έξηγεί Ενας-, αύτός, πού τού χάρισες τα χίλια τά- λαντα καί τούς τόκους των, µόλις 6γήκε απ' οι», 6ρήκε ένα χρεοΦειλέτη του, πού τού χρωστούσε έκατό ψω- ροδηνά.ρια, καί έπειδή δεν είχε να τού τα δώση αµέσως, τόν {Gala φυ- λακή, Εως ότου να τού Εξαφλήση καί τήν τελευταία δεκάρα. Συννέφιιασε ή µορφή τού "Αρχον- τα. Καί κεραυνός-ή φωνή του: --Πα-νηρέ καί ασπλαχνε δούλε! Σού χάρισα χίλια τάλαντα. Δέν "& πρεπε καί σύ να λυπηθής τόν αδελφό σου καί να τού χαρίσης το έκατόν δηνάρια; Θα σέ πληρώσω µε τα ίδια νόµισµα: σε: ύπο6ληθής σέ έργα κα- ταναγκαστικά, έως ότου πλήρωσης ό- λο τό χρέος σου. -Ούτω-συιμπεραί…νει ό '|ησούς- καί ό Πατήρ µου 6 ούράνιος ποιήσει ήµίν. έάν μή ως… Exam-09 τό «Ξυδά- φώ αύτού από τα… καρδιών ύμών». © "Ακουσεν ό "Ανθρωπος την Παρα- 6ολή … Χρωφει…λετών καί 10 συµ- πέρασµα τού "Ιησού, καί Εµεινε πολ- λή ώρα 6υ8ισµένιος σέ 6α6εια συλ- λογή. Καί στό τέλος είπε: --'|δού & αληθινός ιΥπεράνθρω- πος! Δέν τού λείπει ή Σ ο φ ί α κ α ί ή Γ ν ώ ο η. Ξµ6αθύνει κι' αύτός στα µεγάλα όντολογικά καί ηθικά προ6λήματα, μελετώντας τα φιλοσοφικά συστήµατα των πα- λαών καί των συγχρόνων καιρών: Καί τής "Ελλάδος το έξοχα φωτεινά πνεύµατα καί τής 'Ανατολής τα µυ- στικά όνειροπολήματα καί τίς φιλο- σοφικές ένοράσεις τής Δύσης άνα- λύει καί αφοµοιώνει ό,τι τού είναι απαραίτητο, για να κατακτήση τή Γή µέ όλα τα αγαθά της καί να Θοδ.΄ιση στόν Ούρανό. Δέν τού λείπει ούτε ή 0 έ λ η σ ηι καί ή Δύναμη. Είναιγε- µατος από Θ-εληµατικότηιτα καί δη- μιουργικότητα. Θέλει να µετα6άλη τήν Πλ-άση όλη σε ρωιµα.λε'α καί ώ-. ραία δηµιουργήµατα µέ Κορυφαίοι τους τόν "Άνθρωπο. Μονάχα δέν εξ… λει σκλά6ους τριγύρω του. Θέλει έ- λεύθερους ανθρώπους, πού νε: μή τούς θίγη κανένας, όσο δυνατός καί αν είναι. ‘H Δικαιοσύνη, ή κάθε Δι. καιοσύνη είναι τό άκαµπτο σύµ6ολό΄ του. ΄Αλ-λ, ασφαλώς τού λείπει κ ά τ ι τού 'Υπεριαν€ρώπιου: ή Σ κ λ η ρ ό- τητα καί ή 'Απανθρω- π ί α. Αύτή είναι κυρίως ή µεγάλη διαχωριστική ΥΡαµιμή ανάµεσα στούς (Υπεραν6ρώ…πους, πού έδηµιούργησεν ό "Ανθρωπος, καί στόν 'ΥπερΜρω-, παν τού Θεανθρώπου: Σκληροί καί ά- δυσώτιητοι έχείνοι, όπως 6 «δούλος» τής παρα6ολής. Γεµάτος Συγγνώµη καί Στοργή αύτός, όπως 6 "Αρχον- τάς της, πού πηγάζουν άπό τήν αί- ωνια πηγή τής 'A ν & π η ς Κάτι είπαν 6έ6αια γι΄ αύτήν καί οί σοφοί τής "Ανατολής. Με: είναι ή Με… τους-έγωιομός καί Μελη…- σμός. Κάτι εψιΘύρισαν καί οί σοφοί τής Αίγιίπτου. Με: καί ή &… αύ- τή ήταν τόσο µικρόψυχη! Λίγο ψω- µί στον πεινασµένο, λίγο νερό στόν 8ιψασµένο, κάποιες θυσίες στούς Θε- ούς καί κάποια µνημόσυνα στούς νε- κρούς. Με: µήπως ή ελεηµοσύνη τού ,Ζαρατούςτρ.α. Ξ.]… ' αν πρός . όμοπίάτους του, ή τής 'Ελλά ος η σακρατική καί αριστοτελική αλληλεγ γίνη, ή ακόµα καί ή Ιάγάπη τού πλη οί… τού Μωαίκού Νόμου μπορούν' να συγκριθούν µέ τήν ΄Αγάπη τού 'Υ-| περανΘρώπου τού Χριστού; Προανα- κρούσµατα ολες έκείνες οί αγάπες, αλλά µελωδία µεγαλόπρεπη καί ού-, ρανία Αύτή. Χαραυγή έκεϊνες. 'Η- λιος Αύτή. "Ενας ψυχικός καί πνευ- ματικός '΄Ηλιος, πού ευ: σ6ήση όλα τα Μίση, πού χωρίζουν τούς …σ- πους, καί θά συνενώση όλη τήν 'Αν- θρωπότητα σε µια Παγκόσµιο Οίκο- γένεια. "Ιδού ό αληθινός 'Υπερα΄νΘρωπος! ΣΤ. Α. ΝΙΚΟΛΑ'|'ΔΗΣ, «TO ΒΗΜΑ» Κυριακή 6 Σεπτεμ6ρίου 1959 OI ΜΣΙ'ΛΕΞ'Σ ΜΕ T‘IN ΠΡ|'Γ…ΠΙΣΣΑΝ ΕΙΡΗΝΗΝ Μία φωτογραφία ":… Έλλ.ή…ν Βασιλέων μετά τής τπριγκηπίσισιης Είρήνης είς το ΄Οσιλο τής Νορ6ηγίας. "Ως γνωστόν ή ιΕλληνική Βασιλική αίκογένΕιια έπέστρεψεν έξ 'Οάλο είς Κοπεγχάγην, από- ? , Μόνον τό "Ελβετικό πλυντήριο" πως, δεν "έχει νήοεως τού ύδατος! "Ετσι τα ρούχα δέ-ν…φδΞ; ροντοι, µέ ότι… έψαξα. χωρις να έρχωντοι κανένα μηχανικό µέσον καί να 1 ξεφτοι'ιν. « Μοναδικό… οτιπτήριον (πατέν- τα),πού οτί6ει το ρούχο δι' φρουλικής πιέσεως. τα ρούχα οτί6οντοι φθείροντοι καί & οπόζουν το κουµπιά! το μόνο πλυντήριο µε ρυθμιζόµενη ταχύτητα περιστροφής. 'Επισκεφδήτε µας , ηµερα 'κριδό τερο, αλλά... τα συµφερώτερο πλυντήριο! δεν ανεχώρησε προχθές οτρόΘιλον περιδι- διότι κοδαρίζονται σε "επαφή µε καλύτερο, δεν Αρχ. 13.600" / . , (Μολέ) - . ,. ΑποκλΕιΣτ|κοι ειΣιιιιιΕ…ιΣ-λιιιΜ…ι ΄ ' ; ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ κοεοτοτ……ι….…… … & τα" ,δήτε. "Θα ε'κπλαγήτε!… VI. » "ΑΛΕ ΚΤΩ Ρ;, % % % | 011 THE Τ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, Σ χρειάσθη πολύς καπ σις Εχει Επί τέλους κετά είς τήν έδραίι της είς τήν ίατριική ρας Βόρειος από δτ τε. 'Η έφιετεινή έτι τής 'Αµερικανιικής ρείας αφιέρωσεν είς ρον συνεδρίασιν, κα τονίσθη ίδιαιτέρως τής ύπνώσεως είς ι σεις καί ή ανάγκη δεύσεως καί προγρι ιΗ συνεδρίασις ήσχι ουσινήν Εκθεσιν τής σεως τού Συµ6ουλί εινής τής ΄Α.µερικανι ταιρείας, µίαν Εκθει γνώριζε» τήν µέΘοδ δοήΘειαν είς τήν ία καί «παρετκίνει» τ τρούς νά µελετήσου εύρυτέραν κλίµακα. Al Εξελίξεις αι'πι τελευταία «:… έν δοξώτερα κεφάλαια ίστορίας τής ψυχια τέλη τού 180u αίών ίατρός Τράντς 'Αν1 κάλεσεν έντύπωσιν ι µίαν πολύπλοκον Θ; μέρισμά του έφωτίζ είς τούς τοίχους ί καθρέφτες. "Από τό µερίσµατος ήκοι.΄ιετι. καί οί ασθενείς έικό γύρω από Ένα είδος περιείχεν ένα χηµικι σμερ, φέρων χιτώνα λιλά, έγύριζεν may νείς του. Μια µατι ένα χάδι ήταν συχν προκαλέση µιαν ύπ καί να τούς θεραπει'ι να τούς απαλλάξη ρό από πόνους καί c "Ολα αύτα Exam πως:… στα κοινόν. πετέθησαν εναντίον ρω; λόγο τής «έσα πού διετύπωσε διά αποτελέσματα πού πεστήριζεν ότι ήιλεγ άοράτου ύγρού, ένό τισμού», πού προή; λιαν, τήν σελήνην κι καί έπηρέα…ζε τήν τις τών ανθρώπων. Κατ µία συζή:τησις. 'Απ ράν ήτο δ Μέσµερ, λατάνος, δ όποίος σπουδαίον καί οί & τήν άλλην πλευρό… ίπιτροπή διωρισ…ιιέν δο6ίκον 16ον καί πι ξέχοντας Επιστήµονι µίν Φραγκλίνος καί λος χηµικός Aa60u δεν είχε ποτέ τύχην. τέληξεν είς τό &… ρα:σµα. Δέν ύπήρχεν δειξις τής ύπαρξευ τισιµού. ‘H Θεωρία τ ρακώθη καί, δι΄ αν γους, έξηυτελίσθη ή αν καί ούδείς ήµφιι νός ότι είχεν ώφελιήι λούς ασθενείς. "Εµ: πι'χειρηματίαι να ή; µοποιήσαυν πετ.ρέλα πό Eva νέον φρέαρ, καλύφΘη µε τήν 60f κής ράδδου. "Εκτοτ λοτε µέν έξεΘειάζετ ριεφρονείτο. Σήµερ πιν τής χ:ρησιμοποιι θεραπείαν ψυχοπαθι΄ τερον παγκόσµιον γενικής προόδου τή µέθοδος τής ύπνώι: ζουν πολλοί έρευνη νικής αναγνωρίσεως &. 'Απυ της εποχής θαμε πολλά σχετικι ζουσαν µε έκσταση τήν όποι΄αν οί άνθρε να πιστεύουν κατ' : καί να Μακρύ… εί ταγήν. 'Η ύπνωσις είνα… ή Έκφρασις µι νάµεως, αλλά Θέτε κάτι τό όποίον έχει μιν. Δύναται να χ τόν Ελεγχον τού" τ διαταγή διδοµένη κι τής ύπνώσεως-«δί πόνον»-είναι αποτ. ρας µετά τήν awn που. lH µέθοδος air. θυπνωτ l κή απού ολή " ΑΛΕΚΤΩΡ,, µατοποίηση' τής εµπορίας… τών προϊόντων τής χειρο- , .. …,..-..-.. ....- --.- - ..….……,.. ,… .… …- ναδέσουµε τα κοµµένο νήμα τής παράδοσης. Τζι, όταν ή λαϊκή τέχνη-στα είδη πού μπορούν νά κρα- τηθούν-ιαρχιση να καλλιεργήται συστηµατικά, τότε θα 6ρή µόνη της τό δρόµο. "Ένα δρόµο πού θα συ- νεχίση τόν παλιό Kai θα τήν όδηγήση σέ καινούρ- γιες επιτυχίες. Μακρυά, .µόνο, από τίς ιππέα… της δικης µας καλαισθησία; Kai πρό παντός από τό κερδοσκοπικό .μένος … έµπόρων. "Εδώ αρχίζει τό πεδίο δράσεως Kai 1'1 μεγάλη εύθύνη τού καινούρ- γιου ΄ΕΘνικού ΄Οργονισιµού Έλληνικής Χειροτεχνίας. . Παλιό όνειρο τών πρώτων πιστών τής λαϊκής µας τεχνης πραγµατοποιείται τώρα με τήν ίδρυση τού "Οργανισµού. "Οχι πια σκόρπιες κι' Μ……- στες προσπάθειες ίδιωτών πού ξόδευαν τό χρόνια, τό µερακι Kai 1ig oiKovopmég τους δυνατότητες στή µε- λέτη Kai στήν προόολή τών έπιτεύξεων τής λαϊκής καλλιτεχνικής δημιουργικότητας. Μακριά-πρό παν- Ting—6111’ τού κερδοσκόπου τό θανάσιµον ξ.ναγκα- Νοµό. Σκοπός τού νέου "Οργανισµού, όπως αναφέρε- ται στό ίδρυτικό νοµοθετικό διάταγμα, είναι «ή Εν γένει προαγωγή τής έγχυρι'ου χειροτεχνίας Kai οίκο- τεχνίας, ως Kai τής Βιοτεχνίας ε΄ίδών τέχνης». Δεν πρόκειται για µια ρωμαντική προσπάθεια πού θα ήταν καταδικασµένη 0’ Εναν ϊντιµο θάνατο από φυ- µατίωση. ‘0 ’Opyavmpbg θέτει γερές δόσεις-τε- χνικός Kai οίκονοµικες-τής δραστηριότητάς του. 'Η εξασφάλιση φθηνών Kai καλών πρώτων ύλών, ή τε- χνική Kai επαγγελµατική µόρφωση τών τεχνιτών, ή διάδοση Kai διαφήµιση τών προϊόντων τής ντόπιας χειροτεχνίας στό εσωτερικό Kai στό εξωτερικό. 1'1 13y- κατάσταση µόνιµων Kai κινητών Εκθέσεων, ή χρηµα- τοδότηση τής χειροτεχνικής δραστηριότητος, ή µέρι- μνα για τήν προώθηση, τήν αναπτυξη Kai τή συστη- ματοποίηση΄ τής Εµπορίας τών προϊόντων τής χειρο- τεχνίας είναι τα µέσα για τήν έπιτυχία τα… σκοπών τού 'Οργανισµού, όπως διαγράφονται στό ίδρυ*τικο διάταγµα. Σωστός προγραμµατισµός, πού καλύπτει όλο τό πεδίο τής δραστηριότητας Ενός τέτοιου "Op- γανισµού. Θα πρέπει να έπιμείνουμε περισσότερο σ' Eva από τα µέσα µε τα όποϊα έπιδιώκεται ή έκπλήρωση των σκοπών τού "Οργανισµού. ΄Αντιγράφω δλόκληρο τό σχετικό εδάφιο: «δια... τής µερίμνης πρός διαρ- κή δηµιουργίαν νι… σχεδίων, νέων µορφών Kai νέων χρησιµοποιήσεων τών προϊόντων τής χειροτεχνίας, μή ("παρισταµένων όµως κατα 6άσιν τής τοπικής Εμπνεύ- σεως, χαρακτήρος Kai χρώµατος, άλλο µόνον, κατ' ανάγκην είς τα σηµεία προσαρμογής των πρός τας άπαιτήεσεις τής ζητήοεως». ΄Εδώ ξεφεύγουµε πιια από τήν πρακτική πλευρα τού θέµατος Kai µπαίνουμε στό καίριο πρόδλημα τον ξαναζωντανέματος τής λαϊκής µας χειροτεχνίας. 'A- νανέωση Kai προσαρµογή. Δηµιουργία καινούργιων µορφών, πού όµως δέν πρέπει να ξοµακραίνσυν από τήν Έµπνευση, τό χαρακτήρα Kai τό χρώµα τής ντό- mag παραγωγής. Σωστή η διατύπωση, µα πόσοι κίν- δυνοι Kai πόσες αντιρρήσεις στήν εφαρµογή! "Ο,τι για τόν ένα είναι νόµιµο Kai 801.1116, για τόν αλλο είναι απαράδεκτη παραποίηση. Να µείνουµε στα «11001150501150»,- Εύκολη λύση πού αχρηστεύω τήν προσπάθεια. Σι. διαφορετική πελατεία απευθύνεται ό σημερινός τεχνίτης. Δεν είναι πια ή καθηµερινή χρήση πού περιµένει τα αντικείµενα τής χειροτεχνίας. ‘H ήλεκτρική κουζίνα είναι ακατάλληλη για το πλου- .μισµένα σ.…) τού καζαντζή. Διακοσµητικό ρόλο πρόκειται να παίξουν. Oi τουρ6άδες πολύ πιό ντιλι- κατους ώµους πρόκειται να ταλαιπωρήσουν Kai & Θα φιλοξενήσουν τό ψωµοτύρι τού ξωμάχου. Kai τά σα- µαροσκούτια; 'Από πού ξεκίνησαν Kai πού κατέλη- ξαν! 'Ακόµα Kai τα ύφαντά, πού για τήν ίδια πε- ρίπου χρήση προορίζονται, σε διαφορετικό «£01601- λον πρόκειται να τοποθετηθούν. Προσαρµογή «πρός τας απαιτήσεις τής ζητή- σεως» προ6λέπει & νοµοθέτης. Να ζητήσουμε προσαρ- µογή τών «απαιτήσεων τής ζητήσεως» πρός τό χα- ρακτήρα τής λαϊκής μας χειροτεχνίας Θα ήταν τό πιό δρθόόοξο, αλλά Kai τελείως ανεδαφικό. Δεν θα είναι ντόπια όλη ή πελατεία µας. Μόνιμες Kai κινητες εκθέ- σεις & φέρουν ως 1ig paxpuvig πολιτείες τής Εύ- ρώιπης Kai τής 'Αμερικής τα έργα των ταπεινών µας καλλιτεχνών. Να συνδυάσουµε τό γνήσιο ντόπιο χα- ρακτήρα με τις απαιτήσεις τής ζητήσεως είναι ή i- δεώδης λύση. ‘0 'Οργανισµός θα µεταφέρη στό. χω- ριάτικο σπίτι ή από Επαρχιακό Εργαστήρι τό τι ζη- τούν από αύτό 0! paxpuvoi του πελάτες. Καλό είναι να κατατοπίση Kai τήν πελατεία για τό χαρακτήρα τής ελληνικής χειροτεχνίας. "Ετσι, ή ζήτηση εύκολα- τερα Θα μπορέση να συνδυααθή µε τή ντόπια πα: ραγωγή χωρίς να Βελή… να τήν παραμορφωση. Και δεν είναι µικρός πειρασµός τό Εµ6σσµα 01‘. ξένο νόµι- σµα. Πρίν, ή Εστω µαζί µέ τα σύγχρονα αντικείµενα πού Θα προορίζωνται για πώληση, χρήσιµη & ήταν Kai µια µικρή Εκθεση µέ ανάλογα παλιότερα άντικει- µενα. Ξενόγλωσσα 6ι6λιαράκια, πλούσια επαναγρα- παρµένα, ας προσπαθήσουν να µυήσουν στό πνευµα τής λαϊκής µας καλλιτεχνικής δηµιουργίας τό &… ροφόρητο µακρινό κοινό. "Ισως µιεσ' στόν αναγκα- στικα µονολεκτικό χαρακτηρισµό «διαφήµισ'ις» να 11¢- ριλαμδόινωνται Kai τα παραπανω και πολλα αλλα. Κ|ΤΣ'ΟΣ A. ΜΑΚΡΗΣ Inll1111111111111Inn-1111111111 Kai ο]?! κάθε χ-ρ,ήσιν'. " ΄ ' οίκου CENTRAL Με ΄Αντ)πεία - διαρκής παρακαταθήκη ΚΩΝΣΤ. Ν. ΚΑΤΣΑΡΟΣ Δ. Γούναρη αν. 40-ΠΞ!ΡιΑ.|ΕΥΣ Τηλέφ. 43.345 .. .......... ΣΤ. Α. ΝΙΚΟΛΑΙ'ΔΗΣ| Του ΠΑΝ54Κ OEMEN T Illllllllllll ρανια Αυτη. λαραυγη εκεινες. r1- λιος Αι΄ιτή. "Ένας ψυχιικός Kai πνευ- µατικός '΄Ηλιος, πού θα σ6ιήση όλα τα Μίση, πού χωρίζουν τούς ανθρώ- πους, Kai ea: συνενώση όλη τήν ’Av- Θρωπότητα σε µια Παγκόσμιο Οίκο- γένεια. |δού ό αληθινός 'ΥπερανΘρωπος! .IIII11111111111Illulululllun ναµεως, a/ma σετει εις Λειτουργιαν κάτι τό αποϊ0ν Εχει τεραστίαν διέτα- µιν. Δύναται να χρησιµοποιηΞή 8.6: τόν όλεγχαν τού'πόνου. Μία απλή ιδιαταγή διδοµόνη κατα τήν διαρκειαν τής ύπνώσεως-«δεν θα αίσθανΘήτε πόνου-είναι αποτελεσµατική επί & ρας µετα τήν πω…… τού ανθρώ- που. 'Η µέθοδος αύτή, γνωστή ώς µε- 9υπινωτική αποδολή αρκεί δια να κώ- '΄ ΔΛΕΚΤΩΡ,, Με Ιδιαίτερη χορό 0i Toumeai 'AcponopIKci Γραµ- 1.101 όνογγέλλουν τήν 'ι'δρυσιν των Γραφείων τους είς 10g 'ABr'1v0g προς κολυτέρον έξυπηρέτησιν των ΄Ιξι΄ξιδεύετε μέ τα' περίφηµα άεροόιιάφπ ADO ΤΑΣ ΑΘΗΝΑΣ ΣΤΗΝ 'Ελλήνων έπιδοτών. Τοξιδεύετε µε το VISCOUNT τών Τουρκικών 'Αερο- πορικών Γ ροµµών, που σας ύπόοχοντοι ένα όνει- ρώδες τοζείδι µε περιποίησι παροιµιώδη! Τύπκ Μονο Υοι,ιΔ.π| Town“ KAI AEponomKAI [DAM/1m: 1ΣΤΑΜΠΟΥΛ - AI‘KYPA ΣΜΥΡΝΗ ν'» ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ ΣΑΒΒΑΤΟ ΑΘΗΝΑΙ - ΙΣΤΑΜΠ0ΥΛ - ΑΓΚΥΡΑ ΤΡΙΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΙΚΥΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ ΣΑΒΒΑΤΟ ΑΘΗΝΑΙ POM" 'Απευδυνδήτε στον Πρακτορο σας ή 010 γραφεία µας: ΔΡΑΓΑτΣΑΝ|ΟΥ 6 - ΑΘΗΝΑΙ - ΤΗΛ. 21-035 …αν, εντος τριωκοι=τα manage/11.111101! 11 (: ασειενής δύναται να δω…… είς ή ενός λεπτού. ’E-rri πλέον, όλοι 6α€1)ν δπ…ον καί να έλεγχεται. πρακτικώς δύνανται να γίνουν ύπνω- τισταϊ Kai τούτο δέν είναι καλόν. .|ΟΗΝ ΡΡΕ|ΈΈΕΕ Κατα τόν κ. Ραλφ Κάουφμαν, διω- ΜΕΘΑΥΡ|ΟΝ: Τό δεύτερον Kai Θυντήν τού Ψυχιιατρικού Τµήματος τελευταϊον άρθρα ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡ ION ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ NEON ‘FYXI ΚΟΠ ΝΗΠΙΆΓΩΓΕίΟΝ - ΔΗΜΟΤΙΚΟΝ ΑΝΑΚΟ l ΠΩΣ l Σ Γίνεται γνωστόν -ειϊς τούς γονείς καί κηδεµόνας, ότι, είς τό ξκπαιιδε…υ- τήριιόν µας, μεταφοριθόν είς τας νέας κτιριακές του εγκαταστάσεις, από τού αρχιομέ-νου σχολικού έτους, &: λειτουργήσουν Δ|Α ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΑΣ ΤΟΥ, εϊδιικα τµήµατα εκμαθήσεως τής Γ E P M A N | K H Σ γ.λώσσης, είς τα Μάο: θα διδάξουν Επί|λιεικτοι καθηγητού τού Γερµανικού '|νιστιτούτου 'Νθιηνώιν. Πλ η ρ οφ op ί αι: ΟΜΗΡΟΥ 16 — NEON ‘PYXIKKON ΤΗΛ. 673-824, 9-1 π.μ., 6—8 µ.µ. ι . ." - 1/ … | ζωα 1600 Πω ενα µ|96Ιι…κΘ; .. - Γ ΄ (| - , .-..ς&"(οι9πε n μαµά ότι του χρονου 1 I \ \ …. - τ ! - θα παω και γω σχοιίειο και Θα μου | (| ' * - napn ωία μου τα πράγµατα άπό του ΔΡΑΓΩΝΑ . ..

ωΓΓέΦοι Έ ωµά… c .'ο & ν ||. &! J» ν |. - --…--"-"----ωµ ? εργασία αυτή επιχειρεί να παρουσιάσει µιά σινοπτική εικόνα της τεχνης των Βλάχων ζωγράφων της Σαμαρίνας από τα τ€λη του 1δου αιώνα ως τις αρχ!ς του 2006. Βεβαια, οι χειροτίχνες ζωγράφοι του ορεινού αυτού χωριού δεν δημιούργησαν κάποια ιδιαίτερη "Σχολή", πράγμα που συμβαίνει µε όλους τους οµότεχνους που κατάγονται α- πό διάφορα χωριά όχι µόνο της περιοχής αλλά ολόκληρου του ηπειρωτικού κορµού της Ελλάδας. Ξεκινούν όλοι από κοινός ρίζες, δ!χονται τις ίδιες περίπου επιδράσεις, ερ- γάζονται κάτω από παραπλήσιες συνθήκες, κινούνται στον ίδιο κάρο, καλύπτουν συγγε- van: agfiyxcc και εκφράζουν την ίδιαν ιδεολογία. Ωστόσο, οι υπερβολικ!ς γενικεόσεις είναι επικίνδυνες επειδή υπάρχουν και ιδιαιτερότητες που, όσο κι αν δεν διαφοροποι- σάν ριζικά τις δραστηριότητες που ακτινόνονται από πολλά κόντρα, προσφερουν µιά γο… ητευτική ποικιλία αποχρώσευν, βοηθούν στην επισήµανση των διαθλάσεων που προκαλεί το πολιτιστικό µικροκλίµα κάθε τόπου και προσφερουν στοιχεία στο µελλοντικό µελετη- τή που θα επιχειρήσει μιά συνθετική µελέτη της νεοελληνικής ζωγραφικής παράδοσης. Η αγιογραφία των ζωγράφων της Σαμαρίνας αρχικά συµπορε6εται με την αγιογραφία των Χιονιαδιτόν ζωγράφων1. Υπάρχει όµως µιά στιγµή, χοντρικά γύρω στα 1860, που παρατη… ρείται σημαντική…απόκλιση. Οι x ονιαδίτες ζωγράφοι τρέπονται και σε άλλες µορφές υγραφικής. …το τοπίο, στη νεκρή φάση, στην ιστορική σκηνή, στην προσωπογραφίαι H ανανεω,ική πιεση που υφίστανται από την αλλαγή του πολιτιστικοδ κλίματος διοχετεύε- ται κυρίες =:ην "κοσµική"ζωγραφική κι έτσι παραµξνουν συντηρητικότεροι στην? από τη μέση της βραδυκίνητη, αγιογραφία. Οι ϊ…µαρινιάτες, όμως, ζωγράφοι περιορίζονται απο… κλειστικά στην αγιογραφία και η ανανεωτική πίεση διοχετεύεται με τόλμη στο είδος απ… τό της τέχνης, όπως θα δούμε όταν θα εξετάζουµε το Εργο τους.΄Οσο κι αν η κοινωνία των χωριών όπου ζούν και εργάζονται είναι παραδοσιακή και η οικονοµία τους αγροτο… πτηνοτροφική "ο µεσολαβητικός ρόλος αυτών των στρωμάτων |μεταπρατική αστική τάξη και διανοοίµ…νοι/ στην παραδοσιακή και θεµελιακά αγροτική ελληνική κοινωνία, τείν'… να τη διαηεσοποιήσει, δηµιουργόντας τους όρους που θα επιτρίψουν µε το πέρασµα το" χρ5νου, την …;κονομική και πολιτιστική συσωµάτωση του ελληνισµού στο δυτικό κόσμο"ΐ… Στη ζωγραφική, καθώς και στις άλλες τέχνες, φτάνουν, Εστω και καθυστερημίνα και εξα- σθενημίνα, τα ρεύματα της ευρωπαϊκής τ!χνης όπως το µπαρόκ και ο νεοκλασσικισµόςο Και δεν αναφερόμαστε εδώ στο "λόγιο" νεοκλασσικισμό των µεγάρων της Αθήνας, της λύ- ρας, της Θεσσαλονίκης, της Καλαµάτας, της πάτρας και άλλων αστικών κόντρων, οδτε στο "λατκό" των ταπεινόν χτιοµάτων στις συνοικίες τους, αλλά στις νεοκλασσικ€ς ζω- γραφιές σε σπίτια ορεινών παραδοσιακών οικισµών, όπως το πάπιγκο, το Νυμφαίο, η Κλει- σούρα.... Ας σημειώσουµε #64 ότι η Σαμαρίνα δεν ήταν µόνο µεγάλο κτηνοτροφικό χωριό z αλλά και δραστήριο μεταποιητικό και εμπορικό κέντρο. Η µελότη της σαµαρινιώτικης αγιογραφίας θα στηριχθεί στους πιό αντιπροσωπευτι- κούς ζωγράφους κάθε φάσης της εξόλιξής της, στο γενικό πολιτιστικό κλίμα των βλάχι- κων ορεινών οικισμών αλλά και στην ιδιοµορφία της ζωής του χωριού αυτού. Λεν πρεπει να ξεχνούµε πως η Σαμαρίνα ερηµύνεται τελείως από το Φθιπόπωρο ως την ΐινοιζη και οι κάτοικοί της σκορπίζονται είτε στα κτηνοτροφικά χειμαδιά είτε σε αστικά κόντρα, παλιότερα σχεδόν αποκλειστικά στα Γρεβενά, τα Τρίκαλα και τη Λάρισα, αργότερα όµως και σ'άλλες µεγάλες πόλεις όπως η Λθήνα, η Θεσσαλονίκη και ο Βόλος. λυτό είχε, βεβαι- α, σοβαρός συνόπειες στη διαµόρφωση της ιδεολογίας των.Δπό παλιά οι Σαµαρινιύτες συµβιώνουν μόνο μερικούς µήνες. τους υπόλοιπους είναι σκορπισµόνοι σε πολιτείες, χω- ριά και λιβάδια. Είναι κτηνοτρόφοι, Εμποροι, βιοτόχνες, µικροεπαγγελµατίες, επιστή- µονες, υπάλληλοι, δηλαδή Εχουν ενταχθεί σε ποικίλες επαγγελµατικός-ταξικός ενότητες. ΄Βχουν συχνός επιγαμίες µε ελληνόφωνους.'Ετσι, δεν Εχουν κοινά όθιμα Χριστουγόννων, δοξασίες γιά το Δωδεκαήμερο κ.λ.π. Εποχιακά μετακινούµενοι πληθυσµοί ήταν και οι Σα- ρακατσάνοι, αλλά αυτοί, την περίοδο που μελετούμε, ήταν αποκλειστικά κτηνοτρόφοι µε σταθερή μορφή κοινωνικού βίου στηριγμόνη στην κτηνοτροφική μονάδα, το τσελιγγάτο, ενιαία ιδεολογία και κοινός μορφές του υλικού βίου. ΄Οπως σηµειώνει η Αγγελική ξα- τζηµιχάλη,"..ενώ οι Κουτσόβλαχοι, σαν αποκαταστημόνοι ηµινομάδες, εκμεταλλεύθηκαν και βιοτεχνικά το κτηνοτροφικά επάγγελρα και οι περισσότεροι ασχολούνταν, όπως είναι γνωστό, με τις τόχνες και το εµπόριο, οι έαρακατσάνοι ποτό δεν εκμεταλλεύθηκαν βιο- τεχνικά τα προϊόντα τους και κανόνας δε σκέφθηκε να φτιάσει ίνα αντικείμενο γιά με- ταπά>ληση"3ο Γάμοι ΐαρακατσάνων µε Βλάχους ή Γραικούς ήταν σπανιότατοι.΄Ολα αυτά, βό- βαια ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Στούς Σαµαρινιύτες σημαντική βαρύτητα Εχουν τα Εθιμα του Δεκαπενταύγουστου, όταν γιορτάζει η κεντρική εκκλησία του χωριοά, η Με- γάλη Παναγιά, την πρώτη μέρα με το γιορταστικό ψήσιµο σουβλισµόνου αρνιού, όπου συγ-, κεντρόνεται το συγγενολόγι, και τη δεύτερη με τη γενική σύναξη στην ευρύχωρη αυλή… της εκκλησίας, όπου χορεύεται ο "τοιάτσιος". Δεν πρόκειται για καθαυτό χορό αφού δεν έχει ούτε χορευτικό ρυθμό ούτε ποικίλους βηματισμούς. Ουσιαστικά είναι πολυάνθρωπη πυκνή αλυσσίδα που κινείται αργά. Θα ελεγε κανόνας πως εκείνη την ώρα αισθάνονται ότι αποτελούν όνα σ ύ ν ο λ ο που σμίγει ύστερα από πολύµηνο χωρισµό και χαίρονται αυτό το σµίξιμο. Η διαδικασία αυτού του ανταμόματος συντελείται σε τρείς ενρυνόµε- , | νους κύκλους: τις παραµονός συγκεντρώνεται η οικογένεια, που μερικ€ς φορές ειναι σκορ- πισµόνη σε διάφορα μόρη |παιδιά που εργάζονται σε τόπους µακρινούς, ξενοπαΐτρεµόνα κορίτσια.../, τη µέρα της γιορτής ανταμόνουν γύρω από τα σφαχτά συγγενείς ΐαι στε- νοί φίλοι και την επόµενη µόρα ολόκληρο το χωριό στον "ΐσιάτσιο". θα πρόπε να ση- μειώσουµε ότι o πανυγηριψµός της 16ης Αυγούστου γίνεται χωρίς φαγοπότι, που πάλι θα χώριζε τη σύναξη σε μικρές ομάδες. Μέσα στο πυκνό πλήθος ακούγονται από παντού χαρού- µενα συναπαντήματα, φωνές έκπληξης γιά το αγόρι που χνούδιασαν τα μάγουλά του,γιά το κορίτσι που φούσκωσε ξαφνικά σε γυναίκα, για το καινούργιο βράφος της οικογένειας, γιά το πόσο καλά "κρατιέται" ο παππούς. Ανταλλάσσονται τα νέα της χρονιάς και οι ευχές ψ γιά την επόµενη συνάντηση. Μικρότερες γιορτές γίνονται στις 26 Ιουλίου, της Αγίας Πα- ρασκευής, που θεωρείται προστάτρια των κτηνοτρόφων. "Έξω από το χωριό υπάρχει το μο- ναστήρι της Αγίας παραακευής. Σε πολλά βλάχικα χωριά η κεντρική εκκλησία τιμάται στο όνοµα αυτής της Αγίας. To έργο των αντιπροσωπευτικών ζωγράφων της Σαµαρίνας θα έδειχνε µετέωρο αν, παράλ- ληλα µ'αυτό,δεν µας απασχολούσε και η συνεισφορά των ταπεινών οµότεχνών τους που είτε προετοίμασαν τις διαδοχικές φάσεις πρίν αυτός βρούν την πληρέστερη έκφρασή τους στο έργο των προικισμένων, είτε επωφελήθηκαν από την αξιοποίηση και κωδικοποίηση που οι ταλαντούχοι έκαναν στις µικρές και, μερικές φορές, αδιόρατες συνεισφορές των πολλών. Η συγκέντρωση του ύλικού γιά την εργασία αυτή συνάντησε πολλές δυσκολίες. Ta έρ- γα είναι σκορπισµένα σε µεγάλη έκταση, µέσα και έξω από τα σύνορα της Ελλάδας και σε πολλές περιπτώσεις.σε μέρη δυσπρόσιτα. Οι πρόσφατες εθνικές περιπέτειες εξαφάνισαν το μεγαλύτερο μέρος από τα χειρόγραφα και τα άλλα στοιχεία που θα ήταν χρήσιμα γιά την πλαισίωση των πληροφοριών που παρέχουν οι ζωγραφιές και η βιβλιογραφία. Αλλά και δύο χειρόγραφα που υπάρχουν στη Ρητρόπολη Γρεβενών και τα είχε επισημάνει παλιότερα φίλη ερευνήτρια στάθηκε αδύνατο να τα συμβουλευθούµε γιατί δεν μας το επέτρεψε o Μητροπο- λίτης Γρεβενών κ. Σέθιος. Ta χειρόγραφα αυτό περιέχουν πληροφορίες γιά τη Σχολή Ζω- γραφικής, µάλλον το εργαστήριο μαθητείας, που λειτουργούσε στο µοναστήρι της Αγίας Παρασκευής Σαµαρίνας. Δεν μας παρηγορεί το γεγονός ότι . την ίδιον άρνηση αντι- μετώπισαν και άλλοι ερευνητές, αξιότεροι από µας, όπως ο αξέχαστος Λίνος Πολίτης που ο ίδιος Μητροπολίτης δεν του επέτρεψε την τελική παραβολή των τυπογραφικών δοκιµίων με το χειρόγραφο του Λεξικού του Φωτίου, που το είχε φωτογραφίσει όταν !!ητροπολίτης Γρεβενών ήταν o προκάτοχος του σημερινού, αλλά οι φωτογραφίες είχαν μερικές ασάφειες. Επίσης δεν μας επιτράπηκε η φωτογράφιση μερικών εκκλησιών της περιοχής, μ'όλο που εί- χαµε τη νόμιμη άδεια και σύσταση τη; αρμόδιας Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Ευτυ- χώς µερικοί φίλοι μας πρόσφεραν φωτογραφίες τραβηγμόνες πρίν από πολλά χρόνια. Πολύτιµη συµπαράσταση βρήκαμε από πολλούς Σαµαρινιώτες και περισσότερο από την οικογένεια Μάνθου Παπαζήση, ιδιαίτερα από τη φιλόλογο κόρη του Μάχη, τον κ. Μιχάλη Ποντίκα, το συνταξιούχο δάσκαλο κ. Μιλτιάδη Παπαθανασίου, τον καθηγητή κ. Φάσο Δουζέ- νη, τον ιοτοριοδίφη κ. Διµήτριο Μακρή, το γιατρό κ. Ζόν,Γιώτσα, τον κ. Γεώργιο Τσού- ρη, τον κ. Τάκη Ψαµπούχα και το Σύλλογο Σαµαριναίων Λαρίσης και Περιχώρων. Τους ευχα- ριστώ θερµά, όπως και την κυρία Βικτωρία Νικήτα που μου παραχώρησε αρκετές φωτογρα- φίες που είχε από παλιότερες έρευνές της.Εντελώς ιδιαίτερα θέλω να ευχαριστήσω το Ινστιτούτο Λαϊκού Πολιτισμού της Αλβανίας και το Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικών και Ζωγρα- φικών µνημείων της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας που όχι µόνον επέτρεψαν αλλά και βοή- θησαν σηµαντικά τις εκτεταµένες έρευνές µου και μου έδωσαν πολύτιµες πληροφορίες.Στή Βουλγαρία συνάντησα απροθυµία και δυσπιστία από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Αισθάνοµαι ευγνωμοσύνη προς τον κ. Πάνο Καραγιώργο που έθεσε στη διάθεσή μου την ανέκ- δοτηµετάφρασή του του έργου: οι Πομάδες της Πίνδου)των WAGE και THOMPSON. Σ Κ Α Ρ I Φ Η Η Α I Σ T O P I A Σ T H Σ Σ Α Ρ Α Ρ I N Α Σ To θέμα της ίδρυσης και της παλιότερης ιστορίας της Σαμαρίνας συνδέεται με το πρό- gin α της προέλευσης των βλαχικών πληθυσμών στην Ελλάδα, ένα πρόβλημα γιά το οποίο προτείνονται διάφορες λύσεις που ο υποφαινόµενος δεν έχει αρμοδιότητα να ελέγξει και ΄ να αξιολογήσει. Ακόµα και η λέξη Β λ ά χ ο ς δεν έχει γιά όλους τους ερευνητές τό ίδιο περιεχόμενο.'Αλλωστε είναι σκορπισμένοι σ'δλόκληρη την Ελλάδα και πολλά είναι τα χωριά που έχουν σαν πρώτο συνθετικό του ονόματός των τη λέξη Βλάχος, χωρίς να εί- ναι σίγουρο πως αυτό έχει κάποιο εθνολογικό νόηµα ή είναι δηλωτικό ποιμενικής κοινω- νίας: Ελαχοκάτουνο Δωρίδας, Βλαχοκερασιά µαντινείας, Βλαχομάντρα Ναυπακτίας, Βλαχο- πουλάτικα Παξών, Βλαχοπούλι Πυλίας, Βλάχος Γορτυνίας, Βλαχο:ά…τη Γορτυνίας, Βλαχοχώρ οι Λακεδαίμονος, Βλαχιά Χαλκίδας, Έλαχογιάννη Έλπσ ένας, EX ν'΄?αδο Ολύµπου, Βλαχο- µαχαλάς |΄Αλλη Μεριά/ Πηλίου και άλλα4. Εδώ µας ενδιαφέρει ζ-ή "αμαρίνας όπως έχει διαµορφωθεί από τις τελευταίες δεκαετίες του 1Θου &, .. πρώτες του ?Όού αιώνα. Δεν παραβλέπουμε, βέβαια, τη δύναμη επιβίωσης που έχουν παλιότερα στοιχεία στην παρα- γωγική διαδικασία κυρίως των κτηνοτροφικών προϊόντων όσο και στην κοινωνική ζωή και την τέχνη.΄0που συναντήσουμε σίγουρα τέτοια στοιχεία θα τα σηµειώσουµε. Πάντως η προ- έλευση του ονόµατος του χωριού από το Σάντα Μαρίνα5 δεν φαίνεται πιθανή,γιατί στις περιπτώσεις που ένα χωριό έχει όνοµα Αγίου αυτό προέρχεται από την κεντρική, ή τη μό- νη, εκκλησία του χωριού και στη Σαμαρίνα δεν υπάρχει εκκλησία Αγίας Μαρίνας. Και στην περίπτωση ξαναχτισίµατος ναού, ο δεύτερος παίρνει το όνοµα του παλιού, πολύ περισσό- τερο όταν αυτός είναι o κεντρικός του χωριού. Βέβαια υπάρχουν και σπάνιες μετονομα- σίες ναών, µα κάτι τέτοιο είναι εδώ εντελώς απίθανο γιατί το όνομα Καρίνα δεν συνηθί- ζεται στη Σαμαρίνα. Κι αυτό έχει σημασία γιατί το όνομα του Αγίου που τιμάται ιδιαί- τερα σ'έναν τόπο δίνεται συχνά στίς βαπτίσεις. Αυτό αποκλείει την πιθανότητα ύπαρξης παλιότερης εκκλησίας μετο όνοµα αυτό γιατί σε τέτοια περίπτωση θα έπρεπε να υπάρχουν πολλές Μαρίνες, αφού κατά κανόνα σχεδόν απαρά9το, … "ουτεγγονή παίρνει το όνοµα της γιαγιάς της. . δζψ€|. ‘ Γ';κιγι.,α 'ων'… Η…) ." 7»… ΐι΄.Γα;…γ ό'ΛΓΜ»Ν'΄ω το… Χ φ(΄|"λ)α' 5 κατά την Τουρκοκρατία, από τη συνένωση μικρών οικισμών που τους αποτελούσαν κτηνοτρο- φικές φάρες. Φαίνεται, όµως, ότι αντιμετώπισαν προβλήµατα υπερπληθυσμού και, εδώ και μερικές εκατονταετίες, σημειώνονται οµαδικές µετοικεσίες πρός τον Όλυμπο. Υπάρχει μιά τέτοια παράδοση στα βλάχικα χωριά του σύμπου, την οποία o Λπόστολος Βακαλόπου- λος6 βρίσκει αξιόπιστη γιατί υπάρχουν πολλές οµοιότητες ανάμεσα στα ονόµατα, στη γλώσ- σα, στην προφορά, στα ήθη και τα έθιµα των Βλάχων του Ολύμπου και της Πίνδου/Σαμαρί- νας κ.ά./. '0πως είναι φυσικό, στην αρχή επικρατεί καύστη Σαμαρίνα η ιδεολογία της κλειστής πατριαρχικής φόρας. Εερικά στοιχεία της επιβιώνουν ως τα τέλη του-19ου αιώ- να. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι για το γάµο δεν ζητούσαν τη γνώμη των μελ όνυμφων που, άλλωστε, δεν είχαν καμµιά προσωπική επαφή. 'Ολα τα κανόνιζαν οι γονείς µε τη με- σολάβηση προξενητή7. Η σ υγκρότηση μεγάλου χωριού δημιούργησε την ανάγκη και άλλων δραστηριοτήτων, εμ- πορικής, μεταποιητικής και επισκευαστικής καθώς και της προσφοράς υπηρεσιών. Καθώς μεγαλώνει η παραγωγή κτηνοτροφικών και υλοτομικών προϊόντων είναι πιά απαραίτητη η ύπαρξη οργανωµένου εμπορίου για τη διάθεσή τους σε άλλες αγορές. Η ανάπτυξη της οικο- νοµίας και το φυσικό της επακόλουθο, το ανέβασµα του βιοτικού επιπέδου, προκαλούν ζήτηση ειδών που δεν παράγονται επιτόπια. Πρέπει να οργανωθεί και ο µηχανισμός µετα- φορών, σύµφωνος µε τις συγκοινωνιακές συνθήκες της εποχής. Οι Σαµαρινιώτες, όπως και οι κάτοικοι των άλλεν χωριών της περιοχής "ασχολούνται με την υφαντουργίαν, την υλοζ τοµίαν, τε εµπόριον ". =τνοτροφίαν, την ελληνορραπτικήν, τσαρουχοποιίαν, ορειχαλ. κουργικήν, υαχαιΛΛ…Πιΐα σαγγ:τ΄ε;ΐαν, Πλείστο, επίσης είναι κυρατζήδες /αγωγιάται/ και τυροκόµοι"8. δηµιουργείται έτσι µία "πολυπληθής αστική τάξις"9. Οργανώνεται µάλι- στα ετήσια εμποροπανήγυρη "ειδικευµένη στο ζωεµπόριο και τα ζωοκομικά προϊόντα"10 I 'Ενα μέρος τα: εμπόρων ξενιτεύεται και εγκαθίσταται σε βαλκανικά εμπορικά κέντρα και φτάνει ακόμα ως την Ουγγαρία. . Βέβαια, η τοπική δραστηριότητα σταματάει τους χειμε- ρινούς µήνες. Πιθανότατα η εμποροπανήγυρη γινόταν γύρω στο Δεκαπενταύγουστο. Είναι η καταλληλότερη εποχή γιά το κλίµα της λαµαρίνας αλλά και γιατί τότε γιορτάζει η κεντρι- κή εκκλησία του χωριού, η Μεγάλη Παναγιά. Σχεδόν πάντοτε τα εμπορικά πανηγύρια συνδιά- ζονται µε τις θρησκευτικές γιορτές. Η δηµιουργία, όµως, τάξης εµπόρων και βιοτεχνών προκαλεί Ρύτματα στην παλιά ιδεολογία χωρίς να την εξιφανίζει.0ι γεωργοκτηνοτροφικοί πληθυσµοί στηρίζονται κυρίως στην προγονική πείρα. H καλλιέργεια των κτημάτων και οι διάφορες κτηνοτροφικές εργασίες καθορίζονται από το απόσταγμα μακροχρόνιας πείρας, σχεδόν αμετάβλητης. Αυτό διαµορφώνει πολύ συντηρητική νοοτροπία. Αντίθετα, η εργασία του βιοτέχνη και του έμπορου προυποθέτει συνεχώς ανανεούμενη γνώση. Ο βιοτέχνης πρέ- πει να ,…»αα,Ρ,ς…Ήη 61γς «(sq κατασκευαστικές µεθόδους, στις αλλαγές της ζήτησης προτόντων του. Χτυπητό παράδειγμα από ένα άλλο Ελατοχώρι είναι η εισαγωγή της τεχνι- κής του φιλιγκράν στη ασημουργία του Συρράκου. O έμπορος πρέπει να ξέρει να γράφει και να λογαριάζει, να ενηµερώνεται για τις διακυμάνσεις των τιμών και την ισοτιµία των νοµισµάτων. Υποχρεώνεται να ταξιδεύει και πολλές φορές να εγκαθίσταται μόνιμα ή για κάποιο µεγάλο διάστημα σε πολιτείες της ξενητειάς. Αυτά τον κάνουν περισσότερο πληροφορηµένο σε ό,τι συµβαίνει στον "έξω κόσμο", πρόθυµο δέκτη νέων ιδεών και συγχρο- νων μορφών ζωής και τέχνης. 'Όλα αυτά, βέβαια, µέσα στη σχετικότητα του τόπου και της εποχής. οι ζωγράφοι της Σαμαρίνας εργάζονται σε µεγάλη γεωγραφική περιοχή που αρχίΈει από τη σημερινή νότια Γιουγκοσλαβία και τη Βουλγαρία και φτάνει ως την Πελοπόννησο12. Σ'αυτούς, όµως, υπάρχει μιά ιδιοµορφία" οι ζωγράφοι των άλλων χωριών εκτελούν τις τοι- χογραφικές εργασίες κυρίως τους ανοιξιάτικους ή καλοκαιρινούς µήνες και το χειµώνά επι- στρέφουν στα χωριά τους, όπου κατασκευάζουν µικρές φορητές εικόνες ή εκτελούν παραγγε- λίες δεσποτικών εικόνων είτε σε κάποιο χώρο του σπιτιού τους είτε σε ανεξάρτητο εργα- στήριο. Η Σαμαρίνα, όµως, ερημώνει κατά τους χειμερινούς µήνες και συνεπώς κάπου αλ- λού έπρεπε να έχουν το εργαστήρι τους ενώ το καλοκαίρι εκτελούσαν τις τοιχογραφικές εργασίες είτε στον τόπο τους είτε σε άλλα χωριά" Είναι χαρακτηριστικό πως η αγιογρά- φηση της Μεγάλης Παναγιάς τελειώνει στις 30 Ιουλίου 1829 και της Αγίας Παρασκευής στις 15 Οκτωβρίου 1818. 0 πληθυσμός της Σαμαρίνας, φυσικά κατά τους θερινούς µήνες, είναι πολυάριθµος. 0 Κώστας Κρυστάλλης στα 1891 τον υπολογίζει χοντρικά σε 5,ΟΟΟ13. Λίγα χρόνια νωρίτερα ' '; * Γ'ττεί… του ελληνικού Υπουργείου Στρατιωτικών δημοσιεύει τον αριθµό 3,170 « κατοίκων΄Δ. Στα 1913, μετά την προσάρτησή της στην Ελλάδα, η Σαμαρίνα έχει 4,198 κα- τοίκους15.Ψα αποτελέσματα των κατοπινών απογραφών εξαρτώνται από την εποχή που έγιναν. Επειδή το χειμώνα αδειάζει εντελώς και µένουν μόνον δύο ως τέσσερες φύλακες, και από την άνοιξη αρχίζουν να ανεβαίνουν πρός το χωριό οι κάτοικοί του, ο πληθυσμός κυµαίνε- ται εντυπωσιακά. ΄Ετσι, στα 1928 η 8αµαρίνα παρουσιάζεται με 603 κατοίκους, στα 1940 με 1,175 και στα 1953 µόνον µε 416.Η εικόνα που παρουσιάζει το χωριό αυτό κατά τους θερινούς μήνες ακόμα και τώρα δικαιολογεί το χαρακτηρισμό του Κώστα Κρυστάλλη "µεγα- λη βλαχική κωµόπολις"17. Στούς τόπουττης χειμερινής τους εγκατάστασης ; Σαµαρινιώτες αναπτύσσουν σημαντική δραστηριότητα. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε πως στη συνοικία Αγίας Μονής των Τρικάλων Θεσσαλίας υπάρχει δραστήριος Γεωργιπός Βιοτεχνικός Συνεταιρισµός Σαμαρίνας µε πάνω από 120 µέλη και πολυάριθµα συνεργαζόµενα άτομα. 'Εχει ιδιόκτητες εγκαταστάσεις με καλό τεχνικό εξοπλισμο18. Τα τελευταία, όμως, χρόνια δοκιμάζει τις δυσάρεστες συνέπειες της κρίσης στη φλοκάτη.Αξιόλογος αντίστοιχος συνεταιρισµός υπάρ- χει και στη Αάρισα. µεγάλη ακίνητη περιουσία είχαν …η σε άλλα μέρη. Στο Πραιτώρι ανα- 1 φέρεται πως το µισό χωριό ήταν τσιφλίκι Σαµαριναίων τσελιγγάδων. Κατά το 180 αιώνα ήταν ιδιοκτησία της οικογένειας Χατζημπύρου19. Οι δύο µεγάλες κοινωνικές ομάδες της Σαμαρίνας, όπως και των άλλων βλάχικων χωριών µε παρόμοια σύνθεση, οι κτηνοτρόφοι και οι εμποροβιοτέχνες, δεν είναι αυτές που καθο- ρίξουν την κοινωνική διαστρωμάτωση. Υπάρχουν πλούσιοι κτηνοτρόφοι, οι τσελιγγάδες,µε πολυάφθµα κοπάδια, αλλά και οι μικροκτηνοτρόφοι, καθώς και φτωχοί που εργάζονται στα κοπάδια με ιδιότυπη σχέση εξαρτημένης εργασίας, οι ΕπιστικΞΞ. To ίδιο ισχύει και για τους εμπόρους που άλλοι είναι πλούσιοι και άλλοι α χοΠούνται με το λιανεµπόριο για κά- ποιες πενιχρές απολαυές. Οι βιστέχνες κατά κανόνα ανήκουν στη µεσαία τάξη. Περιθωρια- κό τµήµα του πληθυσµού είναι οι "Γύφτοι", οι περισσότεροι σιδεράδες που κατασκευάζουν ή επισκευάζουν µεταλλικά εργαλεία και σκεύη για γεωργϊκή, κτηνοτροφική, µεταποιητική και οικιακή χρήση. προίβονται σε είδος2ο. Μερικοί από αυτούς τρέπονται και σε άλλα επαγγέλματα, γίνονται αγωγιάτες και οργανοπαίχτες. Πολές φορές έχουν το επάγγελμα του οργανοπαίχτη σαν συµπληρωματικό γιατί δεν τους εξασφαλίζει μόνιµη απασχόληση. Οι περισ- σότεροι αγωγιάτες είναι βλάχοι και μερικοί από αυτούς πλούσιοι µε εκατοντάδες υποζυγί- ων o καθένας και πολυάριθµο υπηρετικό προσωπικό.΄Ενας από τους πλουσιότερους αγωγιάτες της Σαμαρίνας είναι o Χατζηπύρος. Δεν κάνουν μόνον µεταφορές εμπορευµάτων αλλά και εμ- πόριο για λογαριασμό τους, χρηματαποστολές, μεταφορά αλληλογραφίας και ταξιδιωτών. Συνή- θας κάθε καραβάνι έχει σταθερές δυό-τρείς διαδροµές που τις εκτελεί κατά διαστήματα,. όχι πάντα σταθερά.Κατά τα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ού οι τακτικές δια- δρορές των σαµαρινιάτικων καραβανιών έφταναν ως την Κορυτσά, τη Φλώρινα, τη Βέροια, τη Λάρισα, την Καρδίτσα και την Ηγουµενίτσα, όπως πιό αναλυτικά φαίνεται στο σχεδιάγραµµα που συνοδεύει το κείµενο. Μέσα στους πόρους των κατοίκων πρέπει να αναφέρουµε και τη ληστεία, την οποία δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε με σημερινά ηθικά κριτήρια. Οι τραχει- ές συνθήκες διαβίωσης, η κυριαρχία του ένστικτου, η αντίθεση µε τους Τούρκους και τους Κοτζαµπάσηδες έτρεφαν πολλούς πρός τον κλέφτικο βίο που συχνά εναλλάσσεται με του αρ- ματολού τη δράση. Είναι γεγονός πως "όσοι δεν ήταν ικανοί να(;ερδίσουν τη ζωή τους µε το εμπόριο στράφηκαν προς τη ληστεία"21.Ηέσα στην περίοδο που μας απασχολεί η δράση των κλεφτών αρχίζει να αποχτάει εθνικό αντιστασιακό περιεχόµενο. Ο Σαµαρινιώτης καλό- γερος Δηµήτριος συμµετέχει στα επαναστατικά κινήµατα του Θύµιου Βλαχάβα και βρίσκει 22 µαρτυρικό θάνατο στα Γιάννινα από τον Αλή Πασά % Ανάμεσα στις δύο µεγάλες κοινωνικές ομάδες υπάρχουν μερικές διαφορές. οι κτηνοτρό φοι ζουν στις παρυφές του οικισμού, και είναι φυσικό αυτό επειδή χρειάζονται μεγάλη έκταση γης για την εργασία τους και ευκολότερα μετακινούν τα ζώα τους. Οι έμποροι και οι βιοτέχνες κατοικούν (u; εργάζονται στα κεντρικότερο σηµεία του χωριο623. Η διαφορά εκφράζεται και με το χρώμα της φορεσιάς τους, που είναι άσπρο για τους κτηνοτρόφους και μαύρο για τους αστούς24. Αρχουσα τάξη είναι οι µεγαλέµποροι και οι πλούσιοι τσελιγγάδες. Από αυτούς προέρ- χονται και οι προεστοί, κοτζαμκάσηδες ή µουχτάρηδες και δημογέροντες. Tn µεσαία τάξη αποτελούσαν οι βιοτέχνες και µερικοί μικρέμποροι, καθώς και οι μικροκτηνοτρόφοι. την κατώτερη οι µπιστικοί, οι υπάλληλοι των εµπόρων και των βιοτεχνών και οι υπηρέτες των µεταφορέων, τα κοΞΞλια.Τις ταξικές αυτές διαφορές φρόντισαν να τις κατοχυρώσουν και µε την ανέπογή'ιδεολογική κάλυψη. Σαθιερώνεται σαν κοινωνική αρετή o σεβασµός προς τις αρχοντικές οικογένειες, που σ'ένα άλλο βλαχοχώρι µε την ίδια περίπου κοινωνική δοµή, στό Μέτσοβο, φτάνει ως την απαγόρευση της κυκλοφορίας των φτωχών στην κεντρική πλατεία και σε διπλανό δρόμο25 . Γενικά στη Σαµαρίνα είναι έντονος ο διαχωρισµός του κοινωνι- κού συνόλου σε ιδιαίτερες ομάδες κατά φύλο, επάγγελμα και ηλικία.Αυτό εκφραζόταν ως τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας στο μεγάλο κυκλικό χωρό του Δεκαπενταύγουστου, τον "Τσιάτσιο", όπου οι χορευτές σχηµατίζουν δύο οµόκεντρα ηµικύκλια, το εξωτερικό με τις γυναίκες και το εσωτερικό µε τους άντρες. Ma και κάθε ηµικύκλιο ειναι χωρισμένο σε μι- κρότερα τόξα µε ομοιογενείς ομάδες το καθένα τουςι γέροντες, πρώτη ομάδα τραγουδιστών, l άντρες ντυµένοι σε άσπρα, άντρες ηλικιωμένοι, δεύτερη ομάδα τραγουδιστών, άντρες νεό- τερης ηλικίας, γερόντισσες, ηλικιωμένες γυναίκες, γυναίκες ντυµένες βλάχικα, γυναίκες νεότερης η*ικίας, όπως φαίνεται και σε δημοσιευµένο σχεδίασµα26. Επιβεβαιώνεται και από φρτογραφία του 1906, που συνοδεύει το κείµενο τούτο, όπου ξεχυρίζει η οµάδα των ασπροντσρένων κτηνοτρόφων. Στούς εμποροβιοτέχνες και υπάλληλους έχει πιά από τότε κο- ριαρχίσει η ευρωπαϊκή φορεσιά. Δεν πρέπει να είναι εντελώς τυχαίο που ο συντάκτης λί- θινης επιγραφής, που θα τη συναντήσουµε στο κεφάλαιο για την τέχνη της Σαµαρίνας, όταν καλεί στην εκκλησί τους κατοίκους του χωριού τους ξεχωρίζει σε γέροντες, άντρες νέ- ους, γυναίκες και παρθένες. Από τα τέλη του 1θου αιώνα η οικονομία της Σαμαρίνας ξαναγυρίζει σχεδόν αποκλειστι- κά στην πρωτογενή παραγωγή, ενώ µεγαλώνει το ποσοστό των Σαμαριναίων, όπως και όλων των Ελλήνων, που ασχφλούνται με τη μεταποίηση και την προσφορά υπηρεσιών. Αυτό έγινε γιατί οι έµποροι και οι βιοτέχνες,πΙΧΙΠΙΙΙΙπου το χειμώνα µετέφεραν τις έδρες των σε αστικά κέντρα, από την ώρα που οι πόλεις αρχίζουν να µονοπωλούν την οικονομική δραστη- ριότητα, βρήκαν ασύµφορη τη διακοπή της επαφής των με πελάτες και προμηθευτές. Οι υφάν- τριες, που είναι πολλές εκατοντάδες,είναι οργανωμένες στούς Συνεταιρισμούς της πόλης διαμονής των οι οποίοι διαθέτουν, καθώς είδαμε, σύγχρονες τεχνικές εγκαταστάσεις για το λανάρισμα, τη βαφή κ.τ.λ. των μαλλιών. Πολλοί αποχτούν μόρφωση και διορίζονται δηµό- σιοι ή ιδιωτικοί υπάλληλοι, µερικοί σπουδάζουν και ασκούν την επιστήµη τους μακριά από ορεινή πατρίδα. Για όλους αυτούς η Σαμαρίνα παραμένει τόπος οικογενειακού παραθερισ- µού. Στοχωριό ανεβαίνουν μόνον όσοι εξυπηρετούν τις παραθεριστικές ανάγκες, μανάβη- δες,μπακάληδες, κρεοπώλες, φητοπώλες, εστιάτορες, παφετζήδες...΄Βτσι, παρά την επι- στροφή της οικονοµίας στην πρωτογενή παραγωγή, σχεδόν αποκλειστικά στην κτηνοτροφία και την υλοτοµία, οι ιδέες και τα ήθη επηρεάζονται όλο και βαθύτερα από τα αστικά κέντρα. Αντίθετα, παρατηρείται φανατική προσήλωση σε ορισμένα έθιμα, όπως ο "Φαιά- τσιος", η δηµοπρασία για τη φιλοξενία της εικόνας της Αγίας Παρασκευής, µερικές ιδιο- µορφίες στη µαγειρική κ.α. που λειτουργούν σαν ακατάλητα από το πέρασμα του χρόνου σημεία κοινής συναισθηµατικής αναφοράς των χιλιάδων Σαµαριναίων που συγκεντρώνονται στό χωριό από κάθε γωνιά της ελληνικής γης, ακόµα και από το Εξωτερικό. Επορούμε να θεωρούμε πιθανό πως τα σαμαρινιώτικα έθιμα θα είχαν χαθεί οριστικά χωρίς αυτή τη µά- ζωξη τόσων ανθρώπων με κοινές ρίζες αλλά κάθε ηλικίας, ποικίλου επίπεδου μόρφωσης και προκοπής. Ανθρώπων εγκλωβισμένων στο τσιμέντο των πόλεων, ξερριζωµένων και τραγικά μόνων, που κάποιαν ώρα του έτους αισθάνονται πως ανήκουν σε κάποιαν ανθρώπινη κοινό- τητα με δική της φυσιογνωµία, µε παρελθόν όπου εντάσσονται και οι δικές τους οικογε- νειακές µνήμες, µε τα παιδιά να διαβάζουν έκπληκτα το ονοµατεπώνυμό τους σε κάποιες επιγραφές με παλιές χρονολογίες - και νάναι του παππού ή του παραπαππού. HOAITIXTIKH ZQH-TEXNH_ Οι κάτοικοι της Παραρίνας, σ'όλη την περίοδο που µελετούµε, είναι δίγλωσσοι' μι- λούν και τα ελληνικά και τα βλάχικα. 'Ολες, όµως, οι επιγραφές σε εκκλησίες, σπίτια και βρύσες είναι γραµµένες στην ελληνική γλώσσα, ενώ αλλού, όπως σε επιγραφή του Κλει- νοβού υπάρχει μετάφραση στίχων στα βλάχικα, αλλά µε ελληνικούς χαρακτήρες21. Ας θυμί- σουµε εδώ πως η γλώσσα αυτή δεν έχει δική της γραφή. Δεν ξέρουµε από πότε ακριβώς από πότε λειτουργούν ελληνικά σχολεία στη Σαμαρίνα. Αν κρίνουμε από τις επιγραφές σε τοιχογραφίες και λιθανάγλυφα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι από τις αρχές του 19ου αι- ώνα η εκπαίδευση βρισκόταν σε ικανοάΐητικό επίπεδο. Στα 1874 ιδρύεται Αδελφότητα για τη βελτίωση των σχολείων του χωριού. Σρα 1891 υπάρχουν τέσσερα σχολεία. Πάντως, τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας τα σχολεία της Ξαµαρίνας δίνουν γερές βάσεις για ση- µαντική πνευµατική ανάπτυξη µερικών μαθητών τους. Παράδειγµα 0 Μίλων Σακελλαρίόης, που γεννήθηκε εκεί στις αρχές του αιώνα και φοίτησε στο σχολείο του χωριού. Συνέχισε στο Γυμνάσιο της Κοζάνης και ύστερα στο Πανεπιστήµιο της Αθήνας. ΄Ήξερε άριστα μην ελληνική και λατινική φιλολογία, τα Γαλλικά και τα Γερμανικά. Γετέφρασε διάφορα φι- λοσοφικά c ,γοάµµατα. Δίδαξε τα Ελληνικά στην Αλβανία, την'Ηπειρο και τη Θεσσαλία. Πέθανε στι, 6 Αυγούστου 1895 στη Σαμαρίνα και του έγινε επιβλητική κηδεία28. Στά 1879 αν ιδρύεται στη Καµαρίνα "αρωμούνικο" σχολείο που στην αρχή είχε μαγάλτ επιτυχία. & ντο- νισµένες, όµως, προσπάθειες καταφέρνουν να το συρρικνώσουν και το αυντριπτικά μεγαλρ- τερο ποσοστό των µαθητών πηγαίνει στα ελληνικά σχολεία. Πάντως και το "αρωµούνικο" λει τουφγεί γιά πολλές δεκαετίες, έστω και µε περιωρισμένο αριθμό μαθητών. Η µαρτυρία του Κρυστάλλη ότι δεν ιδρύθηκε ποτέ εκεί τέτοιο σχολείο, άν και είχε παρασυρθεί µέρος της φιλεκπαιδευτικής Αδελφότητας, είναι ανακριβής. Στις αρχές της δεκαετίας του 1910 οι WAGE και THOMPSON το βρίσκουν σε λειτουργία.φ1ς 513 ηςΘ;Πον Μι… …τιξ… . Γράμµατα µάθαιναν και αρκετές γυναίκες, µερικές από τις οποίες συνέχισαν την εκπαίδευση έξω από το χωριό και έγιναν δασκάλες. Τα τραγούδια του χωριού είναι άλλα βλάχικα και άλ- λα ελληνικά, όπως τα "Μιά κόρη απ'την Ανατολή", "0 Ζήτρος κάνει τη χαρά", "Εβγάτε α- γόρες στο χορό"...Στους γάμους ποτέ δε μεταχειρίζονται βλάχικα τραγούδια29.Ο ρυθµός του στίχου προσαρµόζεται στη δοσμένη μελωδία που κι αυτή αυταποκρίνεται στο είδος του τραγουδιούιχορευτικό, επιτραπέζιο, της δουλειάς, μοιρολόΐ. Ειδικότερα στον "…σιάτσιο" ο ρυθμός του χορού επέβαλε εξωτερικές προσθήκες -βρε γιέ μ'- που κόβουν το στίχο έ- πειτα από ορισμένες συλλαβές έστω και κόβοντας στη µέση τη λέξη. Οι βηματισμοί του χορού δε συγχωρούν καµµιά µετρική παράβαση για χάρη της ακεραιότητας των λέξεων. Έκ- τός από αυτό, ανάµεσα στούς αφηγηματικούς στίχους του τραγουδιού παρεμβάλονται και άλλοι µε βλάχικα επιφωνήματα, "όλελε", "λέλε" και µε ελληνικές τιμητικές προσφωνήσεις "αντριωµένε", "αγρήγορε". Αν αφαιρεθούν οι εξωτερικές προσθήκες και οι επαναλήψεις συλλαβών, από τους δώδεκα στίχους του τραγουδιού παραµένουν τρείς: Ο Τσιάτσιος εκατέβαινε, o Τσιάτσιος κατεβαίνει. - Τσιάτσιο μ'αμπούθε έρχεσαι, αµπούθε κατεβαίνεις; - Από τη Φούρκα έρχομαι, στη Σαμαρίνα πάνω. Μα και στους δύο πρώτους στίχους η εσωτερική τοµή χωρίζει δύο ταυτόσημες και σχεδόν όμοιες φράσεις. Στον πρώτο αλλάζει ο χρόνος του ρήματος και στο δεύτερο χρησιµοποι- ούνται παραπλήσιας σημασίας ρήµατα, από τα οποία το "έρχεσαι" επαναλαμβάνεται στον τρίτο στίχο αλλά σε πρώτο πρόσωπο. Ολόκληρο το τραγούδι αποτελείται από δεκατέσσερες λέξεις, τρία ρήµατα, τρία κύρια ονόματα, δύο επίθετα, δύο προθέσεις, δύο άρθρα, ένα επίρρημα και μία αντωνυµία. Κατά κανόνα την ίδια φτώχειιπαρσυσιάζει και η μουσική των τραγουδιών, που αποτελείται από μία ή δύο επαναλαμβανόμενες μουσικές φράσεις, όπου και ο αμύητος διακρίνει βυζαντινές καταβολές.0ι ίδιες καταβολές διαπιστώνονται και στην εκτέλεση, όπου "πάντες μεν κρατούσι το μ π ά σ o ν /ίσον/, είς δε, ο καλλι φωνότερος, ψάλλει το άσμα εν θλιβερωτάτω και θρηνώδη ήχω", κατά τον Κρυστάλλη. Η αντίθεση πρός τον Τούρκο κατακτητή εκδηλώνεται κυρίως με τη φανατική προσήλωση στην Ορθοδοξία και µε ατομικές ανταρσίες από τα "κλεφτόπουλα Παιδιά απ'τη Σαµαρί α" κατά το γνωστό δημοτικό τραγούδι. Από τις αρχές, όµως, του 19ου αιώνα η κλεφτουργιξ αρχίζει να παίρνει το χαρακτήρα δυναμικής ένοπλης αντιστασιακής πάλης. 0 τραγουδημξ- νας από τη λαϊκή Μούσα Γιάννης Πρίφτης και ο Μίχος'30παλιότερα, ο Λεωνίδας Χατζηπύρ- _\ -.΄-. -- ο ,.-. --κ-.Χ…….:…ρ «Inn Πιιιι…αι΄Λιι Tmnuul‘umu n άλµατα! ναι άλλεν Η΄….νΑτ|Λπ 11 (ίνονται φόβητρα των Τούρκων. Βέβαια, δεν πρέπει να ωραιοποιούμε τις καταστάσεις. Ρα- σικό κίνητρο παραμένει το οικονοµικό. Δε δείχνει, ασφαλώς, αναπτυ µένα εθνικό φρόνη- µα το ότι " ο Γιάννης Παπάς/Πρίφτης| είχε κατορθώση µε τη συμµορία του να καταστή o φόβος και τρόµος των πάντων και για να αφήνη τους αλβανούς κακοποιούς να περνούν από την περιφέρειά του ανενόχλητοι τους υποχρέωνε να του δίνουν το 1/3 από τα πλιάτσικα που έκαναν"31.Αν υπολογίσουμε τη Θέση της Σαµαρίνας εύκολα καταλαβαίνουµε ότι το δρο- µολγιο επιστροφής των "κακοποιών" προς την Αλβανία ξεκινούσε από κάποια ελληνική πε- ριοχή. Η ανάµνηση ενός σπουδαίου αντιστασιακού γεγονότος, της νικηφόρας καταδίωξης του Βελή-Ηπέη από το ύπουκουβάλα µέχρι τη Σαµαρίνα διατηρήθηκε στο όν.µα της "βρύσης του νπουκουβάλα"32. Ανάλογο υπήρξε το πνεύµα και σε άλλα βλαχοχώρια. Ας θυµη90ύμε πρόχειρα το Γιωργάκη Ολύμπιο από το Βλαχολίβαδο και το Γρηγόρη Λιακατά από τον Κλει- νοβό. To αντιστασιακό πνεύμα συνδέεται και µε αρχαιοελληνικές μνήμες, και αυτό του δίνει µιάν εντελώς ιδιαίτερη απόχρωση. Κατά το 190 αιώνα µαζί με τα χριστιανικά ονό- ματα συχνά εµφανίζονται και άλλα που προέρχονται από προσωπικότητες της Ελληνικής Αρχαιότητας, Λεωνίδας, Μιλτιάδης, Ευρυπίδης, Μίλων..Γενικά η αναδροµή στο ηρωικό πα- ρελθόν χαρακτηρίζει ξυπνημένο αντιστασιακό πνεύµα. Ο Λεωνίδας Χατζηπύρρος "εσεμνύνε- το τη από του αρχαίου Πύρρου και του Μεσαιωνικού Μερκουρίου Μπούα καταγωγή του". 0 chnofipLoc Υπούας, ελληνοαλβανός γεννηµένος στο Ναύπλιο, έδρασε ηρωικά κατά το 16o αιώνα και τα κατορθώματά του ύµνησε σε ανούσιους στίχους o Ιωάννης Κορωναίος. 0 δουημένος χώρος της Σαμαρίνας, σε υψόμετρο 1,ΔΟΟ µέτρων από την επιφάνεια τχς Θάλασσας, απλώνεται γύρω από την κεντρική πλατεία, όπου υπάρχουν καταστήματα εµπορι- κά και καφενεία. Παλιότερα εκεί βρισκότανε και το χάνι του χωριού, γι αυτό και σήμε- ρα ακόµα η πλατεία ονομάζεται "Χάνι".Ο μητροπολιτικός, όµως, ναός του χωριού δε Βρί- σκεται µέσα ή δίπλα στην πλατεία, όπως συμβαίνει συνήΘως στα ελληνικά χωρία. Φόσα αυτός, όσο και οι τρείς άλλοι ναοί του χωριού βρίσκονται στις τέσσερες άκριες, με προφανή την αποτρεπτική πρόθεση33. Είναι η Μεγάλη Παναγιά, η μικρή Παναγιά, o Αγιος Αθανάσιος και 0 Προφήτης Ηλίας'ο τελευταίος, για να είναι κανονικότερη η συµµετρία, Θα έπρεπε να είναι διακόσια περίπου μέτρα βορειοδυτικά από τη Θέση του, αλλά λειτούρ- γησε η δέσμευση της παράδοσης που Θέλει τις εκκλησίες του Προφήτη Ηλία στην κορυφή λόφου, T0 παλιό νεκροταφείο του χωριού βρίσκεται στη νότια πλευρά της εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου, στην παρυφή του χωριού, από το οποίο το χωρίζει μικρό ρέμα. Αυτό δεν πρέπει να είναι τυχαίο. Παρατηρείται και σε άλλα χωριά της ελληνικής υπαίθρου. Στα 730/0 των χωριών της Αττικής ανάμεσα στον οικισµό και τό νεκροταφείο υπήρχε κά- ποιο μικρό ποτάμι ή ρίμα. Η ίδια σχέση παρατηρήθηκε σποραδικά και σε νησιά των Κυ- κλάδων και της Δωδεκανήσου, επίσης σε πολλές περιπτώσεις της Δυτικής Θράκης και της _ . ο 12 Σαμοθράκης. Σχετίζεται με πανάρχαιες δοξασίες κατά τον Γ. Δημητροκάλη, που μελέτησε το φαινόµενο34. Από τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα Χρησιμοποιείται 11 ως νε- κροταφείο και το βόρειο τμήµα της αυλής της Μεγάλης Παναγιάς. Τα παλιότερα χρονολογημένα σπίτια της Σαμαρίνας είναι του Χατζηδήμου /11 Ιουλίου 1847} και του Μητσιοµπούνα /30 παίου 1873/ που έχουν λίθινες επιγραφές με εξώγλυφους χαρακτήρες και προφυλακτικό σταυρό. Παρόμοια είναι και άλλα, αχρονολόγητα, που όµως με σιγουριά μπορούμε να τα τοποθετήσουμε γύρω στα μέσα του 19ου αιώνα. Τα σπίτια δεν αντέχουν στο πέρασµα του χρόνου όσο οι εκκλησίες και μάλιστα στις τραχειές κλιματολο- γικές συνθήκες του χωριού. H τοιχοποιία τους είναι ευτελέστερη και το ύψος τους μεγα- λύτερο από το εμβαδόν της έδρασης ενώ στις εκκλησίες συμβαίνει το αντίθετο. Είναι με- γάλα, διόροφα, χτισμένα µε γκρίζα ντόπια πέτρα και πλακοσκέπαστα. Σήμερα σχεδόνςπο σύ- νολο των σπιτιών η σχιστολιθική κάλυψη της στέΥηζ έχει αντικατασταθεί από αυλακωτές λαμαρίνες. Το ίδιο έγινε και σε εκκλησίες, πράγμα που αλλοίωσε τη γενική όψη του χω- ριού, γι αυτό και οι πιό ευαίσθητοι κάτοικοί του λένε με πικρή ειρωνεία πως χάθηκε πιά η παλιά όμορφη Σαμαρίνα και κατάντησε Λαµαρίνα. Σημαντικά χάλασε το χαρακτήρα του χω- ριού η πρόσφατη οικοδομική δραστηριότητα με τα "τυρολέζικα" σπίτια και τις κακές απο- μιμήσεις από βίλλες των αθηναϊκών προαστείων. O Κώστας Κρυστάλλης στο μελέτημά του για τη Σαμαρίνα, αλλά σε σηµείο που αναφέρεται γενικά στα βλαχοχώρια, γράφει πως "έχουσι οικίας λιθοκτίστους και λιθοσκεπάστους,ευρυχώρους και υψηλός, πλήρεις ωραιότητος ίξ'- ΄ευ, έσωθεν δε κοµψοτΞτας και πλουσίας. Περικοσμούνται δε αι οικίαι των υπό εκτενών κΐ- πων ευφορωτάτων"35. Η κάτοψή τους είναι τε ράγωνη ή σε σχήμα Γ. ΄Ξχουν μικρά και λίγα σιδερόφραχτα παράθυρα. Σε λίγες περιπτώσεις υπάρχει στην πρόσοψη ανοιχτός εξώστης στον οποίο ακουμπάει, παράλληλα προς τον τοίχο, ανοιχτή ξύλινη σκάλα που οδηγεί στον επάνω όροφο. Στο ισόγειο βρίσκονται άνετοι χειμωνιάτικοι χώροι με τζάκια και μεντέοια. Στη "ιµαρίνα η ανάγκη θέρμανσης δεν παρουσιάζεται μόνον κατά τους μήνες του ημερολογιακού Χειµώνα. Γενικά, τα σπίτια είναι προσαρµοσμένα στο μεγάλο υψόµετρο του χωριού και στο τραχύ του κλίμα. Στη Σαμαρίνα δε συνηθίζεται στην είσοδο του σπιτιού εσοχή, άλλοτε κα- μαροσκέπαστη και άλλοτε με επίπεδη οροφή, όπως συμβαίνει στα γειτονικά χωριά Φούρκα και Φιλιππαίοι, άν και είναι αρχιτεκτονικό στοιχείο πολύ εξυπηρετικό γιατί προστατεύει την είσοδο από ανέμους.βροχή και χιόνια. Λιτό είναι και το εσωτερικό των σπιτιών, Χωρίς Συ * λόγλυπτη ή ζωγραφική διακόσµηση. Τον τόνο της αρχοντιάς, αυτό του ο Κρυστάλλης ονομάζει "κομψότητα", δίνουν κυρίως τα άφθονα "κεντητά στον αργαλειο" πολύχρωµα υφαντά, έργα των γυναι«ών από το γνέσιµο του μάλλινου νήματος ως τη βαφή |τιλιότερα! και την ύφανση. Στα χ1μηλύματι του χαριεύ οιήρχαν τα υδροκίνητα"µαντάνια" όπου γινότινε το χτύπημα των υφτν- 13 των. Μπατανίες, μαξιλάρια, καρπέτες, µπουχαροσκούτια, χαλιά, όλα είναι καταστόλιστα από πολύχρωμα σχηµατοποιημένε φυτικά διακοσμητικά θέματα /λουλούδια και κλαδιά/ επά- νω σε κόκκινο ή σκουρογάλαζο κάμπο. Η βαφή γινότανε άλλοτε με δυτικές χρωστικές ύλες αλλά τώρα χρησιμοποιούνται χημικές βαφές του εμπορίου. Ηητροπολιτικός ναός του χωριού είναι η Μεγάλη Παναγιά /Κοίμηση της Θεοτόκου/. Έκ- κλησίες με τ'όνομα "Μεγάλη Παναγιά" υπάρχουν και άλλες στην Ελλάδα36. Στη νότια πλευ- ρά της υπάρχει υπόστεγο με χτιστούς κίονες και τοξο-τοιχία' ανατολικά καταλήγει σε παρεκκλήσι. Από τον τοίχο του ιερού προέχει μόνον µία µεγάλη κόγχη, οι δύο μικρότερες, της πρόθεσης και του διακονικού, εγγράφονται στο πάχος του τοίχου, πράγμα που παρατη- ρείται και σε άλλες μεγάλες εκκλησίες του χωριού και της περιοχής. Επανω στη στέγη της κόγχης φύτρωσε ένα βουνίσιο πεύκο που μεγάλωσε σιγά-σιγά και τώρα είναι κανονικό δέντρο. Σε φωτογραφία βγαλμένη πριν από τα 1912 παρουσιάζεται λίγο μικρότερο. Η μεγά- λη Παναγιά χτίστηκε στα 1818 και αγιογραφήθηκε δέκα χρόνια αργότερα. Εξωτερικά, και κυρίως γύρω από τη νότια πύλη, έχει ενδιαφέροντα λιθανάγλυφα με φυτικά διακοσμητικά, πουλιά, ανθοδοχεία, τον ήλιο και το φεγγάρι, τον ΄Αη Γιώργη, τους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη με το σταυρό ανάμεσά τους ελάφια και μερικά κτηνοτροφικά ζώα, βόδι και πρό- Βατο. Ta λιθανάγλυφα αυτά ανήκουν σε δύο τεχνίτες, ίσως και σε δύο εποχές αν, όπως υποθέτουμε, στη θέση της σημερινής εκκλησίας υπήρχε άλλη παλιότερη , της οποίας χρη- σιμοποιήθηκε μέρος του οικοδομικού υλικού, φαινόμενο πολύ συνηθισμένο. Αντίστοιχη πε- ρίπτωση, βεβαιωμένη από τις επιγραφές, παρουσιάζεται, όπως θα ιδούμε, στη µικρή Πανα- γιά. Πάντως, το λιθανάγλυφο του ΄λη Γιώργη και μερικά πουλιά που βρίσκονται κάτω ιτό την παράστασή του χαρακτηρίζονται από δύσκαμπτο σχέδιο και έντονη αναγλυφικότητα ενώ στα υπόλοιπα κυριαρχεί η ευκίνητη γραμμή και µιά καλλιγραφική αντίληψη του σχεδίου που τείνει πρός τη χάρη. To ψηλό ξυλόγλυπτο τέµπλο της εκκλησίας είναι δουλεμένο με την τεχνική των "κεν- τητών" ή "σκαλιστών στον αέρα", όπου είναι φανερή η επίδραση του ευρωπαϊκού μπαρόκ. Οι μορφές είναι έντονα ανάγλυδες με πολλά διαμπερή κενά ανάµεσά τους, ητσύνθεση πυκ- νή και ανήσυχη. Μέσα σε πλέγµατα φυτικών διακοσμητικών θεμάτων φίδια, λιοντάρια, πε- ριστέρια και άλλα ζώα του Παραδείσου συνωστίζονται σε όλη την έκταση του τέμπλου. Ανά… µεσά τους προβάλλουν ανθρώπινες µορφές και συνθέσεις: άγγελοι, αρχάγγελοι, οι Πρωτό- πλαστοι, o Μυστικός Δείπνος, η Σταύρωση, η Ανάσταση, η Αποκαθήλωση, η Αποτομή του Ιω- άννου, ο Ευαγγελισμός, ευαγγελιστές, η Παναγία βρεφοκρατούσα...όλες στο ύφος της επο- χής, των πρώτων δεκαετιών του 1800 αιώνα. Συχνή και η παρουσία της διακοσμητικής ακι- βάδας. Το έργο έγινε πιθανότατα από πετσοβίτες τεχνίτες. Η εκκλησία έχει ευρύχωρο γυ- ν1ικωνίτη που τώι1 χρησιµοποιείται σαν πρόχειρο "ουσείο τοπικής εκκλησιαστιΚΞς τέχνης. 14 Η υγρασία του χώρου και οι άλλες δυσμενείς συνθήκες δεν ευνοούν καθόλου τη συντήρηση των έργων που φιλοξενούνται. Η Υικρή Παναγιά πρωτοκτίστηκε στα 1799, όπως αναφέρει λιθόγλυφη επιγραφή που σή- µερα είναι εντοιχισµένη δίπλα στη νότια πύλη του ναού8 ; ΜΠΑΓΙΑ ΘωΤΟΚΕ ΈΟΙΘΙΣΒ ΤΗΣ ΔδΛΌΣ - ..- ΣΒ ΤΌ/Σ ΚΑΤΙ…ΑΣ Η TI ΧΩΡΑ ΤΑΥΤΙ ΑΡΧΙ- ΣΡΑΤΞΒδΤΟΣ ΡΑΕ/ΡΜ ΤΕ ΠΛΗΙΕΡΟΤΑΤδ ΚΕ θΈΌΠΡΟΒΛΙΤδ ΤΙΣ ΑΓΙΒ'ΡΑΤΗΣ Ι(ΜγΟΝ ΜΙΤτΡΟΠΟ- …σε o σκοπο»: παµπ αν. που ΓΞΡΟΠΑΜ | Η τπτ 1799 mm 7 ζισιμ0ς 'Οταν η παλιά εκκλησία έπεσε από καθίζηση του εδάφους στη θέση της περίπου ξαναχτίστη- κε η σημερινή. Η σχετική λιθόγλυπτη επιγραφή πανω από την πύλη αναφέρει ότι: Η ΥΕΝ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙ HACK TEX ΠΑΝΑΓ.!!! ΠΒΡΙΒΔΠΤΟΣ ΟΥΈΟΣ ΠΟΙιΞΩ ΣΜΏΡΙΗΑΣ/ AAA KAI ΑΥΘΙΣ ΕΙΣ ΚΌΣ!!ΟΠ ΔΈ…ΙΣΘΒ. ΔΗ ΔΟΞΑ ΘΕΩ ΤΩΝ ΟΛΩΝ. ΙΕ'?ΑΡΧ(…ΟΣ Τα)". ΙΕΚ??? ??ΑΡΚΙΑΣ ΚΨΜ ΓΠΨΜΙΟΥ ΜΤΈΌΥ ΤΕ ΤΠΣ| ΣΟΦΙΑΣ ΕΠΈΈΔΞΙΑ ΔΕ ΠΟΛΗ ?Έ.ΤΑ ΖΉΛΌΥ ΖΉΣΞ ΕΞΑΡ- ΧΌΥ Η"… ΧΑΤΖΕΝΙ/ XOY. FEPONTEE EASETE ΑΝΔΡΕΣ ΤΕ ΝΕΟΙ, ΓΥΝΑΙΚΕΣ Δ? "??? ΕΔΩ Ω/ πιΡοποΙ KAI HPOEKTKETE em το οΥΡ.ιπΙΩ αν τους) τα… κι1/ ΚΑΡΔΙΑΣ σε Με: 1865 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2 ΜΑΣΤΟΡΛΣ ΡΙΑΝΗΣ Η διαφορά των δύο επιγραφών στην ορθογραφία και τη σύνταξη είναι ενδεικτική της ανό- δου της Παιδείας στη Σαµαρίνα κατά τον 19ο αιώνα. Η παράλειψη ενός από τα δύο συνεχό- μενα όµοια σύµφωνα, σε μερικές λέξεις, προέρχεται πιθανότατα από λάθος αντιγραφής του λιθογλύπτη. Αυτό είναι συνηθισµένο φαινόµενο σε όσους σχεδιάζουν το κείμενο μιάς επι- :"… ν « …;. "ερικΞ λιθανΞγλυφα της πρώτης εκνλησίτς, αέτπι1ς τέχνης, χτηπιποποιοί;τ ι οικοδοµικό υλικό της νεότερης, όχι πάντα σε κανονική θέση, 3 "ικρή Παναγιά |Γέννηση της Θεοτόκου| είναι τρίκλιτη ξυλόστεγη μονόκογχη βασιλική, χωρίς εσωτερικές τοιχογραφίες. Το τέμπλο της τυπικό δείγμα κουφυτού ξυόγλυπτου του τέ- λους του 180υ αιώνα ή της αρχής του 190v. fiafvctaL πως έγινε από τους ίδιους τεχνίτες του σκάλισαν και το τέµπλο της "εγάλης Παναγιάς. Ο ναός του Αγίου Αθανασίου είναι κι αυτός σε ρυθμό τρίκλιτης ξυλόστεγης πλακοσκέ- παστης βασιλικής, κάπως βαρειάς εξωτερικά και χωρίς υπόστεγα. Πρέπει να χτίστηκε προς τα τέλη του 18ου αιώνα. Μαζί με την εκκλησία, ή λίγα χρόνια αργότερα έγινε και το τέμ- πλο της, ωραίο δείγμα ηπειρώτικης ξυλογλυπτικής. Τα δυακοσμητικά θέµατα και οι παρα- στάσεις του θυµίζουν τα τέμπλα από τις δύο Παναγιές, Μεγάλη και Μικρή. Συγγένεια υπάρ- Χ€ι, ακόµα, στη συνθετική αντίληψη και στην αίσθηση της φόρμας, αλλά η τεχνική εδώ εί- ναι περισσότερο επιµελημένη. Οι σημαντικότερες διαφορές παρουσιάζονται ανάµεσα στα τέµ- πλα Μεγάλης Παναγιάς και Αγίου Αθανασίου, παρά την ύπαρξη πολλών κοινών στοιχείων ό- πως η αχιβάδα, οι ζώνες με εναλλασσόµενους οόδακες και ρόμβους, το ίδιο σκάλισμα στα πλαίσια από τις ποδιές. Οι ιοδιές στη "εγάλη Παναγιά έχουν μεγαλύτερο τλΐτ"-'. 176 15 από το ύψος τους, το ανάγλυφο είναι χαµηλό και αφίνει να φαίνεται πολύ ο επίπεδος κάμπος, τα θέµατα ζώα και φυτά σε σύνθεση που στηρίζεται στην αντίστροφη συµµετρία µε κέντρο έναν νοητό κάθετο άξονα. Στο τέµπλο του Αγίου αθανασίου οι ποδιές έχουν 6- ψος µεγαλύτερο από το πλάτος τους, το ανάγλυφο είναι έντονο και πυκνό, τα θέματα σκηνές από την Αγία Γραφή και χωρίς απόλυτη συµµετρία. Σε δεσποτική εικόνα του τέµ- πλου υπάρχει ενθύµιση, γραµμένη από το ζωγράφο, χαρακτηριστική του πολιτιστικού κλί- ματος της Σαμαρίνας. Ενώ κατά κανόνα οι ενθυµίσεις καταγράφουν τοπικά γεγονότα, εδώ έχουμε προσπάθεια να περιγραφεί με στοιχεία η σιτοδεία που χτύπησε τη νότια Βαλκανι- κή στα 1793. "'Ev έτη 1793 έστορίΘησαν είκόνες δηά έξόδου τών χριστιανών τής πολιτεί- ας ταύτης. Τόν αύτόν καιρόν Ξγηνεν άκρήΒεια µεγάλη σέ όλα τά µέρη, !!ορέα 'Αρβανητιά Λάρισα Τρίκαλα. Τό φόρτοµα στή Λάρισα πάησεν γρόσια 40, στά Τρίκαλα γρόσια 50, 'Ανα- σελήτζα Γρεβενά τά όµοια ήχεν, παρέξ τής Βουλγαρίας τό μέρος τό λεγόµενον Σάπη κέ Σκόπια. Κουβαλούσαν τά καρβάνια σάν τή µίλησα κέ έπροφθάσθηκεν ό τουνιάς και γράφο- μέν το µεταγενεστέ διά ένθήμηση". Τις πληροφορίες της εικόνας αυτής, των Τριών Ιεραρ- χών, επιβεβαιώνει αντίστοιχη ενΘύμιση στο τέμπλο της Αγίας Μαρίνας Κισσού, στο Ανατο- λικό Πήλιο: "είς τους 1793 έγινεν µεγαλοτάτη άκρίΒεια όπου έπολίΘη τό σιτάρι πρός 8 γρόσια τό κόσκινο"3Τ H εκκλησία του Προφήτη Ηλία /΄Αη Λιάί αναφέρεται σε στίχο δημοτικού τραγουδιού του 1750 για τον Τόσκα "Βόηθ'Αη λιά του Μπαρµπουτζό κι από τη Σαμαρίνα". Το πρώτο εί- ναι το σηµεοινό Έπταχώρι του Ποµού Καστοριάς, για το οποίο ο Χριστόσορος Περοτι35ς υποσηµειώνει "Χωρίον πλησίον του οποίου κείται βουνόν, εις δε την κορυφήν αυτού υπάτ- χει Ναός του Προφήτου Ηλιού, οµοίως και εις το χωρίον Σαµαρίνα, του οποίου την βοή- θειαν επικαλείται 0 Τόσκας προ της μάχης"38. Το τέμπλο του ναού, ασφαλώς µεταγενέστε- ρο από τα προηγούμενα, έχει αδρότερη τεχνική µε μορφές µεγαλύτερες, σε έντονο ανάγλυ- φο και µε κάποια τάση πρωτόγονου ρεαλισμού. Ιδιαίτερα ενδιαφέροντα είναι τα µ.γάλα κεφάλια, σχεδόν σε φυσικό μέγεθος, µε ωραίο πλάσιμο και ζωντάνια στην έκφραση. Ερί- σκονται στις κολόνες, στο ύψος των κάτωκεταµπέδων. Οι ποδι ες του τέµπλου αυτού δεν είναι σκαλισµένες' την επίπεδη επιφάνειά τους κοσµούν ζωγραφιστά ανθοδοχεία σε τυπι- κή, όµως, απόδοση και µε κάποια καλλιγραφική αντίληψη αν και έχουν χρωµατική ευαισθη- σία. Απέχουν από τα αντίστοιχα έργα σε ποδιές του Πηλίου ή σε τοιχογραφίες αρχοντικών στό Πήλιο, τ'Αµπελάκια, τη Σιάτιστα, την Καστοριά και τα Ζαγοροχώρια. Το βηµόΟυρο εί- ναι εντελώς ασκάλιστο και καταλαµβάνεται ολόκληρο από µεγάλη ζωγραφική σύνθεση του Έυαγγελισµού. Στο αριστερό ημίφυλλο o 'Αγγελος και στο δεξιά η Παναγία. Η σκηνή έχει 1το ΕΞ"σς απεικόνιση πολιτείας με πυκνό ψηλά κτήρια. , - . . . . . .! οι ς!χαι… « "'ζιΑ1μξ …ς π;…χ, αςχιίζκτΟνική, Λιδογλυπτινη και ξυλογ πιικ , ει- 16 ναι επαγγελµατικές απασχολήσεις ξενόφερτων µαστόρων. Σ΄αυτόν λοιπόν τον τοµέα η Σα- μαρίνα δεν προσφέρει κάτι δικό της. H συµμετοχή των κατοίκων της περιορίζεται στην επιλογή των µαστόρων και στην αποδοχή των έργων τους, πράγμα που σηµαίνει ότι τα έρ- γα αυτά τους εκφράζουν. Και αυτό είναι το σηµαντικό.΄Αλλωστε, η ,πάντα π.ριορισµένη, ιδιοµορφία κάθε τ=πικής πολιτιστικής ενότητας, εκφράζεται σε ωρισµένες µόνον µορφές αποκλειστικής δηµιουργίας και σε παραλλαγές γενικότερων τύπων.΄Οπως έγραφα και παλιό- τερα, "όσο θα προχωρεί η έρευνα, που τώρα άρχισε, τόσο πιό διάτρητα θα γίνονται τα στεγανά των τοπικών τεχνών. ?α ήτανε σωστότερο να µιλούµε όχι για "αυτόχθονα" στοι- χεία αλλά για τα ε π ι κ ρ α τ € 0 τ ε ρ α κάθε περιοχής, αυτά που έγιναν κοινωνι- κώς αποδεκτά, χωρίς να ξεχνούµε πως δεν αποτελούν προνόµιο και αποκλειστικότητά της?39 'Ισως η κατηγορηµατικότητα της διατύπωσης αυτής να δίνει την εντύπωση μιάς γενικής και ανελαστικής εφαρμογής της, κι αυτό δεν είναι σωστό. H συνοπτική περιγραφή της πο- λιτιστικής ζωής και της τέχνης της Σαµαρίνας δεν γίνεται εδώ για να αναδειχθεί η µο- ναδικότητά της αλλά για να καθορισθεί το πλαίσιο µέσα στο οποίο διαµορφώθηκαν και ερ- γάσθηκαν οι ζωγράφοι της.΄Αλλωστε αυτοί δούλεψαν σε βλαχοφώρια και σε άλλα γεωργοκτη- νοτροφικά χωριά. Είναι χαρακτηριστικό πως δεν έγιναν αποδεκτοί στα Εφτάνησα και στα ορεινά ηµιαστικά κέντρα της Σιάτιστας και της Καστοριάς, για να περιοριστούµε µόνον σε τόπους που δεν απέχουν πολύ από τη Σαµαρίνα. Από τη ντόπια παραγωγή δεν αφορούν το θέµα μας τα προϊόντα της κτηνοτροφίας, της υλοτοµίας, της ελληνορραπτικής, της τσαρουχοποιίας Και της σαγµατοποιίτς. Για τα υ τν- τά µιλήσαµε παραπάνω. ΄Οπως σε όλα τα κτηνοτροφικά χωριά, η ποιµενική µικρογλυπτική είχε µεγάλη διάδοση στη Σαµαρίνα με τη µορφή της ερασιτεχνικής απασχόλησης των βοσκών. "ε πολύ απλά εργαλεία φιλοτεχνούσαν χέρια από γκλίτσες,ρόκες, σφοντύλια, κουτάλια, πη- ρούνια και φλογέρες. Αυτές οι "δηµιουργίες της µοναξιάς"είναι έργα επιµονής και υπο- μονής. 'Ολα αυτά τα αντικείµενα έχουν τα ίδια βασικά σχήµατα και παρόµοια διακοσμητι- κά θέµατα με τα αντίστοιχα των άλλων κτηνοτροφικών χωριών. Το φίδι, το πουλάκι, 0 δρά- κοντας, τα γεωμετρικά διακοσµητικά, αποδίδονται με µικροτεχνική επιµέλεια αλλά και με κάποια "αρχαϊκότητα" στην αντίληψη της μορφής4ο. H τεχνική είναι συνήθως επίπεδη, η σύνθεση απλή, χωρίς συµπλέγµατα µορφών.Λπό τα αντικείµενα χαλκουργίας που συναντούµε σήµερα στο χωριό είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσουµε ποιά έγιναν στον τόπο και πιά αγο- ράστηκαν στα µέρη της χειμερινής διαμονής των Σαμαριναίων. Είναι σκεύη οικιακής και επαγγελµατικής χρήσης απλά, με τη λειτουργικότητα που τους έδωσε η μακροχρόνια παρά- δοση, χωρίς πλούσιο χαραχτό ή ανάγλυφο διάκοσμο. Σήμερα η τοπική φορεσιά, αντρική και γυναικεία, έπαψε πιά να φοριέται στην καθη- μερινή ζωή και εμφανίζεται µόνο σε παςι*οσιακές κοινωνικές εκδηλώσεις από οργανυµΞ- Ο 17 νους χορευτικούς οµίλους. Τη φορούν νέοι και νέες των οποίων το βάδισµα και οι κινή- σεις έχουν διαµορφ δεί από το σύγχρονο τρόπο υπόδησης και αµφίεσης. Η αντρική φορεσιά είναι ινε είδος µάλλινου επενδύτη χωρίς μανίκια και με πολλές πιέτες, τα λαγκιόλιΞ,στο κάτω µισό, που, καθώς περιζώνεται στη μέση από φαρδειά ζώ- νη, μοιάζει µε φουστανέλλα. To πουκάµισο είναι φαρδοµάνικο. Στο κεφάλι φοριέται φέ- σι χωρίς φούντα και στα πόδια μάλλινες κάλτσες που κουμπώνουν πίσω στη γάµπα, οι πανωφόρι, η φλΞκΞΞα.Για τους, περισσότερο εκτεθειμένους στις δύσκολες καιρικές συν- θήκες, βοσκούς απαραίτητη είναι η χοντρη από τραγόµαλλο ΞέΞΞ µε κουκούλα. H μαύρη φορεσιά των εμποροβιοτεχνών και η άσπρη των κτηνοτρόφων διαφέρουν µόνο στο χρώμα. Η γυναικεία φορεσιά αποτελείται από άσπρο πουκάμισο και το κύριο ένδυµα, τα Ξιγκούνια ή τσιπούνια, κλειστά στο στήθος, με κεντήµατα από κόκκινο μεταξωτό γαϊτά- νι, πλούσια στο στήθος και απλούστερα στον ποδόγυρο και τις άλλες παρυφές. 3 µέση τονίζεται µε χρυσή ή επίχρυση ζώνη΄ για τις φτωχότερες γυναίκες αρκεί μιά δερµάτινη ζώνη µε επάργυρη πόρπη, την τοκάδα.Τα στολίδια συμπληρώνονται από σειρές χρυσών ή επίχρυσων φλουριών, τα γιορντάνια, που κρέµονται στο στήθος. Στο κεφάλι οι νέες γυ- ναίκες φορούν κόκκινο χρυσοκέντητο φεσάκι με μακριά φούντα και σειρές από φλουριά. Οι ηλικιωµένες φορούν στο κεφάλι απλό σκουραγάλαζο μαντήλι και σπανιότερα το-;Ξάλ- ’00, σκουρόχρωµο µαντήλι δεμένο µε περίπλοκο τρόπο. To χειµώνα προστίθεται βαρειά κεντπτή φϊοκΐτη Με τα |λόκια ττην εσωτερική επιφάνεια. Ta έντονα απλά φυτικά σχηµατοποιηµένα µοτίβα που κυριαρχούν επάνω στο 00161:»- μο φόντο των υφαντών, 0 ένας τραγουδιστής που συνοδεύεται από το επίπεδο "ίσο" των πολλών άλλων, η έλλειψη συµπλεγµάτων στα ποιµενικό ζυλόγλυπτα, εκφράζουν την ιδεο- λογία της πατριαρχικής φόρας, αρχικού κύτταρου της σαµαρινιώτικης κοινωνίας. 0 a0- χηγός καθορίζει τα πάντα στην ισοπεδωµένη µικροκοινωνία ττυ τσελιγγάτου, όπου "6- ποιος είναι στο ίδιο τσελιγγάτο έχει τις ίδιες υποχρεώσεις και µπαίνει κάτω από τον ίδιο αυστηρό νόμο της κοινής δουλειάς"41, με βάση απλούς κανόνες καθαγιασµέ- νους από το χρόνο, χωρίς αμφισβητήσεις και επικαλύψεις αρµοδιοτήτωνο Η υφαντική, το τραγούδι, ο χορός και η µικρογλυπτική είναι οι κύριες εκφράσεις της κτηνοτροφι- κής κοινωνίας. Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ -…...-…..-----…------------… Πι ρίζες της :ιµαρινιώτικης αγιογραφίας δεν είναι δυνατό, για την ώρα να εντο- , πισθούν τε απόλυτη σιγοτ>ιά. Πολύ ?αθειές τις υπολογίζει ο τιττας Κρυστάλλης."ιπό των μτσ1ιωνιιάν χρόνων η Σαμαρίνα εξήγιγ% πλείστους ζιγρξρους, αγιογραφους μάλλον ια . ., …, … …… . … f. η? , , -… ' …. "… _ … … ΑΟ Φιπιι'4, " μη.-«Ή… :ει.ι1νν.'.« … . ιι ιιε-,ε :ιΠ..…|Γ Η η.…*.ι, …!", νω-…ιι ' ιζ ποιητή είναι ακλόνητες, αλλά οι θεωρητικές του κατασκευές δεν έχουν την ίδια αντοχή στον έλεγχο. Επιχειρεί τεχνοτροπικές συγκρίσεις των τοιχογραφιών του Αγίου Νικολάου Συρράκου -που τις θυμάται πριν καεί η εκκλησία αυτή και τις αποδίδει σε ΣαμαριναίΟ ζωγράφο- με τις µισοσβυσμένες τοιχογραφίες που είδε στο εσωτερικό του Παρθενώνα και που έγιναν όταν 0 αρχαίος ναός είχε μετατραπεί για ένα διάστημα σε χριστιανική εκκλη- σία της Αγίας Σοφίας. Ας σημειωθεί πως αυτό έγινε γύρω στα 450 και με αρκετές αλλοιώ- σεις της αρχιτεκτονικής του. Στα 1206 μετατρέπεται σε καθολική εκκλησία. Κατά το διά- στηµα αυτό έγιναν οι τοιχογραφίες. Στα 1453 γίνεται µουσουλμανικό τέμενος και στα 1687 καταστρέφεται από τα πυροβόλα του Ήοροΐίνι. Αυτές, λοιπόν, τις τοιχογραφίες θεωρεί ο Κρυστάλλης έργα του ίδιου ζωγράδου "ή εάν όχι, θα είναι μαθητής τούτου o τον ναόν του Αγίου Νικολάου ιστορίσας Σαμαριναίος". Ας σηµειωθεί ότι τις καταστραμμένες από την πυρ- καγιά αγιογραφίες του χωριού του υπολογίζει καμωµένες "πολύ προ της Επαναστάσεως", φρά- ση που, βέβαια, δε μπορεί να σημαίνει χίλια ή και περισσότερα χρόνια. Πιθανότερη είναι η υπόθεση πως η ανάπτυξη της σαμαρινιώτικης αγιογραφίας συνδέεται µε την ίδρυση του εργαστήριουτης Αγίας Παρασκευής που πρέπει να την τοποθετήσουμε στις τελευταίες δεκαετίες του 18ου αιώνα, ίσως στα 1771. Σκόρπιοι Βλάχοι ζωγράφοι εμ- φανίζονται και νωρίτερα, όπως ο Σαµαρινιώτης Μιχαήλ που μαζί με τον Ηλία από το B000- βουτσικό ζωγραφίζουν το μοναστήρι της Θεοτόκου στο χωριό Σπήλαιο στα 165843. Οι τοιχο- γραφίες αυτές έχουν υποστεί μεταγενέστερες επιζωγραφίσεις που τους έδωσαν τα στοιχεία που διέκρινε o Ενισλείδης και που χαρακτηρίζουν την σαμαρινιώτικη αγιογραφία των τε- λευταίων δεκαετιών του 1900 αιώνα. Πρόσφατα έγιναν συστηματικές εργασίες καθαρισμού, "ταίρεσης των επιζωγραφίσεων και συντήρησης αλλά η καταστροφή ήταν προχωρηµένη από την υγρασία των τοίχων. Ο Αναγνώστης Δημήτριος από το Μέτσοβο μαζί µε τον ιερομόναχο Σερα- φείµ το Χίο τοιχογραφούν την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Ρεντίνας στα 171944. 0 Δημή- τριος Ζούκης συνεργάζεται με το μαθητή του Γεώργιο στο νάρθηκα της Υπαπαντής νετεώρων /1784/45.Βίναι o πρώτος Σαµαρινιώτης ζωγράφος στο έργο του οποίου δυακρίνονται στοιχεία της τοπικής αγιογραφίας όπως αυτή εμφανίζεται στα τέλη του 18ου αιώνα και συνεχίζει, στο ίδιο ύφος ως τα μέσα περίπου του επόμενου. Κέντρο της αγιοΞΩαφικής δραστηριότητας θεωρείται το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής. 0 X. Σνισλείδης διατυπώνει την άποψη πως ίσως οι πρώτοι που δίδαξαν την αγιογραφία στη Σαμαρίνα είναι οι ντόπιοι ιδρυτές του 46 μοναστηριού Νικηφόρος και Διονύσιος, που έμαθαν την τέχνη στο ΄Αγιον ΄Ορος . H άποψη αυτή θα μπορούσε να συζητηθεί άν ηταν γνωστή άν όχι η χρονολογία, τουλάχιστον κάποια . ευρύτερη χρονική περίοδος, της ίδρυσης του µοναστηριού. To μόνο που ξέρουµε είναι πώς το καθολικό χτίζεται στα 1713: "Ούτος δ ναός τής άγήας δοηοπαρθενοµάρτυρος τσ Χριστού Παρασκεβής έκτήσθη & άπό τής ένσαρκίησην έτι 1713"47Ή επιγραφή αναφέρει κα- 319ά πως "ξΧτή63η", ούτε για ξαναχτίσιμο μιλάει, ούτε για επισκευή. Αυτό, βέβαια, 'Σν είναι ιτό*ειΐε, ίν1ι όμως µιά ισΏ ή ένδειξη. Πάντως, ινεξΐρτητα από ': τότε , .... : I n- ' .. η 19 λειτουργία εργαστήριου μαθητείας στο μοναστήρι δε µπορεί να τοποθετηθεί νωρίτερα από τις τελευταίες δεκαετίες του 1800 αιώνα βασίζεται σε δύο γεγονότα. To πρώτο είναι η ανυπαρξία πληροφοριών που να καθιστούν αν όχι σίγουρη, τουλάχιστον πιθανή την ύπαρξη τέτοιου εργαστήριου. To δεύτερο είναι η διαπίστωση πως η ανάπτυξη χωριών-ζωγραφικών κέντρων είναι φαινόµενο των μέσων του 1800 αιώνα, όταν ζωογόνηση της οικονοµίας και η άνοδος του πολιτιστικού επιπέδου δηµιούργησαν τις προΌποθέσεις τοιχογραφικής δια- κόσμησης σπιτιών και περισσότερων από πρίν εκκλησιών.Την εποχή αυτή εµφανίζονται τα οικιακά εργαστήρια των Χιονιάδων. Τότε δημιουργείται στο Φουρνά των Αγράφων το εργα- στήριο µαθητείας του Διονύσιου48. Ο Διονύσιος ασχολήθηκε με τη διδασκαλία της ζωγρα- φικής από την εποχή που µόναζε στις Καρυές του Αγίου ΄0ρους'έγραψε και την πολύτιµη "Ερµηνεία της ζωγραφικής τέχνης". H λειτουργία του εργαστήριου στο Φουρνά πρέπει να τοποθετηθεί ανάμεσα στα 1733, οπότε ο Διονύσιος επιστρέφει και µένει -µε κάποιες δια- κοπές- στο χωριό του, και στο θάνατό του που υπολογίζεται γύρω στα 1750, λίγα χρόνια µετά την αποπεράτωση του μοναστηριού που έχτισε. Στα 1744 "θα ήταν γύρω στα εβδομήν- τα του χρόνια" τα τελευταία αυτά, πολύ ταραγμένα και ίσως όχι απαλλαγμένα από ασθέ- νειες, επόμενο ήταν να τον έχουν καταβάλει ώστε µπορούµε να πιστέψουμε ότι δεν επέζη- σε πολύ..."4 . To ότι υπάρχουν και μερικοί παλιότεροι Σαμαρινιώτες ζωγράφοι δεν επι- βεβαιώνει την ύπαρξη εργαστηρίου µαθητείας γιατί σκόρπιοι ζωγράφοι από πάµπολλα χω- ριά υπάρχουν από παλιότερα. Το µόνο που μπορεί να σημαίνει είναι το ότι υπήρχαν στ: ιό οι προΌσθέσεις για τη… ίδρυση κάποιου αγιογραφικού ::γ;ΞΞίςι;υ καί ζι ' '1 πρ, . , πως γράφει 0 Γ.Θ.Λυριτ7ής΄ . Υπήρχαν ασφαλώς νέοι με κάποιαν έφεση προς τη ζωγταφι…η, ιερικοί και ατοµικούς ή οικογενειακούς δεσµούς με την Εκκλησία. Έκτός από τους κληρι- κούς αγιογράφους, πολλών άλλων τα επώνυµα φανερώνουν οικογενειακή εκκλησιαστική παρά… δόση, όπως Παπαϊωάννου, Παπαδάµος /µε πρώτο συνθετικό τη λέξη Παπάς/, Αναγνώστου |από τους κατώτερους εκκλησιαστικούς βαθµούχους ή και κοσµικούς που διαβάζουν τις ιερές γραφές στο εκκλησίασµα|, Οικονοµίδης |από το Οικονόµος, αξίωμα έγγαμου παπά που καθο- ρίστηκε από τη Ζ΄Οικουμενική Σύνοδο/. Στο εργαστήριο αυτό οι νέοι μάθαιναν την τέχνη αρχίζοντας από τις απλές βοηθητικές εργασίες και προχωρούσαν προς τις περισσότερο υ- πεύθυνες ώσπου να τελειοποιηθούν. H ίδρυση, λοιπόν, του εργαστήριου στο μοναστήρι έρ- χεται να καλύψει μιαν ανάγκη που υπάρχει. Εδώ θα πρέπει να σηµειωθεί πως η λειτουργία του εργαστηρίου δεν πρέπει να προογραφεί στις αγαθοεργές δραστηριότητες του μοναστη- ριού. Η εκμάθηση της τέχνης αποτελεί ένα είδοα αμοιβής για τις υπηρεσίες που προσφέ- ρει 0 νέος στον έµπειρο τεχνίτη. Βοηθόντας τον µαθαίνει να τρίβει τα χρώματα στο "τρι- βίδι", να τ'ανακατώνει στις σωστές αναλογίες µε τις κόλλες, να πετυχαίνει οµοιόµορ- οες χρωµατικές ε"ιράνει€ς και σιγά-σιγά σε την πρακτική εξάσκηση τελειοποιείται και | 20 γίνεται έτσι πιό χρήσιμος στο "δάσκαλο". Η παραγωγή μεγάλου αριθµού φορητών εικόνων στο εργαοτήριο όσο και η εκτέλεση μεγάλων τοιχογραφικών συνόλων απαιτούν την ύπαρξη βοηθών. Στα εργαστήρια αυτό η μαθητεία διαφέρει ριζικά από την εκπαιδευτική διαδικα- σία μιάς σχολής.Αυτό δηµιουργεί άλλους κανόνες ελέγχου. Δεν υπάρχει το μαθητικό δο- κίµιο που κρίνεται με επιείκεια, φιορθώνεται αιτιολογημένα και επαναλαμβάνεται. 0 μα- θητευόμενος είναι από την αρχή επαγγελματίας, η καλή ή κακή απόδοσή του επηρεάζει το επίπεδο παραγωγής του εργαστηρίου, η πρόοδός του παρακολουθείται και ελέγχεται από τον αρχιτεχνίτη. H προαγωγή του σε ποό υπεύθυνες εργασίας εξαρτάται τόσο από τη δική του ικανότητα και επιμέλεια όσο και από τις ανάγκες του εργαστήριου. Από τα μέσα σω- φρονισμού των σχολείων της εποχής το μόνο πουχρησιμοποιείται στα εργαστήρια είναι η σωµατική ποινή. Πέρα από την εκμάθηση της τεχνικής, ο νέος εξοικειώνεται με το "εί- δος" των Λγίων, με το αγιογραφικό πρόγραµμα του ορθόδοξου ναού και αποθησαυρίζει σχέ- δια και ανθίβολα χρήσιμα για την κατοπινή ανεξάρτητη απαγγελματική του σταδιοδρομία. ΄Ισως θα µπορούσαµε να μιλήσουμε με περισσότερα στοιχεία αν ο 'Αγιος Γρεβ8νών μας εί- χε επιτρέψει να συμβουλευθούμε τα σχετικά παλιά χειρόγραφα της Μητρόπολης, χειρόγρα- φα που δεν είναι προσωπική του περιουσία και θα έπρεπε να είναι στη διάθεση των ερευ- νητών, με τις αναγκαίες, βέβαια, προφυλάξεις. Αργότερα, η ύπαρξη δύο ή περισσότερων γενεών σε οικογένειες ζωγράφων δείχνει πως και στη Σαμαρίνα λειτουργεί το σύστηµα της ενδοοικογενειακής µαθητείας. Η ευλάβεια, η κλίση και η οικογενειακή παράδοση προσανατόλιζ1ν προς τη ζωγρ1ξι ην πιεστική ανάγκη επαγγελµατικής απασχόλησης. H μετανάστευση, η μεταποίηση και άλ λα επαγγέλµατα -ανάμεσα σ'αυτά η ζωγραφική- ανακούφιζαν τον πληθυσμό του χωριού από τα πλεονάσµατα ΙΧεργατικού δυναμικού που άφηνε η κτηνοτροφία και η υλοτοµία. Από ε- κεί και πέρα τα φυσικά προσόντα έκαναν τη διαλογή σε καλούς και μέτριους ζωγράφους. Η παραδοσιακή αγιογραφία µαθαίνεται όπως η γραφή, χωρίς βέβαια η εκµάθηση της γρα- ψής μόνη της να δηµιουργεί λογοτέχνες. Εκείνο που χαρακτηρίζει το έργο όλων των µα- στόρων της παραδοσιακής μας τέχνης είναι το μεράκι. Αν σ'αυτό προσθέσουμε τη στέρεη βάση που προσφέρει στους τεχνίτες 0 μόχθος των γενιών που προηγήθηκαν καταλαβαίνου- με γιατί η λαϊκή δηµιουργία έχει πάντα ποιότητα. Κι εδώ όμως είναι επικίνδυνες οι γενικεύσεις. Υπήρξαν Σαμαρινιώτες ζωγράφοι που το µεράκι τους δεν έφτανε ως το ση- µείο να γεμίζουν με πυκνές μορφές τις συµφωνηµένες επιφάνειες, όταν η αμοιβή δεν ή- ταν ανάλογη. Ξίναι χαρακτηριστικό το περιστατικό που μνηµονεύει ο Μιχ. Καλινδέρης51. 'Οταν δύο Σαμαρινιώτες ζωγράφοι διαπραγματεύονταν την τοιχογράφήση της εκκλησίας Κα- τΞκαλης ΐρεβενών και η αμοιβή του τους προσφερόταν ήταν χαμηλή, ο ένας ρωτάει συνθη- ματικί τόν ϊλλο 1ν θα ζωγραφίσουν τοις Αγίους "ύλί Τσιΐτσιου ή 1λά κλεϊρτόπουλα", - . Ο 21 πράγµα που σήμαινε "πυκνά ή αραιάι" επειδή στο ρό Τσιάτσιο οι χορευτές είναι κολλητό ο ένας στον άλλο ενώ τα κλεφτόπουλα, για λόγους τακτικής του κλεφτοπόλεμου, αραίωναν. Σκληρός ήταν ο ανταγωνισμός µε τους ζωγράφους άλλων περιοχών. Στην περιοχή Τρικάλων είχαν οργανώσει ολόκληρο δίκτυο ανθρώπων που φρόντιζαν να πληροφορούνται τις εκκλησί- ες στις οποίες θα γινόταν αγιογραφικές εργασίες και έσπευδαν να πληροφορήσουν, όχι µό- νον από πατριωτισµό, τους συγχωριανούς των ζωγράφους. Κέντρο αυτού του δίκτυου ήταν η συνοικία Αγίας Υονής που "κατοικείται από Έαµαριναίους, ως επί το πλείστον ασχολου- μένους ιδίως εις την εριουργίαν"ΞΞ. Πριν από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο το δηµοτικό σχολείο της Αγίας 7ονής είχε 151 µαθητές, κι αυτό φανερώνει πολυάριθμη σαμαρινιώτικη παροικία. Γέροντες της συνοικίας αφηγούνται, σε μαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις,53 πε- ριστατικά που άκουσαν από τους γονιούς των και αναφέρονται στα μέσα -όχι πάντα άψογα- 100 χρησιμοποιούσαν για να αποκλείσουν από τις παραγγελίες άλλους ζωγράφους προς όφε- λος των συμπατριωτών τους. Υπάρχει, ακόμα, ένα σχετικό γράµμα άγνωστης χρονολογίας, πα που πρέπει να στάλθηκε γύρω στα 1890 µε 1900: 'Αγαπιτέ φίλε Γεώργιε, Εύχοµαι ή παρούσα μου νά σάς εύρη έν ύγεία. Ηανθάνω ότι θα κοσμίσουν τήν έκκλη- σίαν τού Ξ 'Αγίου Δημητρίου ένταύθα και διαπραγµατεύονται µέ ήπειρώτας ζωγράφους ί … , ? έκ Χιονιάδων. α πον είς τούς έπιτρόπους ότι αύτοι ειναι κακότεχνοι καί νά άνα- 4 ο , , , , u 1' 1: | μεινουν προσφοραν και έκ µέρους Χαμαριναιων ζωγραφυν οιτινες ειναι άριστοι εις 'ΐν τέχνην ΄υν. ΞΞεύΘε, τό λοιπόν, νά έλθης έντα751 διά νά τρολάβωμεν, ς έγ-νε , ,, . . 7 : … ται κατά τό παρελθόν. ΄ά έργα ια ειναι µεγαλη καί ύπαργο…ν χρήµατα [*Σ- & ι)" Ο ( 'Αµερικής. "Εμαθον ότι έβρίσκεσαι είς Γρεβενά καί άπευθύνω τήν παρούσαν µου μέ5ω του φιλτάτου συμπατριώτου Νικολάου Μητσιοµπούνα. Σέ άσπΞζομαι ,Ιωάννης Ποντίκας "ό λόγιο ύφος του γράμµατος, οι σχετικά λίγες ανορθογραφίες και, προπαντός, η διαφορά του γραφικού χαρακτήρα της υπογραφής από το κείμενο δείχνουν ότι 0 αποστολέας ανέθεσε σε κάποιον γραμµατισμένο του χωριού το γράψιµο της επιστολής. Ωστόσο, οι συνθήκες παραγγελίας και πληρωμής των Ελλήνων λαϊκών ζωγράφων δεν επη- ρεάζουν την ποιότητα της δουλειάς των. Ακόµα και σε περιπτώσεις κατά τις οποίες 0 ζω- γράφος υποχρεώνεται κάτω από την πίεση ωμής βίας, "στανικώς" να κάνει κάποια ζωγραφιά, =4 αυτή έχει την ίδια ποιότητα και γνησιότητα µε το υπόλοιπο έργο του΄ . Η παράδοση, τ"κ Πο οποίας ο ζωγράφος είναι φορέας, η ηλικία του, το κοινωνικό πλαίσιο, το πολιτιστικό τφος της ε οχής και του τόπου, είναι καθοριστικοί παράγοντες. Εδώ θα πρέπει να κάνου- :ε µία καίρια παρατήρηση. Βέβαια, η ζωγραφικοί και περισσότερο η ιγιογραφία εντάσσον- 22 ται μέσα στα πλαίσια του παραδοσιακού πολιτισµού, όπου η ατομική προσφορά απορροφιέ- ται από τη γενική διαµορφωτική πορεία. A016 συµβαίνει π.χ. και με το δημοτικό τραγού- δι όπου η οµαδική κατεργασία από στόµα σε στόμα και από γενιά σε γενιά του δίνουν τη µορφή στην οποία το κατέγραψε ο λαογράφος. Ta διαδοχικά στάδια από τα οποία πέρασε, τα δάνεια από προηγούµενα χαµένα γραγούδια, οι άνθρωποι-συντελεστές των διεργασιών είναι στοιχεία που αγνοούμε. Στη λαϊκή ζωγραφική, όμως, έχουµε χρονολογίες, συγκεκριμ- µένους χώρους, ονόματα και άλλες πληροφορίες που πλαισιώνουν τις ζωγραφιές. Για να ε- πιχειρήσουµε έναν τολµηρό παραλληλισµό, είναι σα να είχαμε από ένα δηµοτικό τραγούδι καταγραφές του σε μιγάλη χρονική περίοδο με χρονολργίες, τους τόπους και τις συνθήκες κάθε εκτέλεσης, τα ονόματα και άλλα στοιχεία των τραγουδιστών κι ακόµα τη χροιά της φωνής τους, την προφορά τους, το ρυθµό εκτέλεσης. Λιγοστές είναι οι περιπτώσεις τνω- 55 στών ποιητών δημοτικών τραγουδιών μέσα στα οποία έχει συγχωνευθεί η παράδοση στη γλώσσα, στο ρυθμό, στους εκφραστικούς τρόπους/άσκοπα ερωτήματα, το θέμα του αδυνάτου, προσωποποιήσεις,...| και άλλα. Λείπει, όµως, από αυτά η µεταγενέστερη λαϊκή επεξεργα- σία. H λαϊκή ζωγραφική επιτρέπει στον µελετητή να ανιχνεύει, σε μεγάλο ποσοστό, την πο- ρεία της μέσα από το έργο επώνυµων δημιουργών. Αυτό ισχύει, ως ένα βαθμό,και για τη γλυπτική. Πολλές φορές έχουµε και άλλα στοιχεία τους. Αυτό είναι ένα σημαντικό πλεονέ- κτηµα για το µελετητή της λαϊκής ζωγραφικής, όταν δεν τον παρασύρει στον κατακερματισ- αό της γενικής της ροής σε ανεξάρτητες ατοµικές περπτώσεις. Εξάλλου, η ζωγραφική αφί- νει ευρύτερα περιθώρια στην προσωπική έκφραση ή έστω στην πληρέστεοη διατύπωση του το- πικού ιδιώματος της ζωγραφικής γλώσσας σε συγκεκριµµένη χρονική περίοδο, πράγμα που είναι αδιόρατο σε άλλες τέχνες, όπως το κέντηµα και η υφαντική. Σηµειώνουµε εδώ πως η ύπαρξη ορισµένων τοπικών κέντρων ζωγραφικής δραστηριότητας, με κάποιες ελαφρές ιδιομορ- φίες, δεν καταργεί την ενότητα της ελληνικής παραδοσιακής ζωγραφικής, όπως τα τοπικά ιδιώµατα δεν θρυματίζουν την ενότητα της ελληνικής γλώσσας. ΄Αν σήµερα αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα των πηγών της σαµαρινιώτικης ζωγραφικής 05 εικασίες, μπορούμε με ακρίβεια και χωρίς χάσματα να παρακολουθήσουμε την τέχνη αυτή κα- τά την περίοδο της μεγάλης της ανάπτυξης, από τις τελευταίες δεκαετίες του 18ου αιώνα ως τις πρώτες του 2Οού. Η εξέλιξη της αγιογραφίας των Σαμαριναίων ζωγράφων -6λης της ελληνικής αγιογραφίας- δεν είναι μιά "εσωτερική υπόθεση" των καλλιτεχνών. Πολλές φορές στα συµφωνητικά καθορίζεται το υλικό της ζωγραφικής|"να είναι του λαδιού", " επί μου- σιαµάδων", "επί σανίδος" αλλά και η τεχνοτροπία, "ακολουθούντες βυζαντινόν ρυθμόν µετά 56 100 φυσικού" . Ειδικότερα στην τοιχογραφία ο τεχνίτης ράζεται κάτω από το συνεχή κοι- νωνικ6 έλεγχο. Οι επίτροποι, οι παπάδες παρακολουθούν καθημερινά την πρόοδο της εργασί- ας. "ε κάθε έξη µέ ες δουλειάς αντιστοιχεί μιά γενική θεώρηση του έργου από το σύνολο ' 23 σχεδόν των κατοίκων κατά την Κυριακάτικη Λειτουργία. ΄Ολοι αυτοί εγκρίνουν ή επικρί- νουν. 0 ζωγράφος δεν µένει ανεπηρέ τος από όλα αυτά. To ευτράπελο "θέλοντας ο Βλάχος και µη θέλοντας o ζωγράφος...." της λαϊκής παροιμίας µπορεί να είναι υπερβολικό, αλ- λά κρύβει αλήθεια. H Έαμαρίνα εμφανίζεται ως ζωγραφικό κέντρο σε περίοδο µεγάλης δραστηριότητας των Ξλλήνων ζωγράφων όχι µόνον στην αγιογραφία αλλά και στην τοιχογραφική διακόσμηση σπι- τιών της Δυτικής Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Θεσσαλίας. Στην τελευταία αυτή δραστηριότητα δεν συμµετέχουν οι Σαµαρινιώτες. Η'περιοχή στην οποία κυρίως κινούνται, η περιφέρεια Γρεβενών, δεν έχει παράδοση στο "αρχοντικό", το μεγάλο και πλούσια δια- κοσμηµένο με ξυλόγλυπτα και τοιχογραφίες σπίτι.΄Οχι µόνο δεν έχουµε μαρτυρηµένα τέτοια έργα Σαμαριναίων, αλλά ούτε µε τεχνοτροπικά κριτήρια μπορούμε να αποδώσουμε σ'αυτούς κάποιες "κοσµικές" τοιχογραφίες. Ακόμα και οι λίγες µεταγενέστερες τοιχογραφίες που υπάρχουν στο γειτονικό χωριό Φούρκα είναι έργα ξενόφερτου ζωγράφου. Νοµίζω πως το φαι- νόµενο δεν είναι ανεξάρτητο και από τη µεγάλη επιβολή που ασκούσε το δραστήριο αγιο- γραφικό κέντρο του μοναστηριού της Αγίας Παρασκευής, επιβολή τεχνική αλλά και πνευ- µατική. Πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια, να κλείσει το εργαστήριο του µοναστηριού, να χαράξουν δικούς τους δρόµους οι ζωγράφοι του χωριού γιά να εµφανισθούν, στις αρ- χές του αιώνα µας, μερικές περιορισµένες προσπάθειες τοπιογραφίας, πάντοτε όµως µέσα "το χώρο του ναού. ΄λν είααι ;1'ιµη η εικασία του Χρήστου '»ιπλτίδη πως ιδ… τίς τη" πγιργ:1,ι ..- εργαστήριου είναι οι κτήτορες του μοναστηριού Νικηφόρος και Διονύσιος θα µας ήταν χρήσιµη η γνώση του έργου των. Δυστυχώς ούτε υπογραφή τους συναντήσαµε ούτε άλλο τει- #τικό στηιχείο βρήκαμε. Θα µπορούσαµε να αποδώσουµε σ'αυτούς τις τοιχογραφίες του κα- θολικού της Αγίας Παρασκευής επειδή είναι πολύ πιθανό οι κτήτορες, αν ήταν ζωγράφει, να έχουν κοσμήσει με την τέχνη τους το ναό που ίδρυσαν αλλά και γιατί σ'αυτές συναν- τούµε στοιχεία που δίνουν την κάποια ιδιαιτερότητα στη σαµαρινιώτικη αγιογραφία. Η µορφή του Παντοκράτορα στον τρούλο και τα τάγµατα των αγγέλων που την περιβάλλουν μπορούν να θεωρηθούν, τόσο στο πλάσιµο όσο και στο χρώμα, τυπικά δείγµατα της σαμα- ρινιώτικης ζωγραφικής. Αλλά η χρονολογία που υπάρχει σ'αυτό τον τρούλο, 1821, καθι- στά εντελώς αθςέριφη την υπόθεση να ζωγραφίστηκε από ανθρώπους που πρίν από 408 χςό…ι νια είχαν ιδρύσει το µαναστήρι και ίσως το εργαστήριό του. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες, αλλά ανυπόγραφες και αχρονολόγητες είναι οι τοιχογραφίες που σώζονται, σε όχι καλή κατάσταση, στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία. Θαυμαστή είναι η "Κοίμηση της Θεοτόκου". Πρέπει να έγιναν κιτά τι µέσα του 1800 αιώνα. Στο νάρθηκα του ναού µερικές µικρές τοιχογραφίες, όπως του ϊτιΠτού και της Παναγίις, είναι τυπικά δείγματα της ί)ΐιΛύ€ - - . 24 ζωγραφικής κατά τα τέλη του 19ου αιώνα. Πρώτο υπογραμµένο έργο που προέρχεται σίγουρα από µέλος του εργαστηρίου της A- γίας Παρασκευής είναι οι τοιχογραφίες στο καθολικό του µοναστηριού Αγίων Αποστόλων, κοντά στον Κλεινοβό Καλαµπάκας. Επιβλητικό σύνολο, έργο του "ευτελούς και αμαρτωλού" Μιχαήλ Αναγνώστου Δημητρίου, τον καιρό που αρχιερέας Σταγών /Καλαµπάκας| ήταν ο Κύ- ριλλος από την Κοζάνη µε συνδροµή των "εύλογηµένων ίεροµονάχων πατέρων Κυπριανού και Θεοκλίτου δι'έπιστασίας κυρού Χρίστου Σακελλαρίου προεστώτος". H επιγραφή τελειώνει µε τη φράση "κατά μήνα Δεκέµβριον έτελειώθη Δόξα τώ 'λγίω Εεώ", χωρίς να αναφέρει χρο- νολογία, που όμως πρέπει να είναι 1789. Δεν φαίνεται να χρησιμοποιεί τα ίδια πρότυπα µε το ζωγράφο του Προφήτη Ηλία. Η παράσταση π.χ. της "Κοίμησης της Θεοτόκου" παρουσι- άζεται στις δύο εκκλησίες όχι µόνο με σημαντικές διαφορές στο χρώμα αλλά κυρίως 05 σύνθεση διαφορετική στο σύνολο και στις λεπτοµέρειες. Το έργο του Προφήτη Ηλία χαρα- κτηρίζεται από χαμηλή χρωματική κλίµακα με ώχρες, φαιά, καφετιά, γκρίζα, γκριζογάλα- Ca. 0 Πιχαήλ στο µοναστήρι του Κλεινοβού μεταχειρίζεται έντονα χρώματα, κόκκινα, πρά- σινα, κίτρινα. Η ετερότητα των προτύπων δεν διαπιστώνετατ .στο χρώμα επειδή οι χαλ- κογραφίες ή τα σχέδια που µεταχειρίζονται σαν πρότυπα είναι ασπρόμαυρα και κάθε ζωγρά- φος δεσμεύεται µόνο στη σύνθεση, αλλά το ευρύτατο πεδίο της χρωµατικής επένδυσης εί- ναι ανα χτυ γ 'α*τύν. 3πί αρκετές δεκαετίες η σαμαρινιώτικη ζωγραφική θα χαρακτηρίζε- ται από έντονα και φωτεινά χρώµατα και ροδαλές µορφές. Θα πρέπει να υπολογίσουµε ότι το έργο έχει επιζωγραφισθεί σε μερικά σημεία. H σηµαντικότερη αλλοίωση έγινε στο χρώ- 01 του φόντου που από σκουρογάλαζο έγινε γαλάζιο, πράγµα που ανατρέπει κάπως την το- νική ισορροπία. Επειδή το πέρασµα του μεταγενέστερου χρώµατος έγινε με φαρδύ πινέλλο άφησε γύρω από τις λέξεις και ανάµεσα στα γράµµατα των επιγραφών το αρχικό σκούρο χρώ- µα. Ευτυχώς στις φιγούρες οι επεµβάσεις είναι ασήμαντες. Η σύνθεση, όμως, στα δύο έρ- γα µε κοινό θέμα είναι διαφορετική. Στον Προφήτη Ηλία είναι στενόµακρη ενώ στον Κλει- νοβό πολύ πιό φαρδειά. Στον πρώτο, μπροστά στο σκ ήνωμα της Παναγίας ο άγγελος γέρνει πρός τα εµπρός και o Ιεδονίας είναι γονατιστός ενώ στο δεύτερο το σώμα του αγγέλου έ- χει κλίση προς τα πίσω και ο Ιεφονίας είναι καθιστός. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες είναι οι µορφές των Αρχαγγέλων Γαβριήλ και Μιχαήλ στις δύο πλευρές της δυτικής θύρας στο μοναστήρι του Κλεινοβού. Ο Γαβριήλ έχει ήρεµη στά- ση, καθώς γράφει µε φτερό στο ειλητάριο που ανεμίζει ελεύθερο. O Μιχαήλ, 05 τα άκρα του σε ζωηρή φυγόκεντρη κ νηση, τους ανήσυχους κυματισμούς του χιτώνα, τη δυναμική λοξή γραµμή του ξίφους. έχει µιά θεατρικότητα που προδίδει ιταλίζον πρότυπο. Και οι πο- λυπρόσωπες συνθέσεις έχουν έντονη κίνηση. Τα πολλά ειλητάρια µε αρκετά μακροσκελείς επιγραφές δείχνουν πως η "?ιπηνεία" του Διονύσιοα εκ Φουρνά έχει κάποιαν επίδραση.Πάν- 25 τως δεν τηρείται πιστά το αγιογραφικό πρόγραμµα της "Ερμηνείας". Οι 'Αγιοι Απόστολοι Κλεινοβού, εκτός από το έργο του Μιχαήλ, έχουν και άλλες µεταγενέστερες τοιχογραφίες και κυρίως επιγραφές µε µεγάλη σηµασία γιά την οστορία της Τουρκ0ΧΡατΐας51. Δύο Σαµαρινιώτες ζωγράφοι, o Μιχαήλ και o Γεώργιος, ζωγραφίζουν στα 1803 την εκ- κλησία του Αγίου Γεωργίου στο χωριό Κακοπλεύρι Καλαμπάκας. Ο Μιχαήλ αυτός είναι οπωσ- δήποτε άλλος από το ζωγράφο των Αγίων Αποστόλων Κλεινοβού. T0 κενά ανάµεσα στα εγκόλ- πια είναι μονόχρωµα γαλάζια χωρίς των πλούσιο φυτικό διάκοσµο που συνήθως τα περιβά- λει. Οι μορφές είναι στατικές, κάπως βαρειές, η χρωµατική κλίµακα πλουσιότερη. Διαφέ- ΡΟυν, ακόµα, και τα γράµµατα και τα συµπλέγµατα των επιγραφών. Εκτός από την τοιχογραφική δραστηριότητα, σηµαντική είναι και η παραγωγή δεσπο- τικών εικόνων και μικρών φορητών εικόνων καθώς και τρίπτυχων. ΄Ξνα από τα τρίπτυχα αυτά, µικρών διαστάσεων /25,4 Χ 37,5 αναπτυγµένο/ έργο του 1813, στο αριστερό φύλλο και σε τρείς απανωτές ζώνες έχει τους Αγίους Παρασκευή, Χαράλαµπο, Αναστάσιο και Γεώρ+ γιο έφιππο, στο στέλεχος τους Αγίους Πάντες σε"κυκλική σύνθεση και κάτω τον Παράδεισο και στο δεξιό φύλλο τον Προφήτη Ηλία και τους Αγίους Νικόλαο, Στυλιανό και Δηµήτριο έφιππο. Σε τόσο µικρό χώρο 34 µορφές, από τις οποίες δύο έφιππες και µία ένθρονη, εί- ναι απόδειξη της ικανότητας του αγιογραφικού εργαστήριου της Σαµαρίνας να ετοιµάζει τεχνίτες όχι µόνο για µεγάλα τοιχογραφικά σύνολα αλλά και για µικρογραφικές επιτεύξεις. Οι αδελφοί Δηµήτ"ιος και "ιχαήλ Αναγνώστου, ο δεύτερος είναι ο ζωγράφος του Υλει- .0. .αζί µε τον λ:αγν5στη Παπαϊωάννου τοιχογραφούν στα 1919 την εκκληΟί1 της 'Ξ€1" µόρφωσης του Σωτήρα, κοντά στο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής. Πολλά από τα πρότυπά τους είναι τα ίδια µε του Κλεινοβού, όπως και σε πολλά σηµεία η ίδια διάταξη των θε- µάτων επάνω στους τοίχους. ΄?χουν περάσει όµως τριάντα χρόνια. Τώρα η ζωγραφική εί- ναι πιό ώριµη, το χρώμα σε συνδιασµούς κυρίως γαλαζοπράσινου και κόκκινου, έχει λάµ- ψη. Πλήθος µορφών ολόσωμων ή σε προτομή, απανωτές πολυπρόσωπες συνθέσεις, ποικίλα Χι… ακοσµητικά, δηµιουργούν εντυπωσιακό σύνολο. Μερικές συνθέσεις, όπως τα θαύµατα του Αγίου Πικολάου, o Ιησούς που κρίνεται από τον Πιλάτο και η μεταµέλεια του Ιούδα είναι έργα υψηλής ζωγραφικής ποιότητας. Τα θαύµατα του Αγίου Πικολάου ανήκουν στα λαµπρότ-- ρα επιτεύγµατα της νεοελληνικής θαλασσογραφίας.΄Αλλον ζωγράφο µε το επώνυµο Αναγνώ- στου, τον Αθανάσιο, θεωρεί 0 Μιλτιάδης Παπαθανασίου ως Σαµαρινιώτη58. Ωστόσο, η τεχνο- τροπία και οι ανορθογραφίες του, στα µέσα του 19ου αιώνα, δεν καθιστούν πιθανή την &- ποψη αυτή. Λέκα χρόνια αργότερα, στα 1829, οι αδελφοί Χρήστος, ιερέας, και Αντώνιος Παπαϊω- άννου κάνουν τις τοιχογραφίες της Μεγάλης Παναγιάς. ΐίναι σίγουρα αδελφοί του Αναγνώ-΄ *τη : λ! ςεν συνεργάζονται µαζί του. Οι τοιχογραφίες της Ηεγάλης Παναγιάς έχουν δια- . 26 φορές από της Υεταµόρφωσης, αν και είναι φανερή η προέλευση των ζωγρ φων από το ίδιο εργαστήρι. Ξδώ το κόκκινο χρώµα έχει µεγαλύτερη ένταση, καθώς µάλιστα γειτονεύει µε το πράσινο, και πιάνει µεγαλύτερη επιφάνεια. Οι συνθέσεις και οι µορφές που γεμί- η ζουν πυκνά τις µεγάλες επιφάνειες των τοίχων δεν έχουν, βέβαια, το σίγουρο σχέδιρ-κατ την άρτια σύνθεση της Μεταµόρφωσης. Εκτός από τη λαµπρή ποιότητα του χρώµατος, οι τοι- Χ0Υραφίες έχουν λαϊκή αφηγηματική διάθεση και µερικά ενδιαφέροντα ευρήµατα. Γενικά, το έργο δηµιουργεί ατµόσφαιρα γιορταστικής οικειότητας. Η επιγραφή είναι μικρογράµµατη και γράφηκε από τον ιερέα Χρήστο, αφού τον ίδιον ακριβώς γραφικό χαρακτήρα συναντούµε σε επιγραφή έργου που το έκανε μόνος του. Πρόκειται γιά τις τοιχογραφίες στην εκκλη- σία του Αγίου Νικολάου στο χωριό Βασιλική, ανάµ σα Τρικάλων και Καλαµπάκας. Η εκκλησία αυτή "ανεκαινίσθη εκ θεµελίων" στα 1818 από τη γυναίκα του Αλή Πασά κυρά Βασιλική και τ'αδέλφια της Γεώργιο, Νικόλαο, Δήµο και Ιωάννη59. ?Ο ξΡΥΟ τελείωσε στις 22 Μαρτίου 1839. Λίγα χρόνια αργότερα, στα 1845, ζωγραφίζεται και o νάρθηκας µε τη Δεύτερη Πα- ρουσία. Στην κάτω ζώνη των τοιχογραφιών οι τιµωρίες των αµαρτωλών, "ό παραυλακυαστής όπου χαλνάη τά σινουρέµατα", "δ µπακάλης όπου ζυγίζει ξύκικα"," η ποτάνα".΄Έργα απλο- ϊκής φαντασίας, σε εκτέλεση λιγότερο επιµεληµένη από τις τοιχογραφίες του κυρίως να- 05, η 0πΟΐ€ς όµως; έχουν υποστεί σοβαρή φθορά από την υγρασία. Ενδιαφέρουσα είναι η µορφή του νεοµάρτυρα Γεωργίου, αυτής της λεβέντικης µορφής Ρωµιού φουστανελλά, η ο- ποία γνώρισε τόση διάδοση στην ελληνική Αγιογραφία μέσα ος λίγα χρόνια." ΄ /1838/. Τον Αντώνιο Πι- παϊυάννου συναντούµε να ζωγραφίζει στα 1833 την εκκλησία του Αγίου Δηµητρίου στο χω- ριό Δαµασούλι€οΟ Αντώνιος επαναλαµβάνει χαλαρά το ζωγραφικό ύφος του αδελφού του Χρή- στου. Από µέλος της εικογένειας Παπαϊωάννου προέρχεται ασφαλώς η εικόνα σε σανίδι του Αγίου Στεφάνου, έργο του 1846, που βρίσκεται σε προσυνητάρι του καθολικού Αγίου Στεφά- νου Μετεώρων και υπογράφεται συντομογραφικά="χείρ Π.Π.'Ιω. σ.μ.ρ." δηλαδή Παπαϊωάννου Ταµαριναίου. Ακολουθεί μιά σειρά µέτριων ζωγράφων, όπως o Μ.Γ. Χώτος που έργα του βρίσκονται στον 'Αγιο Βασίλειο Ανταρτικού /1844/, καθώς και µιά εικόνα του στο γυναικωνίτη της Μεγάλης Παναγιάς Σαµαρίνας. Τρείς ζωγράφοι συνεργάζονται στο µοναστήρι Ταξιαρχών Γρε- βενών, ο Βασίλειος, 0 Νικόλαος και o Ιωάννης /1848/. Μέσα στη µέτρια παραγωγή της περιόδου αυτής εντελώς ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι τοι- χογραφίες στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής Καρδίτσας /1853/, έργα 060 ζωγράφων από τη Σαµαρίνα που υπογράφουν μόνο µε τ΄αρχικά Α - 9. Οι συνθέσεις έχουν την αφελή αφηγηματι- κότητα εικονογραφήσεων λαϊκών µυθιστορημάτων. Έτη "Βρεφοκτονία" όλη η επιφάνεια γεµί- ζει από πολλές μορφές σε ανήσυχη κίνηση. Ρυναίκει'. µε ξέπλεκα µαλλιά και τραβηγυένα απ" 27 τον πόνο χαρακτηριστικά αγωνίζονται να σώσουν τα παιδιά τους από άγριους Ρωµαίους στρατιώτες µε σπαθιά. 'Αλλες τραβούν απελπισµένες τα µαλλιά τους, άλλες σηκώνουν αλα- φιασµένες τα χέρια. Μιά νέα 05 γυµνό το πλούσιο στήθος της παλεύει µε σκυθρωπό στρα- τιώτη που κατεβάζει ορµητικά το σπαθί του ενώ µε το δεξί του την αδράχνει από την κώμη. Το παιδάκι της λουφάζει έντροµο πίσω από το µητρικό κορµί. Βρέδη σφαγµένα στο έδαφος. Το βαθύ κόκκινο χρώµα του αίµατος, σκορπισµένο σε όλη τη σύνθεση εντείνει την ατμόσφαιρα ταραχής, αγριότητας και φρίκης. H περιγραφή της ζωγραφιάς αυτής θα α- πέδιδε το ύφος του έργου αν ήταν γραµμένη δτην αδέξια και µεγαλόστοµη καθαρεύουσα των λαϊκών αναγνωσµάτων της εποχής. Οι τρείς "κήρυκες θεοφόροι".µιάς άλλης σύνθεσης. ανήκουν στη γενιά των καβαλάρηδων της λαϊκής µας, όµαιμοι των κυνηγών στα σπίτια του Ζαγοριού. 'Ενας άλλος Σαµαρινιώτης τεχνίτης υπογράφει με τ'αρχικά Α.Δ. την εικόνα " Ο Ba- σιλεύς των Βασιλευόντων"|1857/ που ανήκε σε παλιό ναό της Κορυφής Βοΐου61. Ο 'Ιωάν- νης !!. σαµαρινέος" υπογράφει στις 4 Ιουνίου 1864 µιά λιγοπρόσωπη και γλυκερή εικόνα της Κοίμησης στην εκκλησία της Θεοτόκου ΒελανιδιάςάΝομού κοζάνης. Αναφέρονται, ακόµα, τα ονόµατα µερικών Σαµαριναίων αγιογράφων, του Ζήση Χατζή |γύρω στα 1860/, 100 Ήικό- λαου Ασηµένιου /184Ο-1919/, Ζήση Παπαγεωργίου, Ζήση Νούλη και Βασ. Βούλγαρη, που ερ- γάσθηκαν στη Θεσσαλία62. Στο µοναστήρι της Παναγίας Γρανίτσας πάνω από το εσωτερικό υπέρθυρο επιγραφή µας πληροφορεί ότι " ΄Ιστορήθη ίερά εκκλησία τής Θεοτόκου κοιμήσεας λ:ΑΤΡ ΐχ""νΤοΨ τοΗ στρέλα. ?τιτεοπεύων τής εκκλησίας Γεωρνίο' "ύµ1ι' "΄στου.1ηίΓ ΕβΏΟυαρίου Ξ. Δια χειρός Ζς και Υιχαήλ Γεωργίου 'Ιωάννου εκ κώµης αµαρίνης" ;. ΐτο µοναστήρι της Παναγίας και στο χωριό ΄Αλωνα της Φλώρινας υπάρχουν επίσης εικόνες των ζωγράφων Ζήση και Μιχαήλ. Στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Αγναντιάς Καλαµπάκας εικό- να του Αγίου Γεωργίου καβαλάρη έγινς"Διά συνδροµής καί καπάνης τών κ.κ. Κωνσταντίνου 1τράλια Κωνσταντίνου γκάλουρη έστω είς Βοήθειάν των : 1888 µαρ. 26. 'Ξφηµερεύοντος Ιω. 'Ιερέως Επιστασία Νικολάου µοναχού Διδάσκαλος Κ:Π. Κουσαίτης: εκ Καστανές χ/ειρ/ Καργιούκου Σαµαρινέος". Κάτω από εικόνα των Αγίων Πάντων υπογράφει o "Ζήσης ΄Ιω. P16— θα Σ.µ.ρ.". Στον ΄Αγιο Αθανάσιο ΣπηλαίουνΓρεβενών ο Γ. Οικονοµίδης ζωγράφισε σε θύρα του τέµπλου τον ΄Αρχοντα Ήιχαήλ /1869/ έργο χαµηλής τέχνης' στο ίδιο επίπεδο είναι και τα έργα του στο Ήεσολούρι/1883/. ΄Αλλοι Σαµαρινιώτες ζωγράφοι της εποχής αυτής είναι 0 Ιωάννης Παπαδάµ /Σµίξη 1870, ο Συµεών /µοναστήρι Προδρόµου Καισάρειας στο "ο- 06 Κοζάνης 1874/64, ο Ζήσης Χατζή του Γεωργίου /1873, εικόνα Αγίου Πικολάου στην εκ- κλησία της Κοίµησης στη θέση Λάσδα Καναλίων Καρδίτσας/, o Κυριάκος και ο Γεώργιος που τοιχογραφούν το µοναστήρι του χωριού Ζέρμα στα 188065ο Ζήσης "ούλας | 'Αγιος Πι- .'ι5,λ…1(π λ΄Οπ|ξνωυ ΤτΕ-τ "ιάιικιιιι…η/ n Ι:… .-… ,-…νν- .. ν.ιν'ν'ο|υ*' & ζονται …'1 1867 έν : τιιικκ..ν Γ'…ττ-.δάιι µανίκια, .... - ..-…--,. ., 28 στην αγιογράφηση του καθολικού του µοναστηριού Αγίας Τριάδας Γιαννωτών και αµείβονται με 4,600 γρόσια, όπως αναφέρει επιγραφή στο εσωτερικό υπέρθυρο της δυτικής θύρας του ννού. O Σαµαρινιώτης ιστοριογράφος Δηµήτριος Μακρής σηµειώνει, ακόµα, τα ονόµατα των ζωγράφων Ιωάννη Κράτα, Νικόλαου Νούλη, Δηµήτρη Σακελλαρίου/1850/ και Ηλία Ζωγράφου66. H επεξεργασία των εικόνων του τέµπλου Αγίου Νικολάου στο Κρούσοβο "ανετάθη εις τους εκ Σαµαρίνης ζωγράφους Μιχαήλ και τους υιούς αυτού Δανιήλ, πρωτοσύγκελον του Αγίου Πε- λαγονίας και Πικόλαον, οι οποίοι είχον µετοικήσει ολίγον πρό της ανεγέρσεως"5?. Ο Δα- νιήλ πριν γίνει καλόγερος λεγότανε Δηµήτριος και, µαζί µετον αδελφό του Νικόλαο, βοη- θάει τον πατέρα του σε αγιογραφικές εργασίες του μοναστηριού Αγίου Νικολάου Ήπίγκορ- σκι στα 1831. Δεν περιορίζεται µόνο σε βοηθητικές εργασίες αλλά εκτελεί και υπογράφει δικές του εικόνες, όπως της Θεοτόκου, της Σύναξης των Αγγέλων και των Τριών Ιεραρχών. Στην τελευταία γράφει σε πρώτο πρόσωποι" ΔΙΑ XEIPOC EMOY TOY TAHEINOY AHMHTPIOY.."'O- λες οι επιγραφές στις εικόνες είναι σλάβικες ενώ οι υπογραφές πάντα ελληνικές. O Νικό- λαος ήταν και ξυλογλύπτης, σκάλισε το βηµόθυρο του τέµπλου στο µοναστήρι Ιωακείµ Οσο- γκόρσκυ. Ο Μιχαήλ µε το Δηµήτριο εργάστηκαν στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο χω- ριό Ραϊτσίτσα, κοντά στο Ντέµπαρ. Ο Μιχαήλ είναι ονοµαστός ζωγράφος της εποχής του γι'αυτό του αναθέτουν εργασίες σε εκκλησίες της πόλης Μοναστήρι /Μπίτολα/ και στο ξα- κουστό µοναστήρι της Ρίλας στη Βουλγαρία. O Μιχαήλ και οι γιοί του δρουν σε µιάν επο- χή µέτριας αγιογραφίας. Διακρίνονται, όµως για την επιμέλεια της δουλειάς των και για την επιµονή στην απόδοση των λεπτοµερειών. Οι θρόνοι του Χριστού και της Παναγίας απο- δίδονται µε αξιοσηµείωτη δεξιοτεχνία σε όλες τις λεπτομέρειες της ξυλογλυπτικής των ΧΚΧΧΙµικρογραφιών που τους κοσµούν, οι φορεσιές µε τα σχέδια της ύφανσης και τα λογής κεντίδια, τα ευαγγέλια και τα άµφια των Τριών Ιεραρχών µε θαυµαστή ακρίβεια, ο θώρακας του Αρχάγγελου Μιχαήλ µε όλο τον πλούτο των σφυρήλατων διακοσµητικών θεµάτων του. Τα πρόσωπα, όµως, έχουν τυπική και ουδέτερη διατύπωση, η προσπάθεια φυσικότητας στις πτυχώσεις των υφασµάτων δεν είναι αποτελεσματική.΄Ατονη η χρωµατική κλίµακα. Η εµφάνιση της οικογένειας Πιτένη, από τα 1872 και πέρα, δίνει καινούργια πνοή στη σαµαρινιώτικη ζωγραφική, την ανανεώνει τεχνοτροπικά και θεματολογικά, την αποσπά- ει από τη μακαριότητα στην οποία είχε βυθισθεί. Ενώ φαίνεται να συνεχίζει τους ζωγρά- φους της προηγούμενης γενιάς, κατά έναν περίεργο τρόπο µεταβάλει σε προτερήματα τα ελαττώµατά τους. O πατέρας Δηµήτριος Αδάµ Πιτένης εµφανίζεται, από όσα µας είναι γνω- στά, στο ναό του Αγίου Δηµητρίου Μηλιάς N. Κοζάνης, όπου εργάζεται κατά διαστήµατα α'ό τα 1872 ως τα 189168. Το έργο του δραστήριου αυτού ζωγράφου είναι τεράστιοδ9και άνισο.Θα σταθούµε σε µερικές µόνο από τις ζωγραφιές του, εκείνες που εκφράζουν πλη- Οξστ€Ωα την ανανεωτική πνοή που χάρισε, αυτός αλλά και τα παιδιά του, στη σαµαοινιώ- 29 τικη ζωγραφική. Στην εκκλησία της Θεοτόκου, στο Πυλωρί Βέντσιων, κατά την επιγραφή "'Ιστορίθη ούτος δ Τέµπλος έν έτει 1883 10βρίου 20/ Διά συνδρομής καί δαπάνης παπα Γεωργίου άπό χωρίον Παλεο|χώρι καί Κωνσταντίνου Γρίββα καί τού λοιπού χωρίου δι έπι/ τροπής δέ Ιωάννου Δ. Βλάχου καί 'Αθανασίου µοναχού| Αίωνάι τους ή µνήµη: Διά χειρός Δηµητρίου 'Α. Πιτένη/ Σαµαριναίος". Στις ποδιές του τέµπλου, αντί για τα συνηθισµένα ανθοδοχεία ή µπαρόκ διακοσµητικά, ο Πιτένης ζωγραφίζει τοπία. Μα η πρωτοτυπία του δε βρίσκεται εκεί, τοπία, έστω και σπάνια συναντούµε και σε άλλες ποδιές τέμπλων, όπως π.χ. στο ναό του Αγίου Κωνσταντίνου στο χωριό Αγία Σωτήρα Βοΐου /1867| και στον ΄Αγιο Αθανάσιο Διδυµοτείχου. Αυτό που είναι η µεγάλη του καινοτομία είναι ο λιτός και αυστη- ρός τρόπος µε τον οποίο τα αποδίδει, η μεταφυσική ατµόσφαιρα που αποπν =ουν. Πολύ πρίν από το Τζιόρτζιο ντε Κύρικο ζωγραφίζει µπροστά από έναν γαλαζοπράσινο ουρανό πα- ράξενο μοναχικά κτίρια, σιωπηλά και µυστηριακά. ΄3να μονόχρωµο παραπέτασμα µε βαρειές πτυχώσεις σκεπάζει µεγάλο µέρος της ζωγραφικής επιφάνειας. Τα άΞ1ΐ&! απροσδιόριστα, λιτά στο χρώμα, µε αψιδωτά στρόγγυλα και τετράγωνα ανοίγµατα που χάσκουν άδεια και άφωνα µε µιά σιγή γεµάτη µυστικά µηνύµατα. Κανένα δέντρο ή λουλόύδι δε γλυκαίνει το τοπίο. Στα 1901 - 2 ζωγραφίζει την εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Έλένης στους Φι- λιππαίους, χωριό κοντά στη Σαµαρίνα. Εδώ το ζωγραφικό κλίµα είναι διαφορετικό. O Δηµ. Πιτένης συνδέει την αγιογραφία µε τις καλλίτερες επιτεύξεις της σύγχρονής του κοσμι- .'΄,ς λ".ϊκής γ,, τικής.Αν η ιγιογ;αφία είναι, ΄'εως την είπαν, ""Η ΄ι.'1 …' ΄ . εδώ γίνεται "δηµοτικό τραγούδι µε χρώματα". ο καβαλάρης 'Αγιος Ευστάθιος παµ…πξρπει στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο ή στο "εγαλέξανδρο που την ίδιαν εποχή ο φουστανελλΐς 0εόφιλος φιλοτεχνούσε πάν ΄στούς τοίχους των πηλιορείτικων σπιτιών. Παραπέµπει, ακό- µα στούς στίχους που περιγράφουν έναν άλλον καβαλάρη "Αγιο, τον Γεώργιο:"..γριΒοκα- βαλάρη, αρµατωµένος µε σπαθί και µ΄αργυρό κοντάρι". Η Κοίμηση της Θεοτόκου, αν και ξεκινάει από παλιότερα πρότυπα, είναι περισσότερο ένα συγκινητικό χωριάτικο ξύδι. Μερικά κεφάλια γυναικών έχουν την αφέλεια αλλά και τη δύναµη των λαϊκών προσωπογρα- φιών της εποχής. Φυσικά, o Δηµ. Πιτένης δεν είναι ένα φαινόµενο ξεµοναχιασµένο από τον κοινωνικό του περίγυρο. Ζεί και εργάζεται σε παραδοσιακή κοινωνία που αποδιοργα- νώνεται, δεν είναι όµως ακόµα έτοιµη να παραδεχτεί και να αφοµοιώσει τις βαθειές κοι- νωνικές µεταλλαγές που την ελκύουν και τη φοβίζουν. Αισθάνεται πως µπαίνει σ΄έναν κόσµο άγνωστο και προσπαθεί να γαντζωθεί σε όσα της είναι οικεία και δοκιµασµένα στο χρόνο. ΄ΐτ1ι, ίσως, πρέπει να ερµηνεύσουμε τις ταλαντεύσεις του Δηµ. Πιτένη από το ςόβο του άγνωστου στη αιγουριά του κοντινού και γνώριµου. « . . … , ι . , ι κι Κία γιϊι αν, ι…υγιος κιι (ικόλ1ος, τοιχογραφ…υν στα 1908 την ι*"λΠσια 10€ 30 Θεοτόκου Κνίδης, στα Βέντσια. Επάνω σε γαλάζιο φόντο όρθιοι ΄Αγιοι στέκονται με ύφος χωρικών µπροστά στο φωτογραφικό φακό. Ανάμεσά τους ενδιαφέρουσες µορφές ο φουστανελ- λάς Νεﵴαρτυρας Γεώργιος "εξ Ιωαννίνων" και 0 'Αγιος Χριστόφορος µε το µικρό Ιησού στον όµο του. ΄Αλλοι ΄Αγιοι σε εγκόλπια, τα οποία περιβάλλονται από πλέγµατα κλιµατί- δας σε χρωµατική απόδοση που σκοπεύει στο διακοσμητικό αποτέλεσµα χωρίς να δεσµεύεται από τους φυσικούς χρωματισµούς. Αν και οι τοιχογραφίες είναι σχετικά πρόσφατες, έχουν υποστεί σηµαντικές φθορές. Στα 1909 επανέρχονται στην εκκλησία της Θεοτόκου στο Πυλω- ρί. Συνεχίζουν µε επιτυχία την πατρική παράδοση του λαϊκού καβαλάρη, με τα ίδια ίσως πρότυπα αλλά σε άλλη, ζεστότερη.χρωματική απόδοση. Μιά "υπερρεαλιστική" σύνθεση βρί- σκεται στο γυναικωνίτη. Πρόκειται για " Τό παγκόσμιον καί άδέκαστον Κριτήριον τού Κυ- ρίου καί Σωτήρος ήµών 'Ιησού Χριστού". Είναι μιά σύνθεση όπου κυριαρχούν το γαλάζιο σε δύο τόνους, το καφέ-γκρίζο και το κίτρινο. 'Ενας πελώριος αυγόσχηµος ήλιος με αν- θρώπινο πρόσωπο δεσπόζει στη σύνθεση. Θολό ποτάμι χωρίζει δύο ομάδες ανθρώπων. Αριστε- ρά, χοντρή αλυσσίδα περιζώνει την οµάδα των αμαρτωλών, ενώ η δεξιά ομάδα είναι ελεύ- θερη. Μέσα στο ποτάμι παρασύρονται από το ορμητικό νερό "οι άσεβείς", οι "πόρνοι" κ. λ.π. και όλοι οι "μιαροί καί άκάθαρτοι και προ πάντων οι άγνώµων 'Ιουδαίοι γραµµατείς και φαρισαίοι", όπως τους χαρακτηρίζουν επιγραφές σκόρπιες στο νερό. Τα ψυχρά χρώµατα, η μεγάλη κίτρινη κηλίδα του παραµορφωµένου,από κάποιαν άγνωστη πίεση, ηλιακού δίσκου, οι χοντρές αλυσσίδες, δημιουργούν ατμόσφαιρα φόβου και µυστηρίου. Ο Γεώργιος Δηµ. Πιτένης, που τον συναντούµε να ζωγραφίζει από τα 1883 στην Κι…"- 8ίτσα, τοιχογραφεί στα 1911 το νεότερο τµήµα του καθολικού Κοίµησης της Θεοτόκου στο Σπήλαιο Γρεβενών. Σε σχήµα αψίδας φιλοτεχνεί την Κοίμηση, σύνθεση λαϊκής φαντασίας, όπου ο Χριστός δέχεται την ψυχή της Παναγίας μέσα σε νεφέλη δόξας καφετιά με γκριξό- µε: ςι= 'τ…=.1ι?ώ….ιο. Φον … ; αν", γεµίζουν …-« _ pf; π.χ-'γε΄..'…ι…) νι Δ.…'ι΄ι ν ΄,. ! '…΄ . δε- ξιά και αριστερά των ιεραρχών δύο αγγελούδια ιταλικού ύφους. Τα κτίρια στο βάθος θυ- µίζουν εκείνα που βρίσκονται στις ποδιές του τέµπλου της Θεοτόκου στο Πυλωρί. Οι αραι- οί όρθιοι ΄Αγιοι προβάλλουν σε φόντο που µιµείται τοίχο χτισµένο ισοδομικά µε µεγάλους µαρµάρινους κυβόλιθους. Η κάτω σειρά των κιβόλιθων έχει χρώμα ώχρας µε καφετιά νερά, οι επάνω ανοιχτογάλαζονς µε σκουρογάλαζα νερά. Λεν πρόλειται για τη συνηθισμένη απο- µίμηση ορθοµαρμάρωσης που συνάτούµε στη χαµηλή ζώνη τοιχογραφημένων εκκλησιών, δηλα- δή για αντικατάσταση µε τη φτηνή ζωγραφική της δαπανηρής επικάλυψης του τοίχου µε μαρ- µάρινες πλάκες. Κύριο χαρακτηριστικό αυτών των απομιµήσεων είναι,οι ομόκενροι ρόμΒοι που σχηματίζουν τα νερά του µαρμάρου, όπως γινότανε συνήθως και στις πραγµατικές ορ- θοµαρμαρώσεις µε την κοπή σε φέτες του µαρµάρου και την τοποθέτησή τους αντικρυστά, κάθετα και οριζόντια. Στον Πιτένη άλλοι κυΞόλιθοι έχουν οριζόντια νερά, άλλοι κάθετα ' 31 λοξά, χωρίς συµμετρία. ΄Αλλωστε, δεν θα ήταν νοητή η αγιογράφηση επάνω σε ορθοµαρμά- ρωση. 3δώ ο Πιτένης αποσπά τους Αγίους από τη μεταφυσική απομόνωσή τους μεσα σ'ένα χρώµα -το γαλάζιο των Σαμαριναίων, κι όχι µόνον αυτών, ανακαλεί την απεραντωσύνη του ουρανού- και τους εντάσσει σε συγκεκριµμένο περιβάλλον που δίνει, µάλιστα, την αίσθη- ση της υλικής βαρύτητας. 'Οσο κι αν δεν ξέρουμε τις προθέσεις του ζωγράφου, το γεγο- νός της αποδοχής του έργου από τον επίτροπο της εκκλησίας Ιωάννη Ζήση και από τούς κατοίκους του χωριού φανερώνει πως με την αλλαγή της ιδεολογίας ακόµα και η συντηρη- τική αγιογραφία μπορεί να δεχθεί σημαντικές καινοτομίες. Και μιά παρατήρηση για την επιγραφή. Σ'αυτή o ζωγράφος µνημονεξει πως το έργο τελείωσε στις 19 Αυγούστου 1911 και συμπληρώνει:" ΑΡΧΙΕΡΑΤΕΥΟΝΤΟΣ το! ΠλΝΙΕΡΩΤ.ΤΟΤ ΑΓΙΟΥ ΓΡΕΒΕΝΩΝ Κι K: ΑΙ!!ΙΛΙΑΙΤΟν ΛΑΖΑΡΙΔΗ". Λίγο αργότερα, την 1η Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου o Αιµιλιανός, σφοδρός επικριτής της ανθελληνικής πολιτικής των Νεοτούρκων, συλλαμβάνεται από αυτούς και σκοτώνεται στο χωριό Σχίνοβο. H δολοφονία αυτή ξεσήκωσε ζωηρές διαµαρτυρίες των Έλ- λήνων αντιπροσώπων στην τουρκική Εθνοσυνέλευση και παράλληλα οργανώνονται σε πολλά µέρη μνηµόσυνα και οµιλίες. Τότε σβύνεται από την επιγραφή η λέξη ΛΑΖΑΡΙΔΗ και στη θέση της γράφεται με πεζά γράµματα η λέξη "'Εθνομάρτυρος". 0 γρφικός χαρακτήρας δείχ- νει πως την έγραψε o Πιτένης. Θα μπορούσε κανένας να παρατηρήσει πως η αντικατάσταση αυτή'νά γίνει από το ζωγράφο με τα ίδια κεφαλαία γράµµατα κι έτσι να διατηρηθεί η o— αοιογένεια της επιγραφής. Αλλά η ημερομηνία της είναι προγενέστερη από το αποτνοικό "άνατο του ιιιιλιινού, κι αυτό έπρεπε να φαίνεται. ΐίναι πιθανή 1λλιγή να έγινε µερικούς μήνες, όταν πιά είχε ελευθερωθεί η περιοχή. Παράλληλα µε τους Πιτένηδες δρά και μιά άλλη οικογένεια ζωγράφων με αργηγό τον Αδάμο Χρ. Κράγια, που εργάζεται άλλοτε µε βοηθό το γιό του Δηµήτριο και άλλοτε τον ΤΟ ανεψΟό και µαθητή του Ζήση I. Ζήβα . Στα 1875 ζωγραφίζει την εκκλησία του λγίου Τω- άννου Καρυδίτσας Ηοµού Υοζάνης μαζί με το µαθητή του ?. Αδάμ, που πιθανό να είναι κι αυτός γιός του. ΄Αλλωστε και ο Δηµήτριος Αδ. Κράγιας, που αναλαβαίνει και µόνος του εργασίες, μερικές φορές υπογράφει ως Δηµήτριος 'Αδάµου υιός, όπως στην εκκλησία Παλαιοχωρίου Γρεβενών στα 1870, άλλοτε βάζει ολόκληρο το πατρώνυµο.πκππππκπκκππκ11ππ Πι παραγωγικότατοι αυτοί ζωγράφοι δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται πάντοτε για την ποι- ότητα της ζωγραφικής των ούτε για την αντοχή των υλικών που χρησιμοποιούν. δύο άλλοι ζωργάφοι, ο Δηµήτριος Σίμου και ο Ληµήτριος Ιω. Σακουμάνος τοιχογρα- φούν στα 1102 την εκκλησία του Προφήτη Τλία στο Δρυµό Έλασσόνας. "υπικά δείγµατα της σαµαρινιώτικ1ς ζωγραφικής Χ&Ετων αρχών του αιώνα µας, αυτής που δεν συμµετέχει στο ανανεωτικό κίνηµα των Πιτένηδων. Γαλάζιο φόντο, µορφές στρογγυλές, επιγραφές µε πε- 'αύς 1γακτήρες του εδώ έχοτν εντονότερη την καλλιγραφική αιξοµείωση τον πλάτους των 32 γραµµών τους. Οι ολόσωµοι ΄Άγιοι είναι κοντόχοντροι, οι πολυπρόσωπες σκηνές στατικές, τα φυτικά διακοσµητικά ανάμεσα στα εγκόλπια χωρίς τη συνηθισµένη ευλυγισία. "ι εδώ ζωγραφίζεται o ιδρυτής της µονής Ζάβορδας 'Αγιος Νικάνωρ, όπως συµβαίνει συχνά σε εκ- κλησίες κτηνοτροφικών χωριών. ΄ΟΗως o 'Αγιος Μόδεστος, 0 'Αγιος Νικάνωρ θεωρείται προστάτης της κτηνοτροφίας, αν και η βιογραφία του δεν αναφέρει τίποτα σχετικό µε ία- ση ή άλλη ευεργετική επίδραση στα ζώαΤ1. Σε εικόνες του τέµπλου της Μονής Λεκατσά συναντούμε την υπογραφή του "Σαμαρινέως" Αθανασίου Τσούκα και τη χρονολογία 191672. Μία εικόνα του Νεομάρτυρα Γεωργίου, που βρίσκεται στο Μουσείο της Μακρινίτσας, µε την υπογραφή "χείρ Χ΄Ι: και Οίκ: Σ.μ.ρ.ν.υ." μας δίνει την ευκαιρία να διαλύσουμε την αρκετά διαδεδοµένη πλάνη ότι οι Σαμαρινα!ίοι ζωγράφοι "είναι οι μόνοι που εφιλο- τέχνησαν με φουστανέλλα τον ΄Αγιο Γεώργιο, τον νεοµάρτυρα τον εξ Ιωαννίνω"73. Μερικοί αποδίδουν σε σαµαρινιώτες ζωγράφους ανυπόγραφες εικόνες ή και τοιχογραφικά σύνολα αρ- κεί να συναντήσουν τη μορφή του Γεωργίου. Πρώτος που τον ζωγράφισε, δεκατρείς µόλις μέρες µετά το μαρτυρικό του θάνατο, είναι o Χιονιαδίτης Ζήκος Μιχαήλ και το έργο του αυτό έγινε πρότυπο για απανωτές εκδόσεις χαλκογραφιών από τις οποίες προέρχονται πάµ- πολλα άλλα έργα. Από τα 1838, χρονολογία του θανάτου του, οι Χιονιαδίτες δεν έπαψαν να απεικονίζουν τον ταπεινό ιπποκόµο από το Τσούρχλι74. Εκτός από τους Χιονιαδίτες, και άλλοι ζωγράφοι από χωριά και από τα Γιάννινα, ζωγράφισαν το ίδιο θέμα που το 00- ναντούμε από το Πήλιο /εκκλησία Ταξιαρχών "ηλεών/ µέχρι τη διλιππούπολη75. Χωρίς αξιώσεις εξαντλητικής καταγραφής των ζωγράφων της Σαμαρίνας, σημειώνουμε µερικά ακόμα ονόµατα που τα συναντήσαμε µόνο σε δημοσιευμένα κείµενα: Γεώργιος T00000- ρας, Μάστακας, Νίκζας, Δόντας?6, καθώς και ο " Δηµήτριος έκ κώµης Σαμαρίνης"?7 που δεν πρέπει να είναι ένας από τους τρείς Δημήτριους που ξέρουµε, τον Πιτένη, το Σίμου και το Σακουμάνο, γιατί αυτός ζωγραφίζει εικόνα στα 1856 και εκείνοι υπογράφουν έργα τους ως τις αρχές του 200ύ αιώνα. Στα έργα της σαμαρινιώτικης ζωγραφικής µπορούµε µε σιγουριά να προσθέσουμε και µερικά ανυπόγραφα που έχουν αναμφισβήτητη τη σφραγίδα της τέχνης της, όπως είναι οι τοιχογραφίες στις κόγχες του ιερού στις εκκλησίες του Αγίου Θωμά Ανθούσας και Ταξιαρ- χών Αιανής. Ανακεφαλαιόνοντας σύντομα την πορεία της σαµαρινιώτικης ζωγραφικής σηµειώνουμε πως ξεκινάει από τα αγιογραφικά εργαστήρια του Αγά ου ΄Ορους γιατί η πιθανοί ιδρυτές του τοπικού εργαστήριου εκεί έμαθαν την τέχνη τους αλλά και γιατί τα τεχνοτροπικά χα- ρακτηριστικά των πρώτων εκπροσώπων φανερώνουν έντονη επίδραση της νεορωσικής αγιογρα- ,ίας που κηδεµονεύει την αγορείτικη ζωγραφική από το 180 αιώνα. To φαινόµενο δεν είν1ι 33 τοπικό. Σηµειώσαµε παλιότερα τη σχέση της χιονιαδίτικης αγιογραφίας µε τη ζωγραφική δραστηριότητα της αθωνικής μοναστικής κοινότητας78. To ίδιο ισχύει γιά το εργαστήριο του Διονύσιου στα Φουρνά της Ευρυτανίας. Σε παρόμοια συµπεράσματα μας οδηγεί η απο- σπασµατική γνώση της τέχνης άλλων κέντων ζωγραφικής δραστηριότητας, όπως το Λινοτόπι, x τό Φορτόσι, το Καπέσοβο και η Σέλιρσα. Από τα µέσα του 19ου αιώνα και πέρα άλλα κέν- τρα σβύνουν και άλλα συνεχίζουν ανανεώνοντας τη ζωγραφική τους έκφραση, κατά τις επι- ταγές των καιρών. ΕΠΙΛΟΓΟΣ Η εργασία αυτή προσπάθησε να παρακολουθήσει την εξέλιξη της σαμαρινιώτικης ζωγρα- φικής από την εµφάνιση της συγκροτηµένη; δραστηριότητάς της ως το σβύσιμό της, τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα µας. Λεν στόχευσε στή συγκρότηση ενός CORPUS των ζωγράφων της Σαμαρίνας αλλά στην παρακολούθησή της μέσα από το έργο των χαρακτηριστικών εκπρο- σώπων της με σύντομες, μερικές φορές µόνον ονομαστικές, μνείες των "συνδετικών" ζω- γράφων. Γι'αυτό παρέλειψε καλλιτέχνες σαμαρινιώτικης καταγωγής µε πλούσιο και σημαν- τικότατο έργο, αλλά µε καλλιτεχνική αφετηρία και εξέλιξη άσχετες προς τον τόπο κατα- γωγής τους, όπως π.χ. το Δημήτρη Γιολδάση. Λεν παρέλειψε, όμως, μερικές λεπτομέρειες, όπως η παρουσίαση επιγραφών είτε σε φωτογραφία, είτε σε σχέδιο, είτε με τυπογραφικά στοιχεία, πράγµα που ίσως θα ταίριαζε σε άλλου είδους εργασία. Από το πλήθος των επι- γραφών παρουσιάζονται µόνον εκείνες που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όπως αυτές που µε τη σύνταξη και την ορθογραφία τους χαρακτηρίζουν το µορφωτικό επίπεδο, άλλες του δίνουν συντοµογραφίες του ονόµατος του χωριού -πράγμα που, απ'όσο ξέρουμε είναι ιδιο- µορφία των Σαμαριναίων- ή δίνουν ερµηνεία του ονόµατος του χωριού, όπως εκείνη που το γράφει "αµαρίνα" από το άϊ-Μαρίνα, δίνοντας στό όνοµα ελληνική προέλευση. Γενικά, όπου έγινε χρήση λεπτοµερειών αυτές διαλάχτηκαν για να χρωµατίσουν το σύνολο. ΄Οπου σημειώνονται βιβλιογραφικές παραποµπές για εικόνες ή σύνολα δεν σηµαίνει πως η µελέτη στηρίχθηκε αποκλειστικά σ΄αυτές, εκτός από τις περιπτώσεις που ρητά δη- λώνονται στο κείμενο. Η επιτόπια μελέτη, σε συνδυασµό µε τη φωτογράφιση, είναι το βά- θρο επάνω στο οποίο στηρίχθηκε η εργασία αυτή. "οµίοαµε, όµως, πως ήταν χρέος µας να µνημονεύσουµε όσους πρίν από µας είχαν συγκεντρώσει πληροφοριακό υλικό και σε με- ρικές περιπτώσεις οι δηµοσιεύσεις τους µας οδήγησαν στούς τόπους όπου βρίσκονται τα έργα, μιάς και ο χώρος μέσα σρον οποίο εργάσθηκαν οι Γαµαρινιώτες ζωγράφοι είναι εν- ρύτατος, από την Πελοπόννησο ως τη Γιουγκοσλαβία και τη Εουλγαρία, µε χιλιάδες χωριών και πολύ περισσότερες εκκλησίες, ξωκκλήσια και μοναστήρια. Ας προσθέσουµε ότι πολλές ηικρές εικόνες θ"ι΄ακονται σε εικ«)νο=':τίοια σπιτιών… -. (. …, .χ … , τ. τ … ΐ1'ΐιΠενΟυ €4…αυι΄ζ' 'ιτ:ιιν Οι ,l'fi, [pjlv-xnvaK'iil Κ1ι ΠΚ|π;' ε;τι…ι1τι… _ . o ' 34 κή" ζωγραφική, µ΄όλη την αντιπάθεια που τρέφει o συγγραφέας του βιβλίου αυτού προς τέτοιυ είδους ταυτίσεις. Εδώ, όμως, είναι τόσο εντυπωσιακή η αντιστοιχία που είναι χρήσιμη η αναφορά σε µορφές σύγχρονης τέχνης γνωστές στο μέσο αναγνώστη. Οι Σαµαρινιώτες ζωγράφοι δεν είναι οι μόνοι που κατάγονται από τη Βορειοδυτική Ελλάδα. Πολλά είναι τα χωριά καταγωγής των ταπεινών αγιογράφων= Καλαρρύτες, Λιγκιάδες, Ψσεπέλοβο, Κορύτιανη, Αοζέτσι, Μπαµπούρι, Αραγομή, ΐονοδέντρι, Γρεβενίτι, "έτσοβο, Παργα, 'Ανω Σουδενά, Φανερωμένη, πηγές, Πωγωνιανή, τέρμα, , Κριμήνι, η πόλη Ριάν- νινα...[διαίτερη επίδοση στην αγιογραφία είχαν το Καπέσοβο, το Φορτόσι και οι γνωστοί μας Χιονιάδες. ? αγιογράφηση των εκκλησιών δεν γινότανε πάντα µονομιάς. Πολλές φορές μεσολαβού- σαν αρκετά χρόνια από τη μία φάση των εργασιών ως την επόμενη, που δεν είχε αναγκα- στικά τους ίδιους εκτελεστές. Στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας δεν ήταν καθόλου εύκολη η συγκέντρωση του ποσού που χρειαζόταν αν και οι αμοιβές των αγιογράφων κάθε άλλο παρά υψηλές αποδεικνύονται από τα στοιχεία που κατέχουμε. Ρικόνα των επίµονων και μακροχρόνιων προσπαθειών για να ολοκληρωθεί η αγιογράφηση µιάς εκκλησίας µας δί- νει απόσπασµα από "ενθύμηση" εκκλησιάς της Κόνιτσας: "..καί πάλιν µετά πολλά έξοδα 2311 έφτιασαν τόν άρθηκα καί έζωγράφησαν έν πρώτοις τόν άρθηκα καί ύστερα τό άγιο βήμα καί διά νά μήν είναι τίποτα κλισιαστικό διά νά δώσουν τό …ά- των ζωγράφω9 καί έβαλεν ό Παπά "ανθέος δ πνευματικός καί έγραψαν πρόθεδι τό κάθε όνοµα πρός γρόσια έκατό. καί u ι , | , l‘ έγοτΡεν όνόυατα σαράντα Ea υστερα μέ χρονους έχειρ=τονηθηκα εγω δ ταπεινός νικοΛιος &". ερεύς άπό χύ αχιβ /1612/ καί έγινεν πάλιν συνδρομή καί την άποστόρισαν ...καί μετά & | , ταυτα εγραφτη δ Ρίκος δ γραµµατικός δι άσπρα έννεακόσια καί ίστοοίθη καί τό κάτω μέ- 00c τής έκκλησίας' καί τόν τοίχου τόν άλλον τόν ίστόρησε δ νι....μπέκιου καί ό αιχά- Ana" T9. Τώρα πιά τα τέκνα της ?αµαρίνας έπαψαν να ιστορούν τους τοίχους των εκκλησιών και να φιλοτεχνούν εικόνες. Σκορπισµένα στα πέρατα της Ελλάδας, αλλά και της Γης,προκό- βουν στις επιστήµες, στο εμπόριο, στις τέχνες και σε άλλα επαγγέλµατα. Δεν έχουµε πα- ρά να επαναλάβουµε, ύστερα από εβδομήντα χρόνια τη διαβεβαίωση πως "κανένας απ'όσους επισκέφθηκαν το χωριό δεν θα παραλείψει να ευχηθεί γιά την ακµή του και την προκοπή του"8Ο. 2. 3. 9. 1Ο.Ξκδοτική΄ Αθηνών; Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Τόµος ΙΑ΄. Αθήνα 19?Ξ, '€λ. 1"N 11. 12- 13. 14. 15. 16. 17. 18 35 ΠΑΡΑΠΟΜΠΒΣ Κίτσος Α. Μακρής= Χιονιαδίτες Ζωγράφοι. Αθήνα 1981, σελ. 29 κ.ε. Νίκος Γ. Σβορώνος: Ανάλεκτα Νεοελληνικής Ιστορίας και Ιστοριογραφίας. Αθήνα 1951, σελ. 383. Αγγελική… Χατζημιχάλη: Σαρακατσάνοι.Τόμος πρώτος, μέρος α: Αθήνα 1953, σελ. ρδ΄. Περισσότερα στοιχεία για παράγωγα, υποκοριστικά, τόπωνύμια, σύνθετα, στη μελέτη του Δημητρίου I. Γεωργαντή : Περί των Σαρακατσαναίων. Αρχείου του Θρακικού Λαογρα- φικού και Γλωσσικού Υλικού.Αθήνα 1947-48, σελ. 221. Χρήστος M. E010kcf6nj H Πίνδος και τα Χωριά της.Β'έκδοση. Αθήνα 1851, σελ. 87. Την άποψη αυτή υποστηρίζουν και άλλοι. Βλέπε: Ι.Α.Θωμόπουλου= T0 Τοπωνυµικά µας.Θεσ- σαλονίκη 1958, σελ. 48. Απόστολος Βακαλόπουλος: Ιστορία του Νέου Ελληνισμού. τόμος Β΄Τουρκοκρατία 1453-1669. Θεσσαλονίκη 1964, σελ. 84. Στέργιος Z. Παπαγεωργίουι T0 κατά τον Γάµον 'Εθιμα εν Σαµαρίνα της Μακεδονίας. Λαο- γραφία.Τόμος B: τεύχος Β΄- Γ΄. Αθήνα 1910, σελ. 432. Τάκης Γ. Κανδηλώρος: Λήµα'Βλάχοι. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Πυρσού. Αθήνα Τηλέµαχος Μ. Κατσουγιάννης Περί των Βλάχων των Ελληνικών Χωρών,Β΄Ξκ του Βίου και και της Ιστορίας των Κουτσοβλάχων επί Τουρκοκρατίας. Θεσσαλονίκη 1966, σελ. 14. ΤΡΑΙΑΝ 3ΤΟΙΑΝΟΥΙ : Ο Κατακτητής Ορθόδοξος Έαλκάνιος ΄Ξµπορος. Ττον τόµο Σπ. Ασ- δραχά /8ισαγωγή - Επιλογή Κειµένων/: Η Οικονομική Δομή 1B0 Βαλκανικών-Χωρών:-1ΞοΞ: 19ος Αιώνας.Αθήνα 1979, σελ. 310. Απόστολος Βακαλόπουλος: όπου παραπάνω, σελ.215. Κώστας Κρυστάλλης: ΄Απαντα. Επιµέλεια Γ. Βαλέτα. ψόρος Β΄. Αθήνα 1959, σελ… 473. Οδοιπορικά Ηπείρου και Θεσσαλίας,υπό του παρά τω Υπουργείω των Στρατιωτικών Γκι- τελικού Γραφείου. Αθήνα 1880. Νιχαήλ Χουλιαράκης : Γεωγραφική και Πληθυσµιακή Εξέλιξις της Ελλάδος, 1881 - 1959. Τόµος Β΄. Αθήνα 19?5. σελ. 89. Νέα Παγκόσµια Εγκυκλοπαίδεια, Τόµος 26ος. Αθήνα. T10 λήµα Σαμαρίνα. Κώστας Κρυστάλλης= όπου παραπάνω, σελ. 425. Κίτσος Α. Ηακρής: Η Χειροτεχνία εν Θεσσαλία. Λάρισα 1966, σελ. 12. 19. ΡΜΜΜ-π Π. Ρέλκος: H Έπισκοπή Δοµενίκου και Ελασσώνος. Ελασσόνα 1980: σελ.1ΟΙ. 20. T‘aoU-Jmfi Ρόκου : To Καµίνι. Ανάτυπο από τα ΞΞΞξρωΞ:κΞ-Ξ;Ξν:κά.Γιάννινα 1981, τλ. 347. 21. TFAIAN 3ΤΟΙΑΝΟ?ΙΟΗ= όπου παραπάνω, σελ. 310. To βιβλίο των WAGE και ΤΗΟΉΡΞΟΝ εί- ναι γεμάτο από πληροφορίες για τη δρά ση των κλεφτών της Σαµαρίνας. Ανεφξρονται και οι Γούσιος Δίσπουλης, Σίµικας, Νάκης Πόλος, Νάκης Καταραχιάς, οι τρεις αδελ- φοί Σκράκου, ο Τζίμας, ο Γιώργης και o Ζήσης. 22, LOUISA SYNDICA . τΑουπρΑ: αυπτΡΕ3 SAINTS LOCAUX DE LA MACEDOINE Β'ομΕςΤ Ξ… ΌΈ ,… ΞΡΙΡΕ ΕΤ ΒΕΠ? ΙσΟΝΟΝσΉΑΡΗΙΕ./Ανάτυπο/. Σόφια 1966. Λεπτοµέρεις του µαρτυρίου του μεταφέρει από τον Πουκεβίλ ο Κ. Σάθας |Τουρκοκρατουμένη Ελλάς,Αθήνα 1869, σελ. 592 - 594/ όπου όµως δίνεται άλλη άποψη για τη στάση του Δημήτριου, όχι και τόσο κολακευτική: "διέτρεξε κατά τας θυελώδεις εκείνας ημέρας τας διηρεθισµξναζ επαρχίας ίνα κατευνάσει τα πνεύματα, και επαναγάγει τους ανθρώπους υπό τον ζυγόν της Ena— …ής. Πλην καταγγελθείς ως δηµεγέρτης συνελήφθη μετά του Ελαχάβα και πλήρης αλύσεω' εσύρθη προ του σατράπου των Ιωαννίνων". ?". Κόστας ι'ρυε.τάλλης : όπου παραπάνω, σελ. 300. ε,. To Σημειώματάριο ενός Ηετσοβίτη 18?1-1943.Επιμξλεια - ΠΩΟλεγδµενα Γεωργίου Σλατά on. Αθήνα 1972, σελ. 11° 26. Ν. Θωμάς: Μία Σχηµατική Παράσταση που δείχνει τη Διάταξη με την οποία ξορεύεται ο "Τσιάτσιος". Εφηµ. Η Ωραία Σαµαρίνα, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 1981. 27. Κίτσος Α. Μακρής: To Nouaotfipt του Κλεινοβού και οι Επιγραφές του. Βήµατα. Αθήνα 1979, σελ. 252. 28. Γεώργιος Κ. Γάγαρης= Δωδώνη,*Εικονογραφημένον Ηπειρωτικόν Ημερολόγιον.΄Ετος Α'. Αθήνα 1896, σελ. 174. 29. Κώστας Κρυστάλλης: όπου παραπάνω, σελ. 315. 30. n. Αραβαντινού= Συλλογή Δηµωδών Ασμάτων της Ηπείρου.Αθήνα 1880, σελ. 43. 31. Γ. Έαβαρέτος= O Αλή Πασάς από την άλλην Πλευράν./διάλεξη/ Αθήνα 1930, σελ. 5 32. Κώστας Κρυοτάλλης= όπου παραπάνω, σελ. 318 33. Δημ. Λουκάτος= Λαογραφική Αποστολή στα Θεσσαλικό 'Αγραφα. Επετηρίδα του Λαογραφι- κού Αρχείου της Ακαδηµίας Αθηνών.Τόμος 11-12, 1958ξ'59. Αθήνα 1960, οελ.295-312. Αποτρεπτική και φυλακτική ενέργεια έχουν και τα "υψωμένα" δέντρα στα τέσσερα ση- μεία του ορίζοντα/ Γ. Αικατερινίδης= Εαρινά 'Εθιμα από την Περιοχήν των Σερρών. Πρακτικά Α΄Συμποσίου Λαογραφίας του Βορειοελλαδικού Χώρου. Ι.Η.Χ.Α. Θεσσαλονίκη 1975, σελ. 17 - 19. 34. Γ. Δηµητροκάληςτ Θρησκειολογικές και Λαογραφικές Παρατηρήσεις στην Πολεοδομική Διάρθρωση Θρακιτών Όι ι(μών. Πρακτικά Γ'Συμποσίου Λαογραφίας το" Βορειοελλαδικού Χώρου.Θεσοαλονίκη 1979, σελ. 199 - 231. 35. Κώστας Κρυστάλληςϊ'όπου παραπάνω, σελ. 209 37 36. Α. Ξυγγόπουλοη: Μεγάλη Παναγιά. Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Σλλάδος.Τόµος Βος. Αθήνα 1923, σελ. 121. -..-- ..------ 37. Κίτσος Α. Μακρής: H Ξυλογλυπτική του Πηλίου. Βόλος 1958, σελ. 15. 38. Χριστόφορος Περραιβός: Ιστορία του Σουλίου και της Πάργας.Αθήνα 1857, σελ. 35. 39. Κίτσος Α. Μακρής! Ελληνική Καλλιτεχνική Παράδοση και Σύγχρονη Χειροτεχνία. Αθήνα 1981, σελ. 9. 40. Κίτσος Α. Μακρής: Συναπάντημα στους Αιώνες. Περιοδ. Δίαυλος.Τεύχος 2ο. Βόλος 1967. 41. Αγγελική Χατζημιχάλη: Σαρακατσάνοι.Τόμος πρώτος, μέρος Α΄. Αθήνα 1957, σελ. ρπέ. 42. Κώστας Κρυστάλλης: ΄ΑπανΞ3: Εισαγωγή - Κατάταξη - Σχόλια Κ. Πορφύρη. Αθήνα, σελ. 303. 43. Χρήστος !!. Ενισλείδης: Ξ Πίνδος και τα Χωριά της.Β'…Εκδοση- Αθήνα 1951ρσΞΞΟ ζΞδ" λαιο Γρεβενών εργάσθηκαν και άλλοι Σαµαρινιώτες ζωγράφοι. 44. Δημήτριος Σισιλιάνος: 'Ελληνες Αγιογράφοι μετά την ΄Αλωσιν. Αθήνα ‘935, σελ.76. 45. Δηµήτριος Σισιλιάνος: όπου παραπάνω, σελ. 85. 46. Χρήστος Ενισλείδηςι όπου παραπάνω, σελ. 92. 47. Α. :. Β. WAGE — M.S.TEC§PSON:OL Νομάδες της Βαλκανικής. Λονδίνο 1914, κεφάλαιο 5ο, σελ.91. 48. Πάνος Βασιλείου: Ευγένιος Γιαννούλης ο Αιτωλός.Αθήνα 1977, σελ. 102. 49. Θεοφάνης εξ Αγράφων : Βίος Διονυσίου του εκ Φουρνά.Εισαγωγή και Σημειώσεις Κ. 5. Δηµαρά. Αθήνα 1938, σελ. 32. 50. Γεώργιος Θ. Δυριτζής= Οι Αγωνισταί της Σαµαρίνας Δημήτριος o Yeopiotuc Hat 8552;“ ρος ο Εθνοκήρυκας.Κοζάνη 1968, σελ. 6. 51. Μιχαήλ Αθ. Καλινδέρης= Απόσπασμα ΔΘδαχής Κοσµά του Αιτωλού.Θεσσαλονίκη 1965, σελ. 16. 52. Ιωάννης Παπασωτηρίου: Επαρχία Τρικάλων. Θεσσαλικά Χρονικά.Πανηγυρικός τόµος. Αθή- 2223 να 1935, σελ. 291. Αν και o τόµος έχει χρονολογία έκδοσης 1935, τυπωθηκε πο 'αρ- γότερα, αφού αναφέρει γεγονότα ως τα 1938. 53. Αρχείο Κίτσου Α. Μακρή. Εγγραφές 1960 και 1962. 54. Κίτσος Α. Μακρής; Βζωγραφίσθη στανικώς. Βήματα.Αθήνα 1979, σελ. 220. ..-… 55. Νικόλαος Γ. Πολίτης: Γνωστοί Ποιηταί Δημοτικών Ασµάτων. Λαογραφία, τόμος Ξ: τεύ- χος Δ΄. Αθήνα 1016, σελ. 489. r16. Γεώργίοη .Παίσιος= Αγιογραφία και Αγιογράφοι των Χιονιάδων.Γιάννινα 1962, σελ.1Ό1, 107, 110. ‘7. Κίτσος Α. Μακρής: To "οναστήρι του Κλεανοβού και οι Επιγραφές του. Βήματα.Αθήνα 1)ή9, σελ. ΐΓ?ι … η . ?ε … Η υ"'΄ι: ι'1ς ναί . " άφΟι. "μη…. ΐ11ή:΄ττ. Αθήνα 38 59. Κίτσος Α. Μακρής: Η Εκκλησία της Κυρά-Βασιλικής και το Λαϊκό Ποτραίτο της ΌΡ"4- δοξης Γυναίκας του Αλή Πασά. Βήματα.Αθήνα 1979, σελ. 193. 60. Γρηγ. Π. Βέλκος: Η Επισκοπή Δομενίκου και Ξλασσώνος.Ξλασσόνα 1980, σελ. 192. 61.Αάζαρος Α. Παπαϊωάννου: Η Κορυφή Βοΐου.Θεσσαλονίκη 1973, σελ. 51. -...------… 52. ‘firng H. Βογιατζής, ? Θεσσαλική Ζωγραφική. Αθήνα 1980, σελ. 53. ,— αι… Σπύρος Ρουσελίμης= Αρχαιότητες της Θεσπρωτίας.Γιάννινα 1980, σελ. ;…5. O\ να . Ολ & ο Δηµήτριος Μακρής: Σαμαριναίοι Ζωγράφοι του Νοµού Κοζάνης. Περ. Ήακεδονική Ζωή. Τεύχος 84, Μάϊος 1973, σελ. 21. 65. Χαρ. Ρεμπέλης= Η Ιερά !!ονή Ζίρµας. Ηπειρωτικά Χρονικά. ΄Ξτος 5, τεύχος Α-Β. Γιάν- νινα 1930, σελ. 25. 66. Επιστολή του της 10. 10. 1983. Αρχείο Κ.Α.Μακρή. Περιέχει 21 ονόματα ζωγράφων, από τα οποία τα 17 αναφέρονται σε άλλα σηµεία του κειμένου. 67. Νικόλαος Μπάλλας: Ιστορία του Κρουσόβου. Θεσσαλονίκη 1962, σελ. 24. 68. Δηµήτριος Μακρής: όπου παραπάνω, σελ 22. 69.1872: τοιχογραφίες Αγίου Δημητρίου Ασπρούλας. 1877: εικόνα Αγ. Γεωργίου, εκκλησία Αγ. Γεωργίου Αιανής "Διά συνδροµής τού Ασύλου σου στεργιώπκου συνβείας καί XXIII τών τέκνων. αίωνία τους η μνήμη. 1877 Μαρτίου:1Ο". 1878: Μέγας Αρχιεοεός στο δεσ- ποτικό Θρόνο Αγ. Γεωργίου Αιανής "Διά συνδροµής καί Δαπάνης τόν δούλον τού Θεού στερ- γίου κύρινας καί τέκνων αύτού 'Ιωάννου καί Τζότζα εστω είς µνηµόσυνον τζίνιον. 1878 ΄Απριλίου 27". 1880: 'Αγιος Ιωάννης Λευκοπηγής, 1Ο"8= τοιχογΡιΉίες ΐρ- ; Ηλία |Χαμηλού Ηλία/ Κοζάνης. 1888: Μεταμόρφωση Κοζάνης. 1891: Εσταυρωµένος στο ναό Ταξιαρχών Χρωµίου. TO. "... Αδάµος Χρ. Κρόγιας. O τελευταίος φέρεται ζωγραφίσας εις τον "adv του Αγίου Δηµητρίου εις το Μεσολούρι, χορηγούντων των οπλαρχηγών …ότσικα και Γώγου "Λιά χειρός 'Αδάμου Χρ. Κρόγια, µαθητής δε Ζήσης I. zdeag. Μεσολοδρι 1867, Οκτωβρίου 17". Χρ. Ενισλείδου: Η Πίνδος και τα Χωριά της. Αθήνα 1951, σελ. 91. 71. Λουίζα Συνδίκα - Λαούρδα= Μία Εικόνα του Αγίου Πικάνορος. Ανάτυπο από τα Μακεδο- νικά.Θεσσαλονίκη 1958, σελ. 427. 72. Σπύρος Μουσελίµης: Αρχαιότητες της Εεσπρωτίας. Γιάννινα 1980, σελ. 222. 73. Μιλτιάδης Παπαθανασίου: ΄Βκλεισαν 150 Χρόνια από την Αγιογράφηση της M. Παναγιάς. Εφημ. Η Ωραία Σαμαρίνα. Αθήνα, Ιούλιος - Αύγουστος 1979, σελ. 3 74. Κίτσος Α. Μακρής: Χιονιαδίτες Ζωγράφοι.Αθήνα 1981, σελ. 45 και εικόνα 31. 75. KITSOS Α. ΜΑΚΈΙΒ: CHALOOGFAPHIES GRECGUES ΑΟΚ ΡΑΥ3 BALCANIGUES PENDANT LE XIX SIECLE. Ανακοίνωση στο Συνέδριο Βαλκανινών Σπουδών Βάρνας.| Ανάτυπο|. Θεσσαλο- νίκη 1976. , IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII 39 76. Μιλτιάδης Παπαθανασίου: ΄Εκλεισαν 150 Χρόνια από την Αγιογράφηση της !!. Παναγιάς. Εφημ. Η Ωραία Σαµαρίνα. Αθήνα, Ιούλιος - Αύγουστος 1979, σελ. 3. 77. Αοιίζα Συνδίκα- Ααούρδα: Μία Εικόνα του Αγίου Πικάνορος. Ανάτυπο από τα μακεδο- νικά.Θεσσαλονίκη 1958, σελ. 427. 78. Κίτσος Α. Μακρής: Χιονιαδίτες Ζωγράφοι.Αθήνα 1981, σελ. 31. 79. Αθηναγόρας, Μητροπολίής Παραμυθιάς και Πάργας: πέος Κουβαράς. Ηπειρωτικά Χρονικά, ΄Ετος 4o, τεύχος Α και Β . Γιάννινα 1929, σελ. 14. 80. WAGE - THOMPSON: THE NOMADS OF THE BALKANS. Λονδίνο 1914. Στο κλείσαμο του VII κεφάλαιου " Η Ιστορία της Σαμαρίνας".

".- .Στις Έντι 22333391 ο (Ρ…… ΧΡ.; ..ΡιΔΡι…… Η MEYER STING Νά μήν έγκ:ιτςιτπθ:ί τό u πό ΄ι΄5ρυστ… Gin-333,16 Πα. ! πιστέψω στά Βπϊ-.στίνο, ζη "ντε: (; "Ενωση Σι'΄ιΤ-.έ';ω Γο νζων Μαθητών Λαρίσης µε ι΄ι ττόμνημό της στόν Πρι;5υπςωρ γέ- κ. Γ. Ράλλη. -Συκυ.ριµένο (-'δ ζ:τ.'(΄,µνηµπ τονίζει-τσι. µεταξύ 6λ).ων τό ίξήςτ Τό Διοικητικά Ξυμδο.΄…ΐ-. :, τιμ ΄Ετώσεως Συ)%ύγω. Γονΐων Mu Entity Λε;;ίιτης σάς 5:.:6ι6.τζτι τίς τειό Θερµές :ι΄ιχας,:στίις τών ΞΞΌδΟ Υ'>…΄.ων .:ιιΞεµό'.υν, µι)ων τής 'Ε-.…;:-.:.΄;ς µας, γ.ό την (Ξινογνώ:- ση ι΄-τ'΄ο τής any: 0:νης Κυ6.ριησιωε της ονάνκυς της ι5ρυσι;ς καί του Θ."σ:ελιων Πανεπιστηµίου. ΄΄Ενα δίκαιο αίτηµα, πού γιό µιά ΙΟετία µε επιµονή καί πά- θος (…σε-. η… ΄'ζο ν οι γονείς να: κτ5ιµόνες τής Θίασο)ίος, µέ τίς αι.-νδ to) :.ιιις τους έργα νώσεις, γίνω… σημερα προγ- µατι…"΄,τ:…τα άπό τέι Κυδ-΄..…" of. σας. , Κ'.'Ι Δέν σάς άττσκράπτοµι όμως δτι ένώ ή έξσγγελι΄α τής ίδρυ- σης τού Θισσώ.ικού ΠΜπισ'.π µία) γέμ. σε µέ. χαρά ναί 'πα… ποίηση τή… γονίς της θεσσαλΞ ας, &… ΄[..ιτσ µ: ο.σ9ηµσια να τόπλτ;ξή; ό.….ου€ο-. τήν ι΄π.λο,'η τού Εςλε:ττι΄να σε… Εδω τοξ- Θ:σε όπως" Πι:ν΄2µίοι-'. Μιά έτι;λσγι΄ι πω" ό(.'τ:.'Μ΄.'ς [ .... -..--… …….… -"ι "., χωρες γίνε δεί: (:(:μένσ νά τ.:- {.ch .…'ισ1..ι΄…ς…μ π.….»:.';γ:ι::ζ-.ως πώ? σας άπό τό ΄Υτ. Π Ε΄ ί ος c'. τ:ρ:;νµστ.ν;…( σ…Ξ.΄. ….ς πού έπιν.ρατοι΄…ν στο Οκ,-σολ… χω; ο Κελί άπό :ήι ι'.-τί5 can µιάς ία (χι… να«'- .ιις.κτ..€΄ στις α ποψι,ς στό Υπ Γ' :ιξ:.:ις ζ'.: δη δεν ι΄ιττόρχ:ι 5 αµάν; μετ οξύ "r ρί:τις - … Ξένοι ν- c την ΄ί΄ΞΩΞ 102L- 9::cc Άμος Γ…ιµίοι Α»τί ή." ,- έσΦ:νµενι… :..';τι στ.-΄] τ.ρ3γ yum-(myth: δεν ι':τήρξ'. νερά µιά άτλή άντιτ.σρ:ιεσι; έτυχε!- ρηµ5.των, τ(;ι΄|.ι΄χ Ξτι:ν 'πό µέ ρους µσς, γιά τε. ΏΏως… κτηµα- τα ττοι οι.γλεντρωνει ή Νώε µέ άπό τίς δυό πόλεις γιά να » φ…λοξενι΄ισει τήν δρα πώ Θεσεο Ήχο-) Πι:ν)µίου. Kai (Μαξ: µέ σαφήνεια έκτέ θητεία πιτ έπιχιιρήµατµ καί ά- πό τί. δυό τ'…λειιρε΄ς, περιµέναµε - άλµα. ..'΄ιν άπόφυτη τής Κυ€ψ .η.ιως σας ττισ. .εύωτας δτι τά c-u‘Mpav της ”LII-Hing διά της νατα).)ήλου ύπ(;5:µης που υπηρ χε στή Λάρισα (3500 στρ. τού "Υπ. Παιδείας µε ότωτελεσµα & τοµαή πολυεξόδων άποζηµιά-σε αν) καί η άριστης σ:γ'.(οινωνιο κή εξυπηρέτηση των Μιτητόν ναί αν γο»ιων τους .ξ.ν 4 0… σα).ικων Με…" (λάμα της προ νςµ οι>τν σ-τκοι……--σκΓς θέσης της πόδας µ: ς) &; {cu-WU» ό ποΦεσ;στικε΄- γιά τη» επ: λςγή τής Λάρισας σε… έξι» .:. Ont ιταλικά" Πο.ν)μι΄ε =΄΄ι(;.'Ξ η τις] .... … .- …. -..αν-…- ……....…- -. ….…- . ...- .-…- - ...- ΑΣΣΞΣ EQY ΠΑ EEEEQ EEI‘E ;! Η κά…": τον ΧΩΡΟΥ ANN ESYIIHPETEI ωστε τα Σ ΘΧΡΣωσΡε Χιτκ΄σιιιΧ…κΑ λη τού Βόλου κανενα 6660436 ( πιχείρ(,µα δέν εΤχε νά έπικαλε cu? άπ΄ δτι τουλάχιστον γνωρΐ ζουµε, έκτος της δυνατότητας "ά τόνο." (Η ΦΌ|ΤηΤΠ| µΤτσνΙΟ Θάλασσα τό ΚΌ)-ΌισίΡΙ καί ;ιζιονσδρ:µΞες τόν χειµώνα στό Πέ)… (ν΄;γόρευση Έςνλειιτή α. :'.….σ.ι.έ?ου΄λου) τήν ΄!ΐΠ)75. Γι΄ εζΠό µέ ά).η6.ι-ή τεστ.όπλη in είδαν οί γονείς τής Θεο:;)ί τις να δίνεται η Σολοµόντια λι΄ι "τη α…. … ".-".....-.… --.-.… στ, …αν Ε.:λιστίνοι: (: Ένα τ'ρό Ότι… πού στήν πραγματιι6τη τα ο-ζ΄…τε κάν ύπΐχρχε. Λέο… & µάς επιτραπεί νά "Η χαρακτηρίσουµε nadir. arc-v σάν άτυχη, που όψησε ιο τάπλτ……:τονς Show; τούς .…ι. κους τΞ.ς Θεσσαλίας, τα? δέν µπορεί… άκόµα νά τό τριετί- ψευν. Γιατί άσφαλδς τό Βελ(ττι΄νο µιά µικρή ιωμ6Μλτ… τού Ν. Η" τν.',σι΄ας πού δέν είχε &": κάν μιά αίθουσα τής προωπΐ;ς γιά νά στεγάσει τήν δττερέττα τής ά…σκεψης τόν Δημάρχων τής Θεσσαλίας γιά τήν "ίδρυση θεο πολικού Πανεπιστηµίου, πιστα? (…µε ότι δέν Έχει τήν νατά).λη ΄)η Μαδαµή οι?" τούς φοιτητές νά στεγάσει,…πολύ δι΄ πιρισσ6 τη» τούς "Φαγητά καΞ,τ6 ξλ λα πολυάριθµο Επιστηµονικό ι. λ.τ. προσωπικό πώ χρειάζεται γιά νά λειτουργτ΄;σει σωστά Θα πανεπιστήµιο. Kai W; άντε είναι Η; «ολο νά κτισθεί" άπό τήν µιά πέρα ΠΥ΄:ι άλλη χιλ: αεκ δια… ρίσµατα γιά τη. στένσοη τους Με". άπ(τ(΄.λεσμα ολο. αυτοι σε πάρα… νά άναγισ… νά & αατµστο.8Μ στήν πόλη τα'; Eb λα: ("έχει µόνο 17 χιλ. άπό τό Βελεστίνο) sci νά κιλα"… µαζι"… καθηµερινά πηγαινεις χύμα… στό ΒελεστΞνο. "Αλλά γεννάται τό µεγάλο ( σάπια". Γιατί ,…" τάλαντα")… (σι "πάτωµα!" χα…δ:': δώρο» "τααιι:,.;.-.΄ νε. στό BL): …=-..Ξρα:'. τί » *… πάνε; Γι' Ηλ.». Μένω» νδ: πιά-.. αµ…» Θ΄" της Κυ6΄εάντίση΄ς νά Μαι- ποιη- σει τήν πόλη τού Βόλου; '.Α) λά σάς πΧι,ροφοροΟµε δτι δέν Μάρχει καµµιά τέτοιο σα'΄5ιστι κή διάθεση άπό νσνε΄να µέτωπο τής Θεσσαλίας (νά τσ)…σι'ιωρο:ΐ νται εκλαδή αίώιια χιλιάδες &. Θρωπει) γιά μόνο λύνει τήν δι αφορά άπόψεων στό Θΐµσ τής Έδρες τού ""Όσο!" οι. Ποπ"? αηµιου. "Αν ή να")… L's-.16 τού "Υπ. Παιδείες Μέκκας 1500 στρ. ("ή Λάρισα καθώς καί ή ί:(΄:τι γτ,- σιηκοινωνιαιή έξνπηρι΄τηση δλων τόν κατοίκων τής θεάς… Μας άπό τήν Λάρισα, ζυγίζουν λιγότερο … τήν δυνατότητα νά κάνουν οί φοιτητές µπάνια an} ω"… καί σκί στό Πή- λιο τότε δέν ϊχο.ιµε καµµιά άν τίμησε] νά γίνει ή δρα τού Θεσ οπλικά": Πανεπιστηµίου στό Bi: λα. . 'Αλλά γιά τό δνοµα τα': GI: ού δέν θά πρέπει σέ καµιά περί πτώση νά γίνει στό Βελεστίνο. Γιατί τοτε θά καταδικαστει oi ώνια στά μαρασμό καί θά ότι: τελέσει συνεχή Μονταλταό πα µάγοι-τα στήν όνάτττυξή του Πράγµα πού μία; οί Θεσσαλοί δέν τό Θέλουμε µέ κανένα τρυ… πο. i I ι I Ι ι -…" - -..---…-…-". Γιατί ζουµε µέ τη ο.λοδο- ! ξΞ΄α 1'6 θεσσαλια(΄ Παν )µιο νά γίπ' ενα κόσµηµα 7" ά τήν 'Α- νάτατη Έκπαί&νσι, στή Χώρα μας κού νά τό καµαρώιωµε. .". Υπ'" 5r, σελίδα "που… ή ό=-οΞε-. εκφράζει τήν άντίθεσή « | | .τι?τσι ασ! ("| (Ετών: τής Δ Ο.Ε. ' της γιά τήν -'εΜ τα": "αν"! | ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ.ι............ιιι.ι................---------;ζ------4ΐ l L8°L°ZZ ‘f I (Ξ (I 63 λ. [Ξ Χ] (Ξ

μ--.… - - ΄ ΕΙΙΙΣΤ0ΛΕΣ , _ T Ι' ΕΔΡΑ ΣΤΟ 80M ΄ ΘΕΣΣΑΛΙΑ 20.10.84 KAI TA ΓΡΑΦΕΜ΄ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ TIAf το ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜ|0;΄. Ξ.: Αγαπητή «Θεαααλία΄΄»΄.΄΄΄ ΄΄"; ; …' Διαβάζω πως τα Beam-Mud: nae νε…οτήμιο ζπταει να "πιάσει κυριο στην "η… 'Άναμυτιζµαι΄ λοιπόν αν "φαΐ Όα΄ε'ιωι' το 'τρο' αποφαοέω4 και 'ο ΒΒξο΄ξ Όα είναι µόνο ένα εό΄γ Τα ΄|διο γινιται και ΄οτ'ή έθβ& . &" που εκτός "από …… 6ΐ΄' >αλλά ε! ναι επισκέπτες “dam/nag - | Οι Βολι΄ωτές' θέλονμέ ζώα?" τές.΄ που να µένανν στα Βόλο, 'γϊστϊ΄ μόνο" Έτσι οι: ΄ε΄κπλΝρωοει την αποστολή ΄τδυ r‘o θεσσα))ικό ΄ Εααρ…ιατώ " r. N mm: ε"'…' 1 " 80΄λ8ξ ϊ9 Μαύρων ΄΄ΉΜ' .όν.΄. ")

.nOKOMMA EGJHMEP I ΔΑΣ … " ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ " |µεροµηνζα-. η …: o Νικ. …: "Με " Μα αν … τα: Ζω… …- … ": µου. ΜΜΜ. " α: 11. του "01600 … εργα…" ια να τη δισ- Μη. … Μ… τι… και… και ω…ωω. !… να"… ,. … Δ.Σ.,… & …… καπου … Ian: τω Μνεία, της … για στο gov-woman. ΕΜι ο…ιΜ 1… για τις αν αναλογα. Τ… &" "µια δύο στα Μα ια. τν … μίλησα …. "ισως. να µο- μια) απο… … Σ… ο… …. & "µε… & … …… να …σε… Map. .m- τη…". ια ικανό… 9:α-µ. ο ως. ια το Οι…; να 1— &." ων οι τρυπά της Β… να &… ια "γ Με»… … : ο… ;- τα φάσμ- 'Το &… & α… να ιγ- ιονιο του ιµπν-ια; … 'ω !… mo Θελω ' :… το Μωι'ιτ…ο; τη. … …… ια" … μας …… … "| το µε… …. η Μάγων; … UEE! blaming ran ΠΑ. ΣΟ...Κ … "ο… "οι νωπό Τ… για ιο ""…ο … Μ…ιω Μία..- N ΟΕ! (Μα :! "Ο… … αν… …… πως μια) "αν. …. Μαώ … για. !. Μ…! Iva-1m- " |… "Μ IQ cur-Mona lav-Am HIM η… να και … Μ man-1mm. … να …… …. [… ωια. . Μήνα? … …. "| " |… Μ' οι… III} ια Μ." .. Μ…… … να …… ιι- … Μ γω MICK. …"? Λιν να… … εγιω|ωα* δι …. φίν ας α)… το Mammal-o … "και?" :6!- n:— «αν… µια &" (ο… το Μ» η: Manama: µ' cam-91mm να. …. … MICK. 2.31ε!.5';7. ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ πα Μια… KAI THE προς»… . ΣΗΜΕΡΑ Ο… Η! …!… ΤΟΥ "Η…" ΚΕΝΤΡΟΥ ΤΗΥ ΠΜΣΠΠΜ0Υ των… ένα… 9 π.μ. οι ΜΗ!!! ο …. ΜΝΗΜΗ"!!! '"οϊι΄ πως… Το η……- " "να …….Ή'λ…' … ια… … …….…ΜιζΜα. ' Μ&ΜΜΜΆΜ να… "Μα…" ν…ίιιαΜ…"… &… …… ""|-ι'" Wank“: ω. Με .Και-"ν Η… Μ." too 000 Mm … Μι… …6α…ΜΠ…; ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΝΙΚ ΑΙΜ… … α Νά Με να": στα “mom on :… …' Μα "" ι… " και … Μου για ν' …… η: πως … αν '… !… …… κάλω-ι 'πα ”Wu Δ"… ο… :. Μα. Μα: Μαι -ο" υηα τα !… &. µι- …α……ηώ "…. luv-n Μ … ο" …… 0 αν". & …… :…"! να ια… ια Μάι . … Μη Μ……- -" Μ'… "Μια ""……" 'ο…ι.ΗΝΔ.…ω… "δι … την Μια"… … '.| . Ψ. "µια… Ή τ…… …' Αιώνα»… ("αν ο 168. Μι war Wm o ι. Α. Η… "(Μπακ … τη Μ … … Μ… ' " . Το Μιά" … πολύ]. …. Η Μαη ως …. οι … … … του: ανά !… η .Η". … " "ο "00. Το … &: … ια a Μ- …" ως. &: ΜΒΜ αδ- μι σας να …. mm; …… Μάτι". Μαη Μία "ως …ά….| ως αι: "Η. Μαι " '-Μ … ΑΤΜ '… (και …" Μιά …" (Μπι . "Μια WW.“ η mova- πω … ΠΑ!ΟΚ. να ιωα- οι… να :… αν… &"… :…]. nu: sou: cm. W anal Μ…… … η… "υψώσω (ΜΕΘ… '… αν". ' … Γ…! … ΣΣ! µι…ι| … ια . … " Ν- Δ. Κα αγαπώ…. µι … κώνο-αι … « πως … mm: NMMMIcc @- πως ΜΜΜ. … … "ο για & Μι για αρα…- u- ια wan-bunt: α…… πως Β…… Οι?" .… ισπζω…. & οι… "… - υ…"… …' Μ'ιΒΜνιΜθΜ … ΜΗ! ια Με "δύο; πλ…9ω'ι Μ …' τα… ια φαξ…- Ήιώ' Μι". "… Η &) αν" ΝΔ Με το …: Μ…… Η ΙΜωρ … 8……ι out!) comm Iowan rue-Ac &: δύο" ναι…-ιο… ”WA“: mag … … θα Μ' ;ω…… … "υψώσω: Μπι Η ικα… ΜΜΜ … ά…)… ιΜι "Μιθ- !… Στο &… » Μιά ω!- mu του λ… ιν: … το! ι… των "&… αν"… Σα… & να"… λαόν… "ΟΜιΜ … "|: θ' Άη"… ιαΜ|ος µι ή…" ' … Μα… ια "Ο" … ι…ι'Μ … …… …. ' chm η µια»… του η"… "σ…. &… γώ Σ……" ." Άννι-5: ια Με Γ…"… Η "να η …η … αν !… στις …)! […' '.?π. Σελ..ί.Ά.

ΜΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ 500 KAI ΠΛΕΟΝ ΣΥΝΕΔΡΩΝ Στο Βόλο το Νοέµβριο το 7ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ακαδηµαϊκών Βιβλιοθηκών Στο Βόλο θα πραγµατοποιηθεί το 7o Πανελλήνιο Συνέδριο Ακαδηµαϊκών Βιβλιοθηκών από 4 έως 6 Νοεµβρίου ‘98. To Συνέδριο θα γίνει στο αµφιθέατρο "|. Κορδότος" του παραλιακου πανεπιστημιακού κτιρίου και την ευθύνη διοργάνωσης ανέλαβε οργανωτική επιτροπή που αποτελείται από µέλη του προσωπικού και της επιτροπής βιβλιοθήκης του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας. Θέµα του Συνεδρίου ει΄ναι: "Ακαδηµαϊκή βιβλιοθήκη - τεκμηρίωση και επιστημονική έρευνα". ι σύνεδροι υπολογί- ζονται σε 500 περί- που, στην πλειοψη- φία τους εκπρόσωποι ελληνικών ακαδημαϊκών βιβλιο- θηκών. Επίσης θα παρευρίσκονται εκπρόσωποι φορέων από το Υπουργείο Παιδείας, την Ένωση Ελλήνων Βιβλιοθηκονόμων κ.αλ. ενώ θα τοποθετηθούν ειδικοί επι- στήμονες σε θέματα βιβλιοθηκονο- μίας και πληροφορικής από ακα- δημαϊκά ιδρύματα και φορείς του εξωτερικού. Οι στόχοι του 7ου Πανελλήνιου Συνεδρίου είναι: ο επαναπροσδιορισμός του ρό- λου και της θέσης των ακαδημαϊ- κών βιβλιοθηκών, μέσα στα Ιδρύ- ματα που ανήκουν, αλλά και στη σύγχρονη κοινωνία στην οποία ε- ντάσσονται. ο καθορισμός των όρων και των μεθόδιι)ν που θα εξασφαλίζουν την αποτελεσματική και διαρκή συνερ- γασία των ακαδη μα΄ι΄κιί)ν βιβλιοθη- κών. η ανάλυση των καινούργιων α- ναγκών που καλείται να καλύψει η σύγχρονη ακαδημαϊκή βιβλιοθήκη µετά τις πρόσφατες εκπαιδευτικές µεταρρυθμίσεις (Ελεύθεροι Κύ- κλοι Σπουδών, Ανοιχτό Πανεπι- στήμιο, Μεταπτυχιακές Σπουδές, Αναμόρφωση Προγραμµάτων Σπουδών Τριτοβάθμιας Εκπαί- δευσης). η δημιουργία πλαισίου για τη συ- νεχιζόμενη επαγγελματική κατάρ- τιση των βιβλιοθηκονόμων και η ε- ναρμόνιση των προγραμμάτων σπουδών των Σχολών Βιβλιοθη- κονομίας με τη νέα τεχνολογία και τη διοίκηση της πληροφόρησης. η δημιουργία πλαισίου αξιολό- γησης των παρεχόμενων υπηρε- σιών κάθε βιβλιοθήκης και η συμ- βολή του στην προώθηση της επι- στημονικής διδασκαλίας και έρευ- νας. ο σχεδιασμός πρότασης για τη βιωσιμότητα των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών μετά το 2000 (λήξη χρηματοδότησης 20v ΚΠΣ). Στο μεταξύ η Οργανωτική Επιτρο- πή δέχεται προτάσεις Χορηγίας για την καλύτερη διοργάνωση του Συνεδρίου. Οι χορηγοί έχουν τη δυνατότητα να προβάλουν τις δραστηριότητές τους σε ειδικούς πίνακες και γρα- φεία ενημέρωσης που θα τοποθε- τηθούν στο χώρο υποδοχής των συνέδρων. Έχουν επίσης τη δυνά- τότητα παρουσίασης Ελεύθερων Ανακοινώσεων σχετικών με τα θέ- ματά Συνεδρίου, καθώς και προ- βολής τους στα έντυπα του Συνε- δρίου, στις εκδόσεις των πρακτι- κών και των περιλήψεων. Το Λογότυπο όλων των χορηγών θα παρουσιάζεται σε Videowall, σε όλα τα έντυπα, στις περιλήψεις και στα πρακτικά. Μεταξύ άλλων αναζητείται χορη- γός για εκτύπωση ενημερωτικών ε- ντύπων και τυπογραφικών διαμο- νή - ξενάγηση - ημερήσιες εκδρο- µές, γεύμα συνέδρων, πολιτιστική εκδήλωση, αναλώσιμα κ.λπ. πρού- πολογισμούπερίπου 1 l εκατομμυ- ρίων δραχμών. Κάλεσµα στους µαθητές Παράλληλα η βιβλιοθήκη"του Πα- νεπιστημίου Θεσσαλίας πρόκειται ν' αναλάβει μια σειρά πρωτοβου- λιών με στόχο την υποστήριξη και προώθηση της εκπαιδευτικής και ερευνητικής διαδικασίας εντός και εκτός των ορίων της πανεπιστη- μιακής κοινότητας του Πανεπι- στημίου Θεσσαλίας. Σαν πρώτη ε- νέργεια απευθύνει κάλεσµα στους μαθητές των σχολείων του Νομού Μαγνησίας για μια πρώτη γνωρι- μία με τις υπηρεσίες της βιβλιοθή- κης και του πανεπιστημίου. Σε έγγραφο που απέστειλε η Κε- ντρική Βιβλιοθήκη του Πανεπι- στημίου Θεσσαλίας στον βοηθό νομάρχη για θέματα Παιδείας επι- σημαίνει ότι" το προσδοκώμενο α- ποτέλεσμα των δρομολογημένων ενεργειών είναι ο μετασχηματι- σμός της Πανεπιστηµιακής Βι- βλιοθήκης σε μια σύγχρονη, εύκο- λα και ταχύτατα προσβάσιμη Ανοιχτή Βιβλιοθήκη, σε ένα φορέα παρέµβασης στην εκπαιδευτική, ε- ρευνητική, παραγωγική και πολι- τιστική διαδικασία, στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο υποχρεωτικά εντάσσεται". “To "Κάλεσμα στα Σχολεία" προ- στίθεται, το οποίο η Βιβλιοθήκη του Π.Θ. απευθύνει μέσω της Επι- τροπής Παιδείας της ΝΑΜ σε όλα τα πρωτοβάθμια και δευτεροβάθ- μια εκπαιδευτικά ιδρύματα του Νοµού Μαγνησίας, αποτελεί την ε- ναρκτήρια δραστηριότητά μας. Στόχοι αυτού του Καλέσματος εί- ναι η γνωριμία των μαθητών με τις υπηρεσίες της Βιβλιοθήκης και του Πανεπιστημίου μας, η αξιο- ποίηση των συλλογών των Παραρ- τημάτων του Βόλου από τους μά- θητές και τους καθηγητές τους, η ε- ξοικείωση των μαθητών με τους σύγχρονους τρόπους αναζήτησης βιβλίων και άρθρων και η υποστή- ριξη της διδακτικής και της ερευ- νητικής διδασκαλίας που συντε- λείται μέσα στο σχολείο. Η Βιβλιοθήκη του Π.Θ. είναι έ- τοιμη να αναλάβει πρωτοβουλία σε μια τέτοια κατεύθυνση και μά- λιστα πραγματοποιεί ήδη σε ετή- σια βάση δύο κύκλους σεμινα- ρίων εκπαίδευσης που απευθύνο- νται σε όλους τους χρήστες (δι- δακτικό προσωπικό, φοιτητές και εξωτερικό κοινό) με μεγάλη ε- πιτύχία. Θα θέλαμε να τονίσουμε ότι η υ- λικοτεχνική υποδομή και η ύπαρ- ξη εξειδικευμένου προσωπικού σε όλες τις υπηρεσίες μας, όπως και η συνεχής υποστήριξη από το Πρόγραμμα ΕΠΕΑΕΚ του ΥΠΕΠΘ το οποίο βρίσκεται σε ε- ξέλιξη, εξασφαλίζουν τους βασι- κούς όρους για την επιτυχία της προσπάθειας αυτής. Χωρίς αμφιβολία, η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας είναι ο μόνος φορέας που μπορεί να εγ- γυηθεί για την ενημέρωση και την κινητοποίηση των σχετικών Διευ- θύνσεων Εκπαίδευσης και να ε- ξασφαλίσει τη συμμετοχή των σχολείων. Η διαρκής και δημι- ουργική συνεργασία με την Επι- τροπή Παιδείας, πιστεύουμε ότι είναι η απαραίτητη προυπόθεση για την ομαλή και αποτελεσματι- κή δραστηριοποίηση όλων των ε- μπλεκομένων".